Μετά από επτά χρόνια το ζεύγος και στην ζωή Sara Serpa-André Matos επανέρχεται στην δισκογραφία μ’ ένα καινούριο άλμπουμ. “Night Birds” [Robalo Music, 2023] αποκαλείται αυτό, προσφέροντας δώδεκα tracks – σχεδόν όλα συνθέσεις της Serpa ή του Matos ή και των δυο μαζί (ταυτοχρόνως), τη
εξαιρέσει του “Bagatelle, op.6: Lento” του Béla Bartók, που
κλείνει τον δίσκο.
Για τα προηγούμενα δύο άλμπουμ των Serpa-Matos, του “All the Dreams” [Sunnyside Communications, 2016] και του “Primavera” [Inner Circle Music, 2014], είχαμε γράψει παλαιά στο blog, κι εκεί είχαμε τονίσει τις ιδιαιτερότητες των μουσικών τους, που δανείζονταν και από το «ευρωπαϊκό πνεύμα», και από το folk, και βεβαίως από την jazz και τον αυτοσχεδιασμό, την avant-garde, την «βραζιλοπρέπεια» κ.λπ.
Στοιχεία από τα περισσότερα προαναφερόμενα υπάρχουν
καταγραμμένα και εδώ, οπότε το “Night Birds”
ακούγεται και σαν συνέχεια των παλαιότερων CDs ή καλύτερα σαν μια επέκτασή τους.
Κατ’ αρχάς να πούμε πως σε τούτο τον δίσκο η Sara Serpa (φωνή) και ο André Matos (ηλεκτρικές, ακουστικές κιθάρες, μπάσο, κρουστά) συνοδεύονται από κάμποσους ακόμη μουσικούς, που προσδίδουν κι άλλες παραμέτρους στο άκουσμα (με τα παιξίματά τους). Αυτοί είναι οι: Dov Manski πιάνο, σύνθια, João Pereira ντραμς, Sofia Jernberg φωνή, Okkyung Lee τσέλο και Lourenço φωνή.
Το άκουσμα διαθέτει πολλά λυρικά και folk / ακουστικά στοιχεία, και κομμάτια σαν το “Carlos” ή το “Bergman’s island”, για παράδειγμα, ακούγονται εντελώς μαγικά και γιατί όχι και πρωτότυπα στ’ αυτιά μου (κάπως σαν βραζιλιάνικο πειραματικό folk από τα seventies).
Φυσικά και τα περισσότερο improv και «δύσκολα» tracks, όπως είναι το “Family” (με την συμμετοχή και του μικρού αγοριού των δύο, του Lourenço) ή το “Degrowth” με το τσέλο της Okkyung Lee να διαπερνά το κομμάτι με συνεχείς ατασθαλίες, έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ενώ άλλα, σαν το “Counting”, είναι πιο κοντά στις σύγχρονες τζαζ-βοκαλιστικές απαιτήσεις (με τους κιθαρισμούς του Matos να κρατούν αμείωτο την προσοχή μας).
Γενικώς, το “Night Birds” είναι ένα πολυστυλιστικό CD, που το διαπνέει, όμως, μια συνέπεια, όπως κι ένα αδιαμφισβήτητο παικτικό και αισθητικό κύρος. (Δεν θα μπορούσε να συμβεί και αλλιώς, εξάλλου).
Για τα προηγούμενα δύο άλμπουμ των Serpa-Matos, του “All the Dreams” [Sunnyside Communications, 2016] και του “Primavera” [Inner Circle Music, 2014], είχαμε γράψει παλαιά στο blog, κι εκεί είχαμε τονίσει τις ιδιαιτερότητες των μουσικών τους, που δανείζονταν και από το «ευρωπαϊκό πνεύμα», και από το folk, και βεβαίως από την jazz και τον αυτοσχεδιασμό, την avant-garde, την «βραζιλοπρέπεια» κ.λπ.
Κατ’ αρχάς να πούμε πως σε τούτο τον δίσκο η Sara Serpa (φωνή) και ο André Matos (ηλεκτρικές, ακουστικές κιθάρες, μπάσο, κρουστά) συνοδεύονται από κάμποσους ακόμη μουσικούς, που προσδίδουν κι άλλες παραμέτρους στο άκουσμα (με τα παιξίματά τους). Αυτοί είναι οι: Dov Manski πιάνο, σύνθια, João Pereira ντραμς, Sofia Jernberg φωνή, Okkyung Lee τσέλο και Lourenço φωνή.
Το άκουσμα διαθέτει πολλά λυρικά και folk / ακουστικά στοιχεία, και κομμάτια σαν το “Carlos” ή το “Bergman’s island”, για παράδειγμα, ακούγονται εντελώς μαγικά και γιατί όχι και πρωτότυπα στ’ αυτιά μου (κάπως σαν βραζιλιάνικο πειραματικό folk από τα seventies).
Φυσικά και τα περισσότερο improv και «δύσκολα» tracks, όπως είναι το “Family” (με την συμμετοχή και του μικρού αγοριού των δύο, του Lourenço) ή το “Degrowth” με το τσέλο της Okkyung Lee να διαπερνά το κομμάτι με συνεχείς ατασθαλίες, έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ενώ άλλα, σαν το “Counting”, είναι πιο κοντά στις σύγχρονες τζαζ-βοκαλιστικές απαιτήσεις (με τους κιθαρισμούς του Matos να κρατούν αμείωτο την προσοχή μας).
Γενικώς, το “Night Birds” είναι ένα πολυστυλιστικό CD, που το διαπνέει, όμως, μια συνέπεια, όπως κι ένα αδιαμφισβήτητο παικτικό και αισθητικό κύρος. (Δεν θα μπορούσε να συμβεί και αλλιώς, εξάλλου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου