7/12/2023
Προσπαθούσα να θυμηθώ ποιος ήταν ο πρώτος δίσκος με τούρκικα που αγόρασα ποτέ και ενώ έψαχνα... στη μνήμη μου... στα 90s, θυμήθηκα αυτό το αριστούργημα, που το είχα ακούσει σίγουρα πριν από το 1985 και είπα... α, εδώ είμαστε.
Γι’ αυτή την περιπτωσάρα είχα γράψει γ@μιστερό άρθρο στο Jazz & Τζαζ, μάλλον πριν το 2010, ενώ αργότερα θα το περνούσα και στο δισκορυχείον (δες στα σχόλια). Πολύ θα ήθελα να την ξαναπιάσω αυτή την ιστορία –και κάποια στιγμή θα το κάνω–, γιατί τώρα γράφω άλλα τόσα... Ένα απόσπασμα εδώ...
Περί το 1983 (στον δίσκο δεν αναφέρεται χρονολογία, αλλά
τότε πρέπει να ήταν - ίσως και λίγο αργότερα) εμφανίστηκε στην ελληνική αγορά
ένα LP, σε ετικέτα Virgin, υπό τον τίτλο “Bazaar/Istanbul Express 02:00”. O
Γιώργος Μαρκάκης είχε δημιουργήσει μία πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή, επιλέγοντας
κομμάτια από διάφορα άλμπουμ των δύο συγκροτημάτων (ανάμεσά τους το φοβερό
“Hodja vender tilbage” από το live των Bazaar, το “Istanbul express” και το
“Urfa” από το φερώνυμο άλμπουμ των Istanbul Express κ.λπ.), ρίχνοντας, κατά
κάποιο, τρόπο... το μπουκάλι με το άγνωστο μήνυμα στη θάλασσα. Θυμάμαι, πως
είχα ακούσει τότε κάποια κομμάτια στο ραδιόφωνο και πως είχα πάθει πλάκα. Μου
άρεσαν πολύ. Και παρ’ όλο τις κακές κριτικές που είχα διαβάσει στα περιοδικά
της εποχής (οι συνάδελφοι «κράζανε», στο στυλ «έρχονται οι Τούρκοι να μας
δείξουν πώς θα παιχτούν τα δημοτικά μας;» – ΟΚ, η εποχή ήταν ακόμη πρώιμη στην
Ελλάδα για ethnic παρεκτροπές, αν και τούτο δεν μας απαλλάσσει από το να μην
βλέπουμε μπροστά απ’ την μύτη μας), αγόρασα αμέσως το άλμπουμ, απολαμβάνοντάς
το, σε διάφορες φάσεις, μέσα στα χρόνια.
Προσπαθούσα να θυμηθώ ποιος ήταν ο πρώτος δίσκος με τούρκικα που αγόρασα ποτέ και ενώ έψαχνα... στη μνήμη μου... στα 90s, θυμήθηκα αυτό το αριστούργημα, που το είχα ακούσει σίγουρα πριν από το 1985 και είπα... α, εδώ είμαστε.
Γι’ αυτή την περιπτωσάρα είχα γράψει γ@μιστερό άρθρο στο Jazz & Τζαζ, μάλλον πριν το 2010, ενώ αργότερα θα το περνούσα και στο δισκορυχείον (δες στα σχόλια). Πολύ θα ήθελα να την ξαναπιάσω αυτή την ιστορία –και κάποια στιγμή θα το κάνω–, γιατί τώρα γράφω άλλα τόσα... Ένα απόσπασμα εδώ...
7/12/2023
Τον Özdemir Erdoğan –δεν ξέρω αν έχει κάποια σχέση με τον «σουλτάνο», αν και δεν το νομίζω– δεν τον ξέρουν στην Ελλάδα, παρότι θα έπρεπε. Όχι μόνο γιατί είχε διασκευάσει το «Έφυγε, έφυγε» των Βασίλη Βασιλειάδη-Πυθαγόρα, που είχε πρωτοπεί ο Στέλιος Καζαντζίδης το 1966, ως “Duyduk duymadιk demeyin” (άκου στα σχόλια), αλλά και γιατί είχε επισκεφθεί την Αθήνα το καλοκαίρι του 1972, για να συμμετάσχει στην 5η Ολυμπιάδα Τραγουδιού στο Παναθηναϊκό Στάδιο (7-9 Ιουλίου), με το τραγούδι “Gurbet” (Ξενητειά) (άκου επίσης στα σχόλια), μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του στην Τουρκία, που θα ερμήνευε η σύζυγός του Ayşen Erdoğan.
Τον Özdemir Erdoğan –δεν ξέρω αν έχει κάποια σχέση με τον «σουλτάνο», αν και δεν το νομίζω– δεν τον ξέρουν στην Ελλάδα, παρότι θα έπρεπε. Όχι μόνο γιατί είχε διασκευάσει το «Έφυγε, έφυγε» των Βασίλη Βασιλειάδη-Πυθαγόρα, που είχε πρωτοπεί ο Στέλιος Καζαντζίδης το 1966, ως “Duyduk duymadιk demeyin” (άκου στα σχόλια), αλλά και γιατί είχε επισκεφθεί την Αθήνα το καλοκαίρι του 1972, για να συμμετάσχει στην 5η Ολυμπιάδα Τραγουδιού στο Παναθηναϊκό Στάδιο (7-9 Ιουλίου), με το τραγούδι “Gurbet” (Ξενητειά) (άκου επίσης στα σχόλια), μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του στην Τουρκία, που θα ερμήνευε η σύζυγός του Ayşen Erdoğan.
6/12/2023
Θυμάμαι παλιά σε μια συνέντευξη τον Δημήτρη Πολύτιμο να λέει «παίζαμε πρωινό στον Αρέτα» και τον άσχετο συντάκτη να ακούει και να γράφει «παίζαμε πρωινό στο Ναρέτα» (να μετατρέπει δηλαδή το πρόσωπο σε… μαγαζί!
Σήμερα διαβάζω:
>>Το συγκρότημα όμως δεν κατάφερε να βρει εταιρεία για να κυκλοφορήσει δίσκο μεγάλης διάρκειας ενώ μια μαγνητοσκοπημένη τους εμφάνιση για την εκπομπή του Νίκου Μαστοράκη «Δισκοθήκη» που είχε θεματολογία για τη νεολαία κόπηκε από τη λογοκρισία.<<
Καλά, αφήνω κατά μέρος αυτό το... κόπηκε από τη λογοκρισία, που έχει καταντήσει καραμέλα, με αυτούς που το γράφουν να αγνοούν τι ακριβώς σημαίνει «λογοκρισία», αλλά μένω στην εκπομπή «Δισκοθήκη, που είχε θεματολογία για τη νεολαία». Προφανώς το άτομο που τα γράφει αυτά νομίζει πως υπήρχε κάποια εκπομπή στην τιβί με νεολαιίστικα θέματα και κάπου εκεί ανάμεσα έμπαιναν και τραγούδια. Αγνοεί δηλαδή πως ο τίτλος της εκπομπής ήταν «Δισκοθήκη για Νεολαία» και όχι σκέτο «Δισκοθήκη», και πως ήταν μία καθαρά μουσική εκπομπή.
Πιο κάτω στο ίδιο άρθρο λέει: >>«Ο Ντάμης ο ληστής» αλλά η δισκογραφική εταιρεία ζήτησε αλλαγή του τίτλου για να αποφύγει προβλήματα με τη λογοκρισία<<
Ζήτησε η εταιρία αλλαγή του τίτλου από ποιον; Δεν καταλαβαίνει ο άνθρωπος ούτε τι γράφει, ούτε πολύ περισσότερο τι είχε γίνει.
Στον «Μπάλλο» του Σαββόπουλου υπήρχε τραγούδι «Ο παλιάτσος κι ο ληστής». Εκεί δεν ενοχλούσε την εταιρεία η λέξη «ληστής»; Απλά στο LP δεν υπήρχε λόγος να αλλαχτεί η λέξη από την εταιρεία την ίδια, όχι από την λογοκρισία, γιατί οι παραγωγοί στο ραδιόφωνο θα μπορούσαν να μεταδώσουν οποιοδήποτε άλλο τραγούδι από τον δίσκο και να τον διαφημίσουν. Στο 45άρι όμως οι επιλογές είναι μόλις δύο. Και όταν έπιανε ο άλλος το δισκάκι στα χέρια του και διάβαζε πάνω «Ντάμης ο ληστής» μπορεί να μην το μετέδιδε και να το πέταγε (δηλαδή κι εγώ άμα διάβαζα όχι ληστής, αλλά Ντάμης -άκου... Ντάμης!- μάλλον θα έκανα το ίδιο
) . Οπότε η ίδια η εταιρεία κάνει τον «ληστή» «σκληρό», για να
αποφύγει μία ενδεχόμενη τέτοια αντιμετώπιση (περιττό να πω πως μέσα στο
τραγούδι η λέξη «ληστής» ακούγεται). Δεν ζήτησε δηλαδή από κανέναν αλλαγή, απλά
τον άλλαξε μόνη της.
Παρακάτω στο ίδιο άρθρο διαβάζεις «ΕΜΙΕΛ» αντί για ΕΜΙΑΛ, πως η «Η ώρα του Stuff» είναι ψυχεδελικό τραγούδι και άλλα τέτοια φαιδρά, ων ουκ έστιν αριθμός, που δείχνουν την παντελή άγνοια του ατόμου γύρω απ’ αυτά τα θέματα.
Θυμάμαι παλιά σε μια συνέντευξη τον Δημήτρη Πολύτιμο να λέει «παίζαμε πρωινό στον Αρέτα» και τον άσχετο συντάκτη να ακούει και να γράφει «παίζαμε πρωινό στο Ναρέτα» (να μετατρέπει δηλαδή το πρόσωπο σε… μαγαζί!
Σήμερα διαβάζω:
>>Το συγκρότημα όμως δεν κατάφερε να βρει εταιρεία για να κυκλοφορήσει δίσκο μεγάλης διάρκειας ενώ μια μαγνητοσκοπημένη τους εμφάνιση για την εκπομπή του Νίκου Μαστοράκη «Δισκοθήκη» που είχε θεματολογία για τη νεολαία κόπηκε από τη λογοκρισία.<<
Καλά, αφήνω κατά μέρος αυτό το... κόπηκε από τη λογοκρισία, που έχει καταντήσει καραμέλα, με αυτούς που το γράφουν να αγνοούν τι ακριβώς σημαίνει «λογοκρισία», αλλά μένω στην εκπομπή «Δισκοθήκη, που είχε θεματολογία για τη νεολαία». Προφανώς το άτομο που τα γράφει αυτά νομίζει πως υπήρχε κάποια εκπομπή στην τιβί με νεολαιίστικα θέματα και κάπου εκεί ανάμεσα έμπαιναν και τραγούδια. Αγνοεί δηλαδή πως ο τίτλος της εκπομπής ήταν «Δισκοθήκη για Νεολαία» και όχι σκέτο «Δισκοθήκη», και πως ήταν μία καθαρά μουσική εκπομπή.
Πιο κάτω στο ίδιο άρθρο λέει: >>«Ο Ντάμης ο ληστής» αλλά η δισκογραφική εταιρεία ζήτησε αλλαγή του τίτλου για να αποφύγει προβλήματα με τη λογοκρισία<<
Ζήτησε η εταιρία αλλαγή του τίτλου από ποιον; Δεν καταλαβαίνει ο άνθρωπος ούτε τι γράφει, ούτε πολύ περισσότερο τι είχε γίνει.
Στον «Μπάλλο» του Σαββόπουλου υπήρχε τραγούδι «Ο παλιάτσος κι ο ληστής». Εκεί δεν ενοχλούσε την εταιρεία η λέξη «ληστής»; Απλά στο LP δεν υπήρχε λόγος να αλλαχτεί η λέξη από την εταιρεία την ίδια, όχι από την λογοκρισία, γιατί οι παραγωγοί στο ραδιόφωνο θα μπορούσαν να μεταδώσουν οποιοδήποτε άλλο τραγούδι από τον δίσκο και να τον διαφημίσουν. Στο 45άρι όμως οι επιλογές είναι μόλις δύο. Και όταν έπιανε ο άλλος το δισκάκι στα χέρια του και διάβαζε πάνω «Ντάμης ο ληστής» μπορεί να μην το μετέδιδε και να το πέταγε (δηλαδή κι εγώ άμα διάβαζα όχι ληστής, αλλά Ντάμης -άκου... Ντάμης!- μάλλον θα έκανα το ίδιο
Παρακάτω στο ίδιο άρθρο διαβάζεις «ΕΜΙΕΛ» αντί για ΕΜΙΑΛ, πως η «Η ώρα του Stuff» είναι ψυχεδελικό τραγούδι και άλλα τέτοια φαιδρά, ων ουκ έστιν αριθμός, που δείχνουν την παντελή άγνοια του ατόμου γύρω απ’ αυτά τα θέματα.
5/12/2023
Και καπάκι μετά το "Σούξου μούξου του" τάιζα τα τζουκ-μποξ μ' αυτό...
Ήταν η εποχή των σλογκανικών τραγουδιών, στα μέσα της δεκαετίας του '70, στα οποία ειδικεύονταν ο Μουσαφίρης, ο Ψυχογιός και ορισμένοι ακόμη.
Δεν είναι να τα υποτιμάς αυτά τα κομμάτια, πόσο μάλλον όταν
ακούς τον Ψυχογιό να λέει... «Ψηλά δε φτάνει μόνο ο αητός / μα γλείψε-γλείψε
φτάνει και το σαλιγκάρι»...
https://www.youtube.com/watch?v=sh0iiCrH6i4
Και καπάκι μετά το "Σούξου μούξου του" τάιζα τα τζουκ-μποξ μ' αυτό...
Ήταν η εποχή των σλογκανικών τραγουδιών, στα μέσα της δεκαετίας του '70, στα οποία ειδικεύονταν ο Μουσαφίρης, ο Ψυχογιός και ορισμένοι ακόμη.
https://www.youtube.com/watch?v=sh0iiCrH6i4
5/12/2023
Επειδή διαβάζω διάφορα περί Παπαδιαμάντη (συνήθως ό,τι να ’ναι), με αφορμή τη νέα «Φόνισσα», μεταφέρω εδώ, ξανά, κάτι σύντομο και πολύ δυνατό για τον Σκιαθίτη, γραμμένο από τον Δημήτριο Τσάκωνα (πανεπιστημιακός, υφυπουργός και υπουργός και στις δύο χούντες, Παπαδόπουλου και Ιωαννίδη), στην «Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας»:
«H προσπάθεια του Παπαδιαμάντη ήταν ιδεαλιστική. Ζώντας κατά Χριστόν οφείλει να διάγει ασκητικά. Αυτού λοιπόν του λιτού πνεύματος τη διεύρυνση θέλει να επιτύχει μέσα στη διαμορφούμενη “αστική κοινωνία”, σε μια στιγμή όπου οι τελευταίοι εκπρόσωποι του ελληνικού διαφωτισμού (Ασώπιος, Κουμανούδης, Καστόρχης) εξαφανίζονταν από το ιστορικό προσκήνιο νικημένοι. Και εντάσσεται μεν ο Παπαδιαμάντης στο πνεύμα του αντιδιαφωτισμού (που έχει τις ρίζες του στον Νεόφυτο Καυσοκαλυβίτη, στον Νικόδημο Αγιορείτη και στον Μακάριο Νοταρά), αλλά όχι και της φεουδαρχίας, αφού με το να επιτίθεται κατά των δεσποτάδων με σφοδρότητα, που ξεπερνάει κατά πολύ τους κολάφους και αυτού ακόμη του διαφωτισμένου Κοραή, κτυπάει το κατ’ εξοχήν ορατό στρώμα της νεοελληνικής φεουδαρχίας. Την ίδια επιθετικότητα και ειρωνεία διατηρεί και απέναντι πλουτοκρατών, κοτζαμπάσηδων και πολιτικάντηδων, γιατί οι πολιτικοκοινωνικές αφορμήσεις του είναι ευαγγελικές. Επιχειρεί, ο Παπαδιαμάντης, χωρίς να είναι απόλυτα συνειδητό, σύνθεση ορθοδοξίας και σοσιαλισμού, χριστιανισμού και καταπιεσμένων. Έχει το όραμα μιας Ελλάδας υπαίθριας και θεοσεβούμενης, αυθεντικής και τραυματισμένης, αργοκίνητης στις νοοτροπίες της, παραδοσιακής στις συμπεριφορές της και εκρηκτικής συχνά στα ξεσπάσματά της».
Επειδή διαβάζω διάφορα περί Παπαδιαμάντη (συνήθως ό,τι να ’ναι), με αφορμή τη νέα «Φόνισσα», μεταφέρω εδώ, ξανά, κάτι σύντομο και πολύ δυνατό για τον Σκιαθίτη, γραμμένο από τον Δημήτριο Τσάκωνα (πανεπιστημιακός, υφυπουργός και υπουργός και στις δύο χούντες, Παπαδόπουλου και Ιωαννίδη), στην «Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας»:
«H προσπάθεια του Παπαδιαμάντη ήταν ιδεαλιστική. Ζώντας κατά Χριστόν οφείλει να διάγει ασκητικά. Αυτού λοιπόν του λιτού πνεύματος τη διεύρυνση θέλει να επιτύχει μέσα στη διαμορφούμενη “αστική κοινωνία”, σε μια στιγμή όπου οι τελευταίοι εκπρόσωποι του ελληνικού διαφωτισμού (Ασώπιος, Κουμανούδης, Καστόρχης) εξαφανίζονταν από το ιστορικό προσκήνιο νικημένοι. Και εντάσσεται μεν ο Παπαδιαμάντης στο πνεύμα του αντιδιαφωτισμού (που έχει τις ρίζες του στον Νεόφυτο Καυσοκαλυβίτη, στον Νικόδημο Αγιορείτη και στον Μακάριο Νοταρά), αλλά όχι και της φεουδαρχίας, αφού με το να επιτίθεται κατά των δεσποτάδων με σφοδρότητα, που ξεπερνάει κατά πολύ τους κολάφους και αυτού ακόμη του διαφωτισμένου Κοραή, κτυπάει το κατ’ εξοχήν ορατό στρώμα της νεοελληνικής φεουδαρχίας. Την ίδια επιθετικότητα και ειρωνεία διατηρεί και απέναντι πλουτοκρατών, κοτζαμπάσηδων και πολιτικάντηδων, γιατί οι πολιτικοκοινωνικές αφορμήσεις του είναι ευαγγελικές. Επιχειρεί, ο Παπαδιαμάντης, χωρίς να είναι απόλυτα συνειδητό, σύνθεση ορθοδοξίας και σοσιαλισμού, χριστιανισμού και καταπιεσμένων. Έχει το όραμα μιας Ελλάδας υπαίθριας και θεοσεβούμενης, αυθεντικής και τραυματισμένης, αργοκίνητης στις νοοτροπίες της, παραδοσιακής στις συμπεριφορές της και εκρηκτικής συχνά στα ξεσπάσματά της».
5/12/2023
Δεν ψήφισαν κατά των τραπεζιτών, κατά της Λαγκάρντ και του Στουρνάρα, μαζί με τους οποίους αποδεκάτισαν την ελληνική κοινωνία, αλλά προτίμησαν το «παρών». Η πλέον συστημική «αριστερά» του τόπου (Τσακαλώτος, Αχτσιόγλου, Χαρίτσης) δείχνει τα... χρυσά δόντια της από γεννησιμιού της.
Δεν ψήφισαν κατά των τραπεζιτών, κατά της Λαγκάρντ και του Στουρνάρα, μαζί με τους οποίους αποδεκάτισαν την ελληνική κοινωνία, αλλά προτίμησαν το «παρών». Η πλέον συστημική «αριστερά» του τόπου (Τσακαλώτος, Αχτσιόγλου, Χαρίτσης) δείχνει τα... χρυσά δόντια της από γεννησιμιού της.
5/12/2023
Καλά... Νέα Αριστερά βρήκαν να πουν το κόμμα οι αποχωρήσαντες Συριζαίοι; Εγώ θα ντρεπόμουν...
Πέρα από το γεγονός πως Νέα Αριστερά υπήρχε στην Ελλάδα στη δεκαετία του ’60 (ανάμεσα και ο Σωτήρης Πέτρουλας) και που ενεργοποιήθηκε ως οργάνωση και στην μεταπολίτευση με ιδιαίτερη δραστηριότητα (ιδεολογική και οικονομική εξόρμηση, έκδοση περιοδικού κ.λπ.), υπήρξε και η New Left στην Αμερική στα σίξτις, ένας από τους ισχυρότερους προμαχώνες της αντικουλτούρας, με τεράστια επιρροή στα πανεπιστήμια, με συνεχείς αντιπολεμικές δράσεις, δίπλα στους Μαύρους Πάνθηρες και στην Angela Davis, δίνοντας μάχες μέσα στην κοινωνία ενάντια στον ρατσισμό, ενάντια στη στρατολόγηση για τον πόλεμο στο Βιετνάμ, ενάντια στη φτώχεια και την ανεργία.
Και όπως θα έλεγε τότε (1969) και ο J. Edgar Hoover (FBI): «Ποτέ πριν σ’ αυτή τη χώρα δεν υπήρξε τόσο ισχυρό επαναστατικό μαρξιστικό κίνημα νεολαίας, που να είναι τόσο πρόθυμο να καταστρέψει την κατεστημένη εξουσία».
Νέα Αριστερά ο Χαρίτσης και η Αχτσιόγλου; Γελάω και μόνο που
το σκέφτομαι...
Καλά... Νέα Αριστερά βρήκαν να πουν το κόμμα οι αποχωρήσαντες Συριζαίοι; Εγώ θα ντρεπόμουν...
Πέρα από το γεγονός πως Νέα Αριστερά υπήρχε στην Ελλάδα στη δεκαετία του ’60 (ανάμεσα και ο Σωτήρης Πέτρουλας) και που ενεργοποιήθηκε ως οργάνωση και στην μεταπολίτευση με ιδιαίτερη δραστηριότητα (ιδεολογική και οικονομική εξόρμηση, έκδοση περιοδικού κ.λπ.), υπήρξε και η New Left στην Αμερική στα σίξτις, ένας από τους ισχυρότερους προμαχώνες της αντικουλτούρας, με τεράστια επιρροή στα πανεπιστήμια, με συνεχείς αντιπολεμικές δράσεις, δίπλα στους Μαύρους Πάνθηρες και στην Angela Davis, δίνοντας μάχες μέσα στην κοινωνία ενάντια στον ρατσισμό, ενάντια στη στρατολόγηση για τον πόλεμο στο Βιετνάμ, ενάντια στη φτώχεια και την ανεργία.
Και όπως θα έλεγε τότε (1969) και ο J. Edgar Hoover (FBI): «Ποτέ πριν σ’ αυτή τη χώρα δεν υπήρξε τόσο ισχυρό επαναστατικό μαρξιστικό κίνημα νεολαίας, που να είναι τόσο πρόθυμο να καταστρέψει την κατεστημένη εξουσία».
4/12/2023
Ταϊσμένο στα τζουκ-μποξ επί τη εμφανίσει...
Ταϊσμένο στα τζουκ-μποξ επί τη εμφανίσει...
4/12/2023
«Ήταν και τα ξένα ακούσματα, για παράδειγμα την εποχή που τέλειωνα το Γυμνάσιο (1973) ή τα πρώτα χρόνια στο πανεπιστήμιο ακούγαμε βεβαίως ροκ. Εκτός από τους Έλληνες, τους Poll, τους Socrates Drank the Conium, τους Πελόμα Μποκιού και τα υπόλοιπα συγκροτήματα της εποχής μου, ήταν και το Γούντστοκ, οι Beatles, οι Rolling Stones κ.λπ. Όλα αυτά ήταν ακούσματα... και συμμετοχή στα πάρτυ. Εντάξει εκεί δεν χορεύαμε ελληνικά τραγούδια ή τσάμικο, στα πάρτυ τα νεανικά ή τα μαθητικά, χορεύαμε σέικ».
[Δημήτρης Κουτσούμπας στον Χατζηνικολάου]
Έπειτα απ’ αυτό περιμένω τον Κουτσούμπα να τιμήσει, μετά τον
Μικρούτσικο, τον Ξαρχάκο και τους λοιπούς του «έντεχνου», και τον… Robert
Williams.
Πλάκα-πλάκα μια τιμητική εκδήλωση στο παλιό, επί δικτατορίας, ελληνικό ροκ (και στο ξένο ροκ της εποχής) από το ΚΚΕ χρειάζεται. Και να γίνει και μια μικροέκδοση από το κόμμα, και να γραφτούν και τα σχετικά. Σαν εκείνο το κείμενο που είχα γράψει εγώ τον προηγούμενο Γενάρη (δες στα σχόλια).
«Ήταν και τα ξένα ακούσματα, για παράδειγμα την εποχή που τέλειωνα το Γυμνάσιο (1973) ή τα πρώτα χρόνια στο πανεπιστήμιο ακούγαμε βεβαίως ροκ. Εκτός από τους Έλληνες, τους Poll, τους Socrates Drank the Conium, τους Πελόμα Μποκιού και τα υπόλοιπα συγκροτήματα της εποχής μου, ήταν και το Γούντστοκ, οι Beatles, οι Rolling Stones κ.λπ. Όλα αυτά ήταν ακούσματα... και συμμετοχή στα πάρτυ. Εντάξει εκεί δεν χορεύαμε ελληνικά τραγούδια ή τσάμικο, στα πάρτυ τα νεανικά ή τα μαθητικά, χορεύαμε σέικ».
[Δημήτρης Κουτσούμπας στον Χατζηνικολάου]
Πλάκα-πλάκα μια τιμητική εκδήλωση στο παλιό, επί δικτατορίας, ελληνικό ροκ (και στο ξένο ροκ της εποχής) από το ΚΚΕ χρειάζεται. Και να γίνει και μια μικροέκδοση από το κόμμα, και να γραφτούν και τα σχετικά. Σαν εκείνο το κείμενο που είχα γράψει εγώ τον προηγούμενο Γενάρη (δες στα σχόλια).
2/12/2023
Κάτι προετοιμάζω να γράψω σχετικό με τον Γιώργο Ιωάννου και καθώς σκέφτομαι μερικά από τα ποιήματά του γίνομαι ράκος. Δεν θέλω να ξαναγράψω τίποτα... Όχι ποιήματα, γιατί δεν γράφω ποιήματα, αλλά τίποτα...
Κάτι προετοιμάζω να γράψω σχετικό με τον Γιώργο Ιωάννου και καθώς σκέφτομαι μερικά από τα ποιήματά του γίνομαι ράκος. Δεν θέλω να ξαναγράψω τίποτα... Όχι ποιήματα, γιατί δεν γράφω ποιήματα, αλλά τίποτα...
2/12/2023
Θεωρητικά το θέτω. Είναι ποτέ δυνατόν να είναι καλύτερη κινηματογραφική Φόνισσα η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη από την Μαρία Αλκαίου ;
2/12/2023
Θεωρητικά το θέτω. Είναι ποτέ δυνατόν να είναι καλύτερη κινηματογραφική Φόνισσα η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη από την Μαρία Αλκαίου ;
Stardust International
(Σουηδοί) & Tayfun
(Τούρκος) (1973)
Σχόλια από το fb στο ποστ "Θεωρητικά το θέτω. Είναι ποτέ δυνατόν να είναι καλύτερη κινηματογραφική Φόνισσα η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη από την Μαρία Αλκαίου ;"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντας Τρούσας
https://www.lifo.gr/.../i-fonissa-toy-alexandroy...
«Η Φόνισσα» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη στον ελληνικό κινηματογράφο | LiFO
Γιωργος Βουδουρης
Υπέροχη η ανάρτηση σ ευχαριστούμε Φώντα!
Γιώργος Σκιάς
Δεν έχει να κάνει με τους ηθοποιούς. Σινεμά είναι. Τον πρώτο λόγο έχει η σκηνοθεσία.
Φώντας Τρούσας
Καλά, το αφήνω αυτό κατά μέρος. Το ψυχεδελικό αριστούργημα του Φέρρη δεν επαναλαμβάνεται.
Γιώργος Σκιάς
αυτό εννοοώ. Επειδή είδα το τρέιλερ προχθές που ήμουν στην αίθουσα της περιοχής μου, φοβάμαι ότι πρόκειται για κάτι πολύ μέτριο.
Yannis Raouzeos
Δεν είναι καθόλου μέτριο ! Αντιθέτως είναι υποβλητικό και αφαιρετικό . Αφού θεωρείς, όπως και εγώ, ότι η σκηνοθεσία μετράει(Από τον Αϊζενστάιν η το. Γκρίφιθ μέχρι τον Ρενέ η τον Μάλικ και τον Μπελά Ταρ )περισσότερο από όλα για τη σημασία ενός κινηματογραφικού έργου , εδώ θα έλεγα ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πάρα πολύ σημαντικό τέτοιο και πιθανότατα μαζί με το Άνιμαλ ,τις καλύτερες ελληνικές ταινίες της χρονιάς.
Γιώργος Σκιάς
τι να σας πω; Μπορεί να σφάλλω. Μακάρι. Ένα τρέιλερ είδα μόνο το οποίο με απώθησε κάπως. Αν δω την ταινία, θα σας πω. Μπορεί πάλι απλώς να εκτιμάμε διαφορετικά πράγματα.
Πάντως, δεν είναι ότι η σκηνοθεσία μετράει περισσότερο από όλα για τη σημασία ενός κινηματογραφικού έργου. Η σκηνοθεσία ΕΙΝΑΙ το κινηματογραφικό έργο. Εδώ, δηλαδή, προσυπογράφω το αφορισμό του Ραφαηλίδη που έλεγε ότι όταν προβλέπεται άλλο βραβείο καλύτερης ταινίας και άλλο βραβείο σκηνοθεσίας καταλαβαίνει κανείς ότι ο θεσμός δεν είναι κ πολύ σοβαρός.
Yannis Raouzeos
Δεν προσυπογράφω τον αφορισμό του Ραφαηλίδη τον οποίο μάλιστα βρίσκω παραγωγό μιας συγκεκριμένης αντίληψης περί σινεμά καθώς πολλά κινηματογραφικά έργα μπορεί να έχουν πάρα πολύ καλή σκηνοθεσία ενώ μέτριο η ακόμη και πρακτικά ανύπαρκτο σενάριο. Επίσης αν ίσχυε αυτό πολλά αληθινά μεγάλα Φεστιβάλ του Εξωτερικού όπως οι Κάννες η το Βερολίνο δεν θα ήταν "σοβαρά "Φεστιβάλ τη στιγμή που έχουν ξεχωριστό βραβείο για την καλύτερη ταινία από αυτό του καλύτερου σκηνοθέτη.
Γιώργος Σκιάς
και λοιπόν; Αφορμή είναι το σενάριο. Τι γίνεται μετά είναι το θέμα.
Yannis Raouzeos
Το σενάριο δεν είναι αφορμή .Πολλές φορές είναι βασικό σε ένα φιλμ. Δεν το πάω όμως εκεί όπου θα καταλήξουμε σε θέσεις που θα μας απομάκρυναν από το σινεμά του δημιουργού που ούτως η άλλως υποστηρίζω . Εκείνο που λέω εντέλει ,ώστε να συνεννοηθούμε , είναι ότι η σκηνοθεσία είναι ΕΝΑ από τα χαρακτηριστικά σημεία ενός φιλμ , ενώ παίζουν άλλοι παράγοντες επίσης σημαντικότατο ρόλο . Όμως, εκεί που θα με.βρειτε μάλλον σύμφωνο , είναι ότι όντως το τελικό δημιουργικό αποτέλεσμα , επαφίεται στον σκηνοθέτη όχι όμως απλώς ως σκηνοθέτη αλλά ως δημιουργό .
Γιώργος Σκιάς
άρα; Ειλικρινά, δεν βλέπω να πολυδιαφωνούμε.
Πάντως, με βάλατε σε αμφιβολία για τη Φόνισσα κ ίσως να διαθέσω τον οβολόν μου.
Yannis Raouzeos
Όχι δεν πολυδιαφωνούμε αλλά εγώ θεωρώ την σκηνοθεσία ως ένα κομμάτι της συνολικής δημιουργίας ενός έργου που όμως την τελευταία λέξη την εχει ο δημιουργός του . Η Φόνισσα είναι πολύ καλή πάντως και θα χαρώ να σας αρέσει και εσάς.
Manolis Stavroulakis
Αν και μιλάμε για διαφορετική σκηνοθετική προσέγγιση, αναρωτιέμαι… και γιατί όχι; Έχει μικρότερο ερμηνευτικό εκτόπισμα σαν ηθοποιός η Καραμπέτη;
Φώντας Τρούσας
Ναι
Manolis Stavroulakis
Είδες όνως την ταινία ή είναι θεωρητική η κουβέντα απλώς για να προβοκάρεις;
Φώντας Τρούσας
Έχω δει την Καραμπέτη πολλές φορές στο σινεμά και στην τηλεόραση. Και στο θέατρο παλιότερα. Δεν δικαιολογώ με τίποτα το "μεγάλη ηθοποιός", που διαβάζω παντού. Θα δω και την νέα φόνισσα (αν και η Καραμπέτη είναι ένας λόγος για να μην δω την ταινία), όπως είχα δει και την Ευτυχία (στο σινεμά), με την Καραμπέτη να καταστρέφει την ταινία από τη μέση και μετά.
Yannis Raouzeos
ΔιαγραφήΣαφώς μιλάμε για τελείως άλλη σκηνοθετική ματιά και μάλιστα εξίσου σημαντική με αυτή του Φέρρη.
Yannis Raouzeos
Όχι.
Kostas Drosopoulos
Διαφορετική.
Δεν μού αρέσει η Φόνισσα τού Παπαδιαμάντη.
Επιπλέον, οι ερμηνείες που τής δίνονται δεν νομίζω ότι έχουν σχέση με την γνώμη που (πιθανότατα) είχε ο Παπαδιαμάντης για την γυναίκα.
Φώντας Τρούσας
Στο σινεμά οφείλει να παίζει μικρό ρόλο και σίγουρα όχι κυρίαρχο το τι γνώμη είχε ο Παπαδιαμάντης για την γυναίκα (του 1900).
Misouridis Giannis
Το ερώτημα είναι γιατί να μας αφορά μια κινηματογραφική μεταφορά της Φόνισσας. Ό,τί έγινε έγινε. Ποιός πιστεύει πως η Καραμπέτη φέρνει την ιδιαιτερότητα του Παπαδιαμάντη κοντά στο "κοινό"; Ο πραγματικός Παπαδιαμάντης θέλει ένα είδος προσήλωσης, όχι επειδή είναι σημαντικότερος αλλά επειδή είναι ιδιαίτερος. Ποιός ο λόγος να πρέπει κάποιος να χρησιμοποιήσει την "αύρα" του Παπαδιαμάντη για να κάνει κάτι τέτοιο; Έχουμε δει δεκάδες αποτυχίες - κατά τη γνώμη μου- έργων, που παίρνουν comission για διάφορους λόγους που δεν έχουν να κάνουμε την ανάγκη των ανθρώπων για νέες ιστορίες.
Φώντας Τρούσας
Όλοι θέλουν να δοκιμάσουν πάνω στα κλασικά (αρχαία κείμενα, Σέξπιρ κ.λπ.) και καλώς δηλαδή. Αλλά υπάρχουν και κάποια μέτρα, που θέτει η ίδια η κινηματογραφική ή η θεατρική ιστορία.
Misouridis Giannis
δεν μου αρκεί η φιλοδοξία απλώς για να δω μια μεταφορά του Παπαδιαμάντη. Ακόμα κι αν το σενάριο ήταν στηριγμένο στον Π, θα ήταν καλύτερα να μην το ξέραμε κι έτσι θα εκτιμούσα με απρόσκοπτα το καινούριο εργο. Αλλιώς όλο αυτό μοιάζει να έχει ως κεντρικό μοχλό όχι το έργο αλλά το χειρισμό ενός άλλου, παλιού έργου που είναι και κάπως φετιχοποιημενο για τους λάθος λόγους. Η αξία του κυρ Αλέξανδρου δεν ήταν στην πλοκή αλλά στη λιτότητα, τη τρυφερή δωρικοτητα του λόγου, την σχέση της λέξης με το αίσθημα και την αίσθηση που εγείρει. Αλλιως έχουμε τις σαχλες ταινιων σαν το El Greco κλπ. Ο Παπαδιαμάντης θα έπαιρνε τα βουνά όπως κι ο Θεόφιλος, ο Βιζυηνός...
Φώντας Τρούσας
Πάει αλλού τώρα η κουβέντα και τα βαριέμαι αυτά στο fb. Βαριέμαι να συζητώ γραπτώς.
Γιωργος Βουδουρης
Σε κάθε κλασικό χαρακτήρα χωράει και μια άλλη καλή ερμηνεία.
Maro Meliadou
Καλύτερη όχι - κάπως πιο σύγχρονη ναι- (πως αλλιώς)
Μαριλίνα Τζελέπη
Φυσικά. Είναι φανταστική ηθοποιος.
Elissavet Gerakari
Κάποιοι λησμονούν την Τούλα Σταθοπούλου στο ρόλο της Φόνισσας, όλες υπέροχες, για ποιο λόγο τίθεται θέμα σύγκρισης άραγε ;
Φώντας Τρούσας
Στο κείμενο έχω αναφέρει και την Σταθοπούλου. Δεν το είδατε; Είναι το πρώτο σχόλιο.
Elissavet Gerakari
Είδατε την ταινία ;
Φώντας Τρούσας
Και σ' αυτό έχω απαντήσει στα σχόλια...
Anna Zouravlioff
Πολύ αρνητικοί είστε, γιατί?
Φώντας Τρούσας
Γιατί συν των όποιων και όσων άλλων θα πρέπει να τηρούνται και οι ισορροπίες. Τρόπος του λέγειν ισορροπίες βέβαια, αφού οι 9 στους 10 θα έχουν θετική γνώμη για την Καραμπέτη και την ταινία.
Kostas Drosopoulos
Φώντα, δεν περίμενα αυτή η ανάρτηση να προκαλέσει τόσο "σάλο".
Stathis Politis
So true!
Gregory Pap
Η (νέα) ταινία είναι άρτια εικαστικά αλλά προβληματική κινηματογραφικά. Κάτι που προφανώς επηρεάζει αρνητικά και τις ερμηνείες.
Mike Beles
Αφου δεν ειδες την Καραμπετη
μας κανεις πλακα.....
Katja Zeki
Συμφωνώ. Πολύς ντόρος και αν και δεν το συνηθίζω θα γράψω και γω στον τοίχο μου 2 λόγια κάποια στιγμή. Αδύναμη σκηνοθεσία και μια αν και καλή Καραμπετη εν τούτοις μια από τα ίδια. Σφιγμένη, καθόλου απελευθερωμενη.
Σκηνές πολύ δυνατές πέρασαν σκούπα και μια μουσική επένδυση για χαλαρη βολτα στις κυκλαδες, ενώ θα μπορούσε να σε κάνεις να κλαίς.
Σχόλιο από το fb στο ποστ "Κάτι προετοιμάζω να γράψω σχετικό με τον Γιώργο Ιωάννου"...
ΑπάντησηΔιαγραφήNikos Zozos
Πω πω!
Σχόλια από το fb στο ποστ περί Κουτσούμπα και ροκ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντας Τρούσας
https://www.lifo.gr/.../i-shesi-toy-kke-me-tin-pop-kai...
Η σχέση του KKE με την ποπ και το ροκ μέσα στις δεκαετίες | LiFO
Kwstas Agas
φεστιβάλ ΚΝΕ άλσος βεΐκου Σεπτέμβρης 1988, συναυλία ten years after με ΑΥΘΕΝΤΙΚΉ ΣΎΝΘΕΣΗ, δλδ όχι μόνο με Alvin Lee αλλά με πλήρη την αυθεντική τετράδα της μπάντας!! Κι αυτό με είσοδο ένα ασημένιο εικοσάδραχμο!! Προσωπικά δεν είχα, ούτε έχω, ούτε πρόκειται να έχω σχέση με κόμματα, κομματικές νεολαίες, κομματικά φεστιβάλ κι άλλα παρόμοια!! Όμως για τη συγκεκριμένη συναυλία το ομολογώ: επρόκειτο για το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να μας κάνει το φεστιβάλ τηςΚΝΕ!!!
Giorgos Mikrogiannakis
τη θυμάμαι αυτή τη συναυλία! Το φεστιβάλ της ΚΝΕ πάντα είχε τα καλύτερα line up. Και το φτηνότερο εισιτήριο...
Kwstas Agas
η εν λόγω συναυλία άρχισε με το hear me calling και έληξε με το παρακάτω ... Κι εγώ ως 18χρονος ενθουσιασμένος που τους έβλεπα από κοντά να χοροπηδάω μπροστά από τα ηχεία (κάποιες στιγμές τα αγκάλιαζα κιόλας!!!) και να πλέω σε πελάγη ευτυχίας... Θυμάμαι ότι το μέρος του φεστιβάλ όπου έγινε η συναυλία είχε πολύ χώμα κι έτσι γύρισα στο σπίτι... λες και γύρισα από παιχνίδι σε αλάνα!!!!
https://youtu.be/GN4d2_bxYRI?si=-qk8x9cX3E8zUpXW
Ten Years After - Sweet Little Sixteen - 8/4/1975 - Winterland (Official)
Vassilis Serafimakis
παρε-παρεμπιπτόντως, η τραγουδάρα που σε εκστασίασε θα απαγορευόταν σήμερα κι ο συνθέτης θά'τρωγε cancel
Kostas Giannakis
Άκουγε και ο Μήτσος Γουντστοκ?
George Ioakeimidis
Σώθηκες...
Δημήτρης Βανέλλης
Προφανώς ο φοιτητής Κουτσούμπας όταν άκουγε ροκ το έκρυβε, διότι οι υπόλοιποι κνίτες θα τον αποκαλούσαν πράκτορα των αμερικάνων (δεν διευκρίνισαν ποτέ αν οι πράκτορες ήταν και έμμισθοι ή το έκαναν "για το καλό")
Φώντας Τρούσας
Να διαβάσεις το κείμενο που έγραψα στο lifo και να μην λες ό,τι να'ναι.
Δημήτρης Βανέλλης
Το είχα ακούσει με τα αυτιά μου αρκετές φορές. Από συμφοιτητές φυσικά και όχι προφανώς από την ηγεσία του ΚΚΕ. Μιλώ για την περίοδο 79-83. Το κείμενο θα το διαβάσω ευχαρίστως. Πες μου μόνο την ημερομηνία για να ψάξω.
Φώντας Τρούσας
Το έχω βάλει στα σχόλια ρε φίλε μου, πρώτο-πρώτο.
Δημήτρης Βανέλλης
ΟΚ. Δεν το είδα γιατί βγάζει τα κάτω σχόλια. Θα το διαβάσω.
Δημήτρης Βανέλλης
Το άρθρο είναι πολύ καλό και όπως πάντα εμπεριστατωμένο. Και, ακριβώς απ' όσα λες κι εσύ, δεν νομίζω ότι λέω "ό,τι να'ναι". Αυτό που σχολίασα (με πλάκα βεβαίως) είναι ακριβώς αυτό που επικρατούσε στην πλειοψηφία των απανταχού κνιτών. Δεν είπα ποτέ για διανοούμενους του ΚΚΕ και θα ήταν προφανής ρατσισμός αν έλεγα ότι ΟΛΟΙ οι τότε κνίτες ισχυρίζονταν κάτι τέτοιο. Απλώς ήταν η επικρατούσα άποψη - την οποία βεβαίως είχαν υποστεί οι μη κνίτες τότε φοιτητές.
Φώντας Τρούσας
Κάτι τέτοιο μπορεί να ίσχυε στην ματαπολίτευση σ' ένα βαθμό, μετά το 1977-78, όχι το 1972-73, στο οποίο αναφέρεται ο Κουτσούμπας.
Δημήτρης Βανέλλης
Μα ασφαλώς. Έγραψα παραπάνω (στην απάντηση) ότι αναφέρομαι στην περίοδο 78/79-83. Επί χούντας δεν βρισκόμουν καν στην Αθήνα για να γνωρίζω από πρώτο χέρι κάτι σχετικό μ' αυτά. Και, ναι, είχα αντιληφθεί τις ροκ συναυλίες από τα τέλη των 80ς στο φεστιβάλ (είχα πάει μάλιστα, δεν θυμάμαι πότε ήταν, στον Alpha Blondie του οποίου τότε ήμουν φαν). Οπότε να εκλάβεις το σχόλιο ως πλάκα σε σχέση με την κατάσταση που βίωσα στα φοιτητικά μου χρόνια.
Nikos Mitrogiannopoulos
Πάντως το 1983 στους χορούς της Πανσπουδαστικής στα Γιάννενα ξένο τραγούδι δεν ακουγόταν ούτε για αστείο. Ξεκινάγανε από το "Δε ρωτώ ποια είσαι και από πού κρατάς" και τελειώνανε με Ρίτα Ριτάκι.
Φώντας Τρούσας
Το 1983 βασικά δεν υπήρχε ροκ. Το ροκ είχε πεθάνει 10 χρόνια πριν. Και ήταν και η εποχή του νεολαϊκού και της ρεμπετοαναβίωσης. Όλος ο κόσμος τότε άκουγε Βιτάλη, Γκολέ, Γλυκερία και Παιδιά Απ' την Πάτρα.
Vassilis Serafimakis
"πεθάνει" εννοείς υποθέτω το Ελληνικό ροκ.
Φώντας Τρούσας
Και το ξένο. Μαζί πέθαναν.
George Ioakeimidis
Άποψή σου...Οι ροκάδες πεθαίνουν, το ροκ ποτέ!
Vassilis Serafimakis
Εδώ έχω άλλη άποψη. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι οι μουσικάρες πού βγήκαν μετά το 1973 δεν ήταν ροκ.
Φώντας Τρούσας
ΔιαγραφήΔεν πρόκειται περί αισθητικού θέματος. Ροκ υπάρχει και τώρα, και καλό ροκ, αλλά και τι μ' αυτό;
Nickos Ventouras
Και όπερες γράφονται ακόμα και σήμερα ― και καλές ενίοτε ― αλλά η όπερα έχει πεθάνει επίσης.
Σα μουσικό ρεύμα λέω περισσότερο (δηλαδή στο ευρύτερο του πλαίσιο), όχι αν κάποιος γράφει κάτι που ως μουσική φόρμα είναι ροκ και κάποιοι το αγοράζουν - αυτό θα το κάνουν και το 2600 μ.Χ. - αν υπάρχουν ακόμα άνθρωποι.
Σήμερα π.χ. το ροκ το top-20 το βλέπει μόνο με φανάρι ― ή αν βγάλουν κάνα δίσκο τίποτα πουρόκερς και τους αγοράσουν οι 50 και άνω.
Nikos Mitrogiannopoulos
Ναι, καμία αντίρρηση. Παιδιά απ' την Πάτρα, πώς τους ξέχασα. Δε θέλω τη συμπόνια κανενός, ύμνος στους χορούς της Φοιτητικής Εστίας. Ωστόσο σε άλλες παρατάξεις έπεφταν και λίγοι Clash, για παράδειγμα.
Φώντας Τρούσας
Εντάξει και συναυλίες ροκ γίνονταν και επανεκδόσεις δίσκων από την καλή εποχή του ροκ γίνονταν, και σοβαρή αναβίωση του garage και της ψυχεδέλειας υπήρχε, αλλά το βασικό, όταν συζητάμε για τέτοια πράματα, είναι το κυρίαρχο ρεύμα. Το 1972-73 το κυρίαρχο ρεύμα ήταν το ροκ και δεν υπήρχε περίπτωση νέος άνθρωπος, τότε, να μην άκουγε ροκ. Δέκα χρόνια αργότερα το κυρίαρχο ρεύμα στη χώρα ήταν το νεολαϊκό. Συμβολικά μιλάμε για τον Τάσο Φαληρέα, που από ροκάς θα γινότανε... ρεμπέτης.
Kwstas Agas
.... Κι όταν λίγα χρόνια πιο μετά γίνανε της μόδας οι Ramones, οι πρώτοι και καλύτεροι ακροατές τους υπήρξαν οι καλοντυμένοι - κουστουμαριαμενοι νεολαίοι της ΔΑΠ !!!!
Nikos Mitrogiannopoulos
Αυτό δεν το ξέρω, γιατί σε χορούς της ΔΑΠ δεν πήγαινα. Στα Γιάννενα που ξέρω η ΔΑΠ πήγαινε σε ντισκοτέκ, τις οποίες εμείς -τότε- δεν πλησιάζαμε και για λόγους ιδεολογικούς και για λόγους οικονομικούς. Τάιγκα, Του μπάι Του κλπ. Και εκεί Ramones δεν παίζανε. Εντάξει, να είμαι ειλικρινής: μια φορά ξεκίνησα να πάω σε χορό της ΔΑΠ σε ντισκοτέκ, γιατί φλέρταρα μια Δαπίτισσα, αλλά πήγα να την πάρω από το σπίτι, έκανε τρεις ώρες να ετοιμαστεί, στο τέλος έκαψε και τα μαλλιά της με το πιστολάκι και έτσι έφυγα. Μπορεί να είχα κάνει καριέρα αν δεν είχα φύγει. Καθοριστικές αποφάσεις. Lionel Richie, Wham, Big in Japan...τέτοια πράγματα έπαιζε η ΔΑΠ.
Nickos Ventouras
Σωστά, μη τρελαθούμε ότι άκουγαν Ramones οι νεολαίοι της ΔΑΠ. Ή ότι έγιναν «μόδα»...
Vassilis Serafimakis
μην αμφιβάλλετε καθόλου ότι άκουγαν *και* Ramones *αρκετοί* νεολαίοι τής ΝΔ. Υπάρχουν και πρωτογενείς μαρτυρίαι! (Όχι, δεν έτυχε να είμαι μέλος.)
Αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι η ΔΑΠ συμμεριζόταν τα εξεγερτικά, αντικοινωνικά, ή μηδενιστικά νοήματα τών κομματιών τών Ramones.
ΥΓ Και αυτό που μόλις έγραψα ΔΕΝ σημαίνει ότι οι ίδιοι οι Ramones είχαν βαθιά μέσα τους τέτοια αισθήματα - ίσως είναι το ροκ/πανκ/whatever συγκρότημα με τα πιό συντηρητικά από πλευράς πολιτικής μέλη. Ρηγκανικοί τα παιδιά. Τι ΔΑΠ και νεροβράσματα.
Nikos Mitrogiannopoulos
Το μόνο κομμάτι των Ramones που ήταν ας πούμε υπερπαραταξιακό ήταν το Somebody put something in my drink, απ΄όσο θυμάμαι. Οι δικές μου πρωτογενείς μαρτυρίες λένε πως οι Δαπίτες συστηματικά ακούγανε άλλα. Τώρα αν υπήρχαν και εξαιρέσεις, δεν αλλάζει ο κανόνας. Όχι τίποτα άλλο, αλλά αν οι Δαπίτες ήταν τρελαμένοι με τους Ραμόνς, αναρωτιέμαι ποιοι ακούγανε Μάικλ Τζάκσον...Εντάξει, κι εγώ έχω πετύχει δεξιούς να χορεύουν με Πάτι Σμιθ και Dire Straits, αλλά δε σημαίνει πως άκουγαν. Επίσης εκείνη την εποχή και η ενημέρωση δεν ήταν εύκολη και εμείς στη μουσική αρκούμαστε περισσότερο, καλώς ή κακώς. Δεν είχαμε εικόνα (για τους Ramones) για το αν ήταν ρηγκανικοί ή όχι.
Vassilis Serafimakis
ΔιαγραφήΘα έκανα την υπόθεση ότι στην Ελλάδα δύσκολα ακούγαμε τι ακριβώς τραγουδούσαν κάθε ξενόφωνοι τραγουδιστές, με την έννοια όχι ότι δεν ξέραμε τι λέει (έστω περίπου) το τραγούδι ή το συγκρότημα αλλά ότι ο στίχος σκεπαζόταν από τη μουσική - ιδίως σε ροκ, πανκ, κτλ.
Ετσι γιατί να μη χορέψει ή να τη "βρεί" ο οποιοσδήποτε, περιλαμβανομένου τού Νεοδημοκράτη, με Fortunate Son ή I Wanna Be Sedated ; Δεν τού τρίβανε στη μούρη αριστερά σλόγκαν!
Και να πούμε εδώ το αναπόφευκτο. (Είμαστε στον τοίχο τού Τρούσα οπότε δεν μάς παίρνει να κρύβουμε τα δυσάρεστα.) Η ροκ μουσική υιοθετήθηκε και ιδιοποιήθηκε εξ ολοκλήρου από το Κατεστημένο, τουλάχιστον το Αμερικανικό. Κι αυτό δεν ξεκίνησε πρόσφατα, πχ όταν βλέπαμε στρατιώτες στο Ιρακ ήδη από το 1993 να πηγαίνουν στη μάχη με τον λοχία να βάζει χεβιμέταλ.
Ξεκίνησε από το Βιετνάμ, το αργότερο. Charly don't surf, o Τζίμι Χέντριξ καμάρι τής 101ης Αερομεταφερομένης επειδή υπετίθετο είχε κάνει ένα φεγγάρι σ'αυτούς, το AFRTS να παίζει ό,τι βαρύ ροκ υπήρχε ελεύθερα, Creedence, Airplane, Dead, τα ξέρετε.
Κλού: Μάλλον να πάψουμε να στηρίζουμε κάτι που δεν υπάρχει, την δήθεν κοινωνικο-ανατρεπτική ουσία τού ροκ και του ροκ εντ ρολ.
Nikos Mitrogiannopoulos
Νομίζω είναι έτσι είναι κι αλλιώς. Θέλω να πω δεν πρόκειται για ένα δίλημμα άσπρο - μαύρο. Κάποιες εκδοχές του ροκ ήταν απολιτίκ, ενδεχομένως και συντηρητικές, κάποιες άλλες "μας" ξύπνησαν. Θυμάμαι ακόμη το σοκ που αισθάνθηκα όταν πρωτάκουσα Ντίλαν. Διαισθητικά περισσότερο θα έλεγα πως η ροκ δεν υιοθετήθηκε απο το κατεστημένο. Χρησιμοποιήθηκε όμως από το κατεστημένο, προκειμένου να ενσωματώσει συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες. Το ίδιο το κατεστημένο, όταν ήθελε να εκπροσωπηθεί, δε θα επέλεγε Χέντριξ, αλλά π.χ. Φρανκ Σινάτρα. Δεν ξέρω, μπορεί και να πέφτω έξω. Νομίζω πάντως ένα λάθος που κάνουμε (γενικά μιλάω) είναι πως προσπαθούμε να βρούμε "μια"ουσία στα πράγματα, ξεχνώντας τον παράγοντα άτομο: ακόμη και αν δεχτώ πως δεν υπάρχει καμιά κοινωνική ουσία στο ροκ, προσωπικά μιλώντας το ροκ που άκουσα εγώ, στις στιγμές που το άκουσα, με τις παρέες που το άκουσα (γιατί η μουσική δεν ήταν μόνο τραγούδια, ήταν και παρέες και ενδυμασία και συνήθειες κλπ) έδωσε άλλα ερεθίσματα. Και τα εκτιμώ ακόμη και σήμερα αφάνταστα. Πιστεύω πως θα ήμουν άλλος άνθρωπος, αν δεν είχα ακούσει ροκ.
*
Θυμίζω τη διαμάχη "ροκάδων-καρεκλάδων" τέλη 70 αρχές 80. Οι ροκάδες ήταν οι αναρχικοί, οι καρεκλάδες οι καλοντυμένοι, δεξιοί, οι πιο πολλοί πρώην χουντικοί, συχνά συνεργάτες της ασφάλειας κλπ. Και όμως στην περιοχή μου, στο Ζωγράφου, από τους καρεκλάδες μπήκαν τα ναρκωτικά. Οι ροκάδες κατά κανόνα ήταν τα "καλά παιδιά". Μπέρδεμα...
Kwstas Agas στον Nickos Ventouras
κι όμως, από τα φοιτητικά μου χρόνια στη Θεσσαλονίκη αυτό θυμάμαι: από το 1989/1990 και μετά δεν ξέρω τι ... ακριβώς συνέβη με τους Ramones, αλλά ξαφνικά σε εμάς τους τοοοτε 20χρονους τους άκουγαν και οι πέτρες, πολύ δε περισσότερο οι νεολαίοι της ΔΑΠ !! Έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια στη συγκέντρωση της ΔΑΠ στο αμφιθέατρο της νομικής στη Θεσσαλονίκη εκεί το μακρινό 1989 λίγο πριν τις τοοοτε περιπετειώδεις εκλογές: να τελειώνει η ομιλία του τοοοτε προέδρου τους Βουλγαράκη με τη φράση "και μετά τις εκλογές να φυγουνε μέσα σε μια κούτα από παμπερς"!!!!, και μετά τις επευφημίες των δαπιτών να ακούγεται από τα μεγάφωνα somebody put something in my drink!! Τι γυρευα εγώ εκεί?? θα με ρωτήσετε: εμ, όλο και κάποια δαπιτισσα, από αυτές που ντύνονταν κι ωραία και περιποιούνταν ωραία τους εαυτούς τους, θα είχα βάλει στο μάτι...
Φώντας Τρούσας
Θολο-φασιστο-ναζήδες είναι οι Ramones, όταν τραγουδούν τα “Blitzkrieg bop” και “Commando”. Γιατί να μην τους γουστάρουν οι ΔΑΠίτες;
Nickos Ventouras
Επειδή δεν πολυακούγανε τέτοια, αλλά καμμιά Πέγκυ Ζήνα, κάνα tropical house, άντε καμμιά τρανσια στο τσακιρ κέφι, και πολύ τους πήγαινε
Vassilis Serafimakis
ΔιαγραφήΝαι, φυσικά δεν είναι ή το ένα ή το άλλο, όμως μιλάω γιά την συνολική κατάσταση σε ό,τι αφορά το ροκ/ροκ εντ ρολ ως κινητήρια δύναμη κοινωνικής αμφισβήτησης/ανατροπής. Θα την παρομοίαζα με ό,τι ακριβώς βλέπουμε να συμβαίνει σε πολλές αμιγώς πολιτικές καταστάσεις, όπου Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΗΓΓΕΣΙΑ ΤΟΥ.
Δεν ήταν δηλαδή ότι οι προθέσεις τών δημιουργών ήταν όλες ανατρεπτικές ή πολιτικοϊδεολογικά φορτισμένες (αν κι υπήρχαν ένα σωρό δημιουργοί με τέτοιες, από τούς πιό άμεσα πχ Country Joe ως τούς πιό έμμεσα πχ Dylan). Ήταν ότι το ακροατήριο (οι "μάζες") σε προσωπικό επίπεδο αναρωτήθηκαν, συγκινήθηκαν, και εν πολλοίς κινητοποιήθηκαν.
Οι seniors τού ροκ Stones το ρωτήσαν ξεκάθαρα: Tι θέλετε να κάνουμε οι καημένοι; Άλλο απ'το να φτιάξουμε μιά μπάντα; ("Street Fighting Man".) Οι περισσότεροι τότε τού ποπ/ροκ απαντούσαν παραλλαγές τού "γιά να βρούμε γκόμενα" όταν ρωτιόντουσαν πώς έγινε και φτιάξαν τη μπάντα.
Το ίδιο ίσχυε και γιά τις φιλοσοφικές αναζητήσεις τού κοινού μεταξύ τού πιό "σοβαρού" ροκ. Χαζεύαμε ώρες τα εξώφυλλα, ερμηνεύαμε τις αλλαγές σύνθεσης ως άλλοι σοβιετολόγοι, και ψάχναμε στούς στίχους νόημα και φώτιση - όμως τα περισσότερα ήταν αισθητικές αναζητήσεις. Hipgnosis, κτλ.
...Αρκετά σεντόνεψα όμως και σταματάω.
Nikos Mitrogiannopoulos
Ωραία τοποθέτηση, Βασίλη. Σκέφτομαι: ακόμη και το ότι έθεσε το ερωτημα, προκειμένου η απάντηση να έλθει από τον κόσμο, δεν ήταν λίγο.
Vassilis Serafimakis
Τρομερό άρθρο αυτό στο λινκ, μεσιέ Φωτίς! Από τα καλύτερα υμέτερα! Ειδικά τα περί σοβιετικών ροκολόγων (!) δεν τα ήξερα καθόλου. Θα το ξαναδιαβάσω σπίτι.
Υ.Γ. Εξαίρεση, χωρίς να λέω ότι δεν υπήρχαν κι άλλοι (απλά δεν ξέρω), στην ασχετοσύνη μεταξύ μουσικολόγων κ.ά. τών 70s θεωρώ τον Φαληρέα, τον μεγάλο φυσικά. (Ο άλλος ήταν άσε.)
Anastasia Rouchota
Να το δω και να μη το πιστέψω…
Maria Andronikou
Το timing (του Κουτσούμπα) είναι κομματάκι ύποπτο, (methinks, πάντα): i.e. οk, τώρα που οι άλλοι είναι in disarray, ας δούμε τί μπορούμε να αποκομίσουμε...
Ntinos Dimatatis
Μόνο που η αριστερα κ,Κουτσούμπα μου είχε αποκυρήξει το ροκ στα 70ς ως αμερικανόφερτο και βλαβερό για την νεολαία .Τον δε Γιάννη Πετρίδη τον θεωρούσε ως πράκτορα γιατί έπαιζε ροκ.Και μετά το υιοθέτησε όταν είδε ότι ειχε πέραση στην νεολαία .Εντάξει ήταν και οι εποχές τότε του έντονου αντιαμερικανισμού και τα έπαιρνε όλα η μπάλα..Σήμερα ο Κουτσούμπας μιλάει για ροκ και ο Μητσοτάκης πάει στους Jethro Tull,,,,,
Φώντας Τρούσας
Δεν ισχύουν αυτά έτσι όπως τα λες. Διάβασε αυτό για αναλυτικότερες πληροφορίες...
https://www.lifo.gr/.../i-shesi-toy-kke-me-tin-pop-kai...
Η σχέση του KKE με την ποπ και το ροκ μέσα στις δεκαετίες | LiFO
Ntinos Dimatatis
Φώντα μου ,ξεχωριστες και πολύ ενδιαφέρουσες οι αναλύσεις σου αλλά έχω προσωπική άποψη επ αυτού.Δεν θέλω να ανοίξουμε το θέμα.Το σημαντικό είναι ότι ιθύνοντες έκαναν λάθος και το αποδεχθηκαν μετά....
Φώντας Τρούσας
Δεν υπάρχει λάθος, υπάρχουν απόψεις που άλλοτε είναι κυρίαρχες και άλλοτε όχι. Υπάρχει, θέλω να πω, μια διαλεκτική σχέση ανάμεσα στο ροκ και στο ΚΚΕ. Τα θέματα αυτά δεν είναι καθόλου απλά, και θα πρέπει να προσεγγίζονται με τεράστια προσοχή. Όπως ακριβώς έπραξα στο σχετικό κείμενο.
Σχόλια από το fb στο ποστ "Ταϊσμένο στα τζουκ-μποξ επί τη εμφανίσει..."...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντας Τρούσας
https://www.youtube.com/watch?v=KURWJ3vfMak
Χαρούλα Λαμπράκη -Βαρέθηκα τα σουξου μουξουτου σου
Stathis Nikokavouras
Που το θυμηθηκες..μα θα παρω τα τσαμπασιδια μου θα παω καπου αλλου.καπως ετσι δεν ελεγε?το βαζαμε στο τζιουκ μποξ
Thanasis Efthimiou
Αδιανόητη φωνή η Λαμπράκη. Και δένει όπως πρέπει με τη Μουσαφίρειο ένταση.
Giorgos Papagelis
Και ένα πολυ αγαπημένο, που έχει γράψει τη μουσική ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης.
Σαντουρι, πρεπει να παιζει ο Λαβίδας... https://m.youtube.com/watch?v=Fn9B1ip9WFM...
ΧΑΡΟΥΛΑ ΛΑΜΠΡΑΚΗ - Το ξέρω θα με θυμηθείς
Σχόλια από το fb στο ποστ "Καλά... Νέα Αριστερά βρήκαν να πουν το κόμμα οι αποχωρήσαντες Συριζαίοι; Εγώ θα ντρεπόμουν..."...
ΑπάντησηΔιαγραφήKonstantinos Kottis
Κλεμμένο και το σήμα από εταιρία της Ταϊλάνδης.
Lefteris Rodion Raskolnikov
Ναι. Μεγάλοι ριζοσπάστες όλοι τους
Σχόλιο από το fb στο ποστ "Δεν ψήφισαν κατά των τραπεζιτών, κατά της Λαγκάρντ και του Στουρνάρα"...
ΑπάντησηΔιαγραφήHermis Kefalas
Σκουπίδια από τα λίγα, όταν τους κραζαμε και λέγαμε πως όλοι τους είναι ιδιοι, μας λεγανε γραφικούς και παρωχημένους.
Σχόλια από το fb στο ποστ "Επειδή διαβάζω διάφορα περί Παπαδιαμάντη (συνήθως ό,τι να ’ναι), με αφορμή τη νέα «Φόνισσα», μεταφέρω εδώ, ξανά, κάτι σύντομο και πολύ δυνατό για τον Σκιαθίτη, γραμμένο από τον Δημήτριο Τσάκωνα"...
ΑπάντησηΔιαγραφήPantelis Tsalouchidis
Μια ζωή κοσμοκαλόγερος πέρασε. Στα μοναστήρια είναι συχνά επικριτικοί απέναντι στον ανώτερο κοσμικό κλήρο, ίσως όχι άδικα και όχι από σνομπισμό. Σε αυτό το κλίμα κινείται ο Παπαδιαμάντης, η ματιά του σε όλα είναι η ματιά ενός καλογήρου που τελικά δεν καλογερεψε
Vassilis Serafimakis
Είσαι αδίστακτος ερευνητής, πάει τελείωσε.
Γιωργος Βουδουρης
Πολύ ενδιαφέρον, φέρνει στην επιφάνεια την διαμάχη Διαφωτιστών φονταμελιστών των οποίων οι ρίζες εκκινούν πριν τους Κολλυβάδες και πριν τους Ησυχαστές με τον Γρηγόριο Παλαμά κατά αριστοτελιστών και Βαρλαάμ Καλαβρού και φτάνει στην κοίτη του Ησυχασμού στον Ευάγριο Ποντικόν στον 4ο αιώνα. Ενδιαφέρουσες πτυχές της ..γνώσης μέσα από το Θαβώρειο Φως.
Διαμαντής Καράβολας
Ευγε για την "θαρραλέα" αναφορά σου στον Τσακωνα!
Χρήστος Πριτσαπίδουλας
Ο Δημήτριος Τσάκωνας δεν αξιολογήθηκε όπως θα έπρεπε, λόγω Χούντας, και το έργο του εξαφανίστηκε...
Γιώργος Γιαννόπουλος
Απηχούν -οι προβολές του τσάκωνα- τον συντηρητικό ιδεαλιστικό αντικαπιταλισμό (και αντικομμουνισμό) της δεκαετίας του 30. "Ιδεοκρατία" που λέγανε οι τσάτσος & κανελλόπουλος.
Angelos F. Vlachos
Ορθότατο
Dimitris Makares
όχι αντικομμουνισμός από την στιγμή που σε κείμενα του υπάρχουν αναφορές για κοινοκτημοσυνη και κατάργηση ιδιοκτησίας
Γιώργος Γιαννόπουλος
Ναι, οκ. Και οι χριστιανοί τα λένε αυτά, και οι ρομαντικοί του 19ου αιώνα. Το κύριο στοιχείο σε αυτές τις αντιλήψεις είναι ο ιδεαλισμός.
Lefteris Baltzoglou
λόγιος με άποψη...
Ferris Costas
Ο Παπαδιαμάντης εμφανίζεται ως αντιφατικός, αφού από τη μια πολεμάει τον Πλήθωνα Γεμιστό, κι από την άλλη είναι Νεοπλατωνιστής (Ανθρωπιστής) πριν τον Φλωρεντινό Ουμανισμό. Εντάσσεται κι αυτός στη "διπλή αλήθεια", που είναι η κορύφωση της διαλεκτικής λογικής.
Dimitris Makares
εγώ τον βλέπω καθαρό νεοπλατωνιστη
Σχόλια από το fb στο ποστ "Και καπάκι μετά το "Σούξου μούξου του" τάιζα τα τζουκ-μποξ μ' αυτό..."...
ΑπάντησηΔιαγραφήVasilis Bouzouris
Η συγκριση με το σημερα προκαλει διχως αλλο , προκληση.
Θανάσης Κρεμασμένος
Ατάκα κι επί τόπου!
Φώντας Τρούσας
Έτσι ε;
Ntinos Dimatatis
Το έχω με το εξώφυλλο...Το δηλώνω σαφώς....!!!
Σχόλια από το fb στο ποστ "Θυμάμαι παλιά σε μια συνέντευξη τον Δημήτρη Πολύτιμο να λέει «παίζαμε πρωινό στον Αρέτα»"...
ΑπάντησηΔιαγραφήKwstas Agas
Για το τραγούδι Νταμης ο Σκληρός υπάρχουν δημοσιεύματα (το πιο εμφανές από όλα κάτω από το βίντεο του τραγουδιού στο ΥΤ) ότι υπέστη λογοκρισία στους στίχους του. Ιδίως ότι το "από μικρός αναρχικός" μετεβλήθη στο "από μικρός ατίθασος"! Εγώ το πιστεύω ότι εδώ υπήρξε αλλαγή στίχων, μιας και με το "αναρχικός" έβγαινε ορθώς ο τονισμός της λέξης, ενώ με την αλλαγή ο στίχος βγήκε παρατονισμένος "από μικρός ατιθασός" (κι επειδή ο αείμνηστος Παύλος Σιδηρόπουλος μιλούσε κι έγραφε πολύ ωραία την ελληνική γλώσσα, σίγουρα δεν θα έφτιαχνε παρατονισμένο στίχο)!! Τελοσπαντων, αυτή τη στιγμή τα 3 από τα 4 μέλη της μπάντας δεν είναι πια εν ζωή, το 4ο μοναδικό εν ζωή μέλος της μπάντας ζει στην Ολλανδία χωρίς να έχει πλέον τη διάθεση να σκαλίζει τα παλιά, οπότε... το τι συνέβη πραγματικά με τις αλλαγές των τίτλων και στίχων, τις παρεμβάσεις σε αυτούς και από ποιους έγιναν κλπ κλπ ίσως να μην το μάθουμε ποτέ....
Φώντας Τρούσας
Εγώ μιλάω για το σκληρός.
Αποκλείεται ο Πατσιφάς να έστελνε στη λογοκρισία στίχο με τη λέξη αναρχικός μέσα. Αν υπήρχε τέτοιος στίχος, θα τον έκοβε ο ίδιος.
Vassilis Serafimakis
Δεν μ'αρέσει ο όρος "κυρ-Παντελής". Εδώ βλέπω χρειαζόμαστε το "κυρ-παντελής άγνοια".
Sakis Bwanas
Η γονατογραφία πάει σύννεφο...
Γιώργος Γιαννόπουλος
Στο ίδιο γράφει ότι ο σιδηρόπουλος "είχε ηχογραφήσει ένα τραγούδι για το μεταφοραί ο μήτσος" Αν η συμμετοχή αυτή περιγράφεται ως "ηχογράφηση τραγουδιού", τότε είχε κάνει δύο ("φωνές νοικοκυραίων" στο "σουπερ μάρκετ" και κάτι ανάλογο στο ρεφραίν του "άνευ ουσίας άνευ σημασίας").
Φώντας Τρούσας
ναι, και αυτό το σημείωσα, όπως και άλλα, αλλά βαρέθηκα να τα κάνω ποστ, γιατί θα έβγαινε τεράστιο - και τώρα δηλαδή βγήκε μεγάλο
Κωνσταντίνα Κοντάκου
τον (Ν)Αρέτα τον έκανε όπως η μαμά μου όταν πρωτοάκουσε την Κωχ.
- Το στόπα και στο ξαναλέω που τραγουδάει τώρα η Ζακώχ, το έλεγε ο παππούς σου στο καΐκι (την πέρναγε για Μαρί)
Harry Gordon
ποτε βουδας ποτε κουδας ποτε ιησους σκιουδας
Κωνσταντίνα Κοντάκου
έχω ακούσει και για την Έλενα Θαναήλ και για τον Νήθαν Χωκ. Ατελείωτος ο κατάλογος. Σε στίχους, δε, Κάτι το Ωραίον!
Dimitri- Mitsos Poulikakos
Τρέχα-γύρευε.......
Σχόλια από το fb στο ποστ για τον Özdemir Erdoğan...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντας Τρούσας
https://www.youtube.com/watch?v=L3kxq2sV_xY
Özdemir Erdoğan - Duyduk Duymadık Demeyin (1969)
Αθανασιος Αθανατος
το επανεκτελεσε επισης το '91 !
https://www.youtube.com/watch?v=MCuc2VTPqJM
Özdemir Erdoğan - Duyduk Duymadık Demeyin
Φώντας Τρούσας
Το έχουν πει δεκάδες στην Τουρκία αυτό το κομμάτι
Michalis Papadakis
ομοίως το Θα τα κάψω ομοίως τη Δεκάρα
Φώντας Τρούσας
https://www.youtube.com/watch?v=w0DTBlCB9ko
Özdemir Erdoğan - Gurbet (1972)
Münir Tireli
Hi, He performed Gurbet himself. His wife was just accompanying Özdemir.
Γιώργος Τσέτικας
Χαρίζω Κυριάκο Τσίπρα, Αλέξη Μητσοτάκη και λοιπούς γνωστούς άγνωστους στην Τουρκία και παίρνουμε στο Γιουνανισταν τους 2 Ερντογάν με όλους τους συνεπώνυμους τους
Δίκαιη ανταλλαγή για Ελλάδα, άδικη για Τουρκία αλλά έτσι είναι το ανατολίτικο παζάρι
Harry Gordon
Ποντιοι γαρ
Χρήστος Πριτσαπίδουλας
Τον ΒΒ τον γνώρισα. Ήταν ένας καλός μουσικός και αρρωστημένα εργατικός.
Φιλόξενος.
Τον παρακολούθησα να τελειοποιεί συνθέσεις του στο σπίτι, και να αρχειοθετεί.. Ήταν απόλαυση.
Όπως και στο κέντρο του, εκεί ήταν δυναμίτης κεφιού.
Zois Chalkiopoulos
Το Gurbet ειναι υμνος. Εγω αυτο ξερω.
Φώντας Τρούσας
To ότι είχε ακουστεί στην Ελλάδα, live, το 1972 το ήξερες?
Zois Chalkiopoulos
Οχι, φοβερο.
Alexandra Fremi
Η υπέροχη συγγραφέας Asli Erdoğan, δεν έχει επίσης σχέση με τον Σουλτάνο!
Σχόλια από το fb στο ποστ "Προσπαθούσα να θυμηθώ ποιος ήταν ο πρώτος δίσκος με τούρκικα που αγόρασα ποτέ"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντας Τρούσας
https://diskoryxeion.blogspot.com/.../bazaar-istanbul...
BAZAAR - ISTANBUL EXPRESS
Yannis Nikolaides
συγχαρητήρια για το άρθρο. Απίστευτο!!
Φώντας Τρούσας
https://www.youtube.com/watch?v=f_nnLqw83CI
Bazaar ► Hodja Vender Tilbage [HQ Audio] Live 1978
https://www.youtube.com/watch?v=BA3BRp351lo
"Urfa" by Mehmet Ozan & Istanbul Express (Denmark, 1979)
Manos Tzanakakis
Πωώωω δισκάρα, έχει τσακιστεί δεόντω σε dj sets!
Sakis Bwanas
ακόμη στα top μου!
Yannis Nikolaides
Ίσως ο αγαπημένος μου δίσκος. Απ´ό,τι θυμάμαι , οι καλλιτέχνες ζούσαν στη Δανία και πρόκειται για δυο μίνι lp σε ένα lp. Αν κάνω λάθος, διορθώστε με. Άλλωστε, προ ιντερνετ, ήταν αδύνατο να βρω περαιτέρω στοιχεία .
Σίγουρα πρόκειται για κορυφαίο άλμπουμ. Από την ΕΜΙ… Ελλάδας!
Πολύ χαίρομαι που το βρίσκω εδώ!
Φώντας Τρούσας
Κοίτα το πρώτο σχόλιο, τα γράφω όλα αναλυτικά.
George Ioakeimidis
Ο ήχος της Πόλης: Φατιχ Ακιν...
Φώντας Τρούσας
Μόνο που αυτοί ήταν στη Δανία...
Nikos Mitrogiannopoulos
1984 τον είχα αγοράσει από το Ποπ Ιλέβεν. Καταπληκτικός δίσκος.
Giorgos Markakis
Ιστορικά και επεξηγηματικά : είχα προτείνει να κυκλοφορήσουν στο αυθεντικό φορματ τόσο το διπλό με τους Bazaar όσο και αυτο των Istanbul Express. Ο Γιάννης επέμενε να έκανα μιά συλλογή, πράγμα που τελικά έγινε με τα δύο σχήματα μαζί γιατί πιστευε πως θα ηταν ρίσκο κυκλοφορίες τότε με αγνωστα σχηματα, μπορεί να είχε δίκιο . Ηταν δική μου απόφαση να μπουν ξεχωριστά οι φωτογραφίες των αυθεντικών άλμπουμ. Τυχεροί όσοι είχαν απολαύσει αυτα τα δυο σχήματα τελη δεκαετίας του '70 (έπαιζαν συχνά στο περίφημο Lupen της Christiania τότε) Οι Bazaar στην ψυχή είχαν δύο από τους κορυφαίους ευρωπαίους μουσικούς* οι οποιοι πλαισιώνονταν από εξ ίσου εξαίρετους Jazzmen. -*αδελφούς Koppel που ηταν η ραχοκοκαλιά των θρυλικών Savage Rose - Όταν τους είδα ζωντανα αποφάσισα να ψάξω να βρώ όλα τους τα άλμπουμ σε όλα τα δυνατά σχήματα, πράγμα που κατάφερα πηγαίνοντας στα αρχεία τότε 7 διαφορετικών εταιρειών, αν θυμάμαι καλά ! Στο καρναβάλι του 1983 δοκίμασα στην ώρα του "Στούντιο 344" μαζί με τον Akis Evenis να παίξουμε αυτά και κάποια άλλα άλμπουμ που είχα φέρει από τα βόρεια. Αποτέλεσμα να σπάσουν τα τηλέφωνα στην ΕΡΤ αφού τηλεφωνούσαν από όλη την Ελλάδα. Τα ήθη άλλα τότε .... κατσάδιασαν τον Ακή γιατί έδωσε το τηλέφωνο της ΕΡΤ στο κοινό !!! Πράγμα που δεν είχε κάνει... " - καλά και πως βρήκαν το τηλέφωνο μας ;" Δυστυχώς ό ένας από τους αδελφους Kopel δεν ζει σήμερα αλλά ούτε και ο θρυλος του κλαρίνου Peter Bastian που ήταν μονιμα χαμενος στα Βαλκάνια. Το άλλο μοτόρι των Istanbul Express ο Mehmet Ozan πειστηκε απο μενα όπως και ο Σακης Μπέρδος που πλήρωσε τα έξοδα και ηρθε στην Θεσσαλονίκη για ενα κονσέρτο. Εδώ και πολλά χρόνια έχει αναλάβει το εργοστάσιο του πατέρα του στην Πόλη. Αυτά και ευχαριστώ για την φιλοξενία στην σελίδα σου ...αυθαίρετα από μέρος μου και συγνώμη.
Φώντας Τρούσας
To ότι το έβγαλε έστω και έτσι ο Πετρίδης δεν παύει να είναι κάτι το τολμηρό (για τον ίδιο βασικά). Δεν ήταν του αυτού κλίματος ούτε ο Πετρίδης, ούτε η ελληνική Virgin.