ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΗΣ ο τρίτος πολύ καλός δίσκος ενός σημαντικού τραγουδοποιού

Ο «Ζεστός Βοριάς» [Ιδιωτική Έκδοση, 2024] είναι ο τρίτος δίσκος του τραγουδοποιού Νίκου Παπαντώνη, για τον οποίον γράφω στο blog, καθώς έχουν προηγηθεί τα άλμπουμ «Ι.Χ. Τραγούδια Ιδιωτικής Χρήσης» [Δίσκοι Μικρός Ήρως / MLK, 2019] και «Τις Λεωφόρους Θα Ανοίξω» [walnut entertainment IKE / MLK, 2022]. Και κάπως έτσι, επειδή για τα προηγούμενα άλμπουμ του είχα γράψει καλά ή και πολύ καλά λόγια το ίδιο θα πράξω και τώρα. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί και ο «Ζεστός Βοριάς» είναι ένα CD που ξεχωρίζει. Που ξεχωρίζει πού όμως; Μα σ’ αυτό το χώρο του καθημερινού ελληνικού τραγουδιού, πείτε το και ροκ, του ηλεκτρικού τραγουδιού τέλος πάντων, εκείνου που σε κάθε περίπτωση θα μπορούσε να μπει στα στόματα των πολλών. Θα το επιτύχει αυτό ο «Ζεστός Βοριάς»; Πολύ δύσκολα, αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι για την ποιότητα αυτών καθ’ αυτών των τραγουδιών, που έχουν πολλά χαρίσματα.

Κατ’ αρχάς να πω πως τα τραγούδια του δίσκου είναι δέκα, με τα εννέα να διαθέτουν μουσικές, στίχους και ερμηνείες από τον Παπαντώνη, ενώ ένα έχει στίχους της Άννας Κουτσαυλή και τραγουδά η Μαρία Βασιλοπούλου. Επίσης να σημειώσω πως η ενορχήστρωση, η ηχοληψία, η μίξη και το mastering ανήκουν στον Νίκο Κριτσέλη, που παίζει κιθάρες και πλήκτρα, ενώ στο team βρίσκονται, επίσης, οι Νίκος Παπαντώνης κλασικές, ακουστικές κιθάρες, Νίκος Τσαχτσίρης μπάσο, Δημήτρης Κοτσίρης ντραμς και Γιώργος Κάστανος σαξόφωνο.
Ένα βασικό προσόν του Παπαντώνη είναι η απλότητα, που χαρακτηρίζει τα λόγια του. Δείτε πώς γράφει για την Κύπρο στο τραγούδι «Το νησί σου»: «Το νησί σου κόκκινο / κείνο τον Ιούλη / φύλλο χρυσοπράσινο / σ’ ένα μαύρο τούλι. Τις ξανθές σου αμμουδιές / πάτησαν οι λύκοι / έσβησαν οι μουσικές / χτίστηκαν τα τείχη. Στα μάτια ενός παιδιού / όλα αυτά πώς μοιάζουν / ο πόλεμος κι ο θάνατος / να σε πλησιάζουν. Σφαίρες να αντηχούν / και να σε διχάζουν / ποιοι μας αγαπούν / ποιοι μας θυσιάζουν». Αυτή η απλότητα και η αμεσότητα στην έκφραση είναι μεγάλο προσόν σήμερα, και δεν το συναντάς «κάθε μέρα» στο ελληνικό τραγούδι (στο οποίο, τις πιο πολλές φορές, ακούς ελληνικά ό,τι να ’ναι). Ή, για να είμαι πιο ακριβής, σπανίζει πια.
Πέρα από τα λόγια, τώρα, υπάρχουν οι συνθέσεις, που είναι και αυτές εξίσου ενδιαφέρουσες. Με την ίδια τάση για απλότητα και με το ίδιο αποτέλεσμα όσον αφορά την τελική ποιότητα. Προσωπικά, μου αρέσει ακόμη και η φωνή του Παπαντώνη, και ας μην είναι τέλεια. Είναι, όμως, σωστή ερμηνευτικά και με ιδιαίτερο χρώμα – και αυτό είναι που μετράει. Επίσης λειτουργικές είναι και οι ενορχηστρώσεις, που θα τις χαρακτήριζα ροκ γενικώς, αλλά όχι... έξαλλα ροκ . Χωρίς να δημιουργούν κάποιον «ήχο» είναι και αυτές οι πρέπουσες, δίχως να καπελώνουν τα τραγούδια, υπηρετώντας τα έξυπνα και από διάφορες θέσεις.
Εν τέλει... τόσο πολύ και τόσα πολλά καλά τραγούδια σαν τα «Το νησί σου», «Ζεστός βοριάς», «Σε χάνω», «Για την αγάπη» και «Το λεωφορείο» δεν τα συναντάς, έτσι συγκεντρωμένα, σε δίσκους του καθημερινού ελληνικού άσματος, και αυτό, οπωσδήποτε, περιποιεί τιμή στον Νίκο Παπαντώνη – που και με τον τρίτο δίσκο του αποδεικνύει πως δεν είναι ένας τυχαίος τραγουδοποιός, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Ένας τραγουδοποιός μιας κάποιας κλάσης.
Ένας πολύ αξιόλογος δίσκος!
Επαφή: https://www.facebook.com/nikos.papantonis.73?locale=el_GR