η θρησκευτική ποίηση των Νίκου Καρούζου, Ματθαίου Μουντέ, Γιώργου Ζωγράφου, Σωκράτη Βενάρδου και Γιολάντας Πέγκλη - πέντε ποιήματα, που σχετίζονται με την Μεγάλη Εβδομάδα

Η θρησκευτική ποίηση δεν είναι, αναγκαστικά, κλάδος της ποίησης. Υπάρχουν, βεβαίως, ποιητές, που εμφορούνται από θρησκευτικά αισθήματα, όπως και άλλοι, που μπορεί να έχουν γράψει ποιήματα με θρησκευτικό περιεχόμενο, δίχως να ανήκουν στους «θρησκευτικούς» ποιητές – τέτοιοι ποιητές είναι πάρα πολλοί, από τον Κ.Π. Καβάφη («Ο Ιουλιανός εν τοις μυστηρίοις») και τον Κωστή Παλαμά («Η Παναγιά στην Κόλαση»), έως τον Άγγελο Σικελιανό («Στ’ οσίου Λουκά το μοναστήρι») και τον Οδυσσέα Ελύτη (ποικίλα ποιήματά του, σπαρμένα σε διάφορες συλλογές).
Οι ποιητές που έχουν επιλεγεί, εδώ, θα μπορούσε να χαρακτηρισθούν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, ως (και) «θρησκευτικοί ποιητές», επειδή το σχετικό περιεχόμενο στα ποιήματά τους είναι και πολύ και διαρκές. Πέντε τέτοιοι ποιητές, σε ποιήματά τους που εμπεριέχουν στοιχεία και από το «θείο δράμα» της Μεγάλης Εβδομάδας, καταγράφονται στη συνέχεια...

Γιώργος Ζωγράφος
Ο Γιώργος Ζωγράφος (1936-2005) είναι ο σπουδαίος τραγουδιστής του «νέου κύματος», για τον οποίον λίγοι ξέρουν πως είχε τυπώσει κι ένα ποιητικό βιβλίο, το 1990. Ο Ζωγράφος βασανίστηκε στη ζωή του, ενώ και ο θάνατός του (βρέθηκε μόνος του, νεκρός, στο σπίτι του μετά από μέρες) ήρθε να υπογραμμίσει μία το ίδιο δύσκολη και περιπλεγμένη ζωή. Όπως σημειώνει και ο Κώστας Γεωργουσόπουλος στον πρόλογο του ποιητικού βιβλίου του: «Ξέρω πως πέρασε από σκοτεινά μονοπάτια, από βυθούς απροσμέτρητους· δοκίμασε πίκρα και πίκρα. Ταξίδεψε πολύ, αρνήθηκε πολύ, αγάπησε πολύ και σώθηκε. Βρήκε το νόημα του κόσμου. Αυτά τα ποιήματα, κραυγή της αποκτημένης του ελευθερίας, κλαδί του θριάμβου του πάνω στην απελπισία, στέφανος ανθέων σπάνιας καλλιέργειας, είναι το απόσταγμα της μεγάλης του επιστροφής».
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/vivlio/pente-poiimata-gia-ti-megali-ebdomada