26/8/2024
>>Φεύγοντας για λίγο από το προσωπικό, να σημειώσω εδώ
ότι στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 80, το νεορθόδοξο αίτημα του Γιανναρά
είχε σοβαρό εκτόπισμα, και μάλιστα είχε αγγίξει και τις εναλλακτικές ροκ
κοινότητες. Δεν ήταν σπάνιο το φαινόμενο ροκάδες που άκουγαν Leonard Cohen και
Nick Cave να ξημεροβραδιάζονται στις εκκλησίες και να πηγαίνουν διακοπές στο
Άγιο όρος για να "βρουν τον εαυτό τους". Αν πάμε χρονικά λίγο πιο
πίσω, θα βρούμε ότι γονιμοποίησε θετικά, εκφράζοντας μία υπάρχουσα ιδεολογική
και διανοητική ανάγκη, την ελληνική κουλτούρα. Νομίζω ότι ούτε ο Σαββόπουλος
του Τραπεζάκια έξω, ούτε η σκηνή της Θεσσαλονίκης με τον Παπάζογλου θα
μπορούσαν να υπάρχουν με τον ίδιο τρόπο, αν δεν είχε συμβεί το νεορθόδοξο
κίνημα (αν και στη δεύτερη περίπτωση, και όπου αλλού μπαίνει η ιδιοσυγκρασιακή
και πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση του Μανώλη Ρασούλη, με το δικό του αναρχικό
πνεύμα, έχουμε να κάνουμε με μία διαφορετική σύνθεση).<<
O προτεσταντισμός στο ροκ είναι παλιά ιστορία και το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι του διεθνούς xian-rock είναι προτεσταντικής κατεύθυνσης. Με την ορθοδοξία όμως τι γίνεται;
Σίγουρα τα «Τραπεζάκια Έξω» (1983) του Σαββόπουλου είναι ένα άλμπουμ με σαφείς ορθόδοξες και κοινοτικές αναφορές, επηρεασμένο από το αποκαλούμενο νέο-ορθόδοξο ρεύμα, αλλά την αρχή αυτής της ιστορίας δεν μπορείς εύκολα να την προσεγγίσεις.
Εντάξει υπάρχουν ξεκάρφωτες αναφορές σε ποπ-ροκ τραγούδια του τύπου «Μεσ’ στις εκκλησίες τρέχουν γρήγορα να μπουν / όλοι την ανάγκη νοιώθουν να προσευχηθούν...», αλλά από πότε αρχίζει να υπάρχει μια στροφή προς την ορθοδοξία στο χώρο του ελληνικού ροκ ή και των ρόκερ και ροκάδων γενικότερα, που να μην σχετίζεται με τη νεανική αφέλεια;
Σίγουρα προς τον χριστιανισμό είχε στρίψει όλη η παρέα γύρω από τον Τάσο Φαληρέα (και ο ίδιος εννοείται) και βεβαίως ο Σαββόπουλος, ο Μοροζίνης και διάφοροι άλλοι, επηρεασμένοι όλοι αυτοί από τα βιβλία και τα διδάγματα του Λορεντζάτου, του Ράμφου, του Μοσκώφ και βεβαίως του Γιανναρά, και αυτή τη στροφή την τοποθετώ χρονικά προς το τέλος της δεκαετίας του ’70.
Ίσως αυτό να συνδέεται και με την έξαρση της ηρωίνης στα σχετικά κυκλώματα και τις προσπάθειες αντίστασης σ’ έναν τρόπο ζωής, που μετακυλιόταν ολοφάνερα προς την ντεκαντάνς. Είναι ένα θέμα που έχει νόημα να ψαχτεί και προσωπικά δεν ξεχνάω και τον Πουλικάκο, που τραγουδούσε στου Ζωγράφου (1979) “The Christian life” και “Jesus is just alright” λέγοντας σε συνεντεύξεις πως «ναι, πιστεύω στη θεότητα του Χριστού, δηλαδή ταυτίζω την πίστη με την ορθόδοξη χριστιανική παράδοση, όσο κι αν αυτό ακούγεται παράξενο».
Εγώ νομίζω πως τότε, αυτό, δεν ακουγόταν και τόσο παράξενο (αν συνυπολογίσουμε και την «Dylan-ική» στροφή προς τον προτεσταντισμό), και πως σήμερα μόνο μπορεί να ακούγεται κάπως... σε όσους, τουλάχιστον, δεν το ξέρουν.
Τα δε υπόλοιπα που λέει ο άλλος από πάνω, περί Παπάζογλου κ.λπ., τα αναιρεί και ο ίδιος στη συνέχεια, οπότε δεν έχει και πολύ νόημα να το συζητήσουμε.
O προτεσταντισμός στο ροκ είναι παλιά ιστορία και το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι του διεθνούς xian-rock είναι προτεσταντικής κατεύθυνσης. Με την ορθοδοξία όμως τι γίνεται;
Σίγουρα τα «Τραπεζάκια Έξω» (1983) του Σαββόπουλου είναι ένα άλμπουμ με σαφείς ορθόδοξες και κοινοτικές αναφορές, επηρεασμένο από το αποκαλούμενο νέο-ορθόδοξο ρεύμα, αλλά την αρχή αυτής της ιστορίας δεν μπορείς εύκολα να την προσεγγίσεις.
Εντάξει υπάρχουν ξεκάρφωτες αναφορές σε ποπ-ροκ τραγούδια του τύπου «Μεσ’ στις εκκλησίες τρέχουν γρήγορα να μπουν / όλοι την ανάγκη νοιώθουν να προσευχηθούν...», αλλά από πότε αρχίζει να υπάρχει μια στροφή προς την ορθοδοξία στο χώρο του ελληνικού ροκ ή και των ρόκερ και ροκάδων γενικότερα, που να μην σχετίζεται με τη νεανική αφέλεια;
Σίγουρα προς τον χριστιανισμό είχε στρίψει όλη η παρέα γύρω από τον Τάσο Φαληρέα (και ο ίδιος εννοείται) και βεβαίως ο Σαββόπουλος, ο Μοροζίνης και διάφοροι άλλοι, επηρεασμένοι όλοι αυτοί από τα βιβλία και τα διδάγματα του Λορεντζάτου, του Ράμφου, του Μοσκώφ και βεβαίως του Γιανναρά, και αυτή τη στροφή την τοποθετώ χρονικά προς το τέλος της δεκαετίας του ’70.
Ίσως αυτό να συνδέεται και με την έξαρση της ηρωίνης στα σχετικά κυκλώματα και τις προσπάθειες αντίστασης σ’ έναν τρόπο ζωής, που μετακυλιόταν ολοφάνερα προς την ντεκαντάνς. Είναι ένα θέμα που έχει νόημα να ψαχτεί και προσωπικά δεν ξεχνάω και τον Πουλικάκο, που τραγουδούσε στου Ζωγράφου (1979) “The Christian life” και “Jesus is just alright” λέγοντας σε συνεντεύξεις πως «ναι, πιστεύω στη θεότητα του Χριστού, δηλαδή ταυτίζω την πίστη με την ορθόδοξη χριστιανική παράδοση, όσο κι αν αυτό ακούγεται παράξενο».
Εγώ νομίζω πως τότε, αυτό, δεν ακουγόταν και τόσο παράξενο (αν συνυπολογίσουμε και την «Dylan-ική» στροφή προς τον προτεσταντισμό), και πως σήμερα μόνο μπορεί να ακούγεται κάπως... σε όσους, τουλάχιστον, δεν το ξέρουν.
Τα δε υπόλοιπα που λέει ο άλλος από πάνω, περί Παπάζογλου κ.λπ., τα αναιρεί και ο ίδιος στη συνέχεια, οπότε δεν έχει και πολύ νόημα να το συζητήσουμε.
Η στροφή στην παράδοση, που ξεκινά, με έκδηλη μανία, στην
αρχή της δεκαετίας του ’70 και που επηρεάζει και το χώρο του ροκ, δεν σήμαινε
απαρέγκλιτα και στροφή προς την ορθοδοξία. Τουλάχιστον δεν διαφαίνεται αυτό σε
δίσκους και τραγούδια. Αν και, το ξαναλέω, υπάρχουν πολλά κενά ακόμη στο
θέμα... Εγώ τουλάχιστον δεν έχω καταπιαστεί μ’ αυτό το ενδιαφέρον κομμάτι, όπως
ξέρω και μπορώ να το κάνω... Ίσως στο μέλλον...
25/8/2024
H διάσπαση της «Ζωής» το 1959 και η δημιουργία του «Σωτήρος»
υπήρξε κομβική για την εξέλιξη των νεότερων και παλαιότερων θεολόγων. Ο
«ζωικός» Τσιριντάνης αποχωρώντας ουσιαστικά, ιδρύει το περιοδικό «Συζήτησις»,
επιχειρώντας να θέσει τον «χριστιανικό πολιτισμό» σε νέες βάσεις, καθώς
καρκινοβατούσε στο πλαίσιο της «Ζωής», που αδυνατούσε να απευθυνθεί στη νεότητα
με λόγο σύγχρονο (αργότερα ο Τσιριντάνης θα έγραφε για τους Beatles κ.λπ.).
Τη σκυτάλη, το 1961, θα έπαιρνε ένας νεαρός θεολόγος, ο
26χρονος Γιανναράς, ο οποίος θα βρισκόταν πίσω από το νεανικό περιοδικό
«Σκαπάνη», επιχειρώντας να τρέξει ακόμη πιο γρήγορα από τον Τσιριντάνη τον
«χριστιανικό πολιτισμό», απευθυνόμενος στη νεολαία (παιδιά των τελευταίων
τάξεων του εξαταξίου Γυμνασίου και φοιτητές) με γλώσσα ακόμη πιο τολμηρή
(κάνοντας προσεκτικό αντικομμουνισμό, στυλ Γεωργαλά εποχής «Σοβιετολογίας»,
τηρώντας πολύ σκληρές θέσεις στα εθνικά θέματα, όπως στο μακεδονικό κ.λπ.),
γράφοντας παράλληλα ποικίλων ειδών κομμάτια, έως και διηγήματα.
Μάλιστα μ’ ένα απ’ αυτά, που είχε δημοσιευτεί στα πρώτα τεύχη της «Σκαπάνης», είχε γίνει το σώσε , γιατί ο Γιανναράς είχε τολμήσει να γράψει σ’ ένα περιοδικό, χριστιανικό οπωσδήποτε, έστω και με ψευδώνυμο, κάτι τέτοια... Η Πόλα... ίσωσε μεσ’ την παλάμη της το χνούδι στο στενό κόκκινο κοτλέ παντελόνι της, που έφτανε σχιστό μέχρι τη μέση της γάμπας... κ.λπ. Το αποτέλεσμα ήταν να πέσει σε δυσμένεια από την επιτροπή που τύπωνε τη «Σκαπάνη», αρχίζοντας να γράφει ή ανώνυμα ή μόνο με τα αρχικά του (Χ.Γ.).
Είχε γράψει για πολλά απ’ αυτά ο ίδιος Γιανναράς σε βιβλίο του – και γενικά αυτή η φάση της ζωής του, που θα εξελισσόταν με το περιοδικό «Σύνορο» λίγο αργότερα έχει πολύ ενδιαφέρον. Ιδίως, όταν η νεολαία έχει αγκαλιάσει την ποπ, μετά το 1964, και η «ξενομανία» χτυπούσε κόκκινο.
Μάλιστα μ’ ένα απ’ αυτά, που είχε δημοσιευτεί στα πρώτα τεύχη της «Σκαπάνης», είχε γίνει το σώσε , γιατί ο Γιανναράς είχε τολμήσει να γράψει σ’ ένα περιοδικό, χριστιανικό οπωσδήποτε, έστω και με ψευδώνυμο, κάτι τέτοια... Η Πόλα... ίσωσε μεσ’ την παλάμη της το χνούδι στο στενό κόκκινο κοτλέ παντελόνι της, που έφτανε σχιστό μέχρι τη μέση της γάμπας... κ.λπ. Το αποτέλεσμα ήταν να πέσει σε δυσμένεια από την επιτροπή που τύπωνε τη «Σκαπάνη», αρχίζοντας να γράφει ή ανώνυμα ή μόνο με τα αρχικά του (Χ.Γ.).
Είχε γράψει για πολλά απ’ αυτά ο ίδιος Γιανναράς σε βιβλίο του – και γενικά αυτή η φάση της ζωής του, που θα εξελισσόταν με το περιοδικό «Σύνορο» λίγο αργότερα έχει πολύ ενδιαφέρον. Ιδίως, όταν η νεολαία έχει αγκαλιάσει την ποπ, μετά το 1964, και η «ξενομανία» χτυπούσε κόκκινο.
25/8/2024
Χριστιανός ορθόδοξος, σκληρός συντηρητικός, ιδεαλιστής, σφοδρός αντικομμουνιστής, αλλά και εχθρός της συστημικής δεξιάς και του «ανήκωμεν εις την Δύσιν», όπως και ακραιφνής κοινοτιστής και εχθρός της λογοκρατίας και της βιομηχανικής κοινωνίας, διαπρύσιος υπονομευτής του ξεβλαχέματος και υπερασπιστής της ελληνικής λεβεντιάς, που... έχει σώμα και θρησκεία, και παππού σε μέρη αυτόνομα μέσα στην Tουρκοκρατία, ο Γιανναράς ήταν αυτός που σφύριξε στο Σαββόπουλο (πιο πολύ και από το Ράμφο) και το κλασικό... των Ελλήνων οι κοινότητες φτιάχνουν άλλο γαλαξία.
Χριστιανός ορθόδοξος, σκληρός συντηρητικός, ιδεαλιστής, σφοδρός αντικομμουνιστής, αλλά και εχθρός της συστημικής δεξιάς και του «ανήκωμεν εις την Δύσιν», όπως και ακραιφνής κοινοτιστής και εχθρός της λογοκρατίας και της βιομηχανικής κοινωνίας, διαπρύσιος υπονομευτής του ξεβλαχέματος και υπερασπιστής της ελληνικής λεβεντιάς, που... έχει σώμα και θρησκεία, και παππού σε μέρη αυτόνομα μέσα στην Tουρκοκρατία, ο Γιανναράς ήταν αυτός που σφύριξε στο Σαββόπουλο (πιο πολύ και από το Ράμφο) και το κλασικό... των Ελλήνων οι κοινότητες φτιάχνουν άλλο γαλαξία.
24/8/2024
Χθες πέθανε στα 82 της μια μεγάλη τραγουδίστρια και τραγουδοποιός του γαλλικού ροκ, η Catherine Ribeiro.
Είχε ξεκινήσει σαν yé-yé girl, πριν το μέσο των σίξτις (είχε παίξει και στο σινεμά, σε ταινία του Γκοντάρ), αλλά γρήγορα θα εξελισσόταν, με βάση και τα προτάγματα της εποχής, μετά το 1967, προς μία έξτρα πολιτικοποιημένη και μουσικά ψαγμένη δημιουργό, κάνοντας μαζί με τα συγκροτήματά της μερικά καταπληκτικά LP, στο ευρύτερο progressive περιβάλλον, όπως το “Pais” ας πούμε, με τους Alpes, το 1972 (το είχα βάλει και στα 100 καλύτερα prog albums όλων των εποχών, σε μια λίστα που είχα αναρτήσει στο δισκορυχείον το 2014). Εμένα μ’ αρέσουν και μεταγενέστερα άλμπουμ της, όπως το “La Déboussole” από το 1980, που το θεωρώ πρώτης τάξεως ή το άλλο που την έχει απ’ έξω σαν... Τζοκόντα που καπνίζει και ακόμη το αποστασιοποιημένο “(Libertés ?)” στο οποίο καταγγέλλει τον ιμπεριαλισμό, τις δικτατορίες, τις πολυεθνικές, τον Ζισκάρ Ντ’ Εστέν κ.λπ.
Έδινε το παρόν και στα φεστιβάλ της L'Humanité η Ribeiro και
γενικά στα σέβεντις ήταν μια περσόνα για το γαλλικό ροκ, που δεν γινόταν κανείς
να την αγνοήσει. Είμαι δε σίγουρος πως κάπου θα είχε διασταυρωθεί στο πρώτο
μισό εκείνης της δεκαετίας και με τον Μίκη Θεοδωράκη, ενώ υπάρχουν έντυπες
ελληνικές αναφορές σ’ αυτήν ακόμη και από το 1971! Μπορεί να είναι λίγες, αλλά
υπάρχουν...
[Ξέχασα να το γράψω - η Ribeiro είχε τραγουδήσει ζωντανά στην Κούβα, το 1970]
Χθες πέθανε στα 82 της μια μεγάλη τραγουδίστρια και τραγουδοποιός του γαλλικού ροκ, η Catherine Ribeiro.
Είχε ξεκινήσει σαν yé-yé girl, πριν το μέσο των σίξτις (είχε παίξει και στο σινεμά, σε ταινία του Γκοντάρ), αλλά γρήγορα θα εξελισσόταν, με βάση και τα προτάγματα της εποχής, μετά το 1967, προς μία έξτρα πολιτικοποιημένη και μουσικά ψαγμένη δημιουργό, κάνοντας μαζί με τα συγκροτήματά της μερικά καταπληκτικά LP, στο ευρύτερο progressive περιβάλλον, όπως το “Pais” ας πούμε, με τους Alpes, το 1972 (το είχα βάλει και στα 100 καλύτερα prog albums όλων των εποχών, σε μια λίστα που είχα αναρτήσει στο δισκορυχείον το 2014). Εμένα μ’ αρέσουν και μεταγενέστερα άλμπουμ της, όπως το “La Déboussole” από το 1980, που το θεωρώ πρώτης τάξεως ή το άλλο που την έχει απ’ έξω σαν... Τζοκόντα που καπνίζει και ακόμη το αποστασιοποιημένο “(Libertés ?)” στο οποίο καταγγέλλει τον ιμπεριαλισμό, τις δικτατορίες, τις πολυεθνικές, τον Ζισκάρ Ντ’ Εστέν κ.λπ.
[Ξέχασα να το γράψω - η Ribeiro είχε τραγουδήσει ζωντανά στην Κούβα, το 1970]
21/8/2024
Τραγουδάρα και (ξανα)δείτε το κείμενο...
https://www.youtube.com/watch?v=b5zMBXZgLlQ
https://www.lifo.gr/culture/music/kyriaki-marc-aryan-i-istoria-toy-spoydaioy-gallofonoy-tragoydopoioy-apo-ti-dekaetia
Τραγουδάρα και (ξανα)δείτε το κείμενο...
https://www.youtube.com/watch?v=b5zMBXZgLlQ
https://www.lifo.gr/culture/music/kyriaki-marc-aryan-i-istoria-toy-spoydaioy-gallofonoy-tragoydopoioy-apo-ti-dekaetia
20/8/2024
Βασικά πήγε να τους πει ότι είναι τυχεροί που καήκανε...
Βασικά πήγε να τους πει ότι είναι τυχεροί που καήκανε...
20/8/2024
>>Την ποινικοποίηση χρήσης της λέξης «μπάτσος» ζητά ο Πλεύρης!<<
Δείτε το πριν καταργηθεί...
20/8/2024
>>Την ποινικοποίηση χρήσης της λέξης «μπάτσος» ζητά ο Πλεύρης!<<
Δείτε το πριν καταργηθεί...
Μου την έστειλε ο φίλος Αντώνης Ξαγάς,
από ένα δισκάδικο της Τρίπολης (το καλύτερο όπως μου λέει). Τιμή για το
"Ραντεβού στο Κύτταρο" να παρουσιάζεται μαζί με το CD του Κορωπιώτη
"Αφού Μου Πήρες Την Καρδιά Πάρε Και Τα Χαλιά"...
19/8/2024
Μες στο τρόλεϊ που μπήκα
Μπήκε και μια πιτσιρίκα
Και της ρίχνω ένα βλέμμα
Κατεβήκαμε στο τέρμα
Της το παίζω Αλαίν Ντελόν
Διορθώνει το καλτσόν
Τη ρωτάω από σπόντα:
Πώς σε λένε;
Παμεινώντα!
Δε φορούσα να δεις τους φακούς επαφής...
[Μεγάλος ΛΟΓΟ]
Μπήκε και μια πιτσιρίκα
Και της ρίχνω ένα βλέμμα
Κατεβήκαμε στο τέρμα
Της το παίζω Αλαίν Ντελόν
Διορθώνει το καλτσόν
Τη ρωτάω από σπόντα:
Πώς σε λένε;
Παμεινώντα!
Δε φορούσα να δεις τους φακούς επαφής...
[Μεγάλος ΛΟΓΟ]
19/8/2024
«Πριν τον Έλβις δεν υπήρχε τίποτα»
Τζων Λέννον
Αυτή την τόσο απλή, αληθινή και συνάμα τεράστια κουβέντα, που αν συνειδητοποιήσεις ποιος τη λέει πατάς στοπ, δεν μπορείς να την πεις ούτε για τον Ντελόν, ούτε για δεκάδες χιλιάδες άλλους... της μουσικής, του σινεμά, της λογοτεχνίας κ.ο.κ., άξιους κατά τ’ άλλα.
Για να ξέρουμε, πάντα, για τι συζητάμε.
«Πριν τον Έλβις δεν υπήρχε τίποτα»
Τζων Λέννον
Αυτή την τόσο απλή, αληθινή και συνάμα τεράστια κουβέντα, που αν συνειδητοποιήσεις ποιος τη λέει πατάς στοπ, δεν μπορείς να την πεις ούτε για τον Ντελόν, ούτε για δεκάδες χιλιάδες άλλους... της μουσικής, του σινεμά, της λογοτεχνίας κ.ο.κ., άξιους κατά τ’ άλλα.
Για να ξέρουμε, πάντα, για τι συζητάμε.
Σχόλια από το fb στο ποστ "«Πριν τον Έλβις δεν υπήρχε τίποτα»"...
ΑπάντησηΔιαγραφήManolis Stavroulakis
Υπερβολικό - και εντελώς “λευκό” - το σχόλιο του Lennon. Σχεδόν ντροπή.
Kwstas Handrinos
Καθόλου υπερβολικό, για τον ίδιο το Λέννον και τους υπόλοιπους Μπίτλς ο Έλβις ήταν τα πάντα.
Manolis Stavroulakis
μπορεί, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πραγματικά ήταν τα πάντα.
Kwstas Handrinos
Ο Λέννον είχε αυτό το χάρισμα να μιλάει με τρόπο συμπεριληπτικό, θαρρείς ότι μιλούσε για όλους. Στην πραγματικότητα, ήταν απλά to the point, αλλά εξέφραζε εκείνον.
Antonis Kosmas
ως απήχηση το λέει, όχι ως καλλιτεχνική προσφορά. Ο ήρωάς του ήταν ο chuck berry ως γνωστον
Manolis Stavroulakis
ναι αλλά και πάλι, τρελή υπερβολή. Σαν δήλωση για να προκαλέσει…
Antonis Kosmas
ε, αυτός ήταν... Ήξερε ότι ότι όσοι τον ξέρανε θα καταλάβουν...
Φώντας Τρούσας
Ήταν φασίστας και ρατσιστής (γέλιο)
Manolis Stavroulakis
δεν συμφωνώ σε τέτοιες σαχλαμάρες για τον Ντελόν (γιατί εκεί το πας) και δεν κρίνω έτσι τους καλλιτέχνες. Ελπίζω να σε κάλυψα με αυτό.
Φώντας Τρούσας
Σου είπα σβήσε το γέλιο αν θες να σε πάρω στα σοβαρά.
Manolis Stavroulakis
μετά χαράς, αρκεί να κάνεις κι εσύ το ίδιο στο σχόλιό μου. Εσύ το ξεκίνησες…
George Floudas
Δεν ξέρω όμως αν αφορά μόνο στο μουσικό
κι όχι στο αντίστοιχο pop icon
που είναι σαφώς κάτι πολύ ευρύτερο.
Από την άλλη,
ως άνθρωπος που υπήρξε μέλος της
«πιο διάσημης κι από το Χριστό»
παρέας
μια έφεση στις υπερβολές
την είχε, όσο να πεις.
Φώντας Τρούσας
Μιλάει για τη μουσική προφανώς, και δη τη μουσική που θα άλλαζε τον κόσμο, και είναι 100% έτσι.
George Floudas
υπάρχει προ Έλβις και μετά Έλβις περίοδος, όχι μόνο στη μουσική.
Στην εξέλιξη της νεανικής κουλτούρας γενικότερα.
Manolis Stavroulakis
μα… η μουσική του Έλβις ήταν απλώς λευκή εκδοχή μουσικών που είχαν προϋπάρξει. Την “πέρασε” στην μάζα, ναι. Ποπ φαινόμενο, ναι. Αλλά μην ακυρώνουμε όλο το παρελθόν της μουσικής.
Φώντας Τρούσας
Σβήσε τα γέλιο που έβαλες αν θες να σε πάρω στα σοβαρά.
Manolis Stavroulakis
vice versa. Το ίδιο έκανες κι εσύ.
Φώντας Τρούσας
Άσε τι έκανα εγώ, Το θέμα είσαι εσύ. Σβήσε και το σχόλιό σου τότε, και θα σβηστεί και το γέλιο μου.
Manolis Stavroulakis
γιατί, δεν επιτρέπεις τον αντίλογο; Πρόσβαλα κανέναν ή απλώς θέλεις όλοι να συμφωνούν μαζί σου;
Φώντας Τρούσας
Εγώ όλα τα επιτρέπω. Το θέμα είναι εσύ τι επιτρέπεις στον εαυτό σου να γράφει.
Manolis Stavroulakis
μα… κι εγώ κρίνομαι. Δημόσια το έγραψα, όχι ιδιωτικά.
Φώντας Τρούσας
Ήδη έχεις κριθεί. Είσαι ο μόνος που έβαλε "γέλιο" από καμιά εξηνταριά.
Manolis Stavroulakis
αν κρίνεις από τις φατσούλες… ωραία! Αφού όσοι είμαστε διαδικτυακοί σου φίλοι ξέρουμε ότι δεν ανέχεσαι τον αντίλογο, ποτέ, πουθενά! Και όσοι έγραψαν από κάτω κάτι άλλο… σχεδόν τους πήρες με τις πέτρες (και την ειρωνία).
Καταλλήγοντας: respect στον Lennon (και στον Elvis προφανώς) αλλά είπε ΤΕΡΑΣΤΙΑ υπερβολή.
Φώντας Τρούσας
Από τα πάντα κρίνω. Και από τις φατσούλες και από τις φάτσες, και από χίλια-δυο άλλα. Και καλά έκανα και τους πήρα με τις πέτρες, γιατί βιάστηκαν να σχολιάσουν.
Patritsopoulos Nikos
ΔιαγραφήΚαι ποιοι ήταν οι Μπητλς;
Σπυρίδων Παπαδημητρίου
Ηταν οι μαυροι.Μη τρελλαθουμε εντελως. Ολοι απο αυτους κλεψανε.
Φώντας Τρούσας
Γεια σου παππούλη.
Evagoras Karageorgis
Ο Lennοn είναι ιστορία από μόνος του. Πλην όμως, αν δεν υπήρχαν κάποιοι άλλοι σημαντικοί πριν από αυτούς, τον Έλβις, τους Μπήτλς, τον Ντύλαν και τον ίδιο, δεν θα υπήρχε τίποτα! Δηλαδή, στην τέχνη, στη μουσική, δεν υπάρχει παρθενογένεση. Κάπου στο βάθος βάθος, υπάρχει μια κουκκίδα, κάτι αρχίζει και συνεχώς εξελίσσεται.
Haris Heizanoglou
Ο Λέννον ήταν εξαιρετικός καλλιτέχνης αλλά δεν μας ενδιαφέρει η γνώμη του.
Vassilis Serafimakis
μάς ενδιαφέρει τα μάλα η γνώμη του επειδή ήταν εξαιρετικός καλλιτέχνης.
Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνώ. Αλλά αποκλείω το να μην με ενδιαφέρει!..
Φώντας Τρούσας
Ρε, συνειδητοποιείστε τι εννοεί ο Λέννον λέγοντας αυτή την κουβέντα, και αφήστε τώρα τα υπόλοιπα. Μαθήματα ιστορίας της μουσικής θα έρθετε να μου κάνετε τώρα εδώ;
Vassilis Serafimakis
ε και λου; ελ! βού και ις; βις! ελ και βις; ένασωρόάλλοι!!
Takis Akkos
Ο Λέννον ελεγε ότι ο Έλβις ήταν ο πλέον επιδραστικος για τη γενιά του.Το ίδιο είπαν οι μετέπειτα αστέρες του ροκ, Ντύλαν, Μόρισον κ.α.
Φώντας Τρούσας
Ο Ντύλαν είχε πει το εξής συγκλονιστικό.... Την πρώτη φορά που άκουσα τη φωνή του Έλβις ήξερα ότι δεν θα δούλευα για κανέναν πια, κανείς δεν θα ήταν το αφεντικό μου… όταν τον άκουσα για πρώτη φορά ήταν σαν να δραπέτευα από τη φυλακή.
Vasilis Spiliotis
και για τον Ντυλαν ο Σπρινγκστην ειπε : επεκτεινε τη φορμα του ποπ τραγουδιου οπως κανεις άλλος
Αν ο Ελβις ελευθερωσε το σωμα μας ο Ντυλαν ελευθερωσε το πνευμα μας
Χωρις τον Ντυλαν δε θα υπηρχαν οι Μπητλζ δε θα υπηρχαν οι Ρολινγκ
Στοουνζ δε θα υπήρχαν οι Σεξ Πιστολζ δε θα υπηρχαν οι Κλας και δε θα υπήρχα κι εγώ
(Σε άλλα νέα θεωρω πολυ σωστο αυτο που ειπε ο Λένον. Ο Ελβις άλλαξε τα παντα. Η καντρι και το μπλουζ, οι μαύροι κλπ φυσικα προϋπήρχαν. Αυτο δε λεει τιποτα παρά το ποιες ηταν οι επιροές. Πριν απ τον Ελβις η δυτική ποπ κουλτουρα είναι ένα απολύτως άλλο πράγμα)
Nikolas Fotakis
Χωρίς τον Ντύλαν δεν θα υπήρχαν Beatles και Stones; E όχι δα! Σύγχρονοί του είναι -- και με πολύ διαφορετικές διαδρομές.
Vasilis Spiliotis
οι μπητλζ και οι στοουνζ του 1964 ειναι πολυ διαφορετικες μπάντες απ τους μπητλζ κ τους στοουνζ του 1969
Και αν δεν υπήρχε αυτή η εξέλιξη δε θα μιλάγαμε γι αυτους οπως μιλαμε σήμερα
Θα υπήρχε αυτή η εξέλιξη αν ο Ντύλαν δεν έγραφε αυτά που έγραψε στο ενδιάμεσο?
Κατά τη γνώμη του Σπρινγκστην όχι
Vasilis Spiliotis
το θεμα είναι αν πιστεύει κανεις οτι έχει επεκτείνει τη φόρμα του ποπ τραγουδιου ο Ντύλαν?
Νομίζω πως ναι.
Του άλλαξε τα φώτα. Το κανε να χωράει ολόκληρες ιστορίες και το μετέτρεψε σε κατι που είναι ποίηαη-διήγημα. Νομίζω πως δεν υπήρχε κάτι τέτοιο πριν το κάνει αυτός. Τουλάχιστον βάζοντας ηλεκτρισμό στον ήχο
Nikolas Fotakis
Σίγουρα επηρεάστηκε αισθητικά ο Λένον κυρίως από τον Ντίλαν, αλλά σε μουσικό επίπεδο, η επιρροή ήταν μάλλον αμφίδρομη. Το Help (που είναι κομβικό για την ποπ/ ροκ τραγουδοποιία γενικότερα) θα συνέβαινε και χωρίς Ντίλαν, όπως και η επιρροή τους στον τρόπο που ηχογραφούνται οι δίσκοι εν γενεί. Όσο για τους Στόουνς, ήταν σφουγγάρια (πχ έγιναν τραγουδοποιοί χάρη στους Μπιτλς), αλλά η εξέλιξη του ήχου τους οφείλεται κυρίως στην ιδιοφυΐα του Μπράιαν Τζοόυνς.
Chris Manolitsis
ΔιαγραφήChuck Berry little Richard
Φώντας Τρούσας
Eddie Cochran, Buddy Holly
Chris Manolitsis
and tons more
Tanas Atanasoff
bo diddley
Nikolas Fotakis
δεν λέμε αυτό όμως
Vassilis Serafimakis
Οι μπήτλις ήταν παιδιά τού ροκενρολ.
Φώντας Τρούσας
Γιατί, εσύ τι είσαι?
Vassilis Serafimakis
Παιδί τών μπήτλις
--και ένα σωρό άλλων βέβαια, σε μερικούς από τους οποίους ανιχνεύονται ελάχιστα γονίδια ροκενρολ, πχ Καντέρμπουρυ.
Akis Kapranos
Ο Lemmy των Motorhead λέει το εξίσου ωραίο στην αυτοβιογραφία του: Θυμάμαι πως ήταν η μουσική πριν τον Έλβις. Μετά τον Έλβις όλα είχαν αλλάξει, και δεν κοιτάξαμε ποτέ πίσω.
Chris Manolitsis
Before ??? Lots of great blues artists and Chuck Berry and Little Richard
Vassilis Serafimakis
και Ντιούκ Έλλινγκτον, και Φρανκ Σινάτρα, και Κάουντ Μπέησυ, και Ντζάνγκο, και Ντεμπυσσύ, και Μπετόβεν, και Μότζαρτ, και --άλλο πράμα είπε ο Λέννον!
Andreas Frogoudakis
before anyone did anything
Elvis did everything
Panos Akoumianakis
Ε ναι ρε.. Επιτέλους !!!!!
Konstantinos Kuluris
Ο Πρίσλει είχε το "πακέτο" και διέδωσε στις μάζες τον ήχο και τον ρυθμό των μαύρων, αυτόν που αγαπούσε και ο Λένον , πρωτοπόρος
Maximilian Litton
Δεν διαφωνώ με την αποψη του Λενον (αν και πάντα ηταν κάπως υπερβολικος σε αυτα που έλεγε). ο Ελβις καταφερε να ξεπεράσει καποια στεγανα που υπήρχαν μεταξύ αφροαμερικανων και λευκών.
Dimitris Papadatos
Η γειτονιά που μεγάλωσε ο Έλβις ήταν αφροαμερικάνικη. Λευκός ήταν μόνο στα χαρτιά. Μεγάλωσε μέσα σε μια αφροαμερικάνικη κοινότητα και οι προσλαμβάνουσες και οι επιρροές του ήταν κατά κύριο λόγο "μαύρες". Άρα αυτό που λέει ο Λέννον είναι 100% έγκυρο και συμπεριλαμβάνει τα πάντα.
Nikolas Fotakis
"Λευκός ήταν μόνο στα χαρτιά" -- ναι καλά, έτσι λειτουργεί ο συστημικός ρατσισμός.
Dimitris Papadatos
δεν κατάλαβα τι εννοείς?
Dimitris Papadatos
μάλλον διαβάστηκε διαφορετικά αυτό που έγραψα. Αυτό που εννοώ είναι πως ο Έλβις δεν ήταν λευκός Midwestern με τη στερεοτυπική έννοια που θα περίμενε κανείς να έχει ειδικά την εποχή που έδρασε και μεσουράνησε. Δεκτή η διόρθωση πάντως.
Nikolas Fotakis
εννοώ ότι σε μία εποχή που ΤΑ ΠΑΝΤΑ στην Αμερική ήταν διαχωρισμένα -- που οι μαύροι και οι λευκοί δεν μπορούσαν να πιουν από την ίδια βρύση -- το ότι ήταν λευκός ο Έλβις του έδινε ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ πλεονέκτημα. Το αν είχε γαλουχηθεί από την μαύρη κουλτούρα (που είναι συμπεριληπτική, τους υποδέχεται όλους -- οι λευκοί κάνουν τα απαρτχάιντ) είναι άλλο θέμα. Το "λευκός στα χαρτιά" υποβαθμίζει την ουσία.
Dimitris Papadatos
δεκτό μάλλον ήταν λάθος η διατύπωση μου
Nikolas Fotakis
και το δικό μου ύφος ήταν πιο εριστικό από ο,τι ήθελα, συγγνώμη
Dimitris Papadatos
όλα καλά!
Αντρέας Παναγόπουλος
ΔιαγραφήΘα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να ξέρουμε τι αντίστοιχο έλεγε ο Elvis για τους προηγούμενους από εκείνον. Ψάχνοντας βρίσκουμε για παράδειγμα να λέει σε μία συνέντευξη, το 1972: "Chuck Berry was a great influence on all of us."
Jukebox •
και δεν έχει εκφραστεί με σεβασμό μόνο για τον Chuck Berry, αλλά και για πολλούς άλλους (πχ Fats Domino). O Elvis τιμούσε πάντα τις επιρροές του και ο ίδιος ήταν φιλόμουσος από παιδί μέχρι το θάνατό του.
Αντρέας Παναγόπουλος
Αληθευει
Makis Kontizas
Η συνέχεια είναι που μετά ο Λου Ρηντ είπε ότι άμα δεν υπήρχαν οι Μπιτλς να πρωτογεμίσουν τα στάδια δεν θαχαμε ροκενρολ.Πριν από αυτούς κάτι Ντούγοπ συγκροτήματα είχαμε και δύο τρεις κρούνερς.Τραγουδωντας και χορεύοντας ομως σαν μαύρος ο Έλβις κατάφερε να χωρέσει τους πάντες και μας χάρισε το πάρτυ
Vassilis Serafimakis
Elvis was a hero to most
Elvis was a hero to most
But he never meant shit to me
Straight up racist that sucker was
Simple and plain
- Public Enemy, "Fight the Power"
Δικαίωμά τους διότι έχουν τα δικά τους. Αλλά η Ιστορία γράφτηκε αλλοιώς.
Christos Minos
Και μετά τον Λέννον ( και τους beatles) οι άνθρωποι ξέχασαν τον Ιησού...
Giorgos Pouliopoulos
Κάτι παρόμοιο νομίζω είχε πει και ο Κώστας Γειτονας σε χοροεσπερίδα της νεολαίας της Ένωσης Κέντρου για τις νικηφόρες εκλογές του 1964
Alki Vlachos
Ασφαλώς και μιλάμε για γίγαντες της τέχνης. Αλλά, η "κουβέντα" του, επίσης διαδραστικού και υπέροχου Λένον, πιστευω πως αναφέρερεται στο πώς ο Έλβις "πάντρεψε" προϋπάρχοντα στοιχεία μουσικής και έπλασε αυτό που όλοι γνωρίζουμε.... Έτσι κι ο Ντελόν σε ό,τι αφορά τον γαλλικό κι ευρωπαϊκό χώρο τη υποκριτικής.
Jimi Sokratis
Ειδικά στην Αγγλία το ''δεν υπήρχε τίποτα'' είναι πολλαπλάσιο, έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία.
Ειδικά τα πρώτα χρόνια πριν πάει στρατό δεν υπάρχει τίποτα ανάλογο του, τίποτα συγκλονιστικότερο του. Σε μαζική κλίμακα, στο τραγούδι, στην παγκόσμια επιρροή του. Τίποτα λιγότερο.
Μορφοποίησε όλους τους προϋπάρχοντες ήχους του RnB σε ένα και τους διέδωσε παγκόσμια.
(ο Καζαντζίδης όπως πόζαρε πάντα στις γνωστές φωτογραφίες με την κιθάρα στο χέρι από παλιά μου φαινόταν σαν επιρροή από τον Έλβις)
(Να πούμε επίσης ότι οι μουσικές των μαύρων επίσης επωφελήθηκαν από την έκρηξη που ηγήθηκε ο Έλβις (και ως ένα βαθμό προκάλεσε, όχι απλά ηγήθηκε), η προσοχή και μέρους του λευκού κοινού βοήθησε στο να εξελιχθούν, είτε αφορά καλύτερες συνθήκες ηχογράφησης και περισσότερες ηχογραφήσεις, είτε σε ένα μουσικό διάλογο επιρροών, είτε οικονομικά βελτιώθηκαν οι εταιρίες που έβγαζαν μαύρους καλλιτέχνες είτε διάφορα. Βελτιώθηκε έστω και λίγο, αυτό που θα λέγαμε σήμερα, η ορατότητα των αφροαμερικάνων. Η αύξηση της εξοικίωσης με την μορφή του μαύρου, έστω και με όχημα την μουσική, είναι πολύ σημαντικό και είχε συνέπειες)
(Ο Έλβις συνεπήρε το φαντασιακό αμέτρητων εκατομμυρίων νέων (τότε ο πληθυσμός της Γης ήταν αρκετά μικρότερος και τα μέσα λιγότερα) με τρόπο που δεν είχε ξαναγίνει. Ακόμα και εδώ στην μακρινή Ελλάδα.)
Vassilis Serafimakis
ΔιαγραφήΟ Λέννον μίλησε, εντάξει. Ας δούμε τι είπε και ο μέγας Greil Marcus στο μνημειώδες MYSTERY TRAIN (1975) και συγκεκριμένα πώς ξεκινάει το κεφάλαιο Πρισλειάδα:
Elvis Presley is a supreme figure in American life, one whose presence, no matter how banal or predictable, brooks no real comparisons. He is honored equally by long-haired rock critics, middle-aged women, the City of Memphis (they finally found something to name after him: a highway), and even a president.
Beside Elvis, the other heroes of this book seem a little small-time. If they define versions of America, Presley's career almost has the scope to take America in. The cultural range of his music has expanded to the point where it includes not only the hits of the day, but also patriotic recitals, pure country gospel, and really dirty blues; reviews of his concerts, by usually credible writers, sometimes resemble biblical accounts of heavenly miracles.
Elvis has emerged as a great artist, a great rocker, a great purveyor of schlock, a great heart-throb, a great bore, a great symbol of potency, a great ham, a great nice person, and, yes, a great American.
...Aυτά τα ολίγα, κι η συνέχεια επί τής οθόνης.
Manolis Stavroulakis
κανείς δεν υποτίμησε τον Έλβις, τις υπερβολές δεν μπορώ προσωπικά…
Vassilis Serafimakis
Τις υπερβολές;; Συγγνώμη αλλά μπροστά στο απόσπασμα τού κειμένου πού παρέθεσα (έχει και συνέχεια!) η κουβέντα τού Λέννον περί Πρίσλεϋ είναι σαν ουδέτερο σχόλιο.
Συμφωνώ απόλυτα με τη φράση τού Λέννον, με βάση τα ελάχιστα που έμαθε σχολείο η ταπεινότης μου, κι αυτή τη φράση άτομα όπως ο Greil Marcus απλά την ανέπτυξαν.
Η μεταπολεμική νεανική μαζική μουσική --αδιάφορο αν έχει εκατό γονείς, μαύρους, κίτρινους, λευκούς-- ξεκινάει με τον Ελβις. Πριν τον Ελβις δεν υπήρχε τίποτα.
..Δεν είπε "μουσικά τίποτα".
Manolis Stavroulakis
δεκτό. Υπάρχουν κι αυτοί όμως που μιλούν για καπήλευση της μαύρης μουσικής προς τέρψιν του λευκού ακροατηρίου. Και δεν είναι λίγοι όσοι το ισχυρίζονται αυτό. Ξαναλέω, ποπ φαινόμενο ο άνθρωπος (με την έννοια της μαζικής απήχησης - και ίσως το ίδιο να εννοείται κι εσείς και να παίζουμε με τις λέξεις) αλλά μουσικολογικά και δη από κάποιον επίσης μουσικό, δεν λέγεται αυτή η απαξιωτική ατάκα.
Vassilis Serafimakis
όλοι, μα όλοι όσοι μιλάνε γιά τότε "καπήλευση της μαύρης μουσικής προς τέρψιν του λευκού ακροατηρίου" έχουν τόσο άδικο που αλλάζει τον άξονα τής Γής!..
Στα σύντομα: ΠΡΩΤΟΝ Μερικοί τρελλοί λευκοί τότε φέρνανε μέσα στις λευκές τους εταιρείες δίσκων μαύρους καλλιτέχνες και κυκλοφορούσαν δίσκους τους.
Μερικοί άλλοι τρελλοί λευκοί μαζεύαν "colored" δίσκους και τούς παίζανε σε μικρούς ραδιοσταθμούς χωρίς να βγάζουν κάνα σοβαρό χρήμα.
Μερικοί άλλοι τρελλοί λευκοί όπως πχ ο Αlan Lomax τρέχανε μ'έξοδά τους πάνω κάτω την Αμερική ηχογραφώντας μαύρη μουσική, δουλειά που χωρίς αυτήν δεν θα είχαμε ακούσει ποτές ένα σωρό άτομα.
Ποιά καπήλευση λοιπόν, χριστιανοί;; Μιλάμε γιά αυθεντικό μεράκι.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ Ενας B. Β. King ρωτήθηκε τότε που ξεκινούσαν οι Stones και γινόταν γνωστότερη ηα αναπαραγωγή τών blues από τα Εγγλεζάκια τι γνώμη έχει γιά τα "λευκά, σπυριάρικα αγοράκια" πού "αρπάζανε" τη μουσική τών μαύρων και ανεβαίνανε στα charts. Και έδωσε τέλος στο ζήτημα, λέγοντας, "Θα τούς ευγνωμονώ ως το τέλος τής ζωής μου!"
Manolis Stavroulakis
δεν είναι λίγο αθώο να μιλάμε μόνο για εραστές της μαύρης μουσικής (γενικώς) και για μερακλήδες που φρόντισαν στο να διαδοθεί αυτή, χωρίς να αναφέρουμε και όοοοολους τους υπόλοιπους που είδαν φως (χρήμα) και μπήκαν; Κατανοητή η ατάκα του B.B.King γιατί απέκτησε μια φήμη που ούτε στα πιο κρυφά του όνειρα δεν φαντάζονταν όταν ξεκινούσε σαν μουσικός… αλλά αυτό είναι άλλο καπέλο.
Vassilis Serafimakis
ΟΚ, γιά πέστε μας, να τούς ξεμπροστιάσουμε επιτέλους τούς αλήτες, οι καλλιτέχνες που αποδεδειγμένα "είδανε φως και μπήκαν"; Δηλαδή απαρατήσαν ό,τι διάλο άλλο κάνανε και το ρίξανε στη πολύ επικερδή (!) μαύρη μουσική...
Vassilis Serafimakis
ΥΓ Το ίδιο ακριβώς καπέλο είναι. Εχεσε πατώκορφα όλους τούς σαχλούς τής εποχής που μιλάγανε γιά καπηλεύσεις...
Manolis Stavroulakis
Διαγραφήδεν είπα αυτό. Και πιο πάνω δεν μίλησα για καλλιτέχνες αλλά για μουσική βιομηχανία απαντώντας στην αθώα (για μένα) προσέγγισή σας για τη διάδοση της μαύρης μουσικής. Προφανώς και όλα είναι σόου μπιζ και υπήρξαν/υπάρχουν αυτοί που εμπνέονται από αυτήν αλλά και κάποιοι άλλοι που κατακλέβουν riffs, μελωδίες… τα πάντα. Προφανώς και ανοίγω μεγάλο topic αλλά όλα δεν είναι άσπρο/μάυρο… καλή ώρα όπως η ατάκα του συχωρεμένου.
Vassilis Serafimakis
ο Ελβις ήταν η πιό σημαντική πολιτιστική επιρροή τού δευτέρου μισού τού 20ού αιώνα στην Αμερική και στον "δυτικό κόσμο", αλλά και πέρα απ'αυτόν. Ο Λέννον αυτό είπε.
Τα υπόλοιπα είναι σιωπή.
Manolis Stavroulakis
κι άμα το’πε ο Λέννον όλοι το βουλώνουμε; Όλοι κρίνονται, ακόμα και οι μύθοι. Anyway, καλό βράδυ.
Vassilis Serafimakis
Εδωσα ένα σωρό αναφορές - κι ο Λέννον ήταν ο τελευταίος και ο λιγώτερος αναφερθείς σ'αυτές. Θα μπορούσα να δώσω άλλες σαράντα.
Η πολιτιστική επιρροή τού Ελβις είναι τόσο μεγάλη, γιγαντιαία είναι ακριβέστερος όρος, που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί χωρίς την δημιουργία κάποιας εναλλακτικής πραγματικότητας, δηλ. ενός μύθου.
Θανάσης Τουρτούρας
"Μετά τον Έλβις δεν υπάρχει τίποτα", θα μπορούσε να γράψει κάποιος άλλος. Κι εμείς θα συνεχίσουμε να τσακωνόμαστε για το ποια μπούρδα είναι καλύτερη.
Σχόλια από το fb στο ποστ "Μες στο τρόλεϊ που μπήκα / Μπήκε και μια πιτσιρίκα"...
ΑπάντησηΔιαγραφήNikos Mitrogiannopoulos
κι ο Αλαίν Ντελόν ακόμα
θα ποθούσε τέτοιο σώμα
κι άμα ζούσε ο Βαλεντίνο
θα τον τρέλαινες κι εκείνον
https://www.youtube.com/watch?v=x8HRtseEPgA
Μανώλης Αγγελόπουλος - Όταν χορεύεις μάτια μου – 1986
Φώντας Τρούσας
Έχουμε και τον Θέμη...
Είμαι πολύ ωραίος
βεβαίως βεβαίως
Είμαι πολύ ωραίος
Είμαι Αλαίν Ντελόν
Τις κούκλες δύο δύο
Τις έχω στο γραφείο
Θα πάρω και βραβείο
Από την Οντεόν
Nikos Mitrogiannopoulos
Θέλουμε αφιέρωμα "Ο Έλληνας Αλαίν Ντελόν!"
Θεοδουλος Παρασκευαιδης
ΝΙΚΟΛΑ ΜΟΥ ΠΟΣΟ ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΘΗΚΑ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΤΟΣΟ ΝΩΡΙΣ Ο ΛΕΥΤΕΡΗΣ Ο ΧΑΨΙΑΔΗΣ,ΑΔΕΡΦΕΕΕΕ.....ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΧΕ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ......
Υ.Γ......ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ ΑΥΤΗ Η ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΕΝ ΝΤΕΛΟΝ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑΑΑ.....ΧΑΜΟΣ ΓΙΝΕΤΑΙ,ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΑΝΑΡΤΗΣΕΩΝ.......ΕΜΕΙΣ ΚΑΛΕ ΕΙΧΑΜΕ ΤΟΝΝΝ ΑΛΕΝ ΝΤΕΛΟΝ.......ΠΟΥ ΛΕΓΟΤΑΝ ΘΑΝΑΣΗΣΣΣΣ ΒΕΓΓΟΣΣΣΣ....!!!!
Nikos Mitrogiannopoulos
Έχεις απόλυτο δίκιο, Θεόδουλε! Την καλησπέρα μου!
Θεοδουλος Παρασκευαιδης
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ ΝΙΚΟΛΑ!!!!....
Θεοδουλος Παρασκευαιδης
ΦΥΣΙΚΑ ΝΙΚΟΛΑ ΜΟΥ ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΑΛΕΝ ΝΤΕΛΟΝ,ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ......" 'ΑΛΛΑΑΑΑ ΝΤ'Α'ΛΛΟΝΝΝΝ".....ΜΟΡΦΗΗΗΗ Ο ΠΟΥΣΤΗΣΣΣ....!!!
Nikolas Fotakis
πάλι λόγο
Antonis Kosmas
Είμαι πολύ ωραίος είμαι Αλαίν Ντελόν, θα πάρω και βραβείο από την Οντεόν
Φώντας Τρούσας
Το έγραψα πιο πάνω
Panagiotis Syros
Ο μιστερλαβερμάνα, ο μιστερλαβερμάνα
Δίνω συγχαρητήρια κάθε πρωί στη μάνα
Συγχαρητήρια μάνα που ‘κανες τέτοιο γιο
Που μοιάζει σαν αδέρφι με τον Αλεν Ντελό https://youtu.be/A_0F2nhPCX0?si=AFYofOjAwQp0SSxx
O Erastis
Σχόλιο από το fb στο ποστ "Μου την έστειλε ο φίλος Αντώνης Ξαγάς, από ένα δισκάδικο της Τρίπολης"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεώργιος Ζγούρας
* Έτσιιιι μ' έρχεται να το ξανααγοράσω!
Σχόλια από το fb στο ποστ ">>Την ποινικοποίηση χρήσης της λέξης «μπάτσος» ζητά ο Πλεύρης!<<"...
ΑπάντησηΔιαγραφήJim Dylan
και το Un Flic ως ''ο μπατσος'' νομιζω ειχε κυκλοφορησει στην Ελλαδα
Φώντας Τρούσας
Επί χούντας; Το αποκλείω. Μάλλον ως "Ο αστυνόμος" πρέπει να παίχτηκε...
Yannis Raouzeos
Εεεεετσι!
Nina Tsavou
Φώντας Τρούσας με Κατρίν αΝτενέβ και Ρίτσαρντ Κρένα ‘Ο Αστυνόμος’
Φώντας Τρούσας
ναι, το έγραψα πιο πάνω στα σχόλια
John D. Carnessiotis
Υπέροχο soundtrack, πάντως! Να τα λέμε κι αυτά!
Φώντας Τρούσας
Θα καταργηθεί και αυτό...
John D. Carnessiotis
θα αντιςταθώ με το τομάρι μου!!!
Konstantinos Petropoulos
Για το μπασκινας είπε τίποτα ή δεν το έχει ακούσει ακόμη?
Irini Pitsoli
Επίσης οι θαυμαστές του Ντελόν να βιαστούν να δουν το "Μπάτσος και δολοφόνος" , ( Flic Story), την ταινία ο Μπάτσος , οι θαυμαστές του Μπελμοντό, την ταινία Μπάτσος ή αλήτης, οι θαυμαστές του Έντι Μέρφι τον Μπάτσο του Μπέβερλι Χιλς και οι θαυμαστές του Ψάλτη το Ο πρωτάρης μπάτσος και η τροτέζα. Το τραγούδι "Τούτοι οι μπάτσοι που ρθαν τώρα που μου αρέσει εμένα ποινικοποιείται; θα βγω στην παρανομία
Lefteris Baltzoglou
και το τραγούδι των ΑΡΝΑΚΙΑ σκότωσε το μπάτσο που έχεις μέσα σου...
Fortino Samano
Οι μπασκίνες;
Vassilis Serafimakis
Να ξαναπούμε εδώ ότι έξω υπάρχουν και απαξιωτικοί όροι γιά την Αστυνομία και όροι που είναι κάτι σαν παρατσούκλι. Ετσι στην Αμερική τον αστυνόμο άνετα μπορείς να τον αποκαλείς COP, παρά το ότι εδώ πολύς κόσμος το μεταφράζει σε ΜΠΑΤΣΟ. Να πούμε πάντως ότι προσωπικά αγνοώ μη απαξιωτικό χαρακτηρισμό αστυνόμου στη τρόπον τινα λαϊκή γλώσσα. ΜΠΑΣΚΙΝΑΣ; Εχει απαξιωτικό χαρακτήρα νομίζω κι αυτό.
Σχόλια από το fb στο ποστ "Ελευθερία - Ισότης - Αθωότης"...
ΑπάντησηΔιαγραφήThemis Andreadis
τα κιλά είναι το θέμα ...69... καλά ρε μαέστρο που την είδες την αθωότητα;;
Φώντας Τρούσας
Το κλιπ είναι ο ορισμός της τηλεοπτικής αθωότητας. Ούτε τον κόσμο δεν δασκαλέψανε να μην κοιτάει την κάμερα, και να μην σας παρακολουθεί. Κατά τα λοιπά και το καμάκι αθώο ήταν τελικά... Έμεινε στο πίτσι-πίτσι...
Themis Andreadis
Αξεπέραστος Γιάννης Κιουρκτσόγλου
Κάποια στιγμή θα σου στείλω του Κιουρκ. τι θαυματα κάναμε στο στούντιο έν έτει 1978 ξερω 'γω... Κατά τα.άλλα.σωστά τα είδες όλα. Μιά αθωότης επιεικής που λέει κι ο Σαββό... Τις αναπολώ το πιστεύεις ρε Φώντα αυτές τις εποχές... μέχρι που ' ρθε ο... σιδερένιος χαχα...
Φώντας Τρούσας
Φοβερό και το ηλεκτρικό πιάνο στη μέση. Ποιος να παίζει; Ο Πολύτιμος, που έπαιζε και στο "Πολύ ωραίο στυλ";
Themis Andreadis
Δεν κατάλαβες! ΓΑΝΩΣΕΛΗΣ Ο ΜΕΓΑΣ
Giorgos Mikrogiannakis
αυτός ο δίσκος ήταν ο αγαπημένος μου όταν ήμουν παιδί. Κι όταν πολλά χρόνια μετά δούλεψα με τη Χριστίνα και της τραγούδησα το ρεφρέν της, είχε κατασυγκινηθεί, δεν φανταζόταν ότι κάποιος θα θυμάται όλους τους στίχους. Σας ευχαριστώ για τα τραγούδια σας...
Kwstas Agas
Πολύ ωραίο ντοκουμέντο, έκπληξη που έχει διασωθεί!! Κι όπως βλέπω στο κανάλι Themis Andreadis topic έχει διασωθεί ολόκληρη η εκπομπή!! Κάποια στιγμή θα την απολαύσω....
Themis Andreadis
Κώστα το topic δεν είναι το κανάλι μου. Το κανάλι μου είναι το: Themis Andreadis -Official εκεί έχω τα Πάντα! Καλό βράδυ
Σχόλια από το fb στο ποστ "Βασικά πήγε να τους πει ότι είναι τυχεροί που καήκανε..."...
ΑπάντησηΔιαγραφήIrini Pitsoli
Να έχει καεί το σπίτι σου και να τον ακούς να λέει "Εντάξει, άνθρωποι είμαστε μας ξέφυγε και μια φωτιά. Σβήσαμε όμως 4000 φωτιές και όλα έγιναν όπως έπρεπε να γίνουν", δεν ξέρω...... πως κρατήθηκαν.....
John D. Carnessiotis
Όποιου καίγεται το σπίτι, κερδίζει στην αγάπη! Ξεκάθαρα!!!
Konstantinos Zachopoulos
Μέχρι να καταλάβει και ο τελευταίος βλακέντιος Ελληνας ότι έχει για πρωθυπουργό έναν ψυχοπαθή ναρκισσιστή με τη βούλα (μεταξύ πολλών άλλων ιδιοτήτων, που όλες τους είναι αρνητικές) δεν θα έχει μείνει κολυμπηθρόξυλο
Stavros Tsavo Sianos
Χρήζει ψυχιατρικής βοήθειας.
Αν ήταν τραγούδι ο Μητσοδρακουλας θα ήταν σίγουρα ενα από αυτά τα Μογγολικά άσματα με τους λαρυγγισμους.
Σχόλιο από το fb στο ποστ "Τραγουδάρα και (ξανα)δείτε το κείμενο..."...
ΑπάντησηΔιαγραφήNtinos Dimatatis
Δυστυχώς Φώντα σχεδόν άγνωστος εδώ αν και είχαν κυκλοφορήσει αρκετά 45άρια του.Συγχαρητήρια για το κείμενο.
Σχόλια από το fb στο ποστ "Χθες πέθανε στα 82 της μια μεγάλη τραγουδίστρια και τραγουδοποιός του γαλλικού ροκ, η Catherine Ribeiro"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώντας Τρούσας
https://www.youtube.com/watch?v=CpJl3dY8jDc
Catherine Ribeiro | Paix | 1972
Spyros Zoupanos
Μέγας δίσκος το Paix!
Σχόλια από το fb στο ποστ "Χριστιανός ορθόδοξος, σκληρός συντηρητικός, ιδεαλιστής, σφοδρός αντικομμουνιστής"...
ΑπάντησηΔιαγραφήAris Karampeazis
Ε ναι. Και οι οπαδοί των Βακαλόπουλου/ Τσιώλη ένα κεράκι στον Γιανναρά το οφείλουν.
Γιάννης Τσουκαλάς
μεγαλη κουβεντα ανοίγεις
Φώντας Τρούσας
Πάει μακριά η βαλίτσα...
Aris Karampeazis
η μόνη κουβέντα απόψε είναι για τον παιχταρα τον Σιφουεντες, γκολάρα !
Aris Karampeazis
ο Γιανναράς είχε βολέψει πολύ τους λιμπεραλ στα τελευταία του, τους χάριζε στιγμές «προοδευτισμού», αναμένω με περιέργεια τις αντιδράσεις τους.
Φώντας Τρούσας
τύπου δοξιάδη βασικά
Aris Karampeazis
αναμένουμε αντιδράσεις του φιλελευθεράτου όπως και να έχει
Γιώργος Σκιάς
το ανάβουν κάθε Κυριακή, μαθαίνω.
Γιάννης Τσουκαλάς
δεν ασχολουμε με το βρομερότερο πρωτάθλημα του πλανήτη , ηταν τοσο διεστραμμένα στημένο περσυ που το καταφανέστατο στήσιμο του τελικού έμοιαζε με νοσταλγικο αφήγημα του Βακαλοπούλου
Ioannis Raouzaios
Γενικώς πάει μακριά...ορισμενα φιλοσοφικά έργα του είναι πολύ ενδιαφέροντα είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κάνεις μαζί του σε διάφορα θέματα
Nikolas Fotakis
αγαπώ τον Τσιώλη και τον Βακαλόπουλο, αλλά δεν χρωστάω κανένα κεράκι στον Γιανναρά
Νασια Κουτρα
κι όμως για τον Σαββόπουλο κάνετε λάθος. Τα των κοινοτήτων τα δίδασκε ο Πανταζοπουλος στη Νομική Θεσσαλονίκης δεκαετίες πριν και από αυτός επηρεασε το Σαββόπουλο, τον Γιανναρά ο Σαββόπουλος τον γνώρισε πολύ αργότερα. Ο Σαββόπουλος έγραψε τα Τραπεζάκια έξω στο Μούρεσι στο Πήλιο όπου ζούσε πλέον μόνιμα ο Πανταζοπουλος και ο Σ. έπαιζε τα νέα τραγούδια στον παλιό δάσκαλο του. Γενικα υπάρχει σύγχυση για το ποια ήταν η επιρροή των νεορθοδοξων στον Σ. Τις θεολογικες/κοινοτιστικες απόψεις ο Σαββόπουλος τις γνώριζε από πολύ παλιότερα (το οπισθόφυλλο του Περιβολιου του Τρελου είναι φωτογραφημενο στον κήπο του Ζησιμου Λορεντζατου).
Φώντας Τρούσας
Κανένα λάθος δεν κάνω. Τα έχουμε ξαναπεί αυτά. Εγώ τοποθετώ τα τραπεζάκια έξω στην εποχή τους και σε σχέση με το τι έλεγε τότε, το '83 ο Γιανναράς, ο Μοσκώφ, ο Ράμφος κ.λπ. Δεν θα το πιάσω το θέμα από παλιά, γιατί τότε θα πάω στον Κωνσταντίνο Καραβίδα για να μη πως και στον υπουργό της χούντας Δημήτριο Τσάκωνα. Μιλάμε για το 1983 εδώ. Δεν ψάχνουμε την Ιστορία.
Νασια Κουτρα
ο Σαββόπουλος δεν άκουσε ούτε πίστευε τα των κοινοτήτων από τους νεορθοδοξους.
Φώντας Τρούσας
Σημασία έχει πότε έγραψε το "των ελλήνων οι κοινότητες". Τη χρονική συγκυρία θα εξετάσεις. Δεν το έγραψε το 1969, τότε έλεγε τελείως διαφορετικά πράγματα.
Νασια Κουτρα
η αντίρρηση μου ήταν στο ποιος ψιθύρισε τα των κοινοτήτων στον Σ.
Φώντας Τρούσας
Δεν έχει σημασία πότε ήρθε σε επαφή με την νεο-ορθοδοξία ο Σαββό, αλλά ότι τον καιρό που έγραφε τα Τραπεζάκια Έξω ήταν πιο κοντά στον Γιανναρά, απ' όλους τους άλλους. Το ΄ξερε-δεν το 'ξερε.
Nickos Ventouras
Από κεκτημένη ταχύτητα είναι οπαδοί τους πολλοί, θα γυρίσουν σύντομα στο διανοητικό gentrification που είναι πραγματικά η καρδιά τους. Τι, να τους πούνε ελλιπώς ξεβλαχεμένους;
Οδυσσέας Μουτάφης
Έχει ενδιαφέρον η οπτική του για την ελληνική επανάσταση του 21. Υπερασπιζοταν τη θέση του πατριαρχειου ως προς τον αφορισμό των επαναστατών γιατί χαρι σε αυτόν, τον αφορισμό, θα σώζοταν το γένος από τη μανία των Οθωμανών. Σαν να λέμε καλύτερα σκλάβοι και υποτέλεις αλλά πιστοί χριστιανοί πάρα ελεύθεροι με μια προσπάθεια δημιουργίας ενός νεωτερικου κράτους όπως διακηρύσσε το πνεύμα του διαφωτισμού.
Vasilis Vassalos
Διαγραφήφαναριώτικου πνεύμα ακόμα και με hindsight. Με απλά λόγια, ψεκ ως το κόκαλο.
Οδυσσέας Μουτάφης
δε θα το λεγα ότι ανήκει στην κατηγορία των ψεκασμενων. Είχε επεξεργασμενη άποψη για πολλά πράγματα. Πάντοτε στο πλαίσιο της βασικής του οπτικής όμως. Επιμένω πάντως ότι ήταν στην πλευρά των συστημικων διανοούμενων.
Ferris Costas
Αν δεν έχεις ανοιχτό πνεύμα, δεν μπορείς να καταλάβεις τον Γιανναρά. Πάντως σε κουτάκια δεν χωράει.
Kyriakos Katsaras
δηλ.εμεις που τον κατηγορουμε για αντιαριστερο υπερσυντηρητικο νέο ορθόδοξο,δεν έχουμε ανοιχτό πνεύμα κι έχεις εσύ;
Γιώργος Σκιάς
μάλλον.
Ioannis Raouzaios
Σαφέστατα.
Nikolas Fotakis
μόλις τον έβαλες σε κουτάκια, ρε φίλε
Vasilis Vassalos
μόνος του μπήκε στα κουτάκια πριν 30 χρόνια ο μακαρίτης. Ο,τι ενδιαφέρον έγραψε ήταν αρκετά πριν το τέλος του αιώνα.
Dion Afou
http://theseis.com/index.php?option=com_content...
Θέσεις
Panagiotis Giannelis
...πόσο ακριβής είσαι σε μόλις μία παράγραφο,
Dimitris Michas
... επίσης θα πρεπε να ξέρεις πως, και για την Εκκλησία είναι αμφιλεγόμενο πρόσωπο...
Katja Zeki
Ως καθηγητής λένε, με πρόσχημα τη θεολογία ενδύθηκε τον μανδύα της φιλοσοφίας για να πολεμήσει την χειραφέτηση. Σκοτεινό αποτύπωμα έτσι κ' αλλιώς, αλλά σπουδαίο μυαλο
Οδυσσέας Μουτάφης
μια απορία να εκφράσω, επεξεργασμενες θέσεις είχε σαφώς αλλά γιατί είχε σκοτεινό αποτύπωμα; Θα με ενδιέφερε να μάθω.
Μιχάλης Χαιρετάκης
Από την τελευταία του συνέντευξη.
Duke Zappa
Ο Γιανναράς η ο Μοσκωφ;
Makis Kontizas
και οι δύο.
Vagelis Avgidis
Καλύτερα να υποστηρίζεις με πείσμα τις απόψεις σου, παρά να περνάς απαρατήρητος…
Katja Zeki
μοιάζει και με αδιαλλαξία όμως, καμια κλεφτή μάτια και στις απόψεις των άλλων δεν βλάπτει, ενίοτε προσγειωνειτην έπαρση
Γιώργος Βούλγαρης
έτσι πρέπει να κινούμαστε.
Είναι ο δρόμος προς τους ανοιχτούς ορίζοντες!
Μπράβο σας για την εξαιρετική παρατήρηση και τον όμορφο τρόπο που τη θέσατε.
George Floudas
μοιάζει με το δίλημμα της Κικής και της Κοκούς αυτό
αλλά φοβάμαι ότι η ζωή είναι κάπως πιο πολύπλοκη από τις διλημματικές μας ευκολίες.
Katja Zeki
σας ευχαριστώ!
Vagelis Avgidis
, σίγουρα…
Γιώργος Βούλγαρης
να είστε καλά!
Σχόλια από το fb στο ποστ "H διάσπαση της «Ζωής» το 1959 και η δημιουργία του «Σωτήρος» υπήρξε κομβική για την εξέλιξη των νεότερων και παλαιότερων θεολόγων"...
ΑπάντησηΔιαγραφήAlexis Tambouras
Δεν παύεις να είσαι γεμάτος εκπλήξεις , τώρα και θεολογική εγκυκλοπαίδεια περιοδικών...
Φώντας Τρούσας
Υπάρχει κάτι κεντρικό πάντα, και υπάρχουν και τα παράλληλα.
Alexis Tambouras
Μα αυτό ακριβώς είναι το μοναδικό στην υπόθεση !
Nikolaos Kotsovos
Θησαυρος γνωσεων ειστε .
Φώντας Τρούσας
Δεν νομίζω. Απλώς μ' ενδιαφέρει ο Γιανναράς σε σχέση με το Σαββόπουλο κατ' αρχάς, και σε σχέση με όσα παράλληλα συνέβαιναν την εποχή της ακμής της ποπ.
Nikolas Fotakis
αφήστε τον να λέει -- είναι θησαυρός
Stefanos Kavallierakis
Μπράβο για την αναφορά στη Σκαπάνη , προηγήθηκε χρονικά και ίσως ήταν πιο μπροστά θεματικά και από το Σύνορο και σηματοδότησε και τη σύζευξη του Γιανναρά με τον Κουτρουμπη, τον « Γέροντα της Βουλιαγμένης»
Vassilis Serafimakis
Πιτσιρικάς είχα παραστεί δυό Κυριακές σε συνάξεις παίδων τής Ζωής. Κάπου πρέπει νά'χω τα φυλλαδιάκια τους. Την προηγούμενη χρονιά είχα παρακολουθήσει τελετή μύησης νεαρών τεκτόνων. Θεωρώ θετικό το να τα γνωρίζεις όλα αυτά νωρίς, χωρίς πίεση.
Nikos Athanassiu
Είχα πάει κατασκήνωση στη ΠΑΟ στην Αργαλαστη... ωραία πέρασα...
Σχόλια από το fb στο ποστ ">>Φεύγοντας για λίγο από το προσωπικό, να σημειώσω εδώ ότι στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 80, το νεορθόδοξο αίτημα του Γιανναρά"...
ΑπάντησηΔιαγραφήDorothea Konteletzidou
Ήταν η εποχή που ακόμα έφηβη άρχισα να "πνιγομαι" από τους αντίστοιχους φοιτητές/τριες που ακολουθούσαν αυτά τα ιδεολογήματα. Καταλάβαινα, απλά πως κάτι δεν πάει καλά. Ευτυχώς, δηλαδή, γιατί αυτή η ντεκαντανς με ώθησε να φύγει, εκτός.
Nikolas Fotakis
ποια από τις δύο ντεκαντάνς; Η νεορθοδοξία ή η ηρωίνη;
Dorothea Konteletzidou
ως έφηβη, αγνοούσα ακόμα την ηρωίνη.
Yannis Dimitriadis
Οι αναφορές στον χριστιανισμό των εν λόγω ροκαδων πάντως νομίζω πως υπήρξε περισσότερο προσωπική τους ανάγκη να βρουν τον εαυτό ή μια κάποια έμπνευση, παρά σχέση με την ουσία των όσων έλεγε ο μακαρίτης. Αν ήξεραν τι μέλλον τους επεφύλασσε το κοινοτικό ορθόδοξο και εντελώς αντιδυτικό/αντιαμερικανικό/αντινεωτερικό όνειρο του Γιανναρά είμαι σίγουρος πως θα το ξανα σκεφτονταν
Vassilis Serafimakis
Γιατί να το "ξανασκέφτονταν"; Ενα σωρό συντοπίτες ήταν ταυτοχρόνως και αντιαμερικανοί και ροκάδες. Γιά εξωτερική πολιτική τών ΗΠΑ το πρώτο, γιά μουσική και κουλτούρα το δεύτερο. Και καθόλου αξιοπερίεργο ή αντιφατικό αυτό!
Και γενικά πιστεύω ότι τέτοιες στροφές προς κάτι που θεωρείται πνευματικό/πνευματικότητα γίνεται κατά κανόνα από "προσωπική ανάγκη να [βρούμε] τον εαυτό" μας. Δεν γίνεται με ιδεολογικές μεταστροφές ή πολύπλοκες εγκεφαλικές διαδικασίες.
Yannis Dimitriadis
διότι ακόμη και οι αντιαμερικανοί ροκάδες ήταν παιδιά μιας κουλτούρας που επιτρέπει (αν όχι καλλιεργεί) την κριτική του συστήματος, ενώ οι ιδέες του Γιανναρά ήταν εχθρικές προς την ίδια την κουλτούρα αυτή. Εμ ολίγοις ο κόσμος που ονειρευόταν ο Γιανναράς ήταν ένας κόσμος που δεν θα ήταν φιλικός προς οποιαδήποτε μορφή τέχνης αμφισβήτησης καθώς θα ήταν αντίθετη με τη μορφή του κοινοτικού του μοντέλου. Ο Σαββόπουλος του Φορτηγού δεν θα μπορούσε να υπάρξει σε έναν τέτοιο κόσμος (ακόμη και αν οδηγήθηκε στο Ας κρατήσουν οι χοροί). Αν και κατάλαβα πως το εννοείτε εσείς και δεν διαφωνώ. Απλώς το βλέπω από μια πιο πρακτική σκοπιά
Pantelis Tsalouchidis
ποιος Γιανναράς; Άλλο ο Γιανναράς στα late 70s και άλλο ο Γιανναράς του τώρα. Τότε ακουγόταν πολύ προχώ
Pantelis Tsalouchidis
κι εσύ ψήνεσαι κι εμείς (παρα)ψήθηκαμε για άρθρο που λογικά θα είναι σιδηρόδρομος και θησαυρός μαζί αν κρίνω από τα demo που δίνεις. Θα περιμένουμε. Και για ενημέρωση αλλά και συναισθηματικούς λογους: τα ζήσαμε βιωματικά
Φώντας Τρούσας
Μου λείπουν κάποια βιβλία, που δεν μπορώ να τα βρω, και που πρέπει οπωσδήποτε να τα διαβάσω, αλλιώς θα το είχα κάνει.
Γιάννης Μπάλτος
Αρκετά (προς το τέλος) τα κατεβάζεις free σε pdf: https://yannarasbooks.wordpress.com/2013/09/22/121/
Christos Yannaras’ books in PDF
Φώντας Τρούσας
Δεν ψάχνω πάντως βιβλία του Γιανναρά. Τα έχω αυτά που μ' ενδιαφέρουν.
Konstantinos Syrgiannis
Ποιος Ντύλαν και προτεσταντισμός ? Τι σχέση έχει ο Ντύλαν και ο προτεσταντισμός ? Εβραϊκή οικογένεια με θρησκευτική συμμετοχή μεταστροφή σε Ευαγγελισμο και επαναστροφη στον εβραισμο αργότερα.
Φώντας Τρούσας
Λέμε για τη στροφή του Ντύλαν στον προτεσταντισμό στο τέλος της δεκαετίας του '70. Δεν λέμε ούτε για το 1940, ούτε για το 2000. Οι Ευαγγελιστές είναι προτεστάντες.
Vassilis Serafimakis
H αποκαλούμενη Χαρισματική Ευαγγελική Συντροφικότητα ( ; ) (Fellowship) στην οποία εντάχθηκε ο Dylan τα 1970s δεν είναι παρά ένα από τα πάμπολλα υποσύνολα τού Προτεσταντισμού.
Spyros Kalorizos
ΔιαγραφήΠολύ ενδιαφέρον θέμα, Φώντα!
Vassilis Serafimakis
Και οι δύο αδελφοί Φαληρέα άραγε;
Φώντας Τρούσας
Ο Τάσος σίγουρα.
Andreas Frogoudakis
ο τασος απεξω απεξω και ο γρηγορης καθολου
Φώντας Τρούσας
Ο Τάσος σίγουρα υπάρχουν κείμενά του με αναφορές σε Λορεντζάτο, πίστη κ.λπ. Χωρίς Τάσο δεν θα γίνονταν έτσι όπως έγιναν τα Τραπεζάκια Έξω. Απλά μπορεί να μη μίλαγε πολύ γι' αυτά.
Gregg Rocker
Ο ρόκας χριστιανός ήταν ένας τύπος συνήθως που λάτρευε το πρόσωπο Ιησού,τον ένιωθε κάτι σαν Χίου της εποχής του και ένιωθε μια ταύτιση με τον Χριστό παρά με τον χριστιανισμό,δημοτικό πήγαινα και θυμάμαι τον χαμό που γίνονταν με το άσμα,ο ξύλινος σταυρος
Φώντας Τρούσας
Και οι poll είχαν χριστιανικά τραγούδια και άλλοι διάφοροι. Απλά εδώ επιχειρώ να δω βαθύτερα το θέμα ροκ και ορθοδοξία, εντοπίζοντας πίσω απ' αυτό κάποιες θεωρητικές βάσεις, που να μην έχουν να κάνουν με τη νεανική αφέλεια.
Gregg Rocker
βεβαια,το ψαχνω να βρω τον φιλο μου,τραγουδαρα
Nickos Ventouras
> Δεν ήταν σπάνιο το φαινόμενο ροκάδες που άκουγαν Leonard Cohen και Nick Cave
Και ο ίδιος ο Leonard Cohen είχε τέτοιες τάσεις τέλη 70ς (την εποχή και της μεταστροφής του Ντύλαν), ασπαζόμενος ήδη από τότε το βουδισμό και πηγαίνοντας για μελέτη σε μοναστήρι και ακόμα και κυκλοφορώντας ένα βραχύβιο ...φανζιν για το βουδισμό (πολύ πριν κουρευτεί σαν σαολίν και κλειστεί ο ίδιος για χρόνια σε μοναστήρι δεκαετία του '90). Ενδιάμεσα τον έπιασε και μια φάση με ενασχόληση με τον Ιουδαϊσμό.
Andreas Frogoudakis
οταν πεθανε ο κοεν ραβινος τον εψαλε
Nickos Ventouras
ε, ναι, δεν παίζουν με αυτά...
Nikos Papas
Ο Μήτσος θεουσος; ohhh my god!!!
Φώντας Τρούσας
Ήταν εκείνη η εποχή, που έπαιζε έντονα και το ΄Άγιο Όρος κ.λπ.
Vassilis Serafimakis
Από τα πιό φωνακλάδικα γκρουπούσκουλα τής Μεταπολίτευσης, στην αρχή της, ήτανε η Χριστιανική Δημοκρατία τού Νίκου Ψαρουδάκη. Την είχε ιδρύσει στα 1950s! Αλλά χωρίς άγκυρες στη χριστιανική δεξιά δεν είχε ποτέ σοβαρές προοπτικές - μόνο πολλές συμπάθειες.
George Floudas
Είναι τεράστιο θέμα, και το αγγίζεις με εξαιρετική σοβαρότητα.
Και τώρα που το σκέφτομαι, δε νομίζω να ξανά έχω δει κάπου τέτοια προσέγγιση.
Stefanos Kavallierakis
Στο ιδεολογικό πεδίο πάντως η βασική επιρροή είναι ο Μοσκωφ σίγουρα
Ilias Paschos
Παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον αυτό το θέμα και έχει και τεράστιες προεκτάσεις. Γενικά η Ροκ κουλτούρα έχτισε τον μύθο της πάνω στον μεσσιανισμό. Δεν είναι άλλωστε λίγα τα παράδειγμα των αδικοχαμένων ηρώων που αγιοποιήθηκαν με τα χρόνια. Από την άλλη η ορθόδοξη θεολογία εμπεριέχει έναν μυστικισμό που φαντάζομαι πως υπήρξε αρκετά θελκτικός για όσους εν μέρει ανήκαν στα κινήματα αμφισβήτησης αλλά παρουσίαζαν και μία τάση προς την πνευματική αναζήτηση.
Ναταλία Ρασούλη
Ποιος υπογράφει το αρχικό κείμενο;..
Φώντας Τρούσας
Δεν θυμάμαι. Κάνεις ένα μικρό κομμάτι copy-paste και το ψάχνεις στο google. Από Α.V. είναι.
Panagiotis Kontis
Σωστά. Ο Φαληρέας, ο κόσμος του ποπ eleven, η ορθοδοξία περισσότερο σαν εσωτερικό ταξίδι παρά σαν κάτι καταναγκαστικό. Εδώ οι αναζητήσεις, σε επίπεδο παρέας, θυμάμαι ότι ξεκινούσαν από τη Σοφίτα του Ηρακλή, όταν περιμέναμε να δούμε κάτι τύπους που τους λέγανε φατμέδες.
Chris Karamanidou
...πολύ ενδιαφέρον κείμενο...συνειρμικά όμως ο νους μου παει στο απροσδόκητο επιτύμβιο του Morisson...
Θάνος Λοστ
Θυμάμαι όταν είχα πάει τις κασέτες μας (lost bodies) στο pop eleven να τις πουλήσει, τις είδε ο Τάσος ο Φαληρέας και έγινε έξαλλος επειδή είχε τίτλο "αναρόφηση τροφής " και μου λέει: Αναρόφηση με ένα "Ρ" ? Καταστροφείς της Ελληνικής γλώσσας. Κόμισσαριοι των Αμερικανών. Παρτο γρήγορα από μπροστά μου. Και έμεινα παγωτό... σκέφτηκα: "φαντάσου να την άκουγε κιόλας"
Aris Karampeazis
στην Αμερική δηλαδή ανα-ρουφούν με ένα ρο
Εμένα πάντως μου κάνει εντύπωση που η οποία νεοορθοδοξια αντιμετωπίζεται (εν προκειμενω με αφορμή τον θάνατο Γιανναρά) ως τόσο μεγάλο κακό, λες και ματαίωσε καμία τρομερή πολιτιστική εξέλιξη που περίμενε στη γωνία. Που τελικά πέρασε και δεν ακούμπησε . Τόσα κακά μας βρήκαν έκτοτε , και σε εμάς και στο ροκ, που η νεοορθοδοξια κινείται πλέον ανάμεσα στα όρια του τρολ και του καλτ.
Φώντας Τρούσας
ΔιαγραφήΣαββόπουλος της νεο-ορθοδοξίας:
«Τό ρόκ υπήρξε ή μόνη πραγματική αντιπολίτευση στή Δύση. Απέναντι στό μουσικό ορθολογισμό τής Δύσης, εκεί πού τό τραγούδι φτιάχνονταν πλέον μέ κομπιούτερ καί κλισέ παραγωγών, βγήκαν αυτά τά ύπέροχα τσογλάνια καί φτιάξαν αυτή τήν αναγέννηση, τό ρόκ. Αλλά τέτοια σπουδαία πράγματα δέν είναι εύκολο νά συνεχίσουν, παρά μόνο όταν κατά τή γνώμη μου συναντηθούν μέ μιά μεγάλη διαχρονική παράδοση πού νά μπορεί νά τά ύποδεχθεϊ καί νά τά καταστήσει δυνατά, άκόμα καί πέραν τής νεανικότητάς τους. Αλλά τέτοια παράδοση δέν νομίζω ότι ύπάρχει στή Δύση. Ψάχνουν τώρα οί βετεράνοι τού ρόκ, όσοι έπέζησαν άπό τά ναρκωτικά ή άπό τόν τρόμο τού κοινού. Αλλά τί μπορούν νά βρούν; Πηγαίνει ό Dylan στόν προτεσταντισμό. Αλλά τί έχει νά τού δώσει ό προτεσταντισμός; Μόνο νόμους καί έντολές σέ στύλ «άμα κάνεις τό καλό θά άμειφθείς, άμα κάνεις τό κακό θά τιμωρηθείς». Διότι αύτό είναι ό προτεσταντισμός, μιά νομολατρεία, ένα τελειωμένο κείμενο πού δέν μπορεί νά μάς δεί, παρά μόνο ώς όργανά του. Νιώθω ότι είναι διαφορετικά τά πράγματα σέ μάς. Στή δική μας παράδοση, ό κάθε άνθρωπος ξεχωριστά άναγνωρίζεται έξ αρχής σάν ένας κόσμος ολόκληρος. Νά γιατί ή δική μας άμφισβήτηση πού, όπως λέγαμε καί πρίν, είναι ένα αίτημα τού προσώπου, βρίσκει στήν πνευματική μας παράδοση έναν έπαρκή συνομιλητή, γιά νά κάνει διάλογο»
Aris Karampeazis
θα μπορούσαμε να σχολιάζουμε επ’ αόριστον αυτά που λέει ο Σαββοπουλος, αλλά θα αρκεστώ να πω ότι και να μην ξέραμε ποιος τα είπε ο προσδιορισμός ‘υπέροχα τσογλανια’ θα μας το αποκάλυπτε. Το κενό ανάμεσα στην ‘αναγέννηση του ροκ’ και το τραγούδι που πριν από το ροκ το έφτιαχναν με κομπιουτερ αδυνατώ να το καταλαβω κάθε φορά.
Φώντας Τρούσας
Εννοεί πως πριν από την Beatlemania κυριαρχούσαν οι παραγωγοί στα στούντιο, που συνέθεταν με κλισέ. Το ροκ εντ ρολ εξάλλου είχε πεθάνει, αφού άλλους τους κλείσανε φυλακή, άλλοι πέσανε με τα αεροπλάνα και άλλοι προσκύνησαν στο μπλαζέ-κρουνερίστικο στυλ. Το κομπιούτερ ήταν λέξη της μόδας τότε. Εννοεί το άψυχο τραγούδι, χωρίς τη νεανική ορμή.
Νασια Κουτρα
πάντως η δήλωση είναι σχεδόν αριστούργημα
Καλημερα.Διαβασα με πολυ ενδιαφερον την ανταλαγη αποψεων πανω στην ατακα του Λενον”πριν απο τον Ελβις δεν υπηρχε τιποτα”.Ετσι ειναι.Και το θεμα δεν ειναι μουσικο.Υπηρχαν και πριν τον Ελβις σημαντικα πραγματα.Απλα ο σαγηνευτικος μελαχρινος απο το Τενεσι με το λικνισμα των γοφων του και τον αστειρευτο ρυθμο του, προκαλεσε ηλεκτροπληξια σε καθε νεα(κυριως),νεο στα τεσσερα σημεια του πλανητη οσο κανεις αλλος ποτε πριν απο αυτον.Και αυτο ειναι χαρισμα.Λιγα χρονια αργοτερα,ακριβως το ιδιο θα εκανε ο Λενον με την παρεα του,επισης ηλεκτροπληξια οσο καμια μπαντα ποτε.Καλημερα.
ΑπάντησηΔιαγραφή