Μέσα στα χρόνια έχω κάνει πάμπολλα ποστ για τον Στέλιο
Καζαντζίδη. Διάλεξα μερικά απ’ αυτά, πρόσθεσα και κάποια καινούρια, και κάπως
έτσι προέκυψε αυτή η 20άδα...
1.
Το καλοκαίρι του ’52 έκανε πολλή ζέστη στην Αθήνα και κάπως έτσι ο Απόστολος Καλδάρας θα έγραφε το τραγούδι «Για μπάνιο πάω» («Βρε τι ’ναι τούτο το κακό / τι φλόγα, τι καμίνι / λες κι η Αθήνα άναψε / και φούρνος έχει γίνει»). Ήταν το πρώτο τραγούδι που θα έλεγε ποτέ ο Στέλιος. Μπορεί το τραγούδι να ατύχησε εμπορικά, αλλά ήταν η αρχή.
2.
«Απ’ τη Σπηλιά του Παρασκευά, όπου δούλευε ο Χιώτης (σ.σ. αρχή ’60), έρχεται ένα βράδυ στο δικό μου μαγαζί ο Κατσιμίχας μεθυσμένος και με ύφος προκλητικό, όταν κατέβηκα στα τραπέζια μού λέει: “Τι σου ’χω κάνει και δεν μ’ αφήνεις ν’ ανέβω κι εγώ στο πάλκο σαν τραγουδιστής;”. Όχι, εγώ δεν τον είχα βασανιστή στη Μακρόνησο. Εγώ είχα έναν άλλο, τον Μιχαηλίδη τον Θωμά. Ο Κατσιμίχας αυτός ήταν της κλάσης του Μπιθικώτση και του Θεοδωράκη. Πασίγνωστος. Τον γράφουν και τα βιβλία, όπως τον Θεοφιλογιαννάκο της ΕΣΑ. Του λέω: “Δε σε καταλαβαίνω”. Μου λέει: “Ξέρεις πολύ καλά τι θέλω να πω. Θα τα πούμε στο σχόλασμα”. Στο σχόλασμα μπαίνει στο καμαρίνι μεθυσμένος μ’ ένα καπάκι από κονσερβοκούτι. Τα μάτια του είχαν σακουλιάσει. Μου λέει: “Αν σου πάρω τώρα το λαρύγγι, τι θα γίνει;”. “Βρε Γιάννη σύνελθε, τι έχεις πάθει;”. Μου λέει: “Έχεις θέσει όρο στον Λαμπρόπουλο τον Τάκη [της εταιρείας Κολούμπια] ή εσύ ή εγώ!”. Του λέω: “Τρελός είσαι; Ποιος σου τα ’χει πει αυτά;”. “Ο ίδιος ο Μανώλης, ρε, μου τα ’χει πει”. “O Χιώτης, μιλάς σοβαρά;. Ο Μανώλης είναι φίλος μου”. Μου λέει: “Aυτά που σου λέω”. Μου ορκιζότανε κιόλα».
Στέλιος Καζαντζίδης «Υπάρχω / Μιλάει στον Βασίλη Βασιλικό» [Νέα Σύνορα – Α.Α. Λιβάνη, 2000]
https://www.youtube.com/watch?v=BSH0Lnhofck
3.
Σάββατο 4 Noεμβρίου του 1961 ξεκινούσε ο Στέλιος με τη Μαρινέλλα στην Τριάνα του Χειλά, απέναντι από τον Άγιο Σώστη. Βετεράνος στα 30 του; Ούτε τους ποδοσφαιριστές, που σταματούσαν τότε την μπάλα γύρω σ’ αυτή την ηλικία, γιατί τους τσάκιζαν τα πόδια, δεν τους έλεγαν βετεράνους... Για καλό φυσικά θα το είχανε γράψει (προφανώς είχε άλλο νόημα η λέξη εκείνη την εποχή). Λεμονόπουλος με Ζαφειρίου στα μπουζούκια; Τρομερό ντουέτο! Δίπλα στο μεγάλο δίδυμο ο Αντώνης Ρεπάνης, η Ρία Κούρτη, πριν αδελφωθεί με τον Πάνο Γαβαλά και ο Αντώνης Μουστάκας, ένας άλλος διακεκριμένος ερμηνευτής της εποχής. Βλέπουμε επίσης και τον Πάνο Ιατρού, που εκτός από μουσικός (έπαιζε όλα τα έγχορδα) ήταν και τραγουδιστής, και ακόμη ένα από τα «δεξιά χέρια» του Στέλιου για πολλά χρόνια.
1.
Το καλοκαίρι του ’52 έκανε πολλή ζέστη στην Αθήνα και κάπως έτσι ο Απόστολος Καλδάρας θα έγραφε το τραγούδι «Για μπάνιο πάω» («Βρε τι ’ναι τούτο το κακό / τι φλόγα, τι καμίνι / λες κι η Αθήνα άναψε / και φούρνος έχει γίνει»). Ήταν το πρώτο τραγούδι που θα έλεγε ποτέ ο Στέλιος. Μπορεί το τραγούδι να ατύχησε εμπορικά, αλλά ήταν η αρχή.
«Απ’ τη Σπηλιά του Παρασκευά, όπου δούλευε ο Χιώτης (σ.σ. αρχή ’60), έρχεται ένα βράδυ στο δικό μου μαγαζί ο Κατσιμίχας μεθυσμένος και με ύφος προκλητικό, όταν κατέβηκα στα τραπέζια μού λέει: “Τι σου ’χω κάνει και δεν μ’ αφήνεις ν’ ανέβω κι εγώ στο πάλκο σαν τραγουδιστής;”. Όχι, εγώ δεν τον είχα βασανιστή στη Μακρόνησο. Εγώ είχα έναν άλλο, τον Μιχαηλίδη τον Θωμά. Ο Κατσιμίχας αυτός ήταν της κλάσης του Μπιθικώτση και του Θεοδωράκη. Πασίγνωστος. Τον γράφουν και τα βιβλία, όπως τον Θεοφιλογιαννάκο της ΕΣΑ. Του λέω: “Δε σε καταλαβαίνω”. Μου λέει: “Ξέρεις πολύ καλά τι θέλω να πω. Θα τα πούμε στο σχόλασμα”. Στο σχόλασμα μπαίνει στο καμαρίνι μεθυσμένος μ’ ένα καπάκι από κονσερβοκούτι. Τα μάτια του είχαν σακουλιάσει. Μου λέει: “Αν σου πάρω τώρα το λαρύγγι, τι θα γίνει;”. “Βρε Γιάννη σύνελθε, τι έχεις πάθει;”. Μου λέει: “Έχεις θέσει όρο στον Λαμπρόπουλο τον Τάκη [της εταιρείας Κολούμπια] ή εσύ ή εγώ!”. Του λέω: “Τρελός είσαι; Ποιος σου τα ’χει πει αυτά;”. “Ο ίδιος ο Μανώλης, ρε, μου τα ’χει πει”. “O Χιώτης, μιλάς σοβαρά;. Ο Μανώλης είναι φίλος μου”. Μου λέει: “Aυτά που σου λέω”. Μου ορκιζότανε κιόλα».
Στέλιος Καζαντζίδης «Υπάρχω / Μιλάει στον Βασίλη Βασιλικό» [Νέα Σύνορα – Α.Α. Λιβάνη, 2000]
https://www.youtube.com/watch?v=BSH0Lnhofck
3.
Σάββατο 4 Noεμβρίου του 1961 ξεκινούσε ο Στέλιος με τη Μαρινέλλα στην Τριάνα του Χειλά, απέναντι από τον Άγιο Σώστη. Βετεράνος στα 30 του; Ούτε τους ποδοσφαιριστές, που σταματούσαν τότε την μπάλα γύρω σ’ αυτή την ηλικία, γιατί τους τσάκιζαν τα πόδια, δεν τους έλεγαν βετεράνους... Για καλό φυσικά θα το είχανε γράψει (προφανώς είχε άλλο νόημα η λέξη εκείνη την εποχή). Λεμονόπουλος με Ζαφειρίου στα μπουζούκια; Τρομερό ντουέτο! Δίπλα στο μεγάλο δίδυμο ο Αντώνης Ρεπάνης, η Ρία Κούρτη, πριν αδελφωθεί με τον Πάνο Γαβαλά και ο Αντώνης Μουστάκας, ένας άλλος διακεκριμένος ερμηνευτής της εποχής. Βλέπουμε επίσης και τον Πάνο Ιατρού, που εκτός από μουσικός (έπαιζε όλα τα έγχορδα) ήταν και τραγουδιστής, και ακόμη ένα από τα «δεξιά χέρια» του Στέλιου για πολλά χρόνια.
https://www.lifo.gr/culture/music/stelios-kazantzidis-ena-diaforetiko-polypost
