ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ ο άξιος λαϊκός τραγουδιστής του «ήχου της Ομόνοιας», που πέθανε πριν από λίγες μέρες – Η μεγαλύτερη επιτυχία του ήταν το τραγούδι «Τα χείλη σου», από το 1978

Στις 2 Μαΐου μάθαμε για το θάνατο του λαϊκού τραγουδιστή Γιώργου Αιγύπτιου – το πραγματικό επώνυμο του οποίου ήταν Μαρουλακάκης. Ο Μαρουλακάκης είχε γεννηθεί στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1941 και θα ερχόταν στην Ελλάδα, για μόνιμη εγκατάσταση, το 1962, με το τελευταίο κύμα των Αιγυπτιωτών που επέστρεφαν κατά ομάδες στη χώρα μας, μετά από την επανάσταση του Νάσερ και το κύμα των εθνικοποιήσεων που πλημμύριζε τη βορειοαφρικανική χώρα. Ο Μαρουλακάκης είχε ξεκινήσει να τραγουδά και να ηχογραφεί ήδη από την Αίγυπτο, για να εμφανισθεί για πρώτη φορά στην ελληνική δισκογραφία το 1965, με το κανονικό του όνομα, μ’ ένα τραγούδι του Τόλη Εσδρά, για τη μικρή εταιρεία Apollon Records.
To 1966 ήταν μία πρώτη καθοριστική χρονιά για τον τραγουδιστή καθώς αρχίζει να γίνεται γνωστός στην αθηναϊκή νύχτα, ηχογραφώντας κιόλας ως Γεώργιος Αιγύπτιος το πρώτο δισκάκι του για την Philips, που περιλάμβανε δύο τραγούδια των Γιώργου Μανισαλή-Κώστα Ψυχογιού – των ανθρώπων που θα του έδιναν το νέο καλλιτεχνικό επώνυμό του, με το οποίο θα πορευόταν όλες τις επόμενες δεκαετίες. Μάλιστα, τον Νοέμβριο του ’66, ως Αιγύπτιος πια, θα βρισκόταν και πάλι στη χώρα που γεννήθηκε, εμφανιζόμενος σε κέντρα στο Κάιρο και την Αλεξάνδρεια.

Όλα τα επόμενα χρόνια και μέχρι το καθοριστικό έτος 1973 (θα πω στη συνέχεια γιατί ήταν καθοριστικό) ο Γιώργος Αιγύπτιος προσφέρει τα τραγούδια του στα λαϊκά κέντρα της εποχής, έχοντας δίπλα του τη σύζυγό του Λουκία Λάη, ενώ συνεργάζεται με πολύ μεγάλα ονόματα εκείνων των ετών, όπως τους Νίκο Ξανθόπουλο, Γιώργο Λαύκα, Πέτρο Αναγνωστάκη, Ρίτα Σακελλαρίου, Μανώλη Αγγελόπουλο (στο Κουίν Ανν, στο 11ο χιλιόμετρο της Αθηνών-Λαμίας), Σταύρο Ζώρα (στις Χάντρες, στην Πλάκα), Μπέμπα Διαμαντοπούλου, Ρένα Ντάλμα, Πέτρο Μήλα κ.ά.
Το 1969 ο Αιγύπτιος θα εμφανισθεί σ’ ένα σώου στο Θέατρο Μινώα, που θα παρουσίαζε ο Κώστας Βενετσάνος και στο οποίο συμμετείχαν επίσης οι Ζωζώ Κυριαζοπούλου, Γιάννης Πετρόπουλος, Ρένα Κουμιώτη, Μανώλης Τοπάλης, Χαρούλα Λαμπράκη, Μιχάλης Βιολάρης, Μαρία Δουράκη, Γιώργος Τσίκνης κ.ά. Και εννοώ μ’ αυτό πως ο Αιγύπτιος είχε πολυποίκιλη παρουσία ως τραγουδιστής. Μάλιστα εκείνη την εποχή θα άρχιζε να ξεχωρίζει και στη δισκογραφία, βασικά με το 45άρι «Γκουτ νάιτ αγάπη μου / Για λίγες σταγόνες ευτυχίας» [Philips] – τα δύο τραγούδια του Σταύρου Κάξου, που θα τον ακολουθούσαν, έκτοτε, σε όλη τη διαδρομή του. Και δεν θα ήταν τα μόνα φυσικά.
Ειδικά το «Για λίγες σταγόνες ευτυχίας» υπήρξε το ωραιότερο τραγούδι, που θα έλεγε στη μεγάλη στο χρόνο διαδρομή του ο Αιγύπτιος – ένα τραγούδι, που θα το τιμούσε έκτοτε κάμποσες φορές στη δισκογραφία. Το άσμα αυτό είχε κάτι το εξωτικό, με τη μελωδία του να φέρνει στη μνήμη ήχους της ΒΑ Αφρικής (Αίγυπτος, Σουδάν, Αιθιοπία) και με την ενορχήστρωσή του να διαθέτει σε πρώτο πλάνο τρομπέτα, φαρφίζα, κρουστά και καθόλου μπουζούκι! Αυτού του τύπου τα άσματα, απ’ όπου κι αν προέρχονταν, δεκαετίες αργότερα κάποιοι θα τα αποκαλούσαν, από άγνοια ή και από υπερβάλλοντα ζήλο, «ψυχεδελικά», ενώ ήταν απλώς σπουδαία λαϊκά (έστω ελαφρώς ιδιαίτερα).
https://www.youtube.com/watch?v=_kHACInx7fo
Εκείνα τα χρόνια ο Αιγύπτιος θα έλεγε και κάποια λαϊκομοντέρνα τραγούδια που ήταν τότε στη μόδα. Λαϊκά σέικ δηλαδή, όπως, σε δεύτερη εκτέλεση, το κλασικό «Οι γιεγιέδες» (Βασίλης Βασιλειάδης-Κώστας Βίρβος), που κυκλοφορεί από την Philips στις 8 Μαΐου 1968. Λέω «δεύτερη», γιατί μάλλον είχε προηγηθεί η πιο γνωστή εκτέλεση από τους Δημήτρη Ευσταθίου-Λίτσα Διαμάντη-Μάνο Παπαδάκη, τυπωμένη σε ετικέτα Parlophone (επίσης από το ’68), ενώ ένα δεύτερο αναλόγου τύπου τραγούδι, που θα έλεγε τότε ο αιγυπτιώτης καλλιτέχνης, ήταν και το «Σούπερ σέικ με μπουζούκι» [Philips, 1969] των Πάνου Χρυσαφέλη-Οδυσσέα Μοσχονά.
Τα τραγούδια του Αιγύπτιου ταίριαζαν αισθητικά με το ύφος των ταινιών της ΚΛΑΚ Films. Αφορούσαν δηλαδή το ίδιο λαϊκό κοινό, που κατέκλυζε τις αίθουσες για να δει τις ταινίες με τον Ξανθόπουλο και όλα τα υπόλοιπα ανάλογα μελό. Μπορεί ο Αιγύπτιος να μην εμφανίστηκε (μάλλον) σε ταινίες της ΚΛΑΚ, αλλά είχε μια παρουσία στο σινεμά εκείνα τα χρόνια, στην ταινία του Στέλιου Τατασόπουλου «Πώς Καταντήσαμε Σωτήρη!..» (1972), στην οποία πρωταγωνιστούσαν οι Νίκος Σταυρίδης, Νίκος Τσούκας, Αντώνης Παπαδόπουλος κ.ά. Και αυτές οι υπερβολικές κωμωδίες, που κινούνταν στα όρια της μπαλαφάρας, αφορούσαν το ίδιο λαϊκό κοινό, που διασκέδαζε στις ταβέρνες και στα λιγότερο προβεβλημένα κέντρα (με ζωντανή μουσική). Και κάπως έτσι ο Γιώργος Αιγύπτιος με την Λουκία Λάη θα τραγουδούσαν στην ταινία του Τατασόπουλου την επιτυχία τους «Μη μου κλαις» (μουσική-στίχοι Σταύρος Κάξος), που είχε τυπωθεί την προηγούμενη χρονιά (1971) σ’ ένα 45άρι της Minos.
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/giorgos-aigyptios-o-axios-laikos-tragoydistis-toy-ihoy-tis-omonoias-poy-pethane-prin