Ο βραζιλιάνος συνθέτης, σαξοφωνίστας, ενορχηστρωτής και
διευθυντής ορχήστρας Felipe Salles (που ζει και
εργάζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1995) μας έχει απασχολήσει αρκετές
φορές στο δισκορυχείον. Είτε μέσω των
σχημάτων στα οποία συμμετέχει (The New World Jazz Composers Octet, The Reunion Project), είτε μέσω των
προσωπικών άλμπουμ του, όπως το εξαίρετο “Ugandan Suite” [Tapestry, 2014], τα “The Lullaby Project” [Tapestry, 2018] και “Home is Here”
[Tapestry, 2022], που είχαν γίνει σε
συνεργασία με το Interconnections Ensemble, το έξοχο “Tiyo’s Songs of Life” [Tapestry,
2022] κ.λπ. Γενικώς, θα λέγαμε πως πρόκειται για έναν πολύ δημιουργικό μουσικό,
κάτι το οποίον αποδεικνύει και μέσω του πιο πρόσφατου άλμπουμ του, που
αποκαλείται “Camera Obscura”
[Tapestry, 2025].
Εδώ ο Salles δεν είναι μόνος του φυσικά, καθώς τον συνοδεύει το κουαρτέτο
του –Felipe Salles σοπράνο, τενόρο, πίκολο, φλάουτα, κλαρίνο, μπάσο κλαρίνο, Nando Michelin πιάνο,
Keala Kaumeheiwa μπάσο,
Steve Langone ντραμς–,
μα και ένα ακόμη κουαρτέτο (εγχόρδων), το The Cushman Quartet (δύο βιολιά, βιόλα, τσέλο).
Πρόκειται για μια... τζαζ δωματίου; Θα μπορούσε να το πούμε, αν και το πιο σημαντικό εδώ είναι αυτές καθ’ αυτές οι συνθέσεις του Salles (δέκα στον αριθμό), που είναι λυρικές, άκρως συναισθηματικές και ευφραδείς, κερδίζοντάς σε, ως ακροατή, από την αρχή.
Να, όπως συμβαίνει με το 8λεπτο “Perspective” ας πούμε, που έχει αναφορές στο tango, κινούμενες σ’ ένα τζαζ-νεοκλασικό περιβάλλον ή με το 10λεπτο “Rooms” (salles στα πορτουγκέζικα σημαίνει δωμάτια, δηλαδή rooms), ένα έξοχο όσο και περιπετειώδες jazz track, με ωραίες συνεισφορές απ’ όλα τα μέλη του κουαρτέτου, και με χρωματισμούς από τα έγχορδα, που του προσδίδουν άλλον «αέρα». Πολύ ενδιαφέρον έχει και το μοναδικό τραγούδι του δίσκου, το “À deriva (Adrift)”, που αναφέρεται στην ταινία του Heitor Dhalia, με τον ίδιο τίτλο, από το 2009 (την είχαμε δει και στην Ελλάδα ως «Όταν Έρχονται τα Σύννεφα»), ενώ μνεία πρέπει να γίνει και στη σύνθεση “Platus” (αναφορά, από τον Salles, στον Πλάτωνα), που διαθέτει δυναμικά και λυρικά μέρη, έχοντας συναρπαστική γραφή.
Επαφή: www.sallesjazz.com
Πρόκειται για μια... τζαζ δωματίου; Θα μπορούσε να το πούμε, αν και το πιο σημαντικό εδώ είναι αυτές καθ’ αυτές οι συνθέσεις του Salles (δέκα στον αριθμό), που είναι λυρικές, άκρως συναισθηματικές και ευφραδείς, κερδίζοντάς σε, ως ακροατή, από την αρχή.
Να, όπως συμβαίνει με το 8λεπτο “Perspective” ας πούμε, που έχει αναφορές στο tango, κινούμενες σ’ ένα τζαζ-νεοκλασικό περιβάλλον ή με το 10λεπτο “Rooms” (salles στα πορτουγκέζικα σημαίνει δωμάτια, δηλαδή rooms), ένα έξοχο όσο και περιπετειώδες jazz track, με ωραίες συνεισφορές απ’ όλα τα μέλη του κουαρτέτου, και με χρωματισμούς από τα έγχορδα, που του προσδίδουν άλλον «αέρα». Πολύ ενδιαφέρον έχει και το μοναδικό τραγούδι του δίσκου, το “À deriva (Adrift)”, που αναφέρεται στην ταινία του Heitor Dhalia, με τον ίδιο τίτλο, από το 2009 (την είχαμε δει και στην Ελλάδα ως «Όταν Έρχονται τα Σύννεφα»), ενώ μνεία πρέπει να γίνει και στη σύνθεση “Platus” (αναφορά, από τον Salles, στον Πλάτωνα), που διαθέτει δυναμικά και λυρικά μέρη, έχοντας συναρπαστική γραφή.
Επαφή: www.sallesjazz.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου