Η ιταλική RED Records
(στην Ελλάδα από την AN Music)
είναι μια τζαζ εταιρία με πολύ μεγάλη ιστορία. Το 2026 συμπληρώνει 50 χρόνια
συνεχούς δράσης, έχοντας δημιουργήσει έναν ζηλευτό κατάλογο τον οποίον
ελάχιστες, εν ζωή, τζαζ εταιρείες μπορούν να πλησιάσουν. Η RED εξακολουθεί να τυπώνει και στις
μέρες μας βινύλια και CD
όλων των ειδών, ηχογραφώντας καινούρια σέσιον, επανεκδίδοντας δίσκους της από
τα σέβεντις ή τα έιτις, και βγάζοντας στην επιφάνεια ανέκδοτες ηχογραφήσεις απ’
όλες τις δεκαετίες. Με άλλα λόγια κυκλώνει το πράγμα από παντού.
GERRY MULLIGAN: Nocturne [RED Records, 2025]
«Κομμένο» και σε διπλό βινύλιο με δώδεκα tracks, το παρόν 2CD (με τα δεκατρία tracks) απαθανατίζει τον μεγάλο βαρύτονο-σαξοφωνίστα της jazz Gerry Mulligan (1927-1996) σ’ ένα θαυμάσιο live, της τελευταίας δημιουργικής φάσης του (όπως θα αποδεικνυόταν), που συνέβη στην Μπολόνια τον Απρίλιο του 1992. Δίπλα στον Mulligan θα βρίσκονταν οι Harold Danko πιάνο, Dean Johnson μπάσο και Ron Vincent ντραμς, δημιουργώντας όλοι τους ένα κουαρτέτο, ίσως κάπως περιστασιακό, αλλά με μεγάλες δυνατότητες. Αυτό φαίνεται από τούτην εδώ την καταγραφή, που είναι αρκετά καλά επεξεργασμένη ώστε να μπορεί να ανταγωνιστεί επί ίσοις όροις μερικές από τις κορυφαίες στιγμές του Mulligan από τα 90s και μετά (και βασικά το άλμπουμ “Lonesome Boulevard” στην A&M από το 1990, όπως και τα υπόλοιπα στην Telarc Jazz).
Το ρεπερτόριο αποτελείται, βασικά, από συνθέσεις του ιδίου του Mulligan (ανάμεσα στα δεκατρία tracks υπάρχει το “My funny Valentine” και το “Take the ‘A’ train”), που πιάνουν όλη την διαδρομή του (από τα fifties έως τα nineties) και οι οποίες αποδίδονται με μεγάλο κέφι απ’ όλο το κουαρτέτο – και βεβαίως από τον Mulligan, που ξέρει πάντα να διαμορφώνει το γενικότερο περιβάλλον, προβάλλοντας αυτόν τον τόσο μοναδικό ήχο του στο βαρύτονο σαξόφωνο, μοιράζοντας, όμως, το «παιγνίδι» και προς τους συνοδοιπόρους του, οι οποίοι είναι το ίδιο εντυπωσιακοί μ’ εκείνον. Τούτο το διαπιστώνεις σε πλείστα όσα tracks, όπως στο “Line for Lyons” από το CD1 ή στο “Midas lives” από το CD2, με τον πιανίστα Danko και τον κοντραμπασίστα Johnson, να κλέβουν ανά στιγμές τις εντυπώσεις.
Μια αρκετά καλή, και από τεχνικής πλευράς, παραγωγή της RED, με μόνο τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα να σου υπενθυμίζουν, στο τέλος κάθε track, πως πρόκειται για live.
GATO BARBIERI: Standards Lost and Found 2 [RED
Records, 2025]
Πέρυσι (2024) είχε κυκλοφορήσει το “Standards Lost and Found 1” του μεγάλου Gato Barbieri (1932-2016) κι εφέτος είναι έτοιμο και το “Standards Lost and Found 2” («κομμένο» τόσο σε CD, όσο και σε 2LP). Περί τίνος ακριβώς πρόκειται; Μα για μια σειρά ηχογραφήσεων του θρύλου αργεντινού τενορίστα από την άνοιξη του 1968, στην Ρώμη – οπότε αντιλαμβάνεστε για τι περίπου συζητάμε.
Ο Barbieri ζούσε στην Ιταλία στο διάστημα 1962-1965, είχε κάνει πολλές ηχογραφήσεις εκεί (οι πρωτότυπες κυκλοφορίες είναι άπιαστα collector’s items), ενώ επέστρεφε, τακτικά, προκειμένου να δει τους παλιούς φίλους του και να ξανασυνεργαστεί μαζί τους. Κάτι τέτοιο συμβαίνει με το παρόν “Standards Lost and Found 2”, στο οποίο τον συναντάμε να συνεργάζεται με τους Franco D’Andrea πιάνο, Giovanni Tomasso μπάσο και Pepito Pignatelli ντραμς (όλοι τους πολύ γνωστοί ιταλοί μουσικοί της τζαζ, με τους δύο πρώτους να συμμετείχαν στα 70s και στο γκρουπ Perigeo).
Σ’ αυτό το ρωμαϊκό σετ ο Barbieri διασκευάζει Ornette Coleman (“Jayne”, “When will the blues leave?”), Charlie Parker (“Anthropology”), Ahmad Jamal (“New rhumba”) και Thelonious Monk (“’round about midnight”, “Epistrophy”), αποδίδοντας και δύο δικά του κομμάτια, τα “Gato blues” και “In search of the mystery” (γνωστό αυτό από τον δίσκο του στην ESP-Disk’ το 1967), προβάλλοντας αυτόν τον τραχύ και θρασύ ήχο του στο τενόρο, που δεν τρυπάει μόνο τ’ αυτιά, αλλά και τις καρδιές μας.
Φοβερή εγγραφή (για τα δεδομένα της εποχής – και το χρονικό διάστημα που έχει μεσολαβήσει από τότε) και βεβαίως έκδοση, απολύτως απαραίτητη για τους fans της πρώτης «άγριας» φάσης του μεγάλου Αργεντινού.
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/merika-apo-ta-koryfaia-tzaz-almpoym-tis-hronias-anikoyn-stin-italiki-red-records
«Κομμένο» και σε διπλό βινύλιο με δώδεκα tracks, το παρόν 2CD (με τα δεκατρία tracks) απαθανατίζει τον μεγάλο βαρύτονο-σαξοφωνίστα της jazz Gerry Mulligan (1927-1996) σ’ ένα θαυμάσιο live, της τελευταίας δημιουργικής φάσης του (όπως θα αποδεικνυόταν), που συνέβη στην Μπολόνια τον Απρίλιο του 1992. Δίπλα στον Mulligan θα βρίσκονταν οι Harold Danko πιάνο, Dean Johnson μπάσο και Ron Vincent ντραμς, δημιουργώντας όλοι τους ένα κουαρτέτο, ίσως κάπως περιστασιακό, αλλά με μεγάλες δυνατότητες. Αυτό φαίνεται από τούτην εδώ την καταγραφή, που είναι αρκετά καλά επεξεργασμένη ώστε να μπορεί να ανταγωνιστεί επί ίσοις όροις μερικές από τις κορυφαίες στιγμές του Mulligan από τα 90s και μετά (και βασικά το άλμπουμ “Lonesome Boulevard” στην A&M από το 1990, όπως και τα υπόλοιπα στην Telarc Jazz).
Το ρεπερτόριο αποτελείται, βασικά, από συνθέσεις του ιδίου του Mulligan (ανάμεσα στα δεκατρία tracks υπάρχει το “My funny Valentine” και το “Take the ‘A’ train”), που πιάνουν όλη την διαδρομή του (από τα fifties έως τα nineties) και οι οποίες αποδίδονται με μεγάλο κέφι απ’ όλο το κουαρτέτο – και βεβαίως από τον Mulligan, που ξέρει πάντα να διαμορφώνει το γενικότερο περιβάλλον, προβάλλοντας αυτόν τον τόσο μοναδικό ήχο του στο βαρύτονο σαξόφωνο, μοιράζοντας, όμως, το «παιγνίδι» και προς τους συνοδοιπόρους του, οι οποίοι είναι το ίδιο εντυπωσιακοί μ’ εκείνον. Τούτο το διαπιστώνεις σε πλείστα όσα tracks, όπως στο “Line for Lyons” από το CD1 ή στο “Midas lives” από το CD2, με τον πιανίστα Danko και τον κοντραμπασίστα Johnson, να κλέβουν ανά στιγμές τις εντυπώσεις.
Μια αρκετά καλή, και από τεχνικής πλευράς, παραγωγή της RED, με μόνο τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα να σου υπενθυμίζουν, στο τέλος κάθε track, πως πρόκειται για live.
Πέρυσι (2024) είχε κυκλοφορήσει το “Standards Lost and Found 1” του μεγάλου Gato Barbieri (1932-2016) κι εφέτος είναι έτοιμο και το “Standards Lost and Found 2” («κομμένο» τόσο σε CD, όσο και σε 2LP). Περί τίνος ακριβώς πρόκειται; Μα για μια σειρά ηχογραφήσεων του θρύλου αργεντινού τενορίστα από την άνοιξη του 1968, στην Ρώμη – οπότε αντιλαμβάνεστε για τι περίπου συζητάμε.
Ο Barbieri ζούσε στην Ιταλία στο διάστημα 1962-1965, είχε κάνει πολλές ηχογραφήσεις εκεί (οι πρωτότυπες κυκλοφορίες είναι άπιαστα collector’s items), ενώ επέστρεφε, τακτικά, προκειμένου να δει τους παλιούς φίλους του και να ξανασυνεργαστεί μαζί τους. Κάτι τέτοιο συμβαίνει με το παρόν “Standards Lost and Found 2”, στο οποίο τον συναντάμε να συνεργάζεται με τους Franco D’Andrea πιάνο, Giovanni Tomasso μπάσο και Pepito Pignatelli ντραμς (όλοι τους πολύ γνωστοί ιταλοί μουσικοί της τζαζ, με τους δύο πρώτους να συμμετείχαν στα 70s και στο γκρουπ Perigeo).
Σ’ αυτό το ρωμαϊκό σετ ο Barbieri διασκευάζει Ornette Coleman (“Jayne”, “When will the blues leave?”), Charlie Parker (“Anthropology”), Ahmad Jamal (“New rhumba”) και Thelonious Monk (“’round about midnight”, “Epistrophy”), αποδίδοντας και δύο δικά του κομμάτια, τα “Gato blues” και “In search of the mystery” (γνωστό αυτό από τον δίσκο του στην ESP-Disk’ το 1967), προβάλλοντας αυτόν τον τραχύ και θρασύ ήχο του στο τενόρο, που δεν τρυπάει μόνο τ’ αυτιά, αλλά και τις καρδιές μας.
Φοβερή εγγραφή (για τα δεδομένα της εποχής – και το χρονικό διάστημα που έχει μεσολαβήσει από τότε) και βεβαίως έκδοση, απολύτως απαραίτητη για τους fans της πρώτης «άγριας» φάσης του μεγάλου Αργεντινού.
https://www.lifo.gr/culture/music/merika-apo-ta-koryfaia-tzaz-almpoym-tis-hronias-anikoyn-stin-italiki-red-records
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου