Ήχος και εικόνα είναι «ένα και το αυτό» στον καλλιτεχνικό κόσμο του Socos. Το αντιλαμβάνεσαι, κατά πρώτον, βλέποντας το DVD “Mescaline” που εμπεριέχεται στο πακέτο – εκεί όπου, και τα δύο, τρεμοπαίζουν στο ίδιο «μήκος κύματος» –, σίγουρα αν έχεις παρακολουθήσει κάποια παράστασή του, ενδεχομένως, αν περιοριστείς στο «τυπικό» audio CD. Τι να πεις για το “Objects In Mirror...” [Puzzlemusik]; Να πεις ότι είναι η φυσική συνέχεια του "Δάκρυα Του Ονείρου" (2004), του “Kafka” (2007), του “Hyperythmique Analogue” (2007) και του “Sub Breath, Outer Speech” (2008); Είναι προφανές. Ένας άνθρωπος που βιώνει τη δημιουργία μ’ έναν τόσο προσωπικό, ενίοτε επώδυνο τρόπο, που δεν άγεται από ζητήματα που επιδρούν στρεβλωτικώς στην υλοποίηση του στόχου, δεν μπορεί παρά να κυοφορεί το «ίδιο». Να πεις, από την άλλη, ότι το λεγόμενο post-rock, και οι όποιες σχετικές ή ανάλογες σημασίες που αναβλύζουν από τούτο, είναι ό,τι δίδει «πρόσωπο» στο περιεχόμενο του «καθρέφτη»; Μάλλον, τότε, μπαίνεις στη λογική να δεις το έργο από τη... σκοτεινή πλευρά της βαβέλ, αγνοώντας, προφανώς, τις φωτισμένες «χαραμάδες» του. Αν, πάλι, υποθέσεις ότι ο λόγος – ποιος λόγος; – είναι το μέσον για να σπάσεις την κρούστα της μακαριότητας, πάλι ενέχει ο κίνδυνος να μείνεις στα μισά του δρόμου. Ίσως, τελικώς, το μόνο για το οποίο μπορείς να βεβαιώσεις είναι για τα αισθήματά σου, κατά τη διάρκεια της θέασης-ακρόασης. Υπάρχει μια πίεση, που δρα λυτρωτικώς, στην προσπάθεια που καταβάλλει ο Socos να εντοπίσει το επείγον του προβλήματος. Είτε αυτό είναι πολιτικό, είτε κοινωνικό, είτε οικολογικό – βασικά το «πρόβλημα» είναι ένα, και αφορά στη σύνθεση των επί μέρους πάνω στη (μη) ηθική του κέρδους – εκείνο που απαιτείται είναι η ευαισθητοποίηση του εγώ, προς την κατεύθυνση αποσταθεροποίησης της κυρίαρχης γλώσσας (πολυγλωσσία, κραυγές, καγχασμοί, φωνήματα, αλλοιώσεις – στον «καθρέφτη» υπάρχουν όλα). Μιλάμε για να λέμε τα... πράγματα με τ’ όνομά τους; Ο «καθρέφτης» λέει όχι· τό’χουμε δει το έργο...
Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009
SOCOS & THE LIVE PROJECT BAND "Objects In Mirror are Closer Than They Appear"
Ήχος και εικόνα είναι «ένα και το αυτό» στον καλλιτεχνικό κόσμο του Socos. Το αντιλαμβάνεσαι, κατά πρώτον, βλέποντας το DVD “Mescaline” που εμπεριέχεται στο πακέτο – εκεί όπου, και τα δύο, τρεμοπαίζουν στο ίδιο «μήκος κύματος» –, σίγουρα αν έχεις παρακολουθήσει κάποια παράστασή του, ενδεχομένως, αν περιοριστείς στο «τυπικό» audio CD. Τι να πεις για το “Objects In Mirror...” [Puzzlemusik]; Να πεις ότι είναι η φυσική συνέχεια του "Δάκρυα Του Ονείρου" (2004), του “Kafka” (2007), του “Hyperythmique Analogue” (2007) και του “Sub Breath, Outer Speech” (2008); Είναι προφανές. Ένας άνθρωπος που βιώνει τη δημιουργία μ’ έναν τόσο προσωπικό, ενίοτε επώδυνο τρόπο, που δεν άγεται από ζητήματα που επιδρούν στρεβλωτικώς στην υλοποίηση του στόχου, δεν μπορεί παρά να κυοφορεί το «ίδιο». Να πεις, από την άλλη, ότι το λεγόμενο post-rock, και οι όποιες σχετικές ή ανάλογες σημασίες που αναβλύζουν από τούτο, είναι ό,τι δίδει «πρόσωπο» στο περιεχόμενο του «καθρέφτη»; Μάλλον, τότε, μπαίνεις στη λογική να δεις το έργο από τη... σκοτεινή πλευρά της βαβέλ, αγνοώντας, προφανώς, τις φωτισμένες «χαραμάδες» του. Αν, πάλι, υποθέσεις ότι ο λόγος – ποιος λόγος; – είναι το μέσον για να σπάσεις την κρούστα της μακαριότητας, πάλι ενέχει ο κίνδυνος να μείνεις στα μισά του δρόμου. Ίσως, τελικώς, το μόνο για το οποίο μπορείς να βεβαιώσεις είναι για τα αισθήματά σου, κατά τη διάρκεια της θέασης-ακρόασης. Υπάρχει μια πίεση, που δρα λυτρωτικώς, στην προσπάθεια που καταβάλλει ο Socos να εντοπίσει το επείγον του προβλήματος. Είτε αυτό είναι πολιτικό, είτε κοινωνικό, είτε οικολογικό – βασικά το «πρόβλημα» είναι ένα, και αφορά στη σύνθεση των επί μέρους πάνω στη (μη) ηθική του κέρδους – εκείνο που απαιτείται είναι η ευαισθητοποίηση του εγώ, προς την κατεύθυνση αποσταθεροποίησης της κυρίαρχης γλώσσας (πολυγλωσσία, κραυγές, καγχασμοί, φωνήματα, αλλοιώσεις – στον «καθρέφτη» υπάρχουν όλα). Μιλάμε για να λέμε τα... πράγματα με τ’ όνομά τους; Ο «καθρέφτης» λέει όχι· τό’χουμε δει το έργο...
Το "Καφκα" και ο "Καθρέφτης".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα μοναδικα αλμπουμ που εχω ΑΓΟΡΑΣΕΙ τα τελευταια 3 χρονια.
Αυτα απο μενα.