HAR-YOU PERCUSSION GROUP νταπ και κάτω…

Γνώριζα την ύπαρξη αυτού του άλμπουμ από παλιά· από τους καταλόγους της ESP, που τυπώνονταν στα back covers στις επανεκδόσεις βινυλίων της. Ήξερα επίσης την τεράστια συλλεκτική αξία του αυθεντικού LP, η οποία ακόμη και τώρα, σε περίοδο «κρίσης» (ουστ…), αγγίζει τα 1000 δολάρια! Όμως, επειδή η τσέπη μου έχει πάτο, μόλις πρόπερσι κατόρθωσα ν’ ακούσω κάτι απ’ αυτό το φλογερό latin-funk, afro-cuban, jazz, soul έργο (ναι, όλα τούτα), όταν ο γνωστός βρετανός Jazzman τύπωσε σε 45άρι(!) τα “Welcome to the party” και “Feed me good” για τις ανάγκες των clubs (και τις δικές μας). Μικρό, φυσικά, το... καλό, μπροστά στην πλήρη επανέκδοση του “Sounds of the Ghetto Youth”, που μας χάρισε λίγο καιρό αργότερα η ESP-Disk. Να πως έχει η ιστορία... Οι κοινωνικές, νεανικές αναταραχές στο Harlem που πήραν άσχημη τροπή το καλοκαίρι του ’64 – δεν είναι ώρα για λεπτομέρειες – ώθησαν την κυβέρνηση Johnson να δώσει ακόμη περισσότερα λεφτά, μέσω της, ήδη δραστηριοποιούμενης από το 1962, οργάνωσης HARYOU (Harlem Youth Opportunities Unlimited) προς την κατεύθυνση «κατευνασμού» των παθών μέσω προγραμμάτων εκπαίδευσης, απασχόλησης, επανένταξης και τα τοιαύτα. Ιδιαίτερο κονδύλι πήγε φυσικά στο, αγαπητό στη νεολαία, κομμάτι της μουσικής εκπαίδευσης, επί του οποίου προΐστατο ο μαύρος congolero Montego Joe (με προσωπική δισκογραφία στην Prestige, συνεργάτης των Art Blakey, Ahmed Abdul-Malik, Yusef Lateef κ.ά.). Κάποια στιγμή ο Montego Joe θα πλησιάσει τον Bernard Stollman, το αφεντικό της ESP, ο οποίος δίχως να το σκεφθεί πολύ θα δώσει το ok (όχι... ω του θαύματος, αν θυμηθούμε τον τρόπο με τον οποίον λειτουργούσε η εταιρία) για μία δισκογραφική αποτύπωση του «προγράμματος κατάρτισης», ανοίγοντας την πόρτα του στούντιο στην «κρουστή» πιτσιρικαρία· παιδιά δηλαδή από 16 έως 19 ετών, τα οποία δίδασκε ο Montego Joe. Έλειπε, βεβαίως, το υπόλοιπο συγκρότημα, αλλά που το πρόβλημα; Γρήγορα θα βρεθούν πιανίστας, φλαουτίστας, αλτίστας, κιθαρίστας, τρομπετίστας, μπασίστας... και να ένα πλήρες σχήμα, έτοιμο να δημιουργήσει το δικό του μύθο. Το άλμπουμ, που κυκλοφόρησε το 1967, μπορεί να πέρασε απαρατήρητο – την ίδια τύχη είχαν, ως γνωστόν, κι άλλες εγγραφές της ESP – ήρθε όμως και γι’ αυτό, καιρό μετά, η ώρα της δικαίωσης. Το ανέσυραν οι DJs, το πλήρωσαν οι λεφτάδες, τυπώθηκαν τα 45άρια, βγήκε η CD-reissue... Η μαγεία, και η μαγκιά ταυτοχρόνως, του “Sounds of the Ghetto Youth” είναι ότι καταγράφει με σεισμογραφική ακρίβεια τον άδολο παλμό ενός κομματιού της αφρο-αμερικανικής, αλλά και της πορτορικανικής νεολαίας του Harlem, οι... αντιπροσωπείες των οποίων βρίσκουν εδώ πρόσφορο έδαφος ίνα απλώσουν την κοινή τους φλόγα. Timbales, bongos, congas, cowbells, claves, λοιπά percussions, όλα παρατεταγμένα και συντονισμένα στο ρυθμό του ghetto – φυσικό συμπλήρωμα του gangsta rap άλμπουμ της Folkways από το 1959 (τι πως τι!) “Street and Gangland Rhythms: Beats and Improvisations By Six Boys In Trouble” – έτοιμα να σμπαραλιάσουν με την πακτωμένη δύναμή τους κάθε «απρόσεκτο» ηχείο.

Τι τα θέλετε; Αυτή είναι η κατάληξη (τούτης) της μουσικής - για μένα μιλάω. Η άσφαλτος να γίνεται χαλί και το «σιδερικό» δισκάκι...