το ζεϊμπέκικο του BOB BEHLING

Δεν ξέρω πόσοι θυμούνται τον Bob Behling – αν θυμούνται κάτι αμέσως δηλαδή, ακούγοντας αυτό το όνομα. Κι εγώ δεν ξέρω πολλά πράγματα γύρω από την περίπτωσή του, όμως ο άνθρωπος αυτός ήταν ένα από τα πρόσωπα που έχουν στοιχειώσει (κάπως έτσι…) τα δικά μου ελληνικά seventies. Μπορεί να έχουν περάσει σαράντα χρόνια από τότε, παρά ταύτα εξακολουθώ να έχω στη μνήμη μου την μορφή του, όπως αυτή αποτυπωνόταν σε διαφημίσεις βασικά (στην τηλεόραση ή τα περιοδικά), μια «μορφή» που καταγράφηκε και στον εγχώριο κινηματογράφο της εποχής, σε ταινίες ερωτικές και θρίλερ. Ναι, ηθοποιός και συνάμα μοντέλο, ή το ανάποδο, μοντέλο και συνάμα ηθοποιός, ήταν ο Bob Behling, ένας Αμερικανός που βρέθηκε τουρίστας προφανώς ή πιθανώς στην Ελλάδα των αρχών του ’70, αφήνοντας ισχυρό αλλά κάπως «μαύρο» στίγμα.

Δυστυχώς, γύρω από τον Behling δεν υπάρχουν πολλά σοβαρά διαθέσιμα στοιχεία, ενώ έχω την γνώμη πως δεν πρέπει να δώσουμε καθόλου βάση στον imdb.com, ο οποίος μπερδεύει, όπως φαίνεται, τον Bob Behling με κάποιον… Robert Behling. (Έτσι λέω εγώ... και δεν το λέω έτσι). Στoν imdb διαβάζουμε λοιπόν πως αυτός ο… Robert Behling γεννήθηκε κάπου στο Οχάιο το 1941 και πως πέθανε στην ίδια Πολιτεία το 2011. Τον imdb διαψεύδουν, κατ’ αρχάς, οι ίδιες οι ταινίες που καταχωρίζονται κάτω από το όνομα “Robert Behling”, αφού ο τύπος αυτός που εμφανίζεται στο θρίλερ Cujo (1983), δεν έχει ουδεμία σχέση με τον… Έλληνα Bob Behling (είδα την ταινία και το λέω). Τον διαψεύδει, περαιτέρω, και ο Νίκος Μαστοράκης, αφού στα extras του DVD Island of Death [VIPCO, 2003], που γυρίστηκε στην Μύκονο το 1975, τον ακούμε να λέει πως… ο Bob Behling ήταν ένας παράξενος, ταραγμένος άνθρωπος, και πως μερικά χρόνια αργότερα (μετά το 1975 δηλαδή) είχε βάλει, ο ίδιος, τέρμα στη ζωή του (έτσι είχε ακούσει ο Μαστοράκης) τοποθετώντας στο στόμα του ένα σωλήνα παροχής προπανίου! Όποιος δεν έχει δει το Island of Death, το ξέρω, μένει με ανοικτό το στόμα…

Ο Behling εμφανίζεται για πρώτη φορά σε ελληνική ταινία το 1970, κρατώντας ένα ρόλο σε μια παραγωγή της Ora Films σε σκηνοθεσία Ομήρου Ευστρατιάδη. Η ταινία είχε τίτλο Όσο Υπάρχει Αγάπη… και ήταν γυρισμένη κι εκείνη στην Μύκονο με βασικούς πρωταγωνιστές τον Θόδωρο Ρουμπάνη και την Γκιζέλα Ντάλι. Τέσσερα χρόνια αργότερα ο Behling παίζει στην ταινία Γυμνοί στο Χιόνι του Γιώργου Ζερβουλάκου, για να κάνει το πιο μεγάλο μπαμ την επόμενη χρονιά (1975) με τα… μυθικά πια Παιδιά του Διαβόλου (ή Island of Death) του Νίκου Μαστοράκη. Γι’ αυτήν την εντελώς αλλόκοτη ταινία έχω γράψει παλαιότερα στο blog (http://diskoryxeion.blogspot.gr/2010/06/island-of-death-nico-mastorakis-film.html) και δεν υπάρχει λόγος, εδώ, να πω περισσότερα.

Οι δύο τελευταίες ταινίες του Bob Behling με ελληνικό ενδιαφέρον είναι το The Devil’s Men (1976) του Κώστα Καραγιάννη (μουσική Brian Eno) για το οποίον επίσης έχω γράψει στο δισκορυχείον (http://diskoryxeion.blogspot.gr/2012/02/brian-eno.html) και βεβαίως Το Αγκίστρι (1976) του Ερρίκου Ανδρέου, εκεί όπου ο Behling (ως Νίκος Βιτάλης και βεβαίως ως εραστής της Ηρούς Μαρά, δηλαδή της Barbara Bouchet) δίνει… ερωτικά, χορευτικά και άλλα ρέστα.

Δυστυχώς δεν έχω κάτι πρόχειρο από την πορεία του Bob Behling στην Ελλάδα, ως μοντέλο, για να σας δείξω –πρέπει να ψάξω περισσότερο, αφού τον θυμάμαι π.χ. να διαφημίζει τσιγάρα στην τηλεόραση και σε περιοδικά– παρ’ εκτός του εξωφύλλου τού τουριστικού δίσκου που βλέπετε πιο πάνω. “Holidays in Greek No 5” [Pan-Vox Χ 33 SPV 16172, 1976] και ο Bob Behling στην Κέρκυρα, ανάμεσα σε δυο κυρίες, με το σακ βουαγιάζ της Ολυμπιακής κάτω από την καρέκλα και το Ποντικονήσι στο βάθος…

Όσον αφορά, τώρα, στο ζεϊμπέκικο του τίτλου; Να τος λοιπόν ο πρωταγωνιστής μας, σε μια πολύ ωραία σκηνή από Το Αγκίστρι, να τα δίνει όλα προς χάριν της Barbara Bouchet. Το τραγούδι είναι το «Χάρε σαν έρθης» σε μουσική Γιώργου Χατζηνάσιου και στίχους Γιώργου Κανελλόπουλου με την φωνή του Μανώλη Μητσιά από το LP «Διαδρομή» [ΕΜΙ/ Columbia SCXG 111, 1973]… και δεν νομίζω να έχετε δει Αμερικανό να χορεύει ωραιότερο ζεϊμπέκικο από τον… Έλληνα εκείνων των χρόνων Bob Behling…