OUTHEAD ελεύθερες επιρροές

Η ιδιαιτερότητα των Outhead στο “Send this Sound to the King” [Chahatatadra Music, 2014] δεν έχει να κάνει μόνο με τη σύνθεσή τους και κατ’ επέκτασιν με τα όργανα που χειρίζονται τα τέσσερα μέλη του συγκροτήματος – Alex Weiss άλτο, τενόρο, Charlie Gurke βαρύτονο, Rob Woodcock μπάσο, Dillon Westbrook ντραμς. Εκείνο που βασικά τους διαφοροποιεί από άλλα σύγχρονα «ελεύθερα» κουαρτέτα είναι ακριβώς αυτή η… ελευθερία επιρροών, που απλώνεται σ’ ένα μεγάλο φάσμα της δημιουργικής μουσικής των τελευταίων 50 χρόνων.

Γιατί οι Outhead μπορεί να παραπέμπουν, εκ πρώτης, στο κουαρτέτο του Ornette Coleman με τα διπλά σαξόφωνα (Coleman και Dewey Redman) εκεί προς τα τέλη των sixties (“Love Call” κ.λπ.), αλλά στην πράξη οι αναφορές τους φθάνουν μέχρι την… punk-jazz των Lounge Lizards και το experimental rock των Morphine (που και αυτοί είχαν διπλά σαξόφωνα παιγμένα όμως από τον ίδιον άνθρωπο, τον Dana Colley). Έτσι, και παρότι ένα πρώτο κύμα επιδράσεων είναι φανερό στις (πρωτότυπες) συνθέσεις των Outhead, στην πράξη εκείνο που ακούμε είναι ένα… απελεύθερο και «προσωπικό» set, που ξεκινά κάπως θλιβερά, προβάλλοντας στη διαδρομή όλη την γκάμα των συναισθημάτων. Το εισαγωγικό κομμάτι έχει τίτλο “Ode to John Denver or How I learned to stop worrying about death” και είναι σύνθεση του Alex Weiss. Πρόκειται για ένα μινόρε που εξελίσσεται… σαξοφωνικώς με τον τρόπο του Albert Ayler, ανακαλώντας στη μνήμη μου ακόμη και στιγμές από το “Song for Ché” του Charlie Haden. Γρήγορα, όμως, τα συναισθήματα αλλάζουν. Το επόμενο track έχει τίτλο “The chairman”, διαρκεί οκτώ λεπτά, στηρίζεται στο «βαθύ» και «επίμονο» rhythm section (βασικά στο κοντραμπάσο του Woodcock, που παραπέμπει στον Malachi Favors των Art Ensemble of Chicago), ενώ ασχολίαστα δεν μπορεί να μείνουν τα κιθαριστικά breaks του guest Peter Galub – ιδίως προς το τέλος του κομματιού, που αφορούν σε «μεταλλική» κατασκευή. Στο “The palimpsest” παρακολουθούμε τις ethnic αναφορές των Outhead να προσαρμόζονται στο «νεοϋορκέζικο» περιβάλλον, ενώ στο “A made truth” ένα mid-tempo prog/jazz/fusion γίνεται η βάση για να «πατήσουν» τα λόγια της Sarah Horacek και της Eunjin Park (ένα… ελαχίστως καλυμμένο κείμενο γύρω από την ερωτική πράξη). Τα δύο τελευταία tracks του CD έχουν τίτλους “Trotsky” και “Uncle Ho”… Κάτι με τον Πρόεδρο Μάο, κάτι με τον Τρότσκι, κάτι με τον Χο Τσι Μιν… σαν πολύ αριστεροσύνη δεν μαζεύτηκε εδώ; Όχι πως κάνει κακό, πόσω μάλλον όταν οι… Ornette Coleman και ο Roland Kirk, μαζί με κάποιους φωνητικούς «ζαππισμούς», κρύβονται πίσω από τους ήχους του Charlie Gurke.

Πηγαίο και συναρπαστικό είναι το άλμπουμ των Outhead… αναμφισβήτητα ένα από τα ωραιότερα του τελευταίου καιρού.

Επαφή: www.alexweissmusic.com