ΤΥΦΛΟΜΥΓΑ νέο τεύχος αφιερωμένο στο Residu

Για το περιοδικό ή fanzine Τυφλόμυγα έχω γράψει και στο παρελθόν (δείτε εδώ άμα θέτε… http://diskoryxeion.blogspot.gr/2013/04/blog-post_10.html). Γενικώς πρόκειται για ένα έντυπο που το παρακολουθώ από κοντά ή από λιγότερο κοντά επειδή την ψάχνει με το «χθες» παρέχοντας στοιχεία και πληροφορίες. Σε σχέση με τι; Συχνά σε σχέση με το underground και το… «underground». Το αμερικανικό κυρίως underground εννοώ, αλλά και το άλλο… εκείνο που συνεκδοχικώς αποκαλούμε «underground» επειδή, απλώς, δεν είναι mainstream. Φυσικά, κάτι που δεν είναι mainstream δεν μπορεί να είναι σώνει και καλά underground. [Για την έννοια του underground, και για το ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του τα έχουμε πει παλαιά (http://diskoryxeion.blogspot.gr/2012/07/underground.html) και δεν υπάρχει λόγος, τώρα, εδώ, να ξαναπούμε τα ίδια πράγματα… γιατί τα ίδια θα ξαναπούμε]. Να μείνουμε λοιπόν στην τελευταία Τυφλόμυγα (Μάιος-Ιούνιος 2016)…

Στο παρόν τεύχος κυριαρχεί το αφιέρωμα στο αληθινά underground ελληνικό περιοδικό Residu, που τυπώθηκε και κυκλοφόρησε στην Αθήνα την άνοιξη του 1965 από τον Daniel Richter και την παρέα του.

Το Residu το έχω αναφέρει μερικές φορές στο δισκορυχείον, ενώ πριν λίγο καιρό (28/1/2016) είχα γράψει περισσότερα στοιχεία γι’ αυτό στο άρθρο τού LiFO.gr «Όταν ο ποιητής Άλεν Γκίνσμπεργκ επισκέφτηκε το Πέραμα», μεταφράζοντας μάλιστα κι ένα ποίημα του Ginsberg, που είχε δημοσιευτεί για πρώτη φορά εκεί (το “Seabattle of Salamis took place off Perama”). Να ένα απόσπασμα από εκείνο το κείμενο:

«Πότε και πού δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το “Seabattle of Salamis took place off Perama”, που είχε γραφτεί βεβαίως στην αγγλική γλώσσα; Στο πρώτο τεύχος του αγγλόφωνου Residu, του μοναδικού για την Ελλάδα των sixties underground περιοδικού, που τύπωσε ο Αμερικανός Daniel Richter στην Αθήνα, την άνοιξη του 1965 (γνωστότερος, ο Richter, από την παρουσία του στην ταινία 2001: A Space Odyssey του Στάνλεϊ Κιούμπρικ). Στο Residu διάβαζες ποιήματα και αφηγήσεις ποιητών και λογοτεχνών του underground που είχαν περάσει, οι περισσότεροι τουλάχιστον, εκείνη την εποχή από την Αθήνα – που ήταν, τότε, ένα ακόμη κέντρο της σχετικής κουλτούρας στην Ευρώπη. Να μερικά ονόματα: ο αμερικανός συγγραφέας και ποιητής Harold Norse, ο σουρεαλιστής «οπτικός» ποιητής, collage maker και άλλα πολλά Charles Henri Ford, ο ποιητής Philip Lamantia, η ποιήτρια και ζωγράφος Kay Johnson, ο ψυχίατρος, ακτιβιστής και συγγραφέας Sheldon Cholst... Ανάμεσά τους δύο Έλληνες, ο Νάνος Βαλαωρίτης και η ποιήτρια Έλλη Συναδινού και, βεβαίως, ο Άλλεν Γκίνσμπεργκ. Με το «Residu», όμως, ανοίγουμε άλλη πόρτα...». 

To όλον εδώ... http://www.lifo.gr/articles/athens_articles/87377.

Γράφοντας εκείνο το... «ανοίγουμε άλλη πόρτα…» υπονοούσα πως στο άμεσο μέλλον σκόπευα να αναφερθώ αναλυτικότερα στο συγκεκριμένο περιοδικό, αλλά με πρόλαβε, απ’ ό,τι φαίνεται, η… Τυφλόμυγα. Καλύτερα! Εγώ χαίρομαι, όταν, για τα θέματα που μ’ ενδιαφέρουν, γράφουν οι άλλοι ωραία κείμενα πριν από ’μένα. Δεν μ’ αρέσει να είμαι μόνος. Μ’ αρέσει να είμαστε πολλοί, ή έστω κάποιοι, εκείνοι που ασχολούμαστε με τα συγκεκριμένα ζητήματα, διότι μόνον έτσι θα μπορέσει να αποκρυσταλλωθεί μια κάποια αλήθεια. Με το να συμβάλλουν με τις γνώσεις και τα στοιχεία τους διαφορετικά άτομα προς την ίδια κατεύθυνση.

Κι επειδή, εδώ, μιλάμε για το Residu εγώ να πω πού διάβασα για πρώτη φορά γι’ αυτό το έντυπο. Ήταν στο συλλογικό βιβλίο Το Φάντασμα μιας Δεκαετίας [Δελφίνι, Αθήνα 1994], το οποίο είχα αγοράσει τη βδομάδα που είχε βγεί. Πιο συγκεκριμένα ήταν μια σημείωση στο κεφάλαιο «Ροκ και Νεανική Κουλτούρα στη Δεκαετία του ’60» του Κώστα Αρβανίτη στην οποία διαβάζαμε:

«Ο Kenneth Leech στο Youthquake/Spirituality and the Growth of a Counter-Culture, Abacus, London 1976, σελ.94, αναφέρει ότι το βιβλιοπωλείο του Dan Richter στην Αθήνα ήταν το σημείο εστίασης της μεσογειακής beat σκηνής. Ο Daniel Richter την άνοιξη του ’65 εξέδωσε στην Αθήνα ένα τουλάχιστον τεύχος του περιοδικού/βιβλίου Residu στην αγγλική γλώσσα, με ποιήματα ή κείμενα των Harold Norse, Allen Ginsberg, Philip Lamantia και Νάνου Βαλαωρίτη μεταξύ άλλων».

Από τότε «κράτησα» το Residu στο μυαλό μου και όπως αντιλαμβάνεστε δεν υπήρχε περίπτωση να μην το μαζέψω, όταν το βρήκα παραπεταμένο, ως συνήθως, λίγα χρόνια αργότερα στο Μοναστηράκι.

Το αφιέρωμα της Τυφλόμυγας στο Residu περιλαμβάνει άρθρα, συνεντεύξεις, ποιήματα, λογοτεχνήματα κ.λπ. αναφορικώς με τους Marie Wilson, Ron Zimardi, George Andrews, Σπύρο Μεϊμάρη, Allen Ginsberg, Daniel Richter, Philip Lamantia και Charles Henri Ford, που αποτελούσαν (όλοι αυτοί, και κάποιοι ακόμη) το βασικό προσωπικό του περιοδικού. (Το Residu είχε κυκλοφορήσει μόλις δύο τεύχη, αλλά το πρώτο μόνον από ’κείνα είχε βγει στην Αθήνα. Το δεύτερο είχε τυπωθεί στο Λονδίνο και σ’ αυτό, το δεύτερο, συμμετείχε και ο ποιητής Σπύρος Μεϊμάρης).

Το πολύ χαρακτηριστικό κείμενο του Ravi Dass ή Ron Zimardi υπό τον τίτλο «ή μια ιστορία του Residu», που σχετίζεται με την underground Αθήνα του ’65 και που περιλαμβάνεται στο βιβλίο του The Sacred Wanderer/ An American Devotees Story [Sacred Wanderer Productions, Kihei (Hawaii) 2010] είναι άκρως διαφωτιστικό των ημερών τού Residu, όπως ενδιαφέρον έχει η συνέντευξη του Σπύρου Μεϊμάρη, καθώς και όλα τα (σχετικά) υπόλοιπα.

Η Τυφλόμυγα δεν έχει μόνο Residu στις σελίδες της, έχει κι άλλα θέματα, όπως εξάλλου βλέπετε και από το σκαναρισμένο εξώφυλλο… Κοστίζει δε τρία ευρώ.

Επαφή: Αραχώβης 14-16, tflmg@yahoo.gr