Χ. ΓΚΑΤΖΟΦΛΙΑΣ – Λ. ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ στων αγίων τα νερά

Άγνωστα προς εμένα ονόματα, εκείνα του συνθέτη Χάρη Γκατζόφλια και του στιχουργού Λάζαρου Αντωνιάδη, εμφανίζονται στη δισκογραφία μ’ ένα CD-book, που έχει τίτλο «Στων Αγίων τα Νερά» [Μετρονόμος, 2016] περιέχον εφτά «έντεχνα» (όπως τα λέμε) τραγούδια, τα οποία ερμηνεύονται από διαφόρους. Τρία λέει ο πολύ καλός (γνωστός από παλαιότερα) Θοδωρής Βουτσικάκης και από ένα οι Πάνος Ζώης, Κική Τσαλίκη, Κωνσταντίνα Πάλλα και Μέλα Γεροφώτη/ Πάνος Ζώης/ Νόνικα Μαλκουτζή.

Τα τραγούδια είναι περιποιημένα στην ενορχήστρωσή τους, ας ξεκινήσουμε από ’κει, χωρίς όμως αυτή η «περιποίηση» να τους δίνει κι ένα ας-το-πούμε καινοτόμο ηχόχρωμα (ίσως με την πιο… στυγνή εκμετάλλευση του τρομπετίστα Παντελή Στόικου, το τελικό αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικότερο). Από μουσικής-συνθετικής πλευράς τα πράγματα είναι οπωσδήποτε ενδιαφέροντα, καθότι οι μελωδίες του Γκατζόφλια είναι στιγμές-στιγμές ευρηματικές («Βάρκα σκηνή», «Θα ’ρθει ο καιρός»), την ώρα κατά την οποίαν οι στίχοι τού Αντωνιάδη δεν είναι από εκείνους που αποκρυπτογραφούνται (πάντα) εύκολα – και τούτο είναι ένα θεματάκι, καθότι άλλο η ευρηματικότητα και άλλο η επιμελημένη δυστροπία. Από πλευράς φωνών ένα θα πω (ή θα ξαναπώ). Άμα έχεις στη διάθεσή σου τον Βουτσικάκη, γιατί να χρησιμοποιήσεις άλλους τραγουδιστές; Που μπορεί να είναι καλοί, εντάξει, αλλά δεν προσφέρουν (επί του προκειμένου) κάτι περισσότερο ή διαφορετικότερο.

Θα επιμείνω λοιπόν και θα πω πως το να γράφεις για μια συγκεκριμένη φωνή μπορεί να καταστεί (όταν έχεις το μελωδικό ταλέντο δηλαδή – που το έχει ο Γκατζόφλιας) από μόνο του το κρίσιμο σημείο σ’ έναν «έντεχνο» δίσκο. Να τον σφραγίζει και να τον καθορίζει εννοώ. Μην το υποτιμούμε αυτό. Οι φωνές είναι εκείνες, που φέρνουν τα τραγούδια στον κόσμο. Μια δεύτερη φωνή θα χρησιμοποιηθεί, ενδεχομένως, για κάποια από τα… δώδεκα τραγούδια ενός άλμπουμ (όταν απαιτείται κάτι τέτοιο), αλλά μια τρίτη και μια τέταρτη θα είναι πάντα too much για ένα άλμπουμ επτά θεμάτων.

Επαφή: www.metronomos.gr