DOMOTIC / MATTI BYE δύο σάουντρακ

Ο Domotic είναι Γάλλος (πραγματικό όνομα Stéphane Laporte) και το “Le Démon Des Hautes Plaines” [Tona Serenad, Clapping Music, 2015] το σάουντρακ που συνέθεσε για τη φερώνυμη ταινία κάποιου Tom Gagnaire. Δεν το έψαξα και πολύ με την ταινία (φαίνεται πως πρόκειται για western), καθώς δεν την έχει καταχωρισμένη ούτε ο IMDb, κι είπα να επικεντρωθώ εντελώς στο σάουντρακ αγνοώντας τα της εικόνας.

Ο Domotic δημιουργεί ένα ενδιαφέρον ημι-ηλεκτρονικό score, που απλώνεται στις δύο πλευρές ενός LP (εφτά και εφτά τα κομμάτια ανά πλευρά), ανακαλώντας στη μνήμη μου τον Βαγγέλη Παπαθανασίου των early seventies ή ακόμη και τους Goblin της ίδιας εποχής (σε κομμάτια όπως το “Meurtre d’un pêcheur” φερ’ ειπείν).

Οι μικρές διάρκειες (μόνο ένα track από τα δεκατέσσερα ξεπερνά τα τρία λεπτά), καθώς και η γενικότερη διάθεση να περιγραφεί ένα σάουντρακ υπαινικτικό, με ξαφνικές percussive εντάσσεις και σύντομες μελωδικές γέφυρες με samples φωνών και πλήκτρα πολλά (philicorda, fender rhodes, synths) συντελούν προς ένα οπωσδήποτε ευπρόσωπο OST… με τη σωστή έννοια παλιομοδίτικο.

Ωραία η βινυλιακή έκδοση.

Το “Den Allvarsamma Leken” [Rotor, 2016] είναι ένα σουηδικό φιλμ σε σκηνοθεσία τής Pernilla August, βασισμένο σ’ ένα παλιό (σουηδικό) μυθιστόρημα τού Hjalmar Söderberg από το 1912. Το μυθιστόρημα, από τα λίγα που διάβασα στο δίκτυο, πρέπει να έχει να κάνει με τον έρωτα και την αγάπη ενός ζευγαριού, ιδωμένα μέσα από διαφορετικές οπτικές (ρομαντισμός, λαγνεία, πίκρα κ.λπ.) και κάπως έτσι υποθέτω θα είναι και στο φιλμ – αν και ποτέ κανείς δεν ξέρει. Βεβαίως η μουσική τού πολύ καλού Matti Bye (έχουμε ξαναγράψει γι’ αυτόν στο δισκορυχείον) θα μπορούσε από μόνη της να παραπέμπει σε μια τέτοια ιστορία, αναπτυγμένη στο βορειοευρωπαϊκό «απλωμένο» τοπίο, παρά το γεγονός πως η αυτονομία της είναι ισχυρή.

Ρομάντζες λοιπόν, αλλά όχι φτηνές. Δυνατά θέματα, έκδηλου όσο και βαρέως συναισθηματισμού που διοχετεύονται, κυρίως, μέσω του πιάνου (ο ίδιος ο Bye) και των εγχόρδων (τσέλο, βιολιά, βιόλες, μαντολίνο) και που σε κάθε περίπτωση, μπορούν να συναγωνιστούν ανάλογα αριστουργήματα του παρελθόντος (και του είδους). 

Δεν ξέρω τι λέει και αν αξίζει η ταινία, όμως το σάουντρακ, κι έτσι όπως αναπτύσσεται μέσω μικρών θεμάτων (ενός-δυο λεπτών) στις δυο πλευρές ενός LP, με αφήνει σχεδόν άφωνο (“Den allvarsamma liken” κ.λπ.).

Διαμάντι.

Επαφή: www.recordisc.wordpress.com