Οι Gato Libre, για τους οποίους
γράφουμε τουλάχιστον από το 2013, μπορεί να είναι τώρα οι Natsuki
Tamura
τρομπέτα, Yasuko Kaneko τρομπόνι και Satoko Fujii ακορντεόν, όμως σ’
αυτό το διάστημα έχουν αλλάξει και setting και μέλη. Αφορμή για τις αλλαγές έδωσε,
βεβαίως, ο θάνατος του κοντραμπασίστα Nοrikatsu Koreyasu, όμως ακόμη και
αυτό το γεγονός δεν ήταν άμοιρο της εξέλιξης τού ήχου των Ιαπώνων κατά βάθος.
Αποφασίζοντας να… κρεμάσουν τη φανέλα τού μπασίστα τους (ως εκδήλωση πένθους
και ως τιμή) συνεχίζουν τα τελευταία χρόνια άνευ βαθυχόρδου, γεγονός που τους
δίνει, όσο να ’ναι, άλλες εκφραστικές δυνατότητες (για τις οποίες επίσης έχουμε
γράψει στο παρελθόν). Τρία όργανα λοιπόν, κάπως αταίριαστα μεταξύ τους
(τρομπέτα, τρομπόνι, ακορντεόν), σε μια σειρά συνθέσεων που, οπωσδήποτε, δεν
έχουν σχέση με τα διάφορα άλλα projects της Fujii
και του Tamura.
Εννοούμε πως στο “Neko” [Libra Records, 2017] όλη η
μουσική είναι στηριγμένη πάνω σ’ ένα moody, λυρικό και γιατί όχι πένθιμο πλαίσιο – εντός του οποίου
χωράει ελάχιστος, και σε κάθε περίπτωση μετρημένος, ελεύθερος αυτοσχεδιασμός. Έχοντας κάποιες
απλές μελωδικές ιδέες περασμένες στο ακορντεόν και με συμπληρωματικό διάκοσμο
από την τρομπέτα βασικά και δευτερευόντως από το τρομπόνι, οι Gato Libre δημιουργούν μια μουσική
βαθειά συναισθηματική (ακούμε το “Momo” ή το “Mii”
για παράδειγμα), που συνταράσσει (δεν είναι υπερβολή) κατά την ακρόασή της.
Πλημμυρισμένο από συνεχή μινόρε, και κεντημένο σε κάθε λεπτομέρειά του, το “Neko” δεν μπορεί παρά να είναι
ένα βαθύ, σύγχρονο ρέκβιεμ, που ομνύει στον λυρισμό και την γραμμική
αφηγηματικότητα.
Όχι κάτι σύνηθες για τους εικονοκλάστες Ιάπωνες, αλλά εδώ
συμβαίνει.
Επαφή: www.natsukitamura.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου