KENNY FREQ. …ηλιόλουστη ποπ

Τέσσερις είναι οι Kenny Freq. και όχι… ένας. Να πούμε ονόματα: Ted Σουρβίνος φωνή, κιθάρες, Κώστας Συνοδινός πλήκτρα, φωνή, Theo Pap μπάσο και Γιάννης Λιούσκος ντραμς. Τα λόγια που θα γράψουμε, τώρα, παίρνουν αφορμή από το πρώτο CD τους που έχει τίτλο “15-16 The Pleasure Garden” και που κυκλοφόρησε σε ανεξάρτητη παραγωγή πριν από λίγο καιρό.

Πολύ ευχάριστο άλμπουμ το εν λόγω με εμφανή προτερήματα και κάποιες, μάλλον εμφανείς, αδυναμίες. Το πολύ θετικό της υπόθεσης είναι πως οι Kenny Freq. είναι κατ’ αρχάς ένα… θετικό συγκρότημα. Ένα συγκρότημα μιας κάποιας sunshine pop, που έχει τις απαρχές της εκεί στα χρόνια του ’60, για να φθάσει έτσι κάπως (η sunshine pop) κουτσά-στραβά μέχρι τα nineties και, γιατί όχι, μέχρι σήμερα. 
Οι Αθηναίοι Kenny Freq. λοιπόν γράφουν καλά ή και πολύ καλά τραγούδια (“Your cuisine”, “Time to find out”, “Goodbye”…), δείχνοντας πως έχουν το ταλέντο για κάτι τέτοιο και πως δεν είναι «τυπικοί» ή «μία από τα ίδια». Οι στίχοι τους επίσης δεν είναι χαζοχαρούμενοι, όπως ίσως θα νόμιζε κάποιος λόγω… sunshine, έχουν βάθος, λένε πράγματα και αν κάπου «κάθονται» γίνεται και αυτό μ’ έναν φυσικό εξωστρεφή τρόπο. Επίσης να σημειώσω πως υπάρχει… ρυθμός στο άλμπουμ, μιας και το “15-16 The Pleasure Garden” καλυτερεύει με το χρόνο, καθώς το γκρουπ «ζεσταίνεται», ενώ και το παίξιμο είναι πολύ καλό, με τα keyboards να κάνουν ωραία δουλειά, προσφέροντας ποικίλα γεμίσματα και βεβαίως ηχοχρώματα.

Δύο τινά πρέπει να βελτιώσουν οι Kenny Freq. Όσο μπορούν τα φωνητικά τους και οπωσδήποτε την παραγωγή τους. Και τα δύο γίνονται. Πινελιές, ρετουσαρίσματα και προοπτικές μεγέθυνσης (όγκου) στον ήχο τους είναι εφικτά και εν τέλει εύκολα (κάτω από μια σωστή καθοδήγηση). Να μην το αμελήσουν.

Ως ντεμπούτο είναι πολλά υποσχόμενο το “15-16 The Pleasure Garden”. Χρειάζεται η ελληνική ποπ τέτοια συγκροτήματα.

Επαφή: https://kennyfreq.bandcamp.com/album/15-16-the-pleasure-garden