τέσσερις τζαζ διανομές της Kari-on Productions, που έχει την έδρα της στην πόλη Evans της Georgia

Η Kari-on Productions ιδρύθηκε το 1988 από την τραγουδίστρια Kari Gaffney, ενώ σήμερα την εταιρεία «τρέχουν» η Gaffney με τον συνεργάτη της (συνθέτης, κιθαρίστας και μπασίστας) Jeff Williams. Η εταιρεία ειδικεύεται σε jazz, world και latin μουσική και τέσερρις από τις πιο πρόσφατες διανομές της θα σχολιάσουμε παρακάτω.

THE FLYING HORSE BIG BAND: The Bat Swings! [Flying Horse, 2018]

Η Flying Horse Big Band είναι μία 17μελής ορχήστρα την οποία διευθύνει ο Jeff Rupert. Η ορχήστρα, που σουινκγάρει από την αρχή και ακαταπαύστως, περιστρέφεται γύρω από ένα βασικό concept, που δεν είναι άλλο από τον Batman. Τον τηλεοπτικό Batman της δεκαετίας του ’60 (1966-68), που διέθετε μουσικές των Nelson Riddle, Billy May και Warren Barker – πέραν του κλασικού θέματος του Neal Hefti.

Έχοντας, λοιπόν, αυτό το υλικό μπροστά της η ορχήστρα θα έλεγα πως, απλώς, μεγαλουργεί. Κατορθώνει, δηλαδή, να μεταφέρει όλα εκείνα τα ευφρόσυνα και περιπετειώδη vibes, που είναι απαραίτητα για μια κατά το μάλλον ή ήττον διασκεδαστική ολοκλήρωση. Φυσικά, το υλικό που διαχειρίζεται εδώ η Flying Horse Big Band μπορεί από μόνο του να κάνει τη διαφορά –καθώς μιλάμε για οκτώ συνθέσεις του Riddle, μία των Paul Francis Webster και Bob Harris (από τον… γειτονικό Spider-man), μία των Riddle / Hefti / Mossman, συν το κλασικό (και ό,τι πρέπει για κλείσιμο) “Amazing grace”– όμως και η συμβολή τού συγκεκριμένου σχήματος δεν είναι μικρή. Απεναντίας!

Οι ενορχηστρώσεις των Michael Philip Mossman, Mark Taylor, Harry Allen, Jeff Rupert και Per Danielsson είναι εξαιρετικές, με πολλά σπαρμένα groovy και lounge στοιχεία, με σωστή διαχείριση του «αργού» και του «γρήγορου», με πλήρη αντίληψη της λειτουργικότητας των sections και κυρίως, και πάνω απ’ όλα, με τη σιγουριά πως το αποτέλεσμα θα είναι «τέλειο», εφόσον κι εσύ, πρώτος, γουστάρεις. Και πώς να μη  γουστάρεις, δηλαδή, όταν καταπιάνεσαι με τέτοια αθάνατα ποπ αριστουργήματα …

(Από κοντά σε δημιουργική τρέλα το cover, το ένθετο και όλα τα υπόλοιπα).

SUNDAE + MR. GOESSL: When you’re smiling [Private, 2017]

Sundae είναι η τραγουδίστρια Kate Voss (παίζει μελόντικα και bells επίσης) και Mr. Goessl ο κιθαρίστας Jason Goessl. Οι δύο τους, ζευγάρι στην Τέχνη και τη ζωή, έχουν τώρα έτοιμο το πέμπτο στούντιο άλμπουμ τους, στο οποίο συνεργάζονται με δύο ντράμερ (δεν παίζουν φυσικά ταυτοχρόνως), τους Adrian Van Batenburg και Sam Esecson, όπως και μ’ έναν backing τραγουδιστή (Robb Davidson). Με ρεπερτόριο… ασυναγώνιστο και με γνώμονα τη μεταξύ τους αγάπη (ναι) οι Sundae + Mr. Goessl δείχνουν ικανοί στο “When you’re smiling” να κάνουν την έκπληξη – και την κάνουν. Το άλμπουμ τους έχει ομορφιά και ζωντάνια, έχει γίνει με διάθεση δημιουργική (ακούγεται αυτό), προσφέροντας στον ακροατή μόνο θετικές… αναταράξεις.

Διαλέγοντας λοιπόν τα καλύτερα για το πανέρι τους (“Perhaps, perhaps, perhaps”, “Stardust”, “Embraceable you”, “Caravan”, “Bang bang”, S’ wonderful” και τόσα άλλα), οι Sundae + Mr. Goessl ξέρουν να περνάνε, αθόρυβα, από εποχές και στυλ, καταφέρνοντας να αναζωογονήσουν όλα αυτά τα τόσο παλαιά και, σίγουρα, πασίγνωστα κομμάτια.

Όλες οι διασκευές τους είναι… μία και μία (αρκεί ν’ ακούσει κανείς πώς αλλάζουν τα φώτα στο… καραβάνι, κάνοντάς το να τρέχει με χίλια), παίρνοντας από τα καλύτερα μόνο το καλύτερο. Με ηχοχρώματα αν μη τι άλλο πρωτότυπα (αν μιλάμε για τον συνδυασμό μελόντικας-κιθάρας) και με τη φωνή της Sundae να σκίζει (βαθιά, καθαρή, με έκταση, με τέλεια άρθρωση – μια σπουδαία τζαζ ή ποπ φωνή), το “When you’re smiling” δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα μικρό δισκογραφικό θαύμα. 

ANDREW GOULD: First Things First [Outside Music]

Από τους ανερχόμενους σαξοφωνίστες της νεοϋορκέζικης σκηνής, ο Andrew Gould έχει τώρα καινούριο CD σε κυκλοφορία, που αποτελείται από δικές του, βασικά, συνθέσεις.

Ο Gould ως οργανοπαίκτης κρατάει από… παλιά. Έχοντας ως βασική αναφορά του τον John Coltrane (αλλά και τον Joe Henderson, όπως σημειώνει και ο ίδιος), ξέρει να αναπτύσσει τις συνθέσεις του «παίζοντας» με το blues – το οποίο, σημειωτέον, σχεδόν ποτέ δεν το εγκαταλείπει. Αυτή η διάθεση, ο αυτοσχεδιασμός δηλαδή γύρω από τις ξεκάθαρες blues μελωδίες του, που είναι και γερές και διακριτές, φανερώνουν παίκτη με άποψη και ξεκάθαρη θέση γύρω από το πώς αξίζει, πρέπει ή οφείλει να ακούγεται και σήμερα η jazz στην Αμερική – πάντα κοντά στις ρίζες, και με διάθεση προσεκτικά ανατρεπτική (αναφορικά και με τις επεκτάσεις της).

Ο Gould λοιπόν παρά το νεαρό της ηλικίας του δεν το… τερματίζει. Έχοντας ακούσει, φυσικά, soul και funk, αλλά και τις πιο τωρινές εκδοχές τους (αυτό που ονομάζεται… r&b), ξέρει να ενσωματώνει στα κομμάτια του, με προσοχή και με συνέπεια, όλα τα σχετικά ηχοχρώματα, λέγοντας τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Να, όπως σ’ εκείνο το φερώνυμο και ιλιγγιώδες track, το “First things first”, που και ως τίτλος ακόμη περιγράφει σαφέστατα τι θα είναι πάντα… πρώτο (το blues φυσικά) και τι πάντα θα έπεται (όλα τα υπόλοιπα) ή στο άλλο, στο μοναδικό τραγούδι τού CD, που έχει τίτλο “On a darker moon” (αποδίδει η Ioana Vintu) και που από μόνο του, και αυτό, είναι μια σπουδαία blues μπαλάντα.

Σ’ αυτό το θαυμάσιο άλμπουμ τον Andrew Gould, που παίζει άλτο και σοπράνο, συν κάποια εφφέ, τον συνοδεύουν οι Steven Feifke πιάνο, fender rhodes, Marco Panascia μπάσο, Jake Goldbas ντραμς, κρουστά (συν η τραγουδίστρια, που αναφέραμε πιο πάνω, συν ο τρομπετίστας Scott Wendholt).

OKB TRIO: The Ing… [Queens Jazz Over Ground, 2018]

Στην απλότητα πολλές φορές ενυπάρχει και η ουσία ως γνωστόν – κάτι που αποδεικνύεται, τέλος πάντων, και με τούτο το CD, που μπορεί να μην δρέπει δάφνες πρωτοτυπίας, έχει όμως σε περίσσεια όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που το κάνουν απολαυστικό.

Κατ’ αρχάς τρεις εξαιρετικούς παίκτες: τον πιανίστα Oscar Perez, την μπασίστρια Kuriko Tsugawa και τον ντράμερ Brian Woodruff (τα αρχικά γράμματα των ονομάτων τους σχηματίζουν το… OKB Trio). Έπειτα μια σειρά από συνθέσεις (έξι πρωτότυπα και πέντε versions), που έτσι όπως εναλλάσσονται δημιουργούν τις προϋποθέσεις μιας ουσιαστικής ακρόασης. Μιας ακρόασης, που άλλοτε μπορεί να ταράζει με τη δύναμη της αφήγησής της και άλλοτε να σε οδηγεί στους δρόμους της χαλαρότητας και της ονειροπόλησης.

Το ξέρουν το παιγνίδι οι OKB Trio, κάτι που φαίνεται πρωτίστως από τα κομμάτια που διασκευάζουν (τα στάνταρντ “I’m gonna sit right down and write myself a letter” και “I remember you”, το “Hi-heel sneakers”, το “Please send me someone to love” του Percy Mayfield, την “Tristeza”) και βεβαίως από τις δικές τους συνθέσεις, που είναι και αυτές εξαιρετικές, δένοντας άψογα με τα αριστουργήματα του παρελθόντος.

Χαίρομαι ν’ ακούω τέτοια άλμπουμ, καταπληκτικών παιξιμάτων, που δεν θέλουν ν’ αποδείξουν τίποτα στη θεωρία… αποδεικνύοντας, όμως, στην πράξη τα πάντα.

Επαφή: www.karigaffney.com