Πέρασαν 50 χρόνια από τον Αύγουστο του 1970 και το τρίτο ISLE OF WIGHT FESTIVAL ένα από τα διασημότερα στο χώρο της ποπ-ροκ μουσικής

Στη σκιά του Woodstock και του Monterey Pop Festival, το Isle of Wight Festival κατόρθωσε να συγκεντρώσει τα περισσότερα ονόματα και το μεγαλύτερο πλήθος από κάθε άλλη διοργάνωση της εποχής του.

Το Isle of Wight είναι ένα πυκνοκατοικημένο νησί, στον νότο της Αγγλίας, στη θάλασσα της Μάγχης, πολύ κοντά στην ακτή, με έκταση σχεδόν όση και η Θάσος.

Δεν ξέρω για ποιους λόγους μπορεί να είναι γνωστό στον καθέναν από εμάς, καθώς πρόκειται για ένα μέρος με παλαιά ιστορία, σίγουρα όμως για τους μουσικόφιλους είναι γνωστό για τα περίφημα Isle of Wight Festivals, που οργανώθηκαν εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’60 – φεστιβάλ, τα οποία ξεκίνησαν εκ νέου, μετά από μια πολυετή παύση, το 2002.

Αυτά τα φεστιβάλ, τα νεότερα, θα τα γνωρίζουν σίγουρα οι φίλοι της πιο καινούριας ποπ (φέτος δεν έγινε η διοργάνωση λόγω COVID-19), ενώ εκείνα των σίξτις είναι σίγουρα τα πιο «μυθικά», έχοντας άσβηστη φλόγα.  

1968

Το πρώτο Isle of Wight Festival οργανώθηκε στο νησί το 1968. Ξεκίνησε το Σάββατο της 31ης Αυγούστου στις 8 το βράδυ, για να ολοκληρωθεί στις 8:30 το επόμενο πρωί (1η Σεπτεμβρίου). Βασικός οργανωτής ήταν ο Rikki Farr, ένας ιμπρεσάριος των night clubs του Πόρτσμουθ, που όχι χωρίς δυσκολίες κατόρθωσε να εξασφαλίσει τον κατάλληλο χώρο από την τοπική κοινότητα.

Σ’ εκείνη την πρώτη διοργάνωση, που είχε μαζέψει 10 χιλιάδες νέους (hippies βασικά), είχαν εμφανισθεί πολλά βρετανικά γκρουπ, όπως οι Halcyon Order (μια τοπική μπάντα, που έπαιξε κυρίως κομμάτια των Cream), οι Tyrannosaurus Rex (του Marc Bolan), οι Aynsley Dunbar Retaliation (ένα από τα καλύτερα γκρουπ του βρετανικού blues boom), οι Plastic Penny, οι Smile (του Brian May, κιθαρίστα αργότερα των Queen), οι Move, οι Pretty Things, οι Crazy World of Arthur Brown (που είχαν προλάβει να κυκλοφορήσουν το περίφημο “Fire”), οι Fairport Convention, ο DJ John Peel, ενώ δεν εμφανίστηκε ένα τοπικό γκρουπ, που ήταν προγραμματισμένο να ανεβεί στη σκηνή και να παίξει, οι Cherokees.

Headliner του φεστιβάλ ήταν οι περίφημοι Αμερικανοί Jefferson Airplane, που τότε χαλούσαν κόσμο, κερδίζοντας φυσικά τις ισχυρότερες των εντυπώσεων.

1969

Την επόμενη χρονιά, το 1969, το Isle of Wight Festival θα αποκτούσε τεράστια παγκόσμια αίγλη, λόγω της εμφάνισης σ’ αυτό του Bob Dylan, ο οποίος θα επισκεπτόταν την Βρετανία μετά από τρία χρόνια (είχε μεσολαβήσει και το ατύχημα με την μοτοσυκλέτα του).

Οι διοργανωτές, ο Rikki Farr και τα αδέλφια Ray, Ron και Bill Foulk (όλοι λίγο πάνω από τα 20 χρόνια τους) κατόρθωσαν να φτιάξουν ένα σούπερ τριήμερο (29 έως 31 Αυγούστου 1969 – λίγες ημέρες δηλαδή μετά από το Woodstock), συγκεντρώνοντας στο χωριό Wootton, στα βορειοανατολικά του νησιού, πάνω από 100 χιλιάδες ανθρώπους!

Την πρώτη μέρα εμφανίστηκαν οι Marsupilami, οι Eclection, οι Bonzo Dog Doo-Dah Band και οι Nice.

Την δεύτερη μέρα οι Gypsy (μια μπάντα από το Λέστερ), οι Blodwyn Pig, οι Edgar Broughton Band, ξανά οι Aynsley Dunbar Retaliation, η Marsha Hunt, ο DJ Jeff Dexter, οι Pretty Things (ξανά), οι Family, οι Who, οι Fat Mattress, οι Joe Cocker and The Grease Band και οι Moody Blues, ενώ ήταν προγραμματισμένο να εμφανιστούν ακόμη οι King Crimson και οι Battered Ornaments, με τους Free να παίζουν ελάχιστα (κανα τέταρτο) και με τους Blonde On Blonde να μην είναι σίγουρο αν ανέβηκαν στη σκηνή τελικά.

Η τρίτη μέρα θα άνοιγε με τους Liverpool Scene (του ποιητή Adrian Henri), για να ακολουθήσουν οι Third Ear Band, οι Indo-Jazz Fusions, ο Gary Farr, ο Tom Paxton, οι Pentangle, η Julie Felix, ο Richie Havens, οι Band και να κλείσει ο Bob Dylan (συνοδευόμενος από τους Band φυσικά). Απίστευτη line-up, που έγραψε ιστορία!

Και κάπως έτσι προχωράμε στην τρίτη ιστορική διοργάνωση, του 1970, που θα μας απασχολήσει εδώ και τώρα περισσότερο.

1970

Το Isle of Wight Festival του 1970, που οργανώθηκε από την ίδια ομάδα στο Afton Down, στη δυτική πλευρά του νησιού Wight αυτή τη φορά, είναι αναμφισβήτητα το ιστορικότερο όλων.

Οι άνθρωποι που δούλεψαν για την διοργάνωση είχαν ένα χρόνο να προετοιμαστούν προκειμένου να δημιουργήσουν ένα event, που θα «σκέπαζε» οτιδήποτε σχετικό είχε οργανωθεί έως τότε στο χώρο της ποπ και του ροκ. Το αποτέλεσμα τους δικαίωσε από μια πλευρά.

Παρότι οικονομικά το φεστιβάλ δεν έβγαλε τα λεφτά του (οι διοργανωτές έχασαν 125 χιλιάδες λίρες) η προσέλευση, η ποιότητα και οι συμμετοχές έσπασαν όλα τα ρεκόρ. Περισσότεροι από 650 χιλιάδες(!) νέοι θα περάσουν στο νησί εκείνο το καλοκαίρι του 1970, παρακολουθώντας μερικά από τα σημαντικότερα συγκροτήματα και καλλιτέχνες της εποχής.

Η συνέχεια εδώ...

https://www.lifo.gr/articles/music_articles/294147/50-xronia-apo-to-trito-isle-of-wight-festival