RICH HALLEY / MATTHEW SHIPP / MICHAEL BISIO / NEWMAN TAYLOR BAKER εξαιρετικό τζαζ άλμπουμ από έναν «ανεξάρτητο» σαξοφωνίστα κι ένα πρώτης τάξεως κουαρτέτο

Ο τενορίστας Rich Halley είναι μια σημαντική, ανεξάρτητη, προσωπικότητα της τζαζ σκηνής, στην Αμερική, καθώς ακόμη και σήμερα, στα 73 του, εξακολουθεί να παραμένει όχι απλώς ενεργός, αλλά να εντυπωσιάζει κιόλας με τα συνεχή άλμπουμ του, που αφορούν πάντα σε ανεξάρτητα τυπώματα. Όπως διαβάζω, ο Halley έχει 23 άλμπουμ ως leader, με κάποια απ’ αυτά να αποτελούν «ύλη» και για το δισκορυχείον. Υπενθυμίζω τίτλους (από το παλαιότερο προς το πιο καινούριο): “The Wild”, “The Outlier”, “Eleven”, “Creating Structures”, “The Wisdom of Rocks”, “Requiem of a Pit Viper”, “The Literature”, “Terra Incognita”. Σ’ αυτό το τελευταίο, το “Terra Incognita” από το 2019, τον Rich Halley συνόδευαν τρεις πολύ σημαντικοί μουσικοί (με μεγάλη ιστορία πίσω τους), ο πιανίστας Matthew Shipp, ο κοντραμπασίστας Michael Bisio και ακόμη ο ντράμερ Newman Taylor Baker – οργανοπαίκτες, που έχουν περάσει από δεκάδες sessions, συμμετέχοντας σε πάμπολλες εκδόσεις. Αυτές οι τρεις τζαζ προσωπικότητες συμμετέχουν και στο πιο νέο CD τού Rich Halley, το “The Shape of Things” [Pine Eagle, 2020], που είναι ηχογραφημένο στο Brooklyn, τον Αύγουστο του ’19. (Ας υπενθυμίσουμε, εδώ, πως η έδρα της εταιρείας του, της Pine Eagle, βρίσκεται στο Portland του Oregon, στην άλλη μεριά της Αμερικής).

Το “The Shape of Things” περιλαμβάνει έξι tracks, από 13:35 το μεγαλύτερο στο χρόνο, έως 3:47 το μικρότερο και χαρακτηρίζεται από τα σφοδρά παιξίματα του Halley, σε πρώτη φάση. Το ύφος ποικίλει. Στο εισαγωγικό “Tetrahedron” έχουμε ένα πολύ ταχύ τέμπο, που δίνει την ευκαιρία στον Halley, μα και στον Shipp, να εμφανίσουν μία jazz αεικίνητη, περιπετειώδη, σκληρή, με την ένταση να χτυπάει κόκκινο και με τα παιξίματα να... ζαλίζουν. Εντάξει, μετά την μέση (γιατί λέμε για ένα 11λεπτο track) οι τόνοι πέφτουν, αλλά γενικώς η σύνθεση δεν χάνει ποτέ τα δυναμικά χαρακτηριστικά της. Στο 10λεπτο “Vector” κυριαρχεί το blues. To ρυθμικό τμήμα κάνει απλή και καίρια δουλειά, με τον Shipp να συνοδεύει μια «ανάσα» πιο πίσω, με συνεχή breaks, και με τον Halley μπροστά να παίζει με... θρασύτητα, ιλιγγιώδη soli. Στην πορεία παίρνει αρκετό χρόνο και ο Shipp, για να απλώσει το εκφραστικό παίξιμό του, με το σόλο κοντραμπάσο από τον Bisio να οδηγεί τη σύνθεση προς ένα πύρινο κλείσιμο.
Μετά από 21 λεπτά σφοδρής, σφοδρότατης jazz, μια (ιδιότροπη) μπαλάντα (“Spaces between”) χρειαζόταν ως «διάλειμμα», με το “Oblique angels” να ανεβάζει πάλι στροφές, με την μελωδία να διατυπώνεται με σαφή, αλλά ταυτοχρόνως και με θρασύ τρόπο. Ακόμη ένα ταχύτατο κομμάτι, που δοκιμάζει αντοχές, συμπαρατάξεις και βεβαίως παιξίματα. Χαμός! Όπως και στο “Lower strata” εξάλλου, μιαν ακόμη καταιγιστική σύνθεση, με τον Mathhew Shipp σε εξωφρενική φάση, με φοβερό αριστερό να δημιουργεί ένα ογκολιθικό, χαοτικό background και με το δεξί να υπογραμμίζει θεαματικά το κομμάτι. Ίσως η πιο προχωρημένη σύνθεση του άλμπουμ, ένα απίθανο jazz-avant διαμάντι, που «τρέχει» ακατάπαυστα!
Το τελευταίο track του άλμπουμ, το σχεδόν 14λεπτο “The curved horizon” είναι το ίδιο εξοντωτικό από τα πρώτα δευτερόλεπτα, με τον Halley να φυσάει με μανία και με τον Shipp με συνεχή clusters, να δημιουργεί ένα ακαταπόνητο, όσο και δημιουργικό περιβάλλον, εντός του οποίου όλα τα όργανα (και στις φάσεις των soli εννοείται) να βρίσκονται σε φάση παραναλώματος.
Ένα ακόμη σπουδαίο άλμπουμ από τον Rich Halley και την παρέα του, ικανό να σου πάρει το σκαλπ!
Επαφή: www.richhalley.com