JEREMY YOUNG ένας καναδός πειραματιστής ηχογραφεί σε ελληνική εταιρεία

Καναδός, μάλλον από το γαλλόφωνο κομμάτι του Μόντρεαλ, ο Jeremy Young είναι ένας πειραματιστής, με συνεχείς κυκλοφορίες την τελευταία δεκαετία – είτε προσωπικές είτε με τα διάφορα σχήματα, που κατά καιρούς συμμετέχει, όπως τους Sontag Shogun για παράδειγμα. Το πιο πρόσφατο άλμπουμ (LP) τού Jeremy Young είναι ελληνικό, αποκαλείται “Amaro” (2021) και κυκλοφορεί τώρα από την Thirsty Leaves Music. Το άλμπουμ αποτελείται από δέκα tracks, πέντε ανά πλευρά, που είναι όλα συντεθειμένα από τον Jeremy Young.

Στο “Amaro” δεν ακούγεται όμως μόνον ο καναδός μουσικός, που χειρίζεται oscillators, tapes και άλλα τινά ακουστικά ή ηλεκτρονικά παραφερνάλια, μα και οκτώ(!) ακόμη συνεργάτες του, που συμμετέχουν δια των επιλογών τους στα ποικίλα θέματα. Ονόματα όχι ευρέως γνωστά, αλλά με την δική τους μικρή ή μεγαλύτερη ιστορία στον χώρο τής experimental music. Τα ονόματά τους: Tomonari Nishikawa, Dolphin Midwives, Markus Floats, Vito Ricci, Pauline Kim Harris, Johannes Bergmark, Deanna Radford και Ida Toninato. Τώρα... το τι χειρίζονται όλοι αυτοί δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να το περιγράψεις, αλλά σίγουρα ακούγονται στο “Amaro” άρπες, σύνθια, βιολιά και φωνές, μαζί με άλλες ηχητικές πηγές της στιγμής.
Οι ηλεκτρονικοί ταλαντωτές, με τα ημιτονικά, τετράγωνα ή τριγωνικά σήματα, είναι ένα βασικό κομμάτι της ηχητικής πινακοθήκης του Jeremy Young, και γύρω απ’ αυτό συμπληρώνεται όλη η υπόλοιπη (ηχητική) κατασκευή, που διαθέτει πλείστα όσα στοιχεία πρωτοτυπίας, και συνάμα «ευκολίας», όσον αφορά στην πρόσληψή της από τον μέσο ακροατή. Γιατί κι αυτό είναι σημαντικό ή έστω χαρακτηριστικό του “Amaro” και πρέπει να το σημειώσουμε.
Από ’κει και πέρα υπάρχουν tracks εδώ, σαν τα “Frequenza Bianca” και “Your air smells like cinnamon” της πρώτης πλευράς, που μπορεί να θεωρηθούν περισσότερο ρεαλιστικά ηλεκτρονικά, παρά ηλεκτροστατικά, πειραματικά, concrète ή ό,τι άλλο, ενώ tracks σαν το “The Duchamp bicycle wheel generator” ακούγονται περισσότερο σαν δοκιμές ή επιδείξεις, κάτι του οποίου αγνοούμε άλλες πιο... βαθιές ιδιότητές του.
Το ξεκίνημα της δεύτερης πλευράς με το “Electricity over Mirabel”, που διαθέτει και βιολί (Pauline Kim Harris) είναι ένα ηλεκτρονικό track, με στοιχεία sound art, καθώς εξελίσσονται δύο ηχητικές ιστορίες σε επάλληλα πλάνα, με τα ακόλουθα “Ballroom loop #2” και “Carta vetrata” να ακούγονται κάπως σαν συνδυασμός ηλεκτρονικών, ακουστικών και ηλεκτροακουστικών στοιχείων (με παράλληλη χρήση ραδιοφωνικών εφφέ και άλλων).
Η ποικιλία και τα αναπάντεχα στοιχεία εμφανίζονται σε κάθε track του “Amaro” (στο “Mythy”, φερ’ ειπείν, spoken word και διαφορετικά επίπεδα φωνών ανακατεύονται με σήματα ταλαντωτών, ενώ στο “Tiny pine cones” καταγράφεται ακόμη και τραγούδισμα, μαζί με πλήθος δολιοφθορών) δίνοντας εν τέλει στο άκουσμα την δική του ξεχωριστή οντότητα – και κυρίως ταυτότητα.
Επαφή: https://jeremyyoung.bandcamp.com/album/amaro