Τα τελευταία χρόνια, την τελευταία δεκαετία χοντρικά, οι
δισκογραφικές παρουσίες του σαξοφωνίστα-κλαρινίστα Φλώρου Φλωρίδη είναι πολλές
και ποικίλες – και βασικά στην αλλοδαπή.
Ζώντας στην Γερμανία ο Φ. Φλωρίδης βρίσκεται, όπως και να το κάνουμε, στον πυρήνα των σχετικών εξελίξεων, και κάπως έτσι δεν του είναι δύσκολο να συνεργάζεται, εντελώς φυσικά, με μουσικούς παλαιότερους και νεότερους της improv-scene.
Έτσι λοιπόν τo 2011 ήταν το άλμπουμ “Melting Game” [AU. Jazzwerkstatt] με το The New Trio (Sommer / Floridis / Ando), όπως και το “Three of a Short” [GER. Mοrgeland, 2011] με τους Skopelitis / Temiz, το 2014 σημειώνουμε την παρουσία του στο σχήμα The Alliteration και στο φερώνυμο CD [POR. Creative Sources], το 2015 ήταν το άλμπουμ των Grix “Penetralia” [POR. Creative Sources], το 2017 ήταν το άλμπουμ “Aeres” [AU. Jazzwerkstatt], η συνεργασία του δηλαδή με τον κοντραμπασίστα Matthias Bauer, ενώ μέσα στο 2022 υπάρχουν ακόμη δύο παρουσίες του, για τις οποίες θα γράψουμε τώρα...
FLOROS FLORIDIS / YORGOS DIMITRIADIS: Tone
Sequence Evaluators [evil rabbit records, 2022]
Οι συνεργασίες του Φλώρου Φλωρίδη με τον ντράμερ-περκασιονίστα-χειριστή ηλεκτρονικών Γιώργο Δημητριάδη είναι ουκ ολίγες. Και στο πάλκο φυσικά, μα και στην δισκογραφία. Ρίχνοντας μια ματιά στο «χθες» τους συναντάμε αμφότερους, κατ’ αρχάς, στις «Μικρές Αγγελίες» [Lyra, 1999] του Μιχάλη Σιγανίδη, στη συνέχεια στους Extempora (στις αρχές των 00s), πιο μετά στους Grix (Φλωρίδης / Ανισέγκος / Δημητριάδης) (και στα δύο άλμπουμ τους), ενώ τώρα σε σχήμα ντούο επαναπροσδιορίζουν την συνεργασία τους, μέσα σε ένα ακόμη πιο προσωπικό πλαίσιο.
Λέμε λοιπόν για το άλμπουμ “Tone Sequence Evaluators”, που είναι ηχογραφημένο τον Οκτώβριο του 2021 στην Θεσσαλονίκη και που κυκλοφορεί τώρα από την ολλανδική evil rabbit records.
Στο CD αυτό καταγράφονται έξι tracks, με συνολική διάρκεια κάτι λιγότερο από 50 λεπτά, στα οποία, οι Φλωρίδης / Δημητριάδης συνθέτουν αυτοσχεδιάζοντας ή το ανάποδο.
Και οι δύο μουσικοί, εκτός από τα βασικά όργανά τους (reeds, κρουστά), χειρίζονται και ηλεκτρονικά, οπότε, και όπως αντιλαμβάνεστε, το άκουσμα εδώ γίνεται ακόμη πιο σύνθετο και πολύμορφο, με την τεχνολογία να δρα όχι απλώς με υποβοηθητικό τρόπο, αλλά με καθοριστικό, θα λέγαμε.
Παρά ταύτα δεν καπελώνει το άκουσμα (η τεχνολογία). Ο ρόλος της είναι μεν πρωταγωνιστικός, αλλά απολύτως δημιουργικός, υπό την έννοια πως «προκαλεί» αναταράξεις, επεκτείνοντας τον ήχο των reeds και των κρουστών, προς άλλες σφαίρες – και τούτο δρώντας άλλοτε υποβολιμαία, σ’ ένα πιο πίσω επίπεδο και άλλοτε σε παράλληλη δράση με τα βασικά όργανα.
Κι ενώ το volume περνάει γενικώς από διάφορες φάσεις, από χαμηλές και ανεπαίσθητες, έως καταιγιστικές και θορυβώδεις, το συνολικό άκουσμα παραμένει πάντα επί τροχιάς, δίχως να ξεφεύγει προς εικονοκλαστικές καταστάσεις.
Γενικώς, το “Tone Sequence Evaluators” είναι ένα εντελώς ελεγχόμενο CD (λογικό αν αναλογιστούμε τα χρόνια συνεργασίας των δύο αυτοσχεδιαστών), που έχει να πει και στο επίπεδο της πρωτοτυπίας (tracks σαν το “live check I… ain’t got no choice” ακούγονται εντελώς radical και σε συμφωνία με ό,τι πιο προχωρημένο μπορεί να φθάνει τώρα στ’ αυτιά μας από Ευρώπη, Αμερική ή Ιαπωνία), με το 13λεπτο “It’s about time” να αποτελεί μία απολύτως συνεπή jazz-avant πρόταση, με απρόσκοπτη ροή και… λογική εξέλιξη.
Άκουσμα όχι για... λίγους (όπως θα λέγαμε παλιά), αλλά για λίγους, που μπορεί πανεύκολα να γίνουν περισσότεροι, αν ενδώσουν.
Επαφή: https://yorgosdimitriadis.bandcamp.com/album/tone-sequence-evaluators
VARIOUS: Soundscapes Festival #3 / Munich 2021 Schwere
Reiter [Fundacja Słuchaj!, 2022]
Το Soundscapes Festival #3 είναι ένα φεστιβάλ αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής, που έχει για καλλιτεχνικό διευθυντή τον φινλανδό σαξοφωνίστα Harri Sjöström και που τον Οκτώβριο του 2021 (1 και 2) βρέθηκε στην τρίτη διοργάνωσή του. Σ’ εκείνη την διοργάνωση, που είχε πραγματοποιηθεί στο Μόναχο, στο θέατρο Schwere Reiter (τα δύο προηγούμενα φεστιβάλ είχαν γίνει στο Ελσίνκι το 2016 και το 2018) είχαν συμμετάσχει δεκατέσσερις μουσικοί, οι οποίοι προέρχονταν από εννέα διαφορετικές χώρες.
Να πούμε τώρα πως τα tracks που ακούγονται εδώ είναι μοιρασμένα σε δύο CD (από επτά σε κάθε ένα) και πως μόνο στο άνοιγμα και στο κλείσιμο (στο A1 και στο B7 δηλαδή) συμμετέχουν, μαζί, και οι δεκατέσσερις μουσικοί – καθώς σε όλα τα υπόλοιπα κομμάτια τα σχήματα είναι από ντουέτα έως και κουιντέτα.
Φυσικά, εδώ, η μουσική που ακούγεται είναι improvised, με τα κομμάτια να έχουν γενικώς μεγάλες διάρκειες (λογικό), αλλά να μην ξεφεύγουν του 15λεπτου (πλην του πρώτου εισαγωγικού, που διαρκεί 15:36).
Ζώντας στην Γερμανία ο Φ. Φλωρίδης βρίσκεται, όπως και να το κάνουμε, στον πυρήνα των σχετικών εξελίξεων, και κάπως έτσι δεν του είναι δύσκολο να συνεργάζεται, εντελώς φυσικά, με μουσικούς παλαιότερους και νεότερους της improv-scene.
Έτσι λοιπόν τo 2011 ήταν το άλμπουμ “Melting Game” [AU. Jazzwerkstatt] με το The New Trio (Sommer / Floridis / Ando), όπως και το “Three of a Short” [GER. Mοrgeland, 2011] με τους Skopelitis / Temiz, το 2014 σημειώνουμε την παρουσία του στο σχήμα The Alliteration και στο φερώνυμο CD [POR. Creative Sources], το 2015 ήταν το άλμπουμ των Grix “Penetralia” [POR. Creative Sources], το 2017 ήταν το άλμπουμ “Aeres” [AU. Jazzwerkstatt], η συνεργασία του δηλαδή με τον κοντραμπασίστα Matthias Bauer, ενώ μέσα στο 2022 υπάρχουν ακόμη δύο παρουσίες του, για τις οποίες θα γράψουμε τώρα...
Οι συνεργασίες του Φλώρου Φλωρίδη με τον ντράμερ-περκασιονίστα-χειριστή ηλεκτρονικών Γιώργο Δημητριάδη είναι ουκ ολίγες. Και στο πάλκο φυσικά, μα και στην δισκογραφία. Ρίχνοντας μια ματιά στο «χθες» τους συναντάμε αμφότερους, κατ’ αρχάς, στις «Μικρές Αγγελίες» [Lyra, 1999] του Μιχάλη Σιγανίδη, στη συνέχεια στους Extempora (στις αρχές των 00s), πιο μετά στους Grix (Φλωρίδης / Ανισέγκος / Δημητριάδης) (και στα δύο άλμπουμ τους), ενώ τώρα σε σχήμα ντούο επαναπροσδιορίζουν την συνεργασία τους, μέσα σε ένα ακόμη πιο προσωπικό πλαίσιο.
Λέμε λοιπόν για το άλμπουμ “Tone Sequence Evaluators”, που είναι ηχογραφημένο τον Οκτώβριο του 2021 στην Θεσσαλονίκη και που κυκλοφορεί τώρα από την ολλανδική evil rabbit records.
Στο CD αυτό καταγράφονται έξι tracks, με συνολική διάρκεια κάτι λιγότερο από 50 λεπτά, στα οποία, οι Φλωρίδης / Δημητριάδης συνθέτουν αυτοσχεδιάζοντας ή το ανάποδο.
Και οι δύο μουσικοί, εκτός από τα βασικά όργανά τους (reeds, κρουστά), χειρίζονται και ηλεκτρονικά, οπότε, και όπως αντιλαμβάνεστε, το άκουσμα εδώ γίνεται ακόμη πιο σύνθετο και πολύμορφο, με την τεχνολογία να δρα όχι απλώς με υποβοηθητικό τρόπο, αλλά με καθοριστικό, θα λέγαμε.
Παρά ταύτα δεν καπελώνει το άκουσμα (η τεχνολογία). Ο ρόλος της είναι μεν πρωταγωνιστικός, αλλά απολύτως δημιουργικός, υπό την έννοια πως «προκαλεί» αναταράξεις, επεκτείνοντας τον ήχο των reeds και των κρουστών, προς άλλες σφαίρες – και τούτο δρώντας άλλοτε υποβολιμαία, σ’ ένα πιο πίσω επίπεδο και άλλοτε σε παράλληλη δράση με τα βασικά όργανα.
Κι ενώ το volume περνάει γενικώς από διάφορες φάσεις, από χαμηλές και ανεπαίσθητες, έως καταιγιστικές και θορυβώδεις, το συνολικό άκουσμα παραμένει πάντα επί τροχιάς, δίχως να ξεφεύγει προς εικονοκλαστικές καταστάσεις.
Γενικώς, το “Tone Sequence Evaluators” είναι ένα εντελώς ελεγχόμενο CD (λογικό αν αναλογιστούμε τα χρόνια συνεργασίας των δύο αυτοσχεδιαστών), που έχει να πει και στο επίπεδο της πρωτοτυπίας (tracks σαν το “live check I… ain’t got no choice” ακούγονται εντελώς radical και σε συμφωνία με ό,τι πιο προχωρημένο μπορεί να φθάνει τώρα στ’ αυτιά μας από Ευρώπη, Αμερική ή Ιαπωνία), με το 13λεπτο “It’s about time” να αποτελεί μία απολύτως συνεπή jazz-avant πρόταση, με απρόσκοπτη ροή και… λογική εξέλιξη.
Άκουσμα όχι για... λίγους (όπως θα λέγαμε παλιά), αλλά για λίγους, που μπορεί πανεύκολα να γίνουν περισσότεροι, αν ενδώσουν.
Επαφή: https://yorgosdimitriadis.bandcamp.com/album/tone-sequence-evaluators
Το Soundscapes Festival #3 είναι ένα φεστιβάλ αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής, που έχει για καλλιτεχνικό διευθυντή τον φινλανδό σαξοφωνίστα Harri Sjöström και που τον Οκτώβριο του 2021 (1 και 2) βρέθηκε στην τρίτη διοργάνωσή του. Σ’ εκείνη την διοργάνωση, που είχε πραγματοποιηθεί στο Μόναχο, στο θέατρο Schwere Reiter (τα δύο προηγούμενα φεστιβάλ είχαν γίνει στο Ελσίνκι το 2016 και το 2018) είχαν συμμετάσχει δεκατέσσερις μουσικοί, οι οποίοι προέρχονταν από εννέα διαφορετικές χώρες.
Να πούμε τώρα πως τα tracks που ακούγονται εδώ είναι μοιρασμένα σε δύο CD (από επτά σε κάθε ένα) και πως μόνο στο άνοιγμα και στο κλείσιμο (στο A1 και στο B7 δηλαδή) συμμετέχουν, μαζί, και οι δεκατέσσερις μουσικοί – καθώς σε όλα τα υπόλοιπα κομμάτια τα σχήματα είναι από ντουέτα έως και κουιντέτα.
Φυσικά, εδώ, η μουσική που ακούγεται είναι improvised, με τα κομμάτια να έχουν γενικώς μεγάλες διάρκειες (λογικό), αλλά να μην ξεφεύγουν του 15λεπτου (πλην του πρώτου εισαγωγικού, που διαρκεί 15:36).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου