Οι Fenseas
δεν είναι εντελώς καινούριο σχήμα. Υπάρχουν από το 2016, έχουν κι άλλες κυκλοφορίες,
ενώ η τελευταία τους, που είναι περυσινή, αποκαλείται «Φ». Το άλμπουμ αυτό
κυκλοφόρησε πρώτα στο bandcamp,
τον Μάιο του ’21, ενώ τώρα (2022) τυπώνεται και σε μια πολύ ωραία και ούλτρα limited (100 αντίτυπα)
βινυλιακή έκδοση, από την B-OtherSide Records.
Οι Fenseas είναι βασικά δύο. Ο Nikos Ks. φωνή, πιάνο, πλήκτρα, ντραμς, κρουστά και ο John Mots μπάσο,
κιθάρες και λαούτο σ’ ένα track.
Υπάρχουν όμως και guests. Μουσικοί που παίζουν τρομπέτα (Στέφανος Χαμαλίδης), κλαρινέτο (Τάσος Μακρής), που
κάνουν φωνητικά (Βίκυ Χαλκιά), που απαγγέλλουν (Panagiotis Bazoy) και που όλοι μαζί
δίνουν αυτόν τον συνολικό ήχο στο «Φ», που μπορεί να μην κάτι φοβερά πρωτότυπο
– αλλά σε κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστό.
Οι Fenseas είναι rock / electro σχήμα, που μπορεί σε κάποιους να φέρνει στην μνήμη τους Στέρεο Νόβα, εξαιτίας της στιχουργικής προσωδίας / απαγγελίας, αν και τα δύο σχήματα ξεχωρίζουν –πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικά «συμβάντα»–, επειδή οι Fenseas είναι και rock. Λέω ξεχωρίζουν λόγω του ροκ παράγοντα, επειδή και η στιχουργική των Fenseas είναι ποιητική.
Δεν θέλω τώρα να συγκρίνω τους στίχους των Fenseas με εκείνους των Στέρεο Νόβα, θέλω όμως να πω πως οι νέοι αυτοί άνθρωποι δεν γράφουν λόγια της πλάκας – ασύντακτα και ακατανόητα ξεπλύματα, σαν πολλά που ακούμε τριγύρω και από φτασμένους ελληνόφωνους. Προσπαθούν να απαγγείλουν σε, αυτό που λέμε, «σωστά ελληνικά», επιχειρώντας μέσα από την ξέχειλη ποιητική διάθεσή τους να δημιουργήσουν ένα κάπως υπερβατικό κλίμα.
Το καταφέρνουν; Νομίζω... και με το παραπάνω. Τα λόγια των Fenseas είναι ασυζητητί ένας από τους παράγοντες επιτυχίας τους, όπως επίσης είναι και αυτός ο πολύ ωραίος συνδυασμός rock και ηλεκτρονικών, που τους κάνει να ακούγονται ως κάτι ιδιαίτερο (δεν μπορείς δηλαδή να τους εντάξεις ούτε στον χώρο... Χωρίς Περιδέραιο, Οδός 55, Regressverbot κτλ.)
Πολύ ωραίο κομμάτι το «Χαοτόνικ» με το λαούτο, το κλαρίνο και την τρομπέτα, που κλείνει τον δίσκο, και εντυπωσιακά το «Ιστός» ή το «Λίλιθ», χωρίς κάποιο από τα υπόλοιπα πέντε tracks να υπολείπεται, σώνει και καλά, σε κάτι.
Μια άξια προσπάθεια!
Επαφή: https://www.b-otherside.gr/, https://fenseas.bandcamp.com/
Οι Fenseas είναι rock / electro σχήμα, που μπορεί σε κάποιους να φέρνει στην μνήμη τους Στέρεο Νόβα, εξαιτίας της στιχουργικής προσωδίας / απαγγελίας, αν και τα δύο σχήματα ξεχωρίζουν –πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικά «συμβάντα»–, επειδή οι Fenseas είναι και rock. Λέω ξεχωρίζουν λόγω του ροκ παράγοντα, επειδή και η στιχουργική των Fenseas είναι ποιητική.
Δεν θέλω τώρα να συγκρίνω τους στίχους των Fenseas με εκείνους των Στέρεο Νόβα, θέλω όμως να πω πως οι νέοι αυτοί άνθρωποι δεν γράφουν λόγια της πλάκας – ασύντακτα και ακατανόητα ξεπλύματα, σαν πολλά που ακούμε τριγύρω και από φτασμένους ελληνόφωνους. Προσπαθούν να απαγγείλουν σε, αυτό που λέμε, «σωστά ελληνικά», επιχειρώντας μέσα από την ξέχειλη ποιητική διάθεσή τους να δημιουργήσουν ένα κάπως υπερβατικό κλίμα.
Το καταφέρνουν; Νομίζω... και με το παραπάνω. Τα λόγια των Fenseas είναι ασυζητητί ένας από τους παράγοντες επιτυχίας τους, όπως επίσης είναι και αυτός ο πολύ ωραίος συνδυασμός rock και ηλεκτρονικών, που τους κάνει να ακούγονται ως κάτι ιδιαίτερο (δεν μπορείς δηλαδή να τους εντάξεις ούτε στον χώρο... Χωρίς Περιδέραιο, Οδός 55, Regressverbot κτλ.)
Πολύ ωραίο κομμάτι το «Χαοτόνικ» με το λαούτο, το κλαρίνο και την τρομπέτα, που κλείνει τον δίσκο, και εντυπωσιακά το «Ιστός» ή το «Λίλιθ», χωρίς κάποιο από τα υπόλοιπα πέντε tracks να υπολείπεται, σώνει και καλά, σε κάτι.
Μια άξια προσπάθεια!
Επαφή: https://www.b-otherside.gr/, https://fenseas.bandcamp.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου