ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 483

7/1/2023
«Απ' το ραδιόφωνο ακούω δυνατά τζαζρόκ» (και καλά...)
Εδώ πάντως υπάρχει τζαζ-ροκ. Και είναι 10 διαμάντια επιλεγμένα από τις πιο πίσω σειρές...
https://diskoryxeion.blogspot.com/2020/10/jazz-rock-fusion-10.html

7/1/2023
Την αμαρτία μου τη λέω. Εγώ το Πρωινό Τσιγάρο δεν το αντέχω. Το βαριέμαι αφόρητα, από τότε που το πρωτάκουσα. Άλλα του Μαυρουδή μου αρέσουνε...

7/1/2023
Θέλει κι ο Κανελλογαρυφαλόπουλος να κάνει κριτική στην κριτική! Φέρε το τετράδιό σου να σου βάλω «δέκα»...
Άμα θες να μου κάνεις κριτική Κανελλογαρυφαλόπουλε υπάρχουν κάτι χιλιάδες κείμενα εδώ πέρα, για να βγεις και να πεις... Τρούσα εδώ για τον Σαββόπουλο δεν μας τα λες καλά, εδώ για τον Χιώτη έχεις τα εξής λάθη, εδώ για το ελληνικό Hair του Πετρίτση μάς λες τις εξής μπαρούφες κ.ο.κ. Αλλά μπααα... τουμπέκα... τι κριτική να κάνει ο άνθρωπος, αφού είναι χειρότερος κι από τους μυρωδιάδες.
Γιατί ο μυρωδιάς είναι στην κουζίνα, πάνω από την κατσαρόλα, όταν γίνεται το φαΐ, και εκτός από το να το μυρίζει, παρακολουθεί κιόλας πώς γίνεται (και κάποια στιγμή θα μάθει), ενώ ο Κανελλογαρυφαλόπουλος, την ίδια ώρα, έχει αράξει στο μπαλκόνι και μυρίζει... αέρα κοπανιστό.
Κανελλογαρυφαλόπουλε βλέπω ότι σ’ αρέσουνε τα... σκανδαλάκια και οι εξυπναδούλες – για τίποτ’ άλλο δεν κάνεις. Αλλά κι εκεί έρχεσαι τελευταίος, γιατί σε τρώνε λάχανο οι πρωινάδες κι οι πρωινούδες.
Μείνε λοιπόν με τα 5-6 λάικ σου και κοίτα να δεις αν έρχομαι...

7/1/2023
Δεν μου αρέσει η τακτική να δείχνει ο άλλος τι κάνει ή τι αγοράζει με τα λεφτά του (δίσκους, βιβλία κ.λπ., δεν συζητάω καν για διαμερίσματα, αυτοκίνητα και τέτοια) από τα κανονικά μαγαζιά της πόλης ή του ίντερνετ. Με ενοχλεί, το θεωρώ πρόκληση, και γιατί ο διπλανός μου δεν έχει να φάει, και γιατί στην πολυκατοικία κρυώνουμε, επειδή οι μισοί δεν έχουν να πληρώσουν για θέρμανση, και γιατί εξαιτίας των γιορτών αξίζει να δείχνουμε κι ένα... αντικαταναλωτικό πνεύμα.
Κι εγώ μπορεί να αγοράζω κάποια πράματα (βιβλία και δίσκους βασικά), αλλά μου αρέσει να προβάλλω από δω πέρα μόνον όσα βρίσκω τυχαία και σχεδόν τζάμπα.
Όποιος έχει λεφτά και του περισσεύουν κάνει ή αγοράζει το οτιδήποτε. Δεν έχει κανένα νόημα να μας το δείξει. Δεν είναι μαγκιά το να αγοράζεις κάτι που μπορεί να κάνει 30, 50 ή 100 ευρώ. Απεναντίας έχει ένα νόημα να μας δείξει τι ανακάλυψε, αν ανακάλυψε, με 1 ευρώ ή 2 ευρώ, αν πρόκειται για βιβλία, ή με 2-3-5 ευρώ αν πρόκειται για δίσκους (κάτι που το κάνω από ’δω μέσα).
Ρίχνεις έτσι και το μήνυμα του second hand, που είναι και αντικαταναλωτικό (καθότι δίνεις αξία σε κάτι, που έχει ήδη καταναλωθεί και απλώς το ανακυκλώνεις) και οπωσδήποτε οικολογικό (αφού ακούς ή διαβάζεις πράματα που ήδη έχουν σπαταλήσει τους ενεργειακούς πόρους, που απαιτήθηκαν για να δημιουργηθούν).

[από το πρόγραμμα του «Έκβους», με Δημήτρη Ποταμίτη, Νίκο Τζόγια κ.ά., παραμονή Πρωτοχρονιάς, με 1 ευρώ]

6/1/2023
Διάβασα, σήμερα, ότι πέθανε η ηθοποιός Έλλη Λοΐζου. Λίγοι ξέρουν ότι έπαιζε σε μια ταινία του Νίκου Νικολαΐδη, το 1968, ανεύρετη σήμερα, την «Άνευ Όρων».

«Ανάμεσα στις γραφικότητες του 9ου Φεστιβάλ ήταν ο καβγάς του Τζαίημς Πάρις με την Έλλη Λοΐζου, πρωταγωνίστρια του “Άνευ Όρων”, που με την τολμηρή μίνι φούστα της, περιφερόταν σαν γνήσια στάρλετ στους παρασκηνιακούς χώρους του Φεστιβάλ. Σε μια στιγμή έντονων αντεγκλήσεων η Λοΐζου δηλώνει ότι θα κάνει δημόσιο στρηπ-τηζ για διαμαρτυρία και ο Τζαίημς Πάρις αδράχνει την ευκαιρία να θεσμοθετήσει έπαθλο 20.000 δρχ. σε όποια στάρλετ ξεντυθεί την ώρα της απονομής των βραβείων!».
[παλιά αυτά, το 1968]

6/1/2023
Πέθανε πρόωρα και ο Τζανλούκα Βιάλλι (και όχι Τζιανλούκα). Ωραίος γκολτζής. Είδα από το YouTube κάτι λίγα και θυμήθηκα... Εκτελούσε με την πρώτη και δίχως δεύτερη σκέψη. Σπάνια θα τον δεις να στοπάρει ή να κοντρολάρει, πριν σουτάρει. Στις λίγες φάσεις που το έκανε αυτό ήξερε ότι τον έπαιρνε να το κάνει. Να καθυστερήσει δηλαδή ένα-δυο δευτερόλεπτα, για να σιγουρέψει το γκολ. Τις απείρως περισσότερες φορές, όμως, η σιγουριά δεν του ήταν απαραίτητη. Του αρκούσε η αίσθηση. RIP.

[φωτογραφία του με μαλλιά από την εποχή της Γιουβέντους]

6/1/2023
Αν είχα μία στήλη σαν τα «μεζεδάκια» του Νίκου Σαραντάκου θα έκανα ένα κείμενο μόνο με τις βλακείες, τα λάθη και τις ανακρίβειες, που γράφτηκαν για τον Νότη Μαυρουδή αυτές τις μέρες.
Δεν έχω χρόνο να το κάνω. Και το βαριέμαι κιόλας. Να ξέρετε, όμως, ότι διαβάζετε ό,τι να ’ναι...

[αυτά που βλέπετε εδώ υπογραμμισμένα με κόκκινο προέρχονται από το ίδιο κείμενο! - για το πότε τελικά εκδιδόταν το TαR, ας αποφασίσει ο αναγνώστης μόνος του]
[εν τω μεταξύ μαθαίνουμε πως υπήρξαν και... εφημερίδες εφημερίδες Αντί, Σχολιαστής κ.λπ.]