Ένα παράξενο «έντεχνο» άλμπουμ, αλλά χωρίς μπουζούκι, έχουμε
εδώ. Λέγεται «Από Κάστανο και Έρωτα / De Marron et d’ Amour»
[ΑΤΤΙΚΟΣ, 2023] και περιέχει τραγούδια της Τέτης Κασιώνη, που τα αποδίδει
κιόλας και τα οποία είναι βασισμένα σε στίχους του Ηλία Παπακωνσταντίνου.
Μάλλον πρόκειται για το δεύτερο άλμπουμ τού Η. Παπακωνσταντίνου, καθώς έχει
προηγηθεί το «Αήττητο Αλάτι» [Μετρονόμος, 2018], σε μουσικές της Αρετής Δ.
Κοκκίνου.
Το «Από Κάστανο και Έρωτα / De Marron et d’ Amour» παρατηρούμε, κατ’ αρχάς, πως έχει
δύο τίτλους. Έναν ελληνικό και έναν γαλλικό. Και ακόμη πως ενώ τα τραγούδια
είναι εννέα (στο track list,
στο εξώφυλλο του CD-book), στην πράξη είναι τα
διπλά, δηλαδή δέκα οκτώ! Τι συμβαίνει, τελικώς, εδώ;
Το εξής απλό, αλλά όχι συνηθισμένο. Τα εννέα τραγούδια, δέχονται στίχους σε δύο γλώσσες, στην ελληνική και την γαλλική. Προηγούνται τα εννέα ελληνόφωνα κομμάτια και ακολουθούν τα εννέα γαλλόφωνα. Εν τω μεταξύ οι μουσικές και οι ενορχηστρώσεις είναι οι ίδιες και στα δέκα οκτώ tracks. Δηλαδή πάνω στην ίδια μουσική εγγραφή έχει τοποθετηθεί η ίδια φωνή (της Τέτης Κασιώνη), η οποία τραγουδά στην αρχή στη γλώσσα μας και μετά στην γαλλική. Φυσικά, έχουν γίνει οι απαραίτητες προσαρμογές στην γαλλική μετάφραση (από την ίδια την Τ. Κασιώνη), ώστε να μπορούν να τραγουδηθούν τα γαλλικά λόγια, πάνω στην ίδια μουσική.
Και το εξής περίεργο. Στο book της έκδοσης καταγράφονται 20 στιχουργήματα του Η. Παπακωνσταντίνου, ενώ 20 μεταφέρονται και στην γαλλική (ασχέτως αν μελοποιούνται εννέα). Μοιάζει δηλαδή το book και κάπως σαν ποιητική συλλογή.
Τα τραγούδια, τώρα, ενορχηστρώνονται από τον Θύμιο Παπαδόπουλο – για κιθάρες όλων των ειδών, κοντραμπάσο, τσέλο / μαντολίνο, ακορντεόν / μπαντονεόν, φλάουτο / κλαρινέτο / τζουρά και κρουστά, ενώ ένα από τα τραγούδια και μόνο στην ελληνική γλώσσα, το «Μπάρκο», τραγουδά ο Διονύσης Τσακνής.
Τα τραγούδια των Τέτης Κασιώνη-Ηλία Παπακωνσταντίνου είναι συμπαθητικά, ενώ τα αναδεικνύει ακόμη περισσότερο η ενορχήστρωση του Θύμιου Παπαδόπουλου, που χωρίς, και αυτή, να εντυπωσιάζει, ανταποκρίνεται «σωστά» στο ύφος τους (ή, αν θέλετε, δημιουργεί η ίδια ένα ύφος, που τους ταιριάζει).
Μπαλάντες, βασικά, ακούμε εδώ, ερωτικού περιεχομένου κυρίως, αλλά όχι μόνον, οι οποίες στηρίζονται σε «σωστούς» και καλούς στίχους, ενώ καλές είναι και οι συνθέσεις, όπως και οι ερμηνείες της Τ. Κασιώνη.
Βεβαίως τα τραγούδια δεν διαθέτουν αυτό το «κάτι παραπάνω», ώστε να ξεφύγουν από τα όρια του ευπρόσωπου, κατακτώντας εκείνα του αληθινά σπουδαίου και σημαντικού, αλλά δεν πειράζει.
Η προσπάθεια στο «Από Κάστανο και Έρωτα» είναι αληθινά καλή, ενώ κάποια επιμέρους κομμάτια αξίζει να ακουστούν περισσότερο και ευρύτερα, όπως το «Θέλει» ας πούμε.
Και κάτι επίσης παράξενο (για μένα) και αξιοπρόσεκτο. Τα τραγούδια στην γαλλική, τα ακούω «καλύτερα» στ’ αυτιά μου, απ’ όσο τα ελληνόφωνα. Δεν ξέρω, γιατί συμβαίνει αυτό. Δεν μπορώ εύκολα να το εξηγήσω. Ταιριάζει η γαλλική γλώσσα στα ερωτικά λόγια καλύτερα από την ελληνική; Συντελούν και τα ωραία γαλλικά της Τ. Κασιώνη;
Ό,τι και να συμβαίνει, πάντως, ο ακροατής (και ο αναγνώστης φυσικά) έχει να διαλέξει την εκδοχή εκείνη, που του αρέσει περισσότερο. Και αυτό το... προνόμιο της επιλογής δεν το συναντάς εύκολα σε δίσκους...
Επαφή: www.angelakis.gr
Το εξής απλό, αλλά όχι συνηθισμένο. Τα εννέα τραγούδια, δέχονται στίχους σε δύο γλώσσες, στην ελληνική και την γαλλική. Προηγούνται τα εννέα ελληνόφωνα κομμάτια και ακολουθούν τα εννέα γαλλόφωνα. Εν τω μεταξύ οι μουσικές και οι ενορχηστρώσεις είναι οι ίδιες και στα δέκα οκτώ tracks. Δηλαδή πάνω στην ίδια μουσική εγγραφή έχει τοποθετηθεί η ίδια φωνή (της Τέτης Κασιώνη), η οποία τραγουδά στην αρχή στη γλώσσα μας και μετά στην γαλλική. Φυσικά, έχουν γίνει οι απαραίτητες προσαρμογές στην γαλλική μετάφραση (από την ίδια την Τ. Κασιώνη), ώστε να μπορούν να τραγουδηθούν τα γαλλικά λόγια, πάνω στην ίδια μουσική.
Και το εξής περίεργο. Στο book της έκδοσης καταγράφονται 20 στιχουργήματα του Η. Παπακωνσταντίνου, ενώ 20 μεταφέρονται και στην γαλλική (ασχέτως αν μελοποιούνται εννέα). Μοιάζει δηλαδή το book και κάπως σαν ποιητική συλλογή.
Τα τραγούδια, τώρα, ενορχηστρώνονται από τον Θύμιο Παπαδόπουλο – για κιθάρες όλων των ειδών, κοντραμπάσο, τσέλο / μαντολίνο, ακορντεόν / μπαντονεόν, φλάουτο / κλαρινέτο / τζουρά και κρουστά, ενώ ένα από τα τραγούδια και μόνο στην ελληνική γλώσσα, το «Μπάρκο», τραγουδά ο Διονύσης Τσακνής.
Τα τραγούδια των Τέτης Κασιώνη-Ηλία Παπακωνσταντίνου είναι συμπαθητικά, ενώ τα αναδεικνύει ακόμη περισσότερο η ενορχήστρωση του Θύμιου Παπαδόπουλου, που χωρίς, και αυτή, να εντυπωσιάζει, ανταποκρίνεται «σωστά» στο ύφος τους (ή, αν θέλετε, δημιουργεί η ίδια ένα ύφος, που τους ταιριάζει).
Μπαλάντες, βασικά, ακούμε εδώ, ερωτικού περιεχομένου κυρίως, αλλά όχι μόνον, οι οποίες στηρίζονται σε «σωστούς» και καλούς στίχους, ενώ καλές είναι και οι συνθέσεις, όπως και οι ερμηνείες της Τ. Κασιώνη.
Βεβαίως τα τραγούδια δεν διαθέτουν αυτό το «κάτι παραπάνω», ώστε να ξεφύγουν από τα όρια του ευπρόσωπου, κατακτώντας εκείνα του αληθινά σπουδαίου και σημαντικού, αλλά δεν πειράζει.
Η προσπάθεια στο «Από Κάστανο και Έρωτα» είναι αληθινά καλή, ενώ κάποια επιμέρους κομμάτια αξίζει να ακουστούν περισσότερο και ευρύτερα, όπως το «Θέλει» ας πούμε.
Και κάτι επίσης παράξενο (για μένα) και αξιοπρόσεκτο. Τα τραγούδια στην γαλλική, τα ακούω «καλύτερα» στ’ αυτιά μου, απ’ όσο τα ελληνόφωνα. Δεν ξέρω, γιατί συμβαίνει αυτό. Δεν μπορώ εύκολα να το εξηγήσω. Ταιριάζει η γαλλική γλώσσα στα ερωτικά λόγια καλύτερα από την ελληνική; Συντελούν και τα ωραία γαλλικά της Τ. Κασιώνη;
Ό,τι και να συμβαίνει, πάντως, ο ακροατής (και ο αναγνώστης φυσικά) έχει να διαλέξει την εκδοχή εκείνη, που του αρέσει περισσότερο. Και αυτό το... προνόμιο της επιλογής δεν το συναντάς εύκολα σε δίσκους...
Επαφή: www.angelakis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου