ANUBIS, VERSTÄRKER, MT. ORIANDER / AMID THE OLD WOUNDS, BLACK ALEPH νέο ροκ από Γερμανία, Αυστραλία, ΗΠΑ...

ANUBIS: The Unforgivable [Bird’s Robe Records, 2024]
Οι Anubis προέρχονται από το Σίδνεϋ και το “The Unforgivable” είναι το έβδομο κατά σειρά άλμπουμ τους. Άρα λέμε για ένα συγκρότημα με τη δική του ιστορία στο χώρο του σύγχρονου rock, που επιχειρεί και μ’ αυτή τη δουλειά του να παρουσιάσει κάτι πρωτότυπο (στο μέτρο του δυνατού) και ολοκληρωμένο, που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες απαιτήσεις.

Κατ’ αρχάς να πούμε πως οι Anubis είναι ένα πολυμελές σχήμα, και αυτό κάτι σημαίνει. Υπάρχει, λοιπόν, μια progressive βάση, που χρωστά στους Yes ας πούμε, με το οικοδόμημα να είναι σύγχρονο βεβαίως και με πολλά στοιχεία να είναι δανεισμένα από το cinematic post-rock. Μέλη, λοιπόν, των Anubis είναι οι: Robert James Moulding φωνή, κιθάρες, κρουστά, σύνθια, David Eaton hammond, mellotron, ποικίλα keyboards, φωνητικά, Douglas Skene κιθάρες, ηλεκτρονικά, φωνητικά, Dean Bennison κιθάρες, σύνθια, φωνητικά, Anthony Stewart μπάσο, φωνητικά και Steven Eaton ντραμς, κρουστά, φωνητικά.
Φωνές, κιθάρες και πλήκτρα είναι τα βασικά στοιχεία, που συμπλέκονται, ωραία οπωσδήποτε, στο “The Unforgivable”, προκειμένου να περιγράψουν τις περιπέτειες ενός νεαρού ανθρώπου, που παγιδεύεται σε μια θρησκευτική σέχτα, κάπου στο Midwest των ΗΠΑ, και που αποδρά τελικά από την Legion of Angels (αυτή είναι η ονομασία της σέχτας), ανακαλύπτοντας ξανά τον εαυτό του.
Οπωσδήποτε το άλμπουμ εμφανίζει πολλές αξιοπρόσεκτες στιγμές, όπως συμβαίνει με τα tracks “Alone”, “The end of the age” και “The unforgivable”, στα οποία δεν είναι απόντες και κάποιοι “Floyd-ισμοί”, καταφέρνοντας να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατή, καθ’ όλη την εξέλιξη της ιστορίας. 

Επαφή: https://www.birdsrobe.com/

VERSTÄRKER: V [Finaltune Records, 2024]
Οι Verstärker προέρχονται από το Μόναχο και αποτελούνται εκ των Alexander Gili μπάσο, Roberto Cruccolini κιθάρες και Wolfgang Walter ντραμς. Πρόκειται για μια τριπλέτα λοιπόν, που δοκιμάζεται τώρα στο πέμπτο άλμπουμ της, γι’ αυτό το λόγο και “V”, το οποίο περιέχει πέντε tracks, τέσσερα μέσης διάρκειας και ένα μεγάλης (το έσχατο και 13λεπτο “Hazarai”).
Το συγκρότημα παρουσιάζει instrumental υλικό. Post-rock χονδρικώς, με καλές προσαρμογές της ηλεκτρικής κιθάρας, πάνω στα «καρφωμένα» ρυθμικά πλαίσια, με τις μελωδίες να διαθέτουν μια συνέχεια, χωρίς, όμως, να καταλήγουν κάπου. Αυτό είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά αυτού του είδους του rock, που διακόνησαν σχήματα σαν τους Mogwai – με τα κομμάτια να μην έχουν αρχή, μέση και τέλος.
Έτσι όπως εξελίσσονται λοιπόν, «άναρχα» και χωρίς μια συγκεκριμένη συναισθηματική διακύμανση, οι συνθέσεις των Verstärker δεν είναι εύκολο να σε «πιάσουν» και να σε ταρακουνήσουν – παρ’ όλη τη δύναμη και την ένταση, που εκλύονται.
Εντάξει υπάρχει ενδιαφέρον, αλλά υπάρχει και η πεποίθηση πως αυτό το κομμάτι του post-rock έχει ολοκληρωθεί αισθητικά εδώ και χρόνια.
Επαφή: https://meinverstaerker.bandcamp.com/album/v

MT. ORIANDER / AMID THE OLD WOUNDS: S/T [Time As a Color (GER), Count Your Lucky Stars (USA), Sncl (UK) etc., 2014]
Split 7ιντσο, που, στην πρώτη πλευρά, αποτυπώνει το 7λεπτο “You chip away everything that isn’t an elephant” των Mt. Oriander και στην δεύτερη τα “Field of view” και “Hypothetically speaking I” των Amid the Old Wounds.
Mt. Oriander είναι o Keith Latinen, κιθαρίστας, μπασίστας και τραγουδοποιός [γνωστός ίσως και από τους Empire! Empire! (I Was a Lonely Estate)], που τρέχει και την εταιρεία Count Your Lucky Stars. Η έδρα είναι κάπου στο Michigan και το μεγάλο κομμάτι, της πρώτης πλευράς, είναι ένα κάπως ασυνάρτητο συνθετικώς rock track, που βασικά λέει μια ιστορία, κάπως μελαγχολική, νοσταλγική σε σχέση με την παιδικότητα κ.λπ., που αποτυπώνεται ερμηνευτικώς μ’ έναν τρόπο... κάπου ανάμεσα στο τραγούδι και το σπικάρισμα. Δεν μπορώ να πω πως διατηρήθηκε ψηλά το ενδιαφέρον μου και στα επτά λεπτά του.
Στη δεύτερη πλευρά, τώρα, είναι καταγραμμένες δύο μπαλάντες, loner folk συνειδητότητας, τις οποίες αποδίδει με τη φωνή και την κιθάρα του ο Daniel Andreas Becker (που κρύβεται πίσω από την ονομασία Amid the Old Wounds). Κι αυτά είναι περίεργα κομμάτια, και αυτά στηρίζονται στα λόγια που τραγουδά με ιδιαίτερη εκφραστικότητα ο Becker, και εδώ παρουσιάζονται από λίγο έως πολύ θλιβερές ιστορίες – ενδιαφέρουσες ως ένα βαθμό.
Επαφή: https://countyourluckystars.bandcamp.com/album/mt-oriander-amid-the-old-wounds-split

BLACK ALEPH: Apsides [Art As Catharsis, dunk!records, 2024]
Οι Black Aleph είναι ένα καινούριο γκρουπ από τη Μελβούρνη, που κινείται σε... πειραματικούς και κάπως doomy «μεταλλικούς» δρόμους. Για τρίο πρόκειται, που το αποτελούν οι Lachlan Dale κιθάρες, εφφέ, Peter Hollo τσέλο και Timothy Johannessen daf, setar – με μια τραγουδίστρια (Jessika Kenney) και μια βιολίστρια (Natalya Bing) να συμπληρώνουν τη line-up του δίσκου τους, ως guests.
Και τα επτά κομμάτια του “Apsides” είναι πολύ καλά, δημιουργώντας, όλα μαζί, ένα εντελώς βαρύ, δυσκίνητο, αργό και σκοτεινό στην εξέλιξή του «έργο», με ήχο πολύ ιδιαίτερο – μια ιδιαιτερότητα που οφείλεται πρωτίστως στις κιθάρες και το τσέλο, που παίζονται με εφφέ, αλλά και στα ανατολίτικα κρουστά, που προσδίδουν στο άλμπουμ ένα ακόμη πιο εξώκοσμο άκουσμα.
Εντάξει, κάπου ανακαλείς τους Godspeed You! Black Emperor, αλλά το συνολικό αποτέλεσμα πάει πιο μακριά, έτσι όπως «ξεδιπλώνεται» το άλμπουμ, κινούμενο πάντα μέσα σ’ ένα μαύρο και δυσοίωνο πλαίσιο, το οποίο αποτυπώνουν, φυσικά, και κάποιοι από τους τίτλους των κομματιών (“Descent” “Occultation” κ.λπ.).
Αξιόλογο γκρουπ και προσπάθεια, συνολικώς, που μπορεί να ενδιαφέρει ροκ ακροατές τελείως διαφορετικών στυλ.
Επαφή: www.artascatharsis.com