ΤΡΥΦΩΝ ΛΑΖΟΣ το δεύτερο άλμπουμ του «Κάρμα Κομεντί»

Ήδη από την εποχή του πρώτου άλμπουμ του «Αναφορά», στην Puzzlemusik το 2019, ο Τρύφων Λάζος ήθελε να διασαφηνίσει τι ακριβώς επιδιώκει στο ελληνικό τραγούδι. Να δώσει, εννοώ, ένα «πρόσωπο» μιας μετα-ρεμπέτικης τραγουδοποιίας, ενδεδυμένης με ηλεκτρικά όργανα και με αισθητικές αναφορές στο indie rock. Αξιοπρόσεκτη η επιθυμία του, υπό την έννοια πως εκείνη η πρώτη απόπειρά του βρίσκει, τώρα, διέξοδο σ’ ένα επόμενο CD, που αποκαλείται «Κάρμα Κομεντί» (2025) και που κυκλοφορεί και αυτό από την Puzzlemusik. Θέλω να πω πως η συγκεκριμένη προβληματική εξακολουθεί να απασχολεί τον Λάζο – κάτι που σημαίνει πως εδώ υπάρχει πείσμα και ενδιαφέρον, ώστε να βαθύνει κι άλλο εκείνη η ιστορία, η οποία είχε αρχίσει να αναπτύσσεται προ εξαετίας.

Σίγουρα ο Τρύφων Λάζος, με το «Κάρμα Κομεντί» του, έχει ενδιαφέροντα πράγματα να μας προτείνει, μέσω των οκτώ τραγουδιών και των δύο ορχηστρικών του (στο τέλος κάθε «πλευράς», στις θέσεις πέντε και δέκα) και σίγουρα, εδώ, φαίνεται να βρίσκεται πιο κοντά σ’ αυτό το αισθητικό όραμά του από οποιαδήποτε άλλη φορά. Θέλω να πω πως και οι μελωδίες του είναι πιο ψαγμένες, και τα ακανόνιστα μουσικά μέτρα του πιο ενδιαφέροντα, ενώ και οι ενοργανώσεις έχουν κι αυτές κάτι καινούριο ή περίπου καινούριο να προτείνουν, συνδυάζοντας ηλεκτρικά, ηλεκτρονικά και ακουστικά στοιχεία. Μάλιστα, ιδιαίτερη σημασία έχουν στο άλμπουμ του τα κρουστά (daf, shaker, ντέφι, άλλα percussions, ούντου), που χειρίζονται οι Δάφνη Σβανιά και Gregorio Perico, μαζί με το τσέλο (Ειρήνη Αναστασίου) και τις δεύτερες φωνές (Ren Water, Greggy K.) – με τον ίδιο τον Λάζο να αναλαμβάνει τις κιθάρες, το μπάσο, το πιάνο, τον προγραμματισμό και το τραγούδι.
Ο Λάζος θέλει να γράψει στίχους απλούς και κατανοητούς, που να εμπεριέχουν, όμως, κάτι από τη βαρύτητα της ρεμπέτικης στιχοπλοκής, ανταποκρινόμενοι, συγχρόνως, και στις απαιτήσεις της δικής μας εποχής. Τούτο είναι το πιο δύσκολο, απ’ όλα όσα πράττει ή επιχειρεί να πράξει, ο καλός τραγουδοποιός, στο «Κάρμα Κομεντί». Εννοώ πως το παλεύει το πράγμα, και βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση, αλλά χρειάζεται ακόμη πιο μεγάλη προσπάθεια για να δέσει, όπως πρέπει, και τούτο το κομμάτι. Είναι σίγουρο, δε, πως αν ο στίχος βελτιωθεί κι άλλο, και τεχνικά και νοηματικά, τότε ο Λάζος θα κινηθεί ακόμη πιο ψηλά σαν τραγουδοποιός (στην πρώτη γραμμή, εννοώ).
Σαν τραγούδια, συνολικά, ξεχωρίζω από το «Κάρμα Κομεντί» το φερώνυμο track και ακόμη τα «Ο ουρανός χαμογελά» και «Χε χε», ενώ όλο το άλμπουμ, αισθητικά, έχει μια ενότητα κι ένα ύφος, ως προϊόν ευρύτερου ψαξίματος και σωστών επιλογών – κάτι όχι προφανές.
Επαφή: www.puzzlemusik.com