Ο Jussi Reijonen είναι φινλανδός κιθαρίστας, που έχει μείνει για χρόνια σε
διαφορετικές χώρες (Ιορδανία, Τανζανία, Ομάν, Λίβανος), ενώ τώρα ζει και
εργάζεται στην Αμερική. Έχει κάνει ήδη έναν προσωπικό δίσκο, τον “Un”, το 2013, ενώ τώρα
επανέρχεται με το δεύτερο CD
του “Three Seconds
/ Kolme Toista”
[Challenge Records, 2022], που έχει τίτλο στα αγγλικά και στα φινλανδικά, και
το οποίο περιλαμβάνει μόλις πέντε tracks (όλα δικά του), που κινούνται από διάρκειες 7:19 έως
10:40.
Στο άλμπουμ αυτό, τον Jussi Reijonen, που χειρίζεται άταστη και με τάστα ηλεκτρική κιθάρα, κλασική κιθάρα και ούτι, συνοδεύουν επίσης μουσικοί από τις ΗΠΑ (Jason Palmer τρομπέτα, φλούγκελχορν, Kyle Miles ακουστικό και άταστο μπάσο, Vancil Cooper ντραμς), την Τουρκία (Bulut Gülen τρομπόνι, Utar Artun πιάνο), την Ιορδανία / Ιράκ (Layth Sidiq βιολί ), την Παλαιστίνη (Naseem Alatrash τσέλο) και την Ιαπωνία (Keita Ogawa κρουστά).
Έχουμε λοιπόν ένα πολυεθνικό σύνολο, που δεν μπορεί
παρά να συμβολίζει και την πολυ-πολιτισμικότητα, που έχει βιώσει στη ζωή του
και τις δράσεις του ο Jussi Reijonen, και βεβαίως τις μουσικές
επιρροές του, που συνυφαίνονται με αυτήν ακριβώς την πολυ-πολιτισμικότητα.
Θα μπορούσε να χαρακτηρίσουμε το “Three Seconds / Kolme Toista” ένα ethnic-jazz CD; Αναμφιβόλως.
Το άλμπουμ, που ακούγεται σαν σύγχρονη σουίτα, ξεκινάει με το “The veil”, που διαθέτει eastern-arabic στοιχεία, με το βιολί του Layth Sidiq να δίνει κατεύθυνση, παράλληλα με τα κρουστά του Ιάπωνα Ogawa.
Στο “Transient” οι ανατολίτικες επιρροές είναι ακόμη περισσότερο εμφανείς, με το βιολί του Sidiq να πρωταγωνιστεί στην αρχή, μαζί με τα κρουστά του Ogawa, πριν αρχίσουν κι άλλα έγχορδα (ούτι, κιθάρες) να παίρνουν πάνω τους τις μελωδίες, που είναι εντελώς arabic. Φυσικά, η παρουσία του Reijonen εδώ είναι ακρογωνιαία.
“The weaver, every so often shifting the sands beneath her” αποκαλείται το τρίτο κομμάτι, που είναι ίσως το πιο rock και jazz του άλμπουμ (και με ethnic στοιχεία εννοείται), φέρνοντας στη μνήμη συνθέσεις του Rabih Abou-Khalil. Γενικώς, το κομμάτι αυτό αναπτύσσεται αργά κι έχει έναν ελεγειακό χαρακτήρα.
Με το “Verso”, που ακολουθεί, ο Jussi Reijonen δημιουργεί ακόμη μία πολύ ενδιαφέρουσα σύνθεση, «ήσυχη» στην αρχή, έντονη στην συνέχεια, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στην ενορχηστρωτική λεπτομέρειά της. Κι εδώ υπάρχει ηλεκτρισμός, όπως και έγχορδα σε παράταξη, μαζί με την τρομπέτα του Jason Palmer και το μικροτονικό πιάνο του Utar Artun. Πολύ ενδιαφέρον!
Το άλμπουμ θα ολοκληρωθεί με το “Median”, μία πολύ όμορφη σύνθεση, με μελωδικά προτερήματα δηλαδή, και με πολύ ωραία παιξίματα από πιάνο, έγχορδα, που εμφανίζει contemporary jazz και πιο abstract επιρροές.
Ένα περιπετειώδες, από ηχητικής άποψης, άλμπουμ είναι το “Three Seconds / Kolme Toista” του Jussi Reijonen, που έχει τον τρόπο να σε κρατάει «ζεστό», με την ουσιαστική πληθωρικότητά του.
Επαφή: www.challengerecords.com
Στο άλμπουμ αυτό, τον Jussi Reijonen, που χειρίζεται άταστη και με τάστα ηλεκτρική κιθάρα, κλασική κιθάρα και ούτι, συνοδεύουν επίσης μουσικοί από τις ΗΠΑ (Jason Palmer τρομπέτα, φλούγκελχορν, Kyle Miles ακουστικό και άταστο μπάσο, Vancil Cooper ντραμς), την Τουρκία (Bulut Gülen τρομπόνι, Utar Artun πιάνο), την Ιορδανία / Ιράκ (Layth Sidiq βιολί ), την Παλαιστίνη (Naseem Alatrash τσέλο) και την Ιαπωνία (Keita Ogawa κρουστά).
Θα μπορούσε να χαρακτηρίσουμε το “Three Seconds / Kolme Toista” ένα ethnic-jazz CD; Αναμφιβόλως.
Το άλμπουμ, που ακούγεται σαν σύγχρονη σουίτα, ξεκινάει με το “The veil”, που διαθέτει eastern-arabic στοιχεία, με το βιολί του Layth Sidiq να δίνει κατεύθυνση, παράλληλα με τα κρουστά του Ιάπωνα Ogawa.
Στο “Transient” οι ανατολίτικες επιρροές είναι ακόμη περισσότερο εμφανείς, με το βιολί του Sidiq να πρωταγωνιστεί στην αρχή, μαζί με τα κρουστά του Ogawa, πριν αρχίσουν κι άλλα έγχορδα (ούτι, κιθάρες) να παίρνουν πάνω τους τις μελωδίες, που είναι εντελώς arabic. Φυσικά, η παρουσία του Reijonen εδώ είναι ακρογωνιαία.
“The weaver, every so often shifting the sands beneath her” αποκαλείται το τρίτο κομμάτι, που είναι ίσως το πιο rock και jazz του άλμπουμ (και με ethnic στοιχεία εννοείται), φέρνοντας στη μνήμη συνθέσεις του Rabih Abou-Khalil. Γενικώς, το κομμάτι αυτό αναπτύσσεται αργά κι έχει έναν ελεγειακό χαρακτήρα.
Με το “Verso”, που ακολουθεί, ο Jussi Reijonen δημιουργεί ακόμη μία πολύ ενδιαφέρουσα σύνθεση, «ήσυχη» στην αρχή, έντονη στην συνέχεια, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στην ενορχηστρωτική λεπτομέρειά της. Κι εδώ υπάρχει ηλεκτρισμός, όπως και έγχορδα σε παράταξη, μαζί με την τρομπέτα του Jason Palmer και το μικροτονικό πιάνο του Utar Artun. Πολύ ενδιαφέρον!
Το άλμπουμ θα ολοκληρωθεί με το “Median”, μία πολύ όμορφη σύνθεση, με μελωδικά προτερήματα δηλαδή, και με πολύ ωραία παιξίματα από πιάνο, έγχορδα, που εμφανίζει contemporary jazz και πιο abstract επιρροές.
Ένα περιπετειώδες, από ηχητικής άποψης, άλμπουμ είναι το “Three Seconds / Kolme Toista” του Jussi Reijonen, που έχει τον τρόπο να σε κρατάει «ζεστό», με την ουσιαστική πληθωρικότητά του.
Επαφή: www.challengerecords.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου