Ο Julian Shore
είναι ένα σημαντικό όνομα της σύγχρονης, πιανιστικής τζαζ σκηνής. Στο δισκορυχείον έχουμε αναφερθεί κάμποσες
φορές στην περίπτωσή του, τόσο μέσω δίσκων άλλων, καθώς ο Shore ακούγεται στο φετινό “Ballads” του Noah Preminger (ή και στο “For Us, The Living II: Marcescence” του πνευστού Andrew Hadro από το 2018), όσο και
μέσω της προσωπικής δισκογραφίας του, και βασικά των CD του “Which Way Now?” από το 2015 και “Filaments”
από το 2012.
Στο πιο νέο άλμπουμ του, που αποκαλείται “Sub Rosa” [Chill Tone Records, 2025], και που είναι
ηχογραφημένο τον Αύγουστο του ’24, κάπου στο Connecticut, ο Shore εμφανίζεται με το τρίο του –δηλαδή τους Martin Nevin μπάσο
και Allan Mednard ντραμς– αποδίδοντας πρωτότυπο ρεπερτόριο, μα και διασκευές σε
συνθέσεις / τραγούδια των Beach Boys,
Duke Ellington, Wayne Shorter και
Jerome
Kern / Oscar Hammerstein II.
Εκείνο που εντυπωσιάζει, σε πρώτη φάση, στο “Sub Rosa”, είναι γλαφυρότητά του, όπως και η άνεση τού τρίο να κινείται σε ποικίλες αισθητικές περιοχές της jazz με την ίδια, πάντα, συνέπεια.
Φερ’ ειπείν στο άνοιγμα του άλμπουμ υπάρχει η σύνθεση “Messenger” (του Shore), μια ευθεία αναφορά στο ρεπερτόριο των Art Blakey & The Jazz Messengers (εποχής Wayne Shorter, δηλαδή 1959-1964). Ο Shorter υπήρξε δάσκαλος του Shore και μέσω αυτής της σύνθεσης έχουμε μια απόδοση τιμής (από τον μαθητή προς τον μάστερ). Εξάλλου εδώ διασκευάζεται και... κανονικός Shorter (ένα απόσπασμα από το “Pegasus”, από το άλμπουμ “Without a Net” του 2012). Υπάρχει ακόμη track με μπαρόκ αναφορές, το “Must keep going”, ποπ τραγούδια, όπως το κομμάτι των Beach Boys, το θαυμάσιο “Don’t talk (Put your head on my shoulders)” (από το “Pet Sounds”), κλασικές τζαζ συνθέσεις (σαν την “Blues in blueprint” του Duke) και στάνταρντ (το “All the things you are”), και βεβαίως, και πάνω απ’ όλα, ωραία και συνεπής jazz, σε κάθε διάστασή της, που έχει ως στόχο την ψυχική και συναισθηματική πληρότητα των πάντων, δηλαδή και του Julian Shore Trio –το αντιλαμβάνεσαι από τον τρόπο που αποδίδουν–, μα και όλων ημών.
Επαφή: www.julianshore.com
Εκείνο που εντυπωσιάζει, σε πρώτη φάση, στο “Sub Rosa”, είναι γλαφυρότητά του, όπως και η άνεση τού τρίο να κινείται σε ποικίλες αισθητικές περιοχές της jazz με την ίδια, πάντα, συνέπεια.
Φερ’ ειπείν στο άνοιγμα του άλμπουμ υπάρχει η σύνθεση “Messenger” (του Shore), μια ευθεία αναφορά στο ρεπερτόριο των Art Blakey & The Jazz Messengers (εποχής Wayne Shorter, δηλαδή 1959-1964). Ο Shorter υπήρξε δάσκαλος του Shore και μέσω αυτής της σύνθεσης έχουμε μια απόδοση τιμής (από τον μαθητή προς τον μάστερ). Εξάλλου εδώ διασκευάζεται και... κανονικός Shorter (ένα απόσπασμα από το “Pegasus”, από το άλμπουμ “Without a Net” του 2012). Υπάρχει ακόμη track με μπαρόκ αναφορές, το “Must keep going”, ποπ τραγούδια, όπως το κομμάτι των Beach Boys, το θαυμάσιο “Don’t talk (Put your head on my shoulders)” (από το “Pet Sounds”), κλασικές τζαζ συνθέσεις (σαν την “Blues in blueprint” του Duke) και στάνταρντ (το “All the things you are”), και βεβαίως, και πάνω απ’ όλα, ωραία και συνεπής jazz, σε κάθε διάστασή της, που έχει ως στόχο την ψυχική και συναισθηματική πληρότητα των πάντων, δηλαδή και του Julian Shore Trio –το αντιλαμβάνεσαι από τον τρόπο που αποδίδουν–, μα και όλων ημών.
Επαφή: www.julianshore.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου