17/3/2023
Με κάτι τέτοιες αυτάρες άκουσε τον ήχο που ερχόταν,
καλπάζοντας, ανοίγοντας την εταιρεία του, την Music-Box/Pan-Vox, στα νέα παιδιά
και στα νέα ρεύματα, στην ποπ και στο ροκ, στα μέσα του '60.
Εμείς, οι της μουσικής, τιμούμε συνεχώς τον Μαρτέν Γκεσάρ
και την γυναίκα του Μαρίκα (που κάποιοι λένε ότι εκείνη ήταν ο ιθύνων νους),
εσείς οι του σινεμά κοιτάτε να φτιάξετε κανα ντοκιμαντεράκι...
[στα σχόλια ρίχνουμε Music-Box και Pan-vox αυθωρεί]
17/3/2023
>>Στη χθεσινή δημοσκόπηση μόλις το 8% πιστεύει ότι
ήταν ανθρώπινο λάθος. Αυτό είναι προφανώς μία αποτυχία της Κυβέρνησής μας ότι
δεν καταφέραμε να εξηγήσουμε στον κόσμο τι πραγματικά συνέβη.<<
[Άδωνις]
Βασικά εδώ λέει, τελείως ξεδιάντροπα, ότι η κοινωνία δεν
χρειάζεται σκεπτόμενους πολίτες, μα πολίτες και νεολαία ηλίθιους, που να
χάβουν, χωρίς πολλή σκέψη, την γελοία και αήθη προπαγάνδα τους – η οποία, όπως
βλέπουμε όλες αυτές τις μέρες, δεν θα μπορούσε να ήταν ούτε περισσότερο άθλια,
ούτε περισσότερο ογκώδης.
17/3/2013
>>Αυτή είναι η «Μαρία Τσάλλα», η κατάσκοπος που
αποκάλυψε η ΕΥΠ -Είχε μαγαζί με πλεκτά στο Παγκράτι<<
Τους έφυγε, τους άφησε τα πλεχτά αμανάτι κι εκείνοι το
προπαγανδίζουν για επιτυχία και θέλουν να τους πούμε και μπράβο. Γελάει ο
κόσμος. Τους φτύνουνε και πλένονται... Άσε να διαβάσουμε τίποτα πιο
ενδιαφέρον...
15/3/2023
Άμα είχαμε 90s θα έγραφα συνέχεια για
τέτοια θέματα... καναδέζικη ψυχεδέλεια ας πούμε, ιταλικό και ισπανικό
progressive, krautrock, canterbury sound κ.λπ. (όπως έγραφα, εξάλλου, στο Jazz
& Τζαζ και στο ΖΟΟ). Τώρα το βαριέμαι τελείως. Δεν βρίσκω κάποιο ιδιαίτερο
νόημα. Νομίζω, μάλιστα, πως... τρεις κι ο κούκος ασχολούνται πλέον μ' αυτά τα
πράματα. Προσωπικά μ' ενδιαφέρει απείρως περισσότερο να γράφω για... εσωτερικά
ζητήματα, αλλά τούτο δεν σημαίνει πως σταμάτησα να εκτιμώ κάτι τέτοιες
γκρουπάρες... Τελείως πιτσιρίκια ρε φίλε...
https://www.youtube.com/watch?v=JZKm6eZye94
15/3/2023
Τότε οι ποδοσφαιριστές ήταν αληθινά λαϊκά είδωλα και τους
έβλεπες να ποζάρουν ακόμη και σε ειδησεογραφικά ή και οικογενειακά περιοδικά –
και όχι μόνο σε ποδοσφαιρικά έντυπα. Τώρα δεν υπάρχουν λαϊκά ποδοσφαιρικά
είδωλα. Κατ’ αρχάς οι έλληνες παίκτες είναι ελάχιστοι στο πρωτάθλημα και βασικά
μετριότητες, ενώ δεν «δένονται» με τις ομάδες τους, αφού μετά από ένα-δυο
χρόνια μετεγγράφονται αλλού. Αυτή είναι η κατάντια του επαγγέλματος του...
ποδοσφαιριστού.
[ΜΙΜΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ]

15/3/2023
Τι να πούμε τώρα για τον θρυλικό Μίμη Παπαϊωάννου, που έφυγε
σήμερα από τη ζωή;
Δεν θέλω να αντιγράψω τα νούμερα από τη wiki, που δείχνουν
τα κατορθώματά του, θέλω να πω μόνο εκείνα που θυμάμαι... Πως ήταν ο κορυφαίος
αριστεροπόδαρος της εποχής του, πως έπαιζε συνήθως «μέσα αριστερά», κάπως σαν
κρυφός σέντερ φορ, πως είχε τρομερή αίσθηση του γκολ, πλήρη εποπτεία του χώρου
της μικρής και της μεγάλης περιοχής, και ακόμη τρομερό άλμα, που τον έκανε να
«στέκεται» στον αέρα, σκοράροντας πολλές φορές με το κεφάλι, αυτός ένας κοντός
οπωσδήποτε ποδοσφαιριστής.
Ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της ΑΕΚ –το μεγαλύτερο θα
πούνε οι περισσότεροι–, είναι δικό του. Εν ειρήνη...
14/3/2023
>>Γιάννης Οικονομίδης: Το Σινεμά της
Σκληρότητας<<
Καμία σκληρότητα δεν υπάρχει στο σινεμά του Οικονομίδη. Η
«σκληρότητα» είναι επίπλαστη, μοιάζει με καρικατούρα. Έχει χαρακτήρα
καταπραϋντικό. Σαν τους εξορκισμούς. Ακόμη και στην καλύτερη ταινία του, που
μάλλον είναι το «Μικρό Ψάρι», η «σκληρότητα», όταν ανακατεύεται με τα ήθη και
τα έθιμα του υποκόσμου, χάνει το απρόσμενό της, και μετατρέπεται σε κάτι αβαρές
και αναμενόμενο.
Όποιος δεν έχει δει το «Έγκλημα στο Καβούρι» του Κώστα
Καραγιάννη δεν ξέρει τι θα πει σκληρότητα στο ελληνικό σινεμά. Ο αείμνηστος Βαγγέλης
Σειληνός κάνει κάτι τύπους σαν τον Μουρίκη να μοιάζουν με κατηχητόπουλα...
14/3/2023
Ο ένας βάζει κάποιο γιο να ζητάει συγγνώμη από τον πατέρα,
γιατί δεν μπήκε στο τραίνο (ο γιος), ώστε να πάρει σύνταξη ο πατέρας, ο άλλος
λέει ότι τα Τέμπη είναι έγκλημα συλλογικής ευθύνης και ότι πρέπει να κάνουμε
όλοι την αυτοκριτική μας, ένας τρίτος λέει ότι ο Βαρουφάκης έπεσε επίτηδες πάνω
στις μπουνιές και τις κλωτσιές, για να ξαναβγεί βουλευτής, κι ένας τέταρτος
ισχυρίζεται ότι ο ΠΘ δεν ήξερε τίποτα για την κατάσταση των τραίνων, επειδή
νόμιζε, ξέρω γω, ότι είναι σαν της Αυστρίας και της Σουηδίας.
Είμαι σίγουρος πλέον ότι μόνον άνθρωποι σαν την Στανίση, με
αληθινή λαϊκή κουλτούρα δηλαδή, έχουν αίσθηση εκείνων που λένε.
>>Στανίση για Αγγελάκα και Τέμπη: «Πρέπει να είσαι
πολύ κακός για να πεις τέτοια πράγματα»<<
14/3/2023
>>Θεοδωρικάκος για Βαρουφάκη: Πρωτοφανής ανευθυνότητα
-Μετατρέπει μια τρισάθλια επίθεση σε πολιτικό σόου για να μπει στη
Βουλή<<
Βασικά δεν τον θέλει η δεξιά στη Βουλή, γιατί της κόβει την
αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές, και το λέει ξεκάθαρα και ξεδιάντροπα.
Κατά τα λοιπά η δήλωση του... προποτζή δεν διαφέρει καθόλου
από εκείνες τις εμετικές που διαβάσαμε ότι ο Βαρουφάκης προκάλεσε, τάχα, μόνος
του τον ξυλοδαρμό του.
13/3/2023
Τα όσκαρ τελείωσαν εδώ. Όταν αγνοήθηκε
υποψήφια ταινία, που έπρεπε να βραβευτεί γι΄αυτό και μόνο το πλάνο, οποιαδήποτε
συζήτηση είναι περιττή.
11/3/2023 Ποιος έχει τα ούμπαλα να γράψει ένα
βιβλίο ουσίας γι' αυτό τον δίσκο; Το λέω, γιατί μας τα έχετε πρήξει με το
ελληνικό ροκ και με τους "εμβληματικούς" δίσκους του...
11/3/2023 Κανονικά το κράτος θα έπρεπε να
αποζημιώνει και όσους ακούνε τινάς δίσκους του Αγγελάκα... Ατελεύτητο
μαρτύριο...
11/3/2023
Η... πισπιριγκοποίηση του εγκλήματος των Τεμπών, δηλαδή η
πολτοποίησή του, έτσι ώστε να προσαρμοστεί στις προδιαγραφές του
μιντιακού-επικοινωνιακού αλαλούμ, σε συνδυασμό με την στοχοποίηση των πάντων,
βάσει του «όλοι φταίμε» του ΠΘ, «οπλίζουν» τον κοινωνικό πάτο.
>>Άγνωστοι επιτέθηκαν στον Γ. Βαρουφάκη στα
Εξάρχεια-Του έσπασαν τη μύτη<<
10/3/2023
Πέθανε, σήμερα, ο συγγραφέας και ποιητής Αλέξης Πάρνης,
σχεδόν 100 χρονών. Είχαμε γράψει παλιότερα, στο LiFO.gr, λίγα λόγια για τον
Αλέξη Πάρνη, σε σχέση με την ταινία «Το Νησί της Αφροδίτης»...
>>Στο «Νησί της Αφροδίτης» (προβλήθηκε τη σεζόν
1969-70) ο Σκαλενάκης καταπιάνεται μ' ένα διάσημο θεατρικό τού Αλέξη Πάρνη
(είχε τον ίδιο τίτλο) που παιζόταν, στις αρχές του '60 συνεχώς στα θέατρα της
τότε ΕΣΣΔ (πάνω από 22 χιλιάδες παραστάσεις γράφει η Βικιπαίδεια) και το οποίο
είχε να κάνει με τον ένοπλο αγώνα των Κυπρίων απέναντι στους Άγγλους, στα
χρόνια της πρώτης ΕΟΚΑ, στη δεκαετία του '50.
Ο Πάρνης προς το τέλος του 1962 με αρχές του '63 έρχεται
στην Ελλάδα για μόνιμη εγκατάσταση, μετά από χρόνια παραμονής στην πρώην
Σοβιετική Ένωση, βασικά γιατί το έργο του προοριζόταν να ανεβεί στο Κρατικό
Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στη Θεσσαλονίκη. Και όντως, το έργο θα ανεβεί, μετά από
κάποιες πρόσκαιρες περιπέτειες (που είχαν πολιτικό χρώμα) στις 24 Ιανουαρίου
1963 στο Θέατρο Μακεδονικών Σπουδών, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού και με βασική
πρωταγωνίστρια την Κυβέλη. Αυτό το θεατρικό έγινε σενάριο μερικά χρόνια
αργότερα και ταινία περαιτέρω από τον Γιώργο Σκαλενάκη.
(update: Στελέχη της ΕΡΕ δεν έβλεπαν με καλό μάτι το
ανέβασμα σε κρατική σκηνή έργου έλληνα συγγραφέα που είχε έρθει από την
Σοβιετική Ένωση, δημιουργώντας ζήτημα – για ένα έργο, που ήταν καθαρά
πατριωτικό. Αλλά και το τότε παράνομο ΚΚΕ είχε στο στόχαστρο τον Πάρνη, που τον
είχε ήδη διαγράψει, επειδή είχε αναπτύξει φιλία με τον Ζαχαριάδη – με τη σχέση,
ανάμεσα στα δύο μέρη, να αποκαθίσταται δεκαετίες αργότερα).
(Και σε σχέση με την ταινία του Σκαλενάκη). Ο γιος μιας
Κύπριας –υποδύεται η Κατίνα Παξινού– απαγχονίζεται από τους Άγγλους, αλλά η
ίδια δεν αφήνει να συμβεί το ίδιο και σ' έναν Βρετανό αξιωματικό, που έχει
πιαστεί αιχμάλωτος για αντίποινα. Η εμφάνιση της Παξινού στο ρόλο της μάνας
είναι αρκετή, για να προσδώσει στην ταινία του Σκαλενάκη ένα ειδικό ενδιαφέρον.
Εξάλλου πρόκειται για την μοναδική εμφάνιση τής μεγάλης ηθοποιού σε ελληνική
ταινία.
Στη μνήμη έχει παραμείνει και η μουσική του φιλμ, γραμμένη
από τον Μίμη Πλέσσα, και βασικά το τραγούδι «Αν βουληθώ να σ' αρνηθώ» με τον
Μιχάλη Βιολάρη.<<
Και κάτι ακόμη. Η δική μας κλάση θυμάται τον Αλέξη Πάρνη
κυρίως από το σίριαλ «Το Φως του Αυγερινού», που βασιζόταν σε δικό του σενάριο
και που το βλέπαμε την ώρα του σεισμού των Αλκυονίδων, το Φλεβάρη του ’81...
10/3/2023
>>Μητσοτάκης σε ΠτΔ: Να διασφαλίσουμε ότι η έρευνα για
τα αίτια της τραγωδίας θα γίνει με διαφάνεια και ταχύτητα<<
Το ότι πήγε να της πει τέτοια παπαρέλα και γίνεται πρώτο
θέμα δεν το εξετάζω. Το εντάσσω απλώς στο καθεστώς «λατρείας ηγεμόνος» που
βιώνει η χώρα, κατά το πρότυπον της Βορείου Κορέας. Απορώ, δε, πως δεν έχει
δοθεί ακόμη εντολή να κλαίμε όλοι μαζί, όπως βουρκώνει η κυβέρνηση, στις
πλατείες και στις ρούγες.
Α... και τα Τέμπη «με ταχύτητα». Στο τσάκα-τσάκα. Μάνι-μάνι.
Το Μάτι, όμως, αγάλι-αγάλι, να παίζει και στις εκλογές του 2027, ου μην αλλά
και του 2031...
10/3/2023
>>Η κυβέρνηση προχωρά άμεσα στην υλοποίηση των
δεσμεύσεων του Κυριάκου Μητσοτάκη μετά το δυστύχημα<<
Σαν να λέμε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δίνει εντολή στην
κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να πει στον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι ο Κυριάκος
Μητσοτάκης έδωσε εντολή στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να υλοποιήσει τις
δεσμεύσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Πού είσαι κατακαημένε Φώσκολε να δεις τους σκιτζήδες μαθητές
σου...
10/3/2023
Κρίμα, όταν είχε έρθει στην Ελλάδα, να μην τον βουτήξει ένας
παραγωγός και να τον χώσει σ’ ένα στούντιο, για να ηχογραφήσει τo Άσμα Ασμάτων,
σε μετάφραση Σεφέρη, ή έστω ένα σινερομάντζο από την Βεντέτα, με εύχυμα
strings…
[Ιδέες ρίχνω, για όσους τις πιάνουν...]
https://www.youtube.com/watch?v=Pa-iRcmVdhI
9/3/2023
Μέγας Σπανός, μέγιστος Πυθαγόρας, ασυναγώνιστος Πάριος.
Μήπως και ανέβουμε λιγουλάκι... γιατί δεν βγαίνει αλλιώς... Όχι να γελάμε, σαν
τους χάχες ηθοποιούς στην πορεία, αλλά έτσι κάπως να ξεχαστούμε μια στάλα...
https://www.youtube.com/watch?v=C2idAqZvfAE
9/3/2023
Τι ακριβώς έκανε ο Παπαστάθης στο Κύτταρο, με το Σαββόπουλο,
και πότε ακριβώς το έκανε; Το λέω, γιατί διαβάζω διάφορα από δω κι από κει,
αλλά κανένας δεν φιλοτιμήθηκε να το ψάξει...
>>«Δέκα μικρές ταινίες γύρισε για τον Σαββόπουλο ο
Παπαστάθης. Χρησιμοποιώντας τους “μύθους” που έθρεψαν τον ελληνισμό, σαν βασικό
κύτταρο και δένοντάς τες με την παράσταση του Σπαθάρη και τα τραγούδια του
Σαββόπουλου. Και οι δέκα ταινίες, και ο μπερντές, κινούνται ανάμεσα στα
τραγούδια, χωρίς να επιχειρούν να τα ερμηνεύσουν. Ο θεατής-ακροατής ξαφνιάζεται
στην αρχή, αλλά εξοικειώνεται γρήγορα και παγιδεύεται σ’ αυτή την παράλληλη
έλξη των αισθήσεών του. Πρώτη ταινία η Μαρία η Πενταγιώτισσα. Η Φρίντα
Ποπελίνα, σύζυγος του Αχιλλέα Μαδρά και μόνιμη πρωταγωνίστρια στις ταινίες του,
στην οθόνη. Η Μαύρη Θάλασσα και η Μεγάλη Ιδέα ζωντανεύουν τώρα πια μόνο με
λιθογραφίες και λαϊκές εικόνες των Βαλκανικών Πολέμων. Στο μέτρημα του χρόνου
το κινούμενο σχέδιο του Αλέξη Κυριτσόπουλου είναι ο βασικός συντελεστής. Η
αναφορά στο ζεϊμπέκικο και στα υπόγεια ρεύματα, στην υπόγεια λειτουργία του, με
μια τελετουργική εμφάνιση των μεγάλων του λαϊκού τραγουδιού που πέθαναν, κι όλα
αυτά από φωτογραφίες που έχει στο αρχείο του ο Ηλίας Πετρόπουλος. Σημαντική,
εκφραστική η δουλειά του Παπαστάθη στο “Είδα την Άννα κάποτε”. Μέσα από πίνακες
του Ν.Γ. Πεντζίκη ζωντανεύει η μνήμη της Θεσσαλονίκης, σε συνδυασμό με την
μνήμη ενός κοριτσιού. Φωτογραφημένο έτσι, που να δείχνει αδρό, πληγωμένο ίσως,
οπωσδήποτε ανθρώπινο, το πρόσωπο της Υβόννης Μαλτέζου “δένει” στην αντίθεση με
την τρυφερότητα του χώρου.(...) Επιστέγασμα του θεάματος ο Καραγκιόζης.
Φιγούρες του Σπαθάρη παρελαύνουν σ’ ένα κάρο. Στην οθόνη κι ο Σαββόπουλος, σε
φιγούρα κι αυτός. Οι άλλοι εξαφανίζονται, η φιγούρα πέφτει, γίνεται κομμάτια,
για να καταλήξει στο στομάχι του γνωστού καραγκιοζέικου φιδιού». <<
https://www.lifo.gr/culture/music/tetoies-meres-prin-apo-50-hronia-kykloforei-bromiko-psomi-toy-dionysi-sabbopoyloy
9/3/2023
>>Μητσοτάκης: Μέχρι το τέλος του καλοκαιριού η
τηλεδιοίκηση<<
Εγώ λέω να τον αφήσουμε να το κάνει... να το δούμε τέλος
πάντων... Και να κάνει εκλογές τον Σεπτέμβρη, δεν γ@μιέται... έτσι κι αλλιώς
στημένο είναι το παιγνίδι. Από ανίκανους σε ανικανότερους πηγαίνουμε και
τούμπαλιν...
Κι αυτά περί συνταγματικού πραξικοπήματος εγώ τ’ ακούω
βερεσέ, όταν επί μνημονίων κουρελιάστηκαν τα πάντα...