ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 201

19/11/2019

Έχω τουλάχιστον δυο δεκάδες βιβλία που ντοκουμεντάρουν το Πολυτεχνείο (και υπάρχουν άλλα τόσα και περισσότερα) και δεν περιμένω από την πιο καινούρια έρευνα να προσκομίσει κάτι καινούριο, κάτι που δεν το ξέρουμε. Έτσι, δεν είμαι σίγουρος αν θα αγοράσω το βιβλίο του Ιάσονα Χανδρινού «Όλη Νύχτα Εδώ», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τον Καστανιώτη. Διάβασα, όμως, ορισμένα πράγματα σχετικά με το βιβλίο, στην Εφημερίδα των Συντακτών, και απέκτησα, εμμέσως, κάποια γνώμη – που δεν είναι και η καλύτερη δυνατή.
Ο Χανδρινός συλλέγει προφορικές μαρτυρίες από πρωταγωνιστές του Πολυτεχνείου και ανάμεσα και από τον επικεφαλής των ειδικών δυνάμεων του στρατού (Βουλιέρης), εκείνο το ξημέρωμα της 17ης Νοέμβρη του ’73.
Ο Βουλιέρης υποστηρίζει αθλιότητες, που δεν τις υποστήριξαν ούτε οι χουντικοί στον καιρό τους (πως ήταν οι φοιτητές εκείνοι, με πρώτο τον Λαλιώτη, που ζήτησαν την εισβολή του τανκ στο Πολυτεχνείο!) και οι οποίες αθλιότητες μένουν ασχολίαστες από τον Χανδρινό!
Έχω τη γνώμη, και τούτο το έχω γράψει πολλές φορές στο δισκορυχείον (και με ποικίλες αφορμές), πως οι προφορικές μαρτυρίες, οι συνεντεύξεις, για γεγονότα του απομακρυσμένου παρελθόντος (30, 40, 50 χρόνια πριν, μα ακόμη και μετά από 10 ή 20) δεν έχουν καμμιάν αξία αν δεν ντοκουμεντάρονται, και αν ο δημοσιογράφος, ιστορικός κ.λπ. δεν ελέγχει αυτά που ακούει (δίχως να καταγράφει μηχανικά ό,τι του λένε), στριμώχνοντας ή υπενθυμίζοντας στον συνομιλητή του πώς έχουν τα καθέκαστα. Δεν μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι γουστάρει κι εσύ να τον ακούς σφυρίζοντας αδιάφορα. Αυτά δεν γίνονται. Δεν είναι επιστήμη αυτό το πράγμα.
Οι προφορικές μαρτυρίες, το ξαναλέμε, αποτελούν πολύ συχνά, συχνότατα, λούμπα, μαύρη τρύπα, για την ιστοριογραφία και απορώ πώς επαγγελματίες ιστορικοί, σαν τον Χανδρινό, πέφτουν μέσα έτσι αβασάνιστα.

18/11/2019

Είμαστε σπορτίβοι τύποι...

18/11/2019

Γελοίες και προσβλητικές δηλώσεις από τον «πρώτο πολίτη της χώρας» γενικότερα, αλλά και ειδικότερα για κάθε έναν από εμάς που δεν είναι (κι ούτε γουστάρει να γίνει) Τσιτσιπάς...

18/11/2019

Η χούντα υπήρξε η μεγάλη «μανούλα» στη χειραγώγηση των αθλητικών γεγονότων. 50 χρόνια μετά, τα διδάγματά της δεν έχουν χάσει τίποτα από την «αίγλη» τους...

NOORVIK, echolons))) δύο σύγχρονα γερμανικά progressive συγκροτήματα

NOORVIK: Omission [Tonzonen Records, 2019]

Οι Noorvik είναι τέσσερις Γερμανοί από την Κολωνία (Arnd Finke ντραμς, Hennes Ernst κιθάρες, Dominik Hornung μπάσο, Johannes Schreiter κιθάρες). Έχουν ηχογραφήσει ήδη ένα άλμπουμ (πέρυσι), ενώ τώρα έχουν έτοιμο και το δεύτερό τους, το “Omission”, που περιλαμβάνει τέσσερα tracks (δύο 8λεπτα, ένα 9λεπτο κι ένα 10λεπτο), έχοντας βινυλιακή διάρκεια (κυκλοφορεί και σε βινύλιο εξάλλου). Noorvik είναι η ονομασία μιας πόλης στην Αλάσκα, και από ’κει πήρε το όνομά του το συγκρότημα που κινείται στο χώρο του σύγχρονου κιθαριστικού progressive.

Άλλοι αυτού του τύπου τα συγκροτήματα μπορεί να τα αποκαλούν και post-rock, άλλοι stoner (μέσα και οι διάφορες υποκατηγορίες), όμως, στη βάση, έχουμε να κάνουμε με το παλαιό progressive, που πάντα, σε κάθε νεο-διαμορφωμένο μουσικό τοπίο, θα βρίσκει τις τρύπες, ώστε να εισχωρεί και να απασχολεί.

Ορχηστρικά είναι και τα τέσσερα κομμάτια των Γερμανών. Και σαν τέτοια κυλάνε «μια χαρά», είναι πολύ καλά δηλαδή, όντας ενταγμένα σ’ αυτό το βαρύ, ελαφρώς space σκηνικό, που ξέρουν να στήνουν οι Τεύτονες, καλύτερα απ’ όλους, ήδη από την εποχή των Epitaph (και όλων των υπολοίπων).

Εξαιρετική δουλειά από τις κιθάρες (που αντικαθιστούν, έτσι όπως σβήνονται τα ίχνη τους στο βάθος, ακόμη και τα keyboards), moody γενικώς ατμόσφαιρα, γειωμένο ρυθμικό τμήμα, με βαριά σκασίματα στα ντραμς, και με το μπάσο, να «χτυπάει» νότες, αργά, τελετουργικά σχεδόν, οι Noorvik… ή μάλλον το “Omission” είναι ένα άλμπουμ ιδιαίτερου progressive χρώματος, που σίγουρα θα ενδιαφέρει την νεότερη γενιά.

Οι παλαιότεροι ίσως το βρουν «τυπικό», αλλά δεν είναι...

echolons))): Idea of a Labyrinth [Tonzonen Records, 2019]

Περίεργη γραφή ονόματος, γι’ αυτό το γερμανικό γκρουπ από την Φρανκφούρτη του Μάιν, τους echolons))), που τώρα αποτελούνται από τους Daniel Dorn φωνή, κιθάρες, René Zeuner κιθάρες, φωνητικά, πλήκτρα, ήχοι, Martin Prasche μπάσο και Hendrik Prause ντραμς – παρότι στην ηχογράφηση του πιο πρόσφατου άλμπουμ τους, του “Idea of a Labyrinth”, υπάρχει διαφοροποιημένη line-up (ντράμερ είναι ο Denis Grushin, ενώ υπάρχουν και τέσσερα ακόμη ονόματα σε πλήκτρα, μπάσο, τσέλο και βιολί). Και τα περίεργα δεν σταματούν εκεί, γιατί το “Idea of a Labyrinth” αν και είναι ηχογραφημένο στην Φρανκφούρτη, έχει μίξη και γενικότερη παραγωγή από στούντιο της Μόσχας, ενώ ξαναγύρισε στην Γερμανία, στο Αμβούργο, για το mastering (διάβασα στο δίκτυο πως, σε κάποια φάση, πέρασε και από την Καλιφόρνια, αλλά κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώνεται στα credits του εξωφύλλου).

Οι echolons))) είναι, και αυτοί, ένα σημερινό progressive συγκρότημα (δίχως να εφάπτεται σε «στονεριές» και τα ανάλογα). Οι επιρροές του είναι περισσότερο «κλασικές» (οι Genesis των seventies ας πούμε), χωρίς να παραβλέπουμε και κάποια eighties ηχοχρώματα να αναπτύσσονται (και που παραπέμπουν ενίοτε στους U2).

Τα παιξίματα είναι πολύ καλά, υπάρχει ποικιλία, σωστή χρήση των επιμέρους οργάνων και ήχων (πλήκτρα, εφφέ, έγχορδα), ενώ και από στιχουργικής πλευράς το συγκρότημα καλά κρατεί με τη σύγχρονη θεματολογία του να ενδιαφέρει και να ελκύει (οι ανθρώπινοι φόβοι, η ψηφιακή υποδούλωση και άλλα τινά).

Το “Idea of a Labyrinth” διαθέτει ενότητα, παλμό, ορθή εξέλιξη και ωραία παρουσιασμένα ηχοχρώματα, που το κάνουν αληθινά ενδιαφέρον καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής του (πολύ ωραίο το κλείσιμο με το “The science of sleep” και τις αγωνιώδεις νύχτες της αϋπνίας).

Επαφή: www.creative-eclipse.com

GENTIHAA ελληνικό progressive μέταλλο

Καινούριο ελληνικό μεταλλικό συγκρότημα, οι Gentihaa (Beheaal μπάσο, Merenhor ντραμς, Andre φωνή, Valgran κιθάρα, Dracul κιθάρα), έχουν τώρα έτοιμο το πρώτο τους CD, που έχει τίτλο “Reverse Entropy” [Symmetric Records, 2019] και που είναι σε παραγωγή και ενοργάνωση του Bob Katsionis. Το ποιος είναι ο Katsionis δεν χρειάζεται να το ξαναπούμε (ex-Firewind, Outloud, Septic Flesh, Nightfall, Serious Black, Revolution Renaissance κ.λπ. – και αφήνουμε κατά μέρος τα προσωπικά άλμπουμ του), χρειάζεται όμως να πούμε πως το συγκεκριμένο όνομα παραπέμπει χοντρικώς και σε κάποια συγκεκριμένα... μεταλλικά εδάφη, εκείνα του progressive μετάλλου, με τις όποιες black ή λιγότερο black αναφορές, γεγονός που εν πάση περιπτώσει διαπιστώνεται και στο παρόν άλμπουμ.

Μπαντάρα είναι οι Gentihaa, δεν υπάρχει θέμα. Και με τέτοιο άλμπουμ, και με τέτοια παραγωγή δεν μπορεί παρά να διεκδικήσουν πολλά στο χώρο – και δεν εννοούμε μόνον εντός, αλλά και έξω από την Ελλάδα.

Το “Reverse Entropy” είναι εξαιρετικό. Βαρύ και επικό και με ενδιαφέρον στιχουργικό θέμα (ο πλανήτης καταστρέφεται, αλλά κάποιοι είναι έτοιμοι να... αντιστρέψουν την εντροπία, γυρίζοντας πίσω τον χρόνο και σώζοντάς τον) έχει τον τρόπο να σε ταρακουνήσει και μουσικά, καθώς διαθέτει «τα πάντα».

Άψογο μπροστάρη, τον Andre Boutos, που έχει γράψει τα λόγια και τραγουδάει όπως θέλει (και στρωτά και σε φάση death growl), δύο κιθαρίστες που σμπαραλιάζουν τα ηχεία μας, κι ένα ρυθμικό τμήμα που κρατάει τη θέση του, με πάθος και με δύναμη. Αν σε όλα τούτα προσθέσεις την παραγωγή του Κατσιώνη, που γεμίζει με πλήκτρα και τεντώνει σε όγκο, τότε δεν έχεις παρά ένα top άλμπουμ για τον χώρο, που ικανοποιεί απολύτως.

Επαφή: www.gentihaa.bandcamp.com/album/reverse-entropy

Τι συνέβαινε στη χώρα τον ταραγμένο Νοέμβρη του 1973 στις Τέχνες και τα Γράμματα; Θέατρο, κινηματογράφος, μουσική, βιβλίο, χορός, εικαστικά, διαλέξεις, αλλά και η λογοκρισία να δουλεύει...

Με ψάξιμο σε βιβλία και περιοδικά προέκυψε ένα ημερολόγιο για τον Νοέμβρη του 1973. Οι βασικές πηγές ήταν: ο τόμος Χρονικό ’74 / Καλλιτεχνική Πνευματική Ζωή [Έκδοση Καλλιτεχνικό Πνευματικό Κέντρο Ώρα, Αθήνα, Νοέμβριος 1974] και το βιβλίο του Γ. Μανώλη (Μανώλης Γλέζος) Ημερολόγιο του Βιβλίου [Εκδόσεις Βέγας, Αθήνα 1974]. Από κει και πέρα βοήθησαν εφημερίδες και άλλα έντυπα της εποχής... 

1 Νοεμβρίου

Το Λύκειο των Ελληνίδων θα δίνει παραστάσεις στη διάρκεια του χειμώνα κάθε Πέμπτη στο Θέατρο Αλίκη, με ελληνικούς χορούς και τραγούδια. 

2 Νοεμβρίου

Το νέο διοικητικό συμβούλιο της Ε.Μ.Σ.Ε. (Ένωση Μουσικοσυνθετών-Στιχουργών Ελλάδος) καταρτίστηκε σε σώμα ως εξής: Πρόεδρος Γιώργος Κατσαρός, αντιπρόεδρος Πυθαγόρας, γενικός γραμματέας Λευτέρης Παπαδόπουλος, ταμίας Θεόδωρος Δερβενιώτης, σύμβουλοι Χρήστος Λεοντής, Τάκης Παναγόπουλος, Σπύρος Παπαβασιλείου, Λυκούργος Μαρκέας, Μιχάλης Βιολάρης, Τόλης Βοσκόπουλος, Γιάννης Κακουλίδης. 

3 Νοεμβρίου

– Η Ελληνοαμερικανική Ένωση προκηρύσσει διαγωνισμό σχεδίου, ζωγραφικής, χαρακτικής και γλυπτικής για Έλληνες και Αμερικανούς που ζουν στην Ελλάδα, ηλικίας μέχρι 35 ετών. Θα δοθούν 4 βραβεία σε ισάριθμους καλλιτέχνες, οι οποίοι θα εκθέσουν τα έργα τους στην Ένωση.

– Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ του Κάσσελ παρουσιάζεται σε πρώτη εκτέλεση το Ντούο για Τσέλο και Κρουστό του Δημήτρη Τερζάκη, με ερμηνευτές τον διάσημο βιολοντσελίστα Siegfried Palm και τον χειριστή κρουστών Christoph Caskel. Το έργο αυτό είχε παραγγελθεί στον Τερζάκη από την διεύθυνση του φεστιβάλ.

Η συνέχεια εδώ...

https://www.lifo.gr/articles/archaeology_articles/259370/ti-synevaine-stin-ellada-stis-texnes-kai-ta-grammata-ton-taragmeno-noemvri-toy-1973