ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 603

1/10/2024
Η Μαρινέλλα το 1969 ήταν πλέον μεγάλη φίρμα. Είχε κάνει ήδη τις πρώτες μεγάλες επιτυχίες της στο σινεμά και τη δισκογραφία, και ετοιμαζόταν να δουλέψει στο Στορκ, μαζί με τον Νταλάρα. Οι δημοσιογράφοι την κυνηγούσαν, κι εκείνη μιλούσε ελεύθερα, όπως συνήθιζαν να μιλάνε παλιά οι άνθρωποι. Εδώ λέει σωστά και προφητικά πράγματα για την σπουδαία Πόλυ Πάνου.

Αν ένας πρώτης κλάσης νέος τραγουδιστής, μιλούσε έτσι σήμερα, για κάποιον λίγο παλαιότερο συνάδελφό του, θα είχε γίνει το σώσε. Θα είχαν πέσει πάνω του όλες οι αρσενικές και θηλυκές καρακάξες των μίντια και θα έπαιζαν τη δήλωσή του ξανά και ξανά. Αυτό ενδεχομένως να «κούμπωνε» τον νεότερο, να μαζευόταν και να μην γούσταρε να ξαναπεί τη γνώμη του. Η ελευθερία σου περιορίζεται, όταν κάτι που θα πεις θα γίνει βούκινο. Όταν θα το πάρει ο κάθε ηλίθιος, θα το μεταφέρει όπου γουστάρει, θα το διαστρέψει, θα του δώσει τις σημασίες που θέλει κ.ο.κ.
Η Πόλυ Πάνου εκείνη την εποχή μπορεί να μην είχε δει αυτή την αποστροφή τής Μαρινέλλας. Αν και είναι πιθανό κάποιοι να της την σφύριξαν. Να απάντησε άραγε; Ποιος ξέρει... Μάλλον όχι... πρέπει να το ψάξω λίγο αυτό. Εξίσου πιθανό είναι, πάντως, τη δήλωση να την πήρε ο αέρας...
Αν και η ουσία, εδώ, είναι πως η Μαρινέλλα τα είπε όπως πρέπει. Και η ιστορία απέδειξε πως είχε δίκιο, αφού στη δεκαετία του ’70 η Πόλυ Πάνου έμεινε πίσω, κάνοντας κάποιους λαϊκούς δίσκους, που δεν θα γνώριζαν ιδιαίτερη επιτυχία – εν πάση περιπτώσει δεν θα μπορούσε, ποτέ, να συναγωνιστούν τις επιτυχίες της Μαρινέλλας, που είχε ξεκινήσει δίπλα στον Στέλιο και που δέκα χρόνια αργότερα είχε στρίψει μόνη της σχεδόν σ’ έναν επόμενο δρόμο, εκείνον του ελαφρολαϊκού, χαράζοντάς τον από την αρχή, με όλες τις άλλες (και άλλους) να ακολουθούν.

1/10/2024
Αριστουργήματα του φολκ, που, στην Ελλάδα, τα ξέρουνε 5-10 άτομα... Tri Yann…
https://www.youtube.com/watch?v=M4ZBwWxT_u8

30/9/2024
Παλιά, στα σέβεντις, οι Έλληνες διασκευάζανε Kris Kristofferson, o Γιάννης Φουντής των Hooks ας πούμε, το “For the good times” με ελληνικά λόγια (ακούγεται και στο Ρυθμός και Νειάτα), που είχε πάει Νο 1 στα Hot Country Singles του Billboard και στο Νο 11 του Hot 100, ενώ τώρα, όταν No 1 στην Αμερική είναι ξανά country και μάλιστα από μαύρο(!) (κάτι λέει σαν κομμάτι), οι Έλληνες κοιμούνται όρθιοι... 

30/9/2024

Αν πάτε να ψηφίσετε την Κυριακή κι έχετε κάποιο γούστο τέλος πάντων, όπως το ελπίζω... σας ξορκίζω. Μην στοιχηθείτε πίσω από τους ατάλαντους. Ψηφίστε κατσαπλιάδες.

30/9/2024
Το κείμενο για τον Nick Gravenites πήγε σφαίρα. Το διάβασε πολύς κόσμος, έκανε πολλά shares και αυτό οπωσδήποτε είναι κάτι που με ευχαρίστησε. Ήταν ένα κείμενο συνοπτικό φυσικά, που ήταν κομμένο στα δύο. Στη φάση του Nick στα κλασικά χρόνια του ροκ, στην Αμερική, από το 1965 έως το 1973, και στη φάση του με την Ελλάδα. Φυσικά, παραλείφθηκαν πολλά, και ανάμεσα σε άλλα, όλη η δισκογραφία του από το 1973 μέχρι σήμερα. Αν δεν έκοβα το κείμενο σ’ αυτά τα δύο μέρη θα έγραφα ακόμη. Πρέπει λοιπόν να βρίσκεις έναν τρόπο να τελειώνεις κάτι που αρχίζεις σχετικά σύντομα, γιατί έτσι απαιτούν οι ρυθμοί της δουλειάς, δίχως όμως να προδίδεις το θέμα σου. Και είμαι σίγουρος πως δεν το πρόδωσα, καθώς και τα καλά λόγια περίσσεψαν.
Ξαναλέω ότι ο κόσμος δεν έχει συνειδητοποιήσει πόσο μεγάλος υπήρξε ο Nick Gravenites... και μια τελευταία απόδειξη είναι το βίντεο που ακολουθεί...
Τι να λέμε τώρα... Όταν λέει τραγούδι σου ο Dylan, τα πάντα έχουν τελειώσει...
https://www.youtube.com/watch?v=mUw4IBozJvY

28/9/2024
Marinella style... Όλγα Καρλάτου...
https://www.youtube.com/watch?v=NxMrPbGbprs

28/9/2024
Πριν από 5 μήνες κυκλοφόρησε η δεύτερη έκδοση του «Ραντεβού στο Κύτταρο / Η ελληνική ποπ & ροκ μουσική μέσα από τη δισκογραφία της / 1965-1982» [Όγδοο, 2024].
Στην κατηγορία «ΤΕΧΝΗ-ΘΕΑΤΡΟ-ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ» του βιβλιοπωλείου Πολιτεία, το βιβλίο βρίσκεται στη δεύτερη θέση στις «πωλήσεις 6μήνου», κάτι που οφείλεται σ’ εσάς.

Σας ευχαριστώ πολύ και πάμε γι’ άλλα...

27/9/2024
Όταν σε κοιτώ στα μάτια / μη τα ρίχνεις χαμηλά
Βάζω μέσα στο μυαλό μου / πράγματα τρελά...
Πεθαίνω μ’ αυτή τη στροφή του Άκη Πάνου.
Όταν τη λέει η Μαρινέλλα όμως, όχι η μία και η άλλη...

TOUMANI DIABATÉ ένας μεγάλος μουσικός από το Μαλί, που πέθανε πριν από λίγες μέρες – συνέβαλε, με τους δίσκους και τις συνεργασίες του, όσο λίγοι στην έκρηξη της world music στα 80s και τα 90s

Μία από τις μεγαλύτερες μουσικές «επαναστάσεις», που ζήσαμε, όσοι θυμόμαστε καλά τα έιτις, ήταν η έκρηξη του world και του ethnic – στο δεύτερο μισό εκείνης της δεκαετίας. Η ποπ, το ροκ, η τζαζ, το blues και τα λοιπά, μπορεί να ακολουθούσαν την πορεία τους, αλλά συνάμα σαν ακροατής, ο καθένας και η καθεμία από εμάς, ένοιωθε, πως «τα πάντα» είχαν τελειώσει και πως ό,τι άκουγες, από ’κει και πέρα, ήταν απλώς αναμασήματα. Ευχάριστα και ωραία, που μπορεί να σου κρατούσαν καλή παρέα, στα κλαμπ και τα μπαρ, αλλά, εν πάση περιπτώσει, αναμασήματα.
Ήταν προφανές, θέλω να πω, πως το διαφορετικό δεν θα μπορούσε να προέλθει, πλέον, από τη Δύση, και από τα γνωστά κέντρα της ποπ, και πως θα έπρεπε, αυτά ακριβώς τα κέντρα, κάποιο μέρος τους τέλος πάντων, να την ψάξει προς άλλες κατευθύνσεις, αν ήθελε η μουσική να κάνει ένα βήμα παρακάτω.
Οι πολιτικές του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική ήταν μια πολύ βασική αιτία, που έσπρωξε κάποιους ευαισθητοποιημένους και οπωσδήποτε υποψιασμένους μουσικούς της εποχής να ανοίξουν τη βεντάλια των επιρροών τους προς άλλες κατευθύνσεις. Ο πρώτος εξ αυτών (τουλάχιστον από τα μεγάλα ονόματα) ήταν ο Peter Gabriel, ο οποίος το 1980 τραγουδά το “Biko” (κομμάτι επηρεασμένο από τον θάνατο του νοτιοαφρικανού ακτιβιστή των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων Steve Biko το 1977), κάνοντας ποπ με afro στοιχεία, συνιδρύοντας το 1982 το φεστιβάλ WOMAD, πριν έλθει η ώρα να βάλει στα σκαριά και την Real World Records το 1989.
Ο δεύτερος ήταν ο Paul Simon, ο οποίος το 1986 κυκλοφορεί το πολύ επιτυχημένο LP “Graceland”, συνεργαζόμενος και με νοτιοαφρικανούς μουσικούς, δείχνοντας πως ο δρόμος δεν είναι άλλος από αυτόν του ανακατέματος δυτικών και αφρικανικών (εν προκειμένω) επιρροών, έτσι ώστε να μπουν οι βάσεις για ένα νέο είδος μουσικής, που δεν θα άφηνε ανεπηρέαστη και την ποπ. Να μην ξεχνάμε πως το 1988 ο Eddy Grant θα έσπαγε τα κοντέρ με το “Gimme hope Jo'anna”, δηλαδή μ’ ένα ακόμη τραγούδι κατά του απαρτχάιντ, κάτι που θα έκανε (από την μεριά του afro) και ο Mory Kanté από την Γουινέα με το “Yé ké yé ké” του την προηγούμενη χρονιά (1987).
Το 1986 δημιουργείται στο Λονδίνο η World Circuit Records, η οποία μέχρι το τέλος της δεκαετίας θα τυπώσει απίστευτους δίσκους των Kanté Manfila, Ali Farka Toure, Jali Musa Jawara, Abdel Gadir Salim, Orchestra Baobab κ.ά., πριν ο Nick Gold, μαζί με τον Ry Cooder, προκαλέσουν σεισμό, λίγο μετά το μέσο των 90s, με τους περίφημους Buena Vista Social Club (1997).
Ένας άλλος πολύ σημαντικός παραγωγός της εποχής –λέμε πάντα για την δεκαετία του ’80– ήταν ο Αμερικανός Joe Boyd, τον οποίο ο κόσμος θα τον ήξερε ως «Βρετανό», αφού από τα σίξτις ήδη ήταν εγκατεστημένος στο Λονδίνο, δουλεύοντας στην πορεία με τους Pink Floyd, τους Fairport Convention, τους Incredible String Band, τον Nick Drake, την Vashti Bunyan, τις καναδές αδελφές McGarrigle κ.ά. Το 1980 ο Boyd θα ιδρύσει την περιώνυμη Hannibal Records αρχίζοντας, σταδιακά, να ηχογραφεί και καλλιτέχνες από την ανατολική Ευρώπη, τον «τρίτο κόσμο» και από αλλού, ή τέλος πάντων να κυκλοφορεί δίσκους τους, επιχειρώντας και αυτός τη δική του μεγάλη παρέμβαση.
Έτσι, το 1986, ο Boyd θα βγάλει άλμπουμ του Αιθίοπα Mahmoud Ahmed, έτη φωτός μπροστά από τις συλλογές “Éthiopiques”, που θα ξεκινούσαν το 1998, θα ηχογραφήσει τους Ούγγρους Muzsikás και την Márta Sebestyén, θα κυκλοφορήσει LP του Κουβανού Silvio Rodriguez, των Trio Bulgarka, των Ισπανών Ketama και Pata Negra και ήταν τότε, εκείνη την εποχή, όταν θα τύπωνε και το περίφημο LP “Kaira” (1988) το πρώτο αυστηρά προσωπικό άλμπουμ του Μαλινέζου Toumani Diabaté στη Δύση (και όπου αλλού) σε παραγωγή της Lucy Durán. Γι’ αυτό τον μεγάλο μουσικό, που θα έφευγε από τη ζωή στις 19 Ιουλίου, στα 59 χρόνια του, θα πούμε πολλά στη συνέχεια.

Θυμάμαι τον αείμνηστο φίλο Γιάννη Αδαλόπουλο συνεργάτη και στο περιοδικό «Jazz & Τζαζ» να μου λέει από εκείνη ήδη την εποχή, στο τέλος των έιτις, πως... το ροκ έχει πλέον τελειώσει και πως η νέα μουσική ήταν αυτή της Hannibal του Joe Boyd και όλων των άλλων παραγωγών, με ήχους από τους ξεχασμένους κόσμους. Το έβλεπα, το άκουγα, αλλά... Πάντα πίστευα στην απελευθερωτική δύναμη του ροκ, και τότε και σήμερα ακόμη (κάτι που είναι πλέον ψευδαίσθηση), αλλά εκείνα τα χρόνια μού φαινόταν κάπως βαρύ να το αποδεχθώ. Ο Γιάννης όμως επέμενε – και κάτω από το δικό του μουσικό ψηστήρι, να το πω έτσι, θα αγόραζα τελικά, τότε, το άλμπουμ “Songhai” [Hannibal, 1988] με τους Ketama, τον Toumani Diabaté και τον άσσο μπασίστα Danny Thompson (από Pentagle κ.λπ.), το οποίο έχω ακόμη στη δισκοθήκη μου, και εξακολουθώ να το απολαμβάνω, όπως και την πρώτη φορά.
Ο Γιάννης, που πίστεψε από νωρίς στους ήχους από τα πέρατα του κόσμου, όπως και στα αναρίθμητα crossovers που θα ακολουθούσαν, θα συναντούσε τον Toumani Diabaté σ’ ένα από τα ταξίδια του στο Αμπιτζάν της Ακτής Ελεφαντοστού, σε κάποιο φεστιβάλ world music, θα συζητούσε μαζί του, και τον Ιούλιο του 2000 εκείνη τη συζήτηση θα την μετέφερε και στο «Jazz & Τζαζ» (τεύχος #88). Είναι ό,τι ακολουθεί (με τα λόγια του Diabaté):
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/toumani-diabate-enas-megalos-moysikos-apo-mali-poy-pethane-prin-apo-liges-meres

η BLANCA ALTABLE και ο BIEL MARTÍ είναι δύο καταλανοί τραγουδοποιοί, που τώρα κυκλοφορούν σπουδαία άλμπουμ

BLANCA ALTABLE: Las Formas del Agua [Segell Microscopi, 2023]
Η Blanca Altable (γεννημένη στο Burgos της Ισπανίας, το 1984) είναι συνθέτρια και βιολίστρια, με ειδίκευση στην καστιγιάνικη μουσική παράδοση.

Στην πατρίδα της το όνομά της θεωρείται και είναι σημαντικό, με τις δραστηριότητές γύρω από τα θέματα που την ενδιαφέρουν να ξεπερνούν τα live και τη δισκογραφία, καθώς επεκτείνονται και σε άλλες κατευθύνσεις (με το να συγκροτεί η ίδια ή να συμμετέχει σε φορείς, που να επιλαμβάνονται των θεμάτων της παράδοσης κ.λπ.). Είναι, επίσης, βραβευμένη μουσικός, έχοντας αντιπροσωπεύσει τη χώρα της σε διεθνή φεστιβάλ, ενώ, όπως διαβάζουμε και στο βιογραφικό της, έχει περιοδεύσει εκτενώς στην Αφρική, συνεργαζόμενη με μουσικούς από την Κένυα, την Νότια Αφρική, τις Σεϋχέλλες και το Σουδάν.
Περαιτέρω η Blanca Altable έχει εμφανισθεί στη δισκογραφία με διάφορα σχήματα ή σε projects και συλλογές, με το παρόν CD “Las Formas del Agua” να αποτελεί το δεύτερο προσωπικό άλμπουμ της (είχε προηγηθεί το “Somos Polvo” το 2021), στο οποίο καταγράφονται εννέα συνθέσεις της, τις οποίες, περαιτέρω, έχει ενορχηστρώσει.
Στο “Las Formas del Agua” η Blanca Altable χειρίζεται βιολί, πλήκτρα, ενώ κάνει και φωνές, με τους Iván Cebrián βιολί, Diana Samprón κρουστά, Samuel Peñas μπάσο, εφφέ και Coco Moya & Alex Hache επίσης φωνές να συμπληρώνουν το σχήμα. Υπάρχουν και αφήγηση (με lyrics από τους Blanca Altable και Alex Hache) σ’ ένα κομμάτι, αλλά το άλμπουμ είναι βασικά ορχηστρικό (με κάποια χρήση φωνών).
Να πούμε λοιπόν πως εδώ η Blanca Altable συνθέτει μουσικές που ξεπερνούν τα πρώτα στεγανά όρια των παραδοσιακών φορμών, επεκτείνοντάς τα προς πιο σύγχρονες διαστάσεις.
Έντεχνη φολκλορική μουσική έχουμε εδώ, με συνθέσεις έντονες, δυναμικές, που στηρίζονται βεβαίως στα βιολιά, έχοντας το μπάσο σε κυρίαρχο ρυθμικό ρόλο, και με τις φωνές να διανθίζουν τα κομμάτια μ’ έναν τρόπο ας τον πούμε «αιθέριο», «μαγικό» και τ’ ανάλογα. Υπάρχει δε πολύ ωραία αρμονική διαχείριση στο θέμα «φωνή», και είναι κάτι αυτό που προσδίδει στο “Las Formas del Agua” γενικότερα κάποια ιδιαίτερα και, σίγουρα, ελκυστικά χαρακτηριστικά – με συνθέσεις σαν τις “Under the sea”, “Nubola”, “Dew” κ.λπ. να εντυπωσιάζουν ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο. Για το πώς ενσωματώνουν τις φωνές μέσα στα γενικότερα οργανικά passages.
Πολύ καλό άλμπουμ!

BIEL MARTÍ: La Llum Que Portes Dins [Segell Microscopi, 2023]
Ο Biel Martí είναι ένας καταλανός τραγουδοποιός, γεννημένος το 1995 – είναι δηλαδή 28 ετών. Ο άνθρωπος αυτός είναι singer-songwriter, έχοντας ηχογραφήσει τουλάχιστον ένα ακόμη άλμπουμ, το “Somnis per a tu i per a mi” (στην αρχή της χρονιάς), ενώ τώρα, στο τέλος του 2023, επανέρχεται και μ’ ένα δεύτερο, που έχει τίτλο “La Llum Que Portes Dins”.
Το άλμπουμ αυτό περιέχει δεκατρείς πρωτότυπες μπαλάντες του Biel Martí, που είναι τραγουδισμένες στη γλώσσα του.
Το ύφος είναι εκείνο το ανάλογο των αμερικανών τραγουδοποιών των sixties-early seventies, που μπορεί να εκκινούσαν από τον Bob Dylan και την Joan Baez, φθάνοντας μέχρι τον Townes Van Zandt και τον Neil Young, χρησιμοποιώντας κάποιες φορές και ηλεκτρικά όργανα, τραγουδώντας για πρόσωπα και καταστάσεις που είτε τους στοίχειωναν (παίρνοντας αφορμές από το ιστορικό παρελθόν), είτε άμεσα τους αφορούσαν (σε σχέση με τα κοινωνικοπολιτικά της εποχής).
Εκεί, σ’ αυτό το πλαίσιο κινείται και ο Biel Martí (κιθάρες, φωνή), ο οποίος έχει δίπλα του, σ’ αυτόν τον δίσκο, τους Francesc Ibarra & Albert Ibarra μπάσο, Albert Paredes ηλεκτρική κιθάρα, dobro, lap steel και Josep Haro πιάνο.
Ναι, τα τραγούδια κινούνται και προς το folk-rock ορισμένες φορές και προς το country-folk (πάντα στις αμερικάνικες εκδοχές τους), ενώ θεματικά έχουν να κάνουν με ιστορίες που αφορούν fiction πρόσωπα, ντεσπεράδος ή όχι, αν κρίνουμε και από ορισμένους τίτλους (“La balada de la Maria i el Marc”, “Dolça Nina” κ.λπ.), έχοντας πολύ καλή δηλαδή φοβερή ροή.
Φαίνεται, δηλαδή, πως ο Biel Martí δεν είναι τυχαίος, πως ο άνθρωπος ξέρει να γράφει τραγούδια, και όχι απλώς ξέρει, αλλά είναι και καταπληκτικός.
Μπορεί τα λόγια του να είναι στα καταλανικά, αλλά τα κομμάτια φαίνεται ότι «μετράνε». Ότι κάνουν «μπαμ» από μακριά.
Δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω κάποιο κομμάτι από εδώ, γιατί όλος ο δίσκος κυλάει με θαυμαστή ενότητα, θα επιχειρήσω όμως να το κάνω για το “Recordo”, ένα κομμάτι που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το κλασικό και αγαπημένο, αμερικάνικο, ρεπερτόριο της εποχής. Και δεν είναι μόνον ένα...
Αληθινά ωραίος δίσκος!
Επαφή: https://www.microscopi.cat/

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 523

31/7/2023
Τα έκανε σκ@τά στις φωτιές του ’21, καθώς επί υφυπουργίας του (Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων) κάηκαν στα Βίλια 95.000 στρέμματα, στην Βαρυμπόμπη 84.000 και στην Εύβοια 512.000 στρέμματα, κι έτσι τον πήρανε από κει, σαν άχρηστο, και τον στείλανε στο Αμύνης, για αγρανάπαυση. Επί ημερών του πιάσανε φωτιά τα στρατόπεδα (έγινε κι αυτό!) κι εκείνος πήγε την άλλη μέρα για να επιθεωρήσει, βγάζοντας απόρρητους χάρτες στη φόρα! Κι επειδή είναι... αγαπητός στο στράτευμα (κατά πώς τα λέει το «γαλάζιο» ρεπορτάζ), εκείνοι τον παίρνουνε μάνι-μάνι από κει και τον φυτεύουνε υποψήφιο στην περιφέρεια, επειδή ο νυν περιφερειάρχης, όταν η χώρα καιγόταν, έφερνε στροφές στο Ζάππειο.
Λείπουν οι Σακελλάριος-Γιαννακόπουλος να γράψουνε την επιθεώρηση της χρονιάς...

31/7/2023
Τα «Jazz & Τζαζ» τα ανοίγω, όταν ψάχνω να βρω κάτι – που, τελικά, με λίγο κόπο το βρίσκω. Πέφτω, όμως, επάνω και σε διάφορα άλλα πράγματα, που με παραξενεύουν λιγάκι, ακόμη και μετά από τόσα χρόνια. Να, όπως αυτό το αφιέρωμα στις εταιρείες της country και του αμερικάνικου folk Rounder και Flying Fish, από τα 70s και 80s.
Παράξενα κείμενα είναι αυτά, μη αναμενόμενα. Κι αυτό έχει αξία στα έντυπα. Να διαβάζεις μη αναμενόμενα θέματα. Τέτοια προσπαθώ να γράφω και τώρα, ασχέτως αν το καταφέρνω πάντα ή όχι.

Εδώ διάβαζες για Norman Blake, Tony Trischka, Peter Rowan, John Hartford, David Grisman κ.λπ., κ.λπ. (η φωτό μεγεθύνεται). Άγνωστους γενικώς, στην Ελλάδα, αλλά πολύ σπουδαίους μουσικούς (και συγκροτήματα), με μεγάλη προσφορά στο ροκ, την country, το bluegrass, το folk κ.λπ.

Δέκα δίσκοι, αλλά εννέα φαίνονται εδώ (ο δέκατος ήταν ένας των New Grass Revival).
[έχει και τραγούδια στα σχόλια]

31/7/2023
>>Χαρδαλιάς για Μάτι: Όσα χρόνια και να περάσουν δεν ξεχνάμε πόσο άδικα χάθηκαν 102 συνάνθρωποί μας<<
[παλιότερη δήλωση]
Πρέπει να βρυκολακιάσουν οι νεκροί από το Μάτι και ν’ αρχίσουν να δαγκώνουν, τις νύχτες στον ύπνο τους, όλους αυτούς τους τσογλαναράδες, που δεν τους αφήνουνε να ησυχάσουν.
Κάηκε τόσος κόσμος, για να κάνουνε οι νέρωνες των καλοκαιριών μας μικροπολιτική.

30/7/2023
Γεια σας ωρέ Μωραΐτες! Όποιος ξέρει να τα χορεύει αυτά μας κάνει και για περιφερειάρχης...
(εξήμισι λεπτά τσάμικος, όχι τρίλεπτες ψευτοζεμπεκιές εδώ)
https://www.youtube.com/watch?v=J4s-DFcTZnc

29/7/2023
>>Μα αυτή δεν είναι κυβέρνησις. Αυτή είναι ο Νέρωνας σε συσκευασία πολλών ανθρώπων<<
Είχε ντυθεί με μαύρα δερμάτινα και μαστίγωνε αλύπητα...
https://www.youtube.com/watch?v=TDSSC6DU4w4

28/7/2023
Πλάκα-πλάκα όσοι από τους μαυρογιαλούρους ήταν διακοπές είναι ψιλο-αθώοι, όμως κάμποσοι άλλοι που δουλεύανε, και ήταν στις επάλξεις, κάτι Κικίλιες, κάτι Δένδιες κ.λπ., τα κάνανε σκ@τά.
Δεν ξέρω δηλαδή μήπως σωζότανε η κατάσταση, αν ήταν όλοι σε διακοπές.

28/7/2023
Δηλαδή τον Δένδια γιατί δεν τον έδιωξε; Επειδή δεν είχε πάει διακοπές;
(αυτός κάνει διακοπές και στην Αθήνα, το χειμώνα)

28/7/2023
>>Σε εκδήλωση στο Ζάππειο για την 7η Παγκόσμια Συνάντηση Απόδημου Ελληνισμού βρέθηκε χθες ο Γιώργος Πατούλης, την οποία διοργάνωσαν και συμμετείχαν 97 Ελληνίδες απ’ όλο τον κόσμο. Κάποια στιγμή όταν το κέφι άναψε, υπό τους ήχους των τραγουδιών της Κατερίνας Στανίση...<<
Καλά ρε, με ποιανού την άδεια μετατρέψανε το Ζάππειο σε κωλάδικο? Έχει ξεφύγει η κατάσταση... απ' όλες τις μεριές.

28/7/2023
667 βλήματα πρέπει να έσκασαν εχθές...

28/7/2023
Ψέματα λέει. 666 ήταν, αλλά λέει 667, για να μην τον πάρουν στο ψιλό... 

28/7/2023

Δηλαδή αυτή τώρα είναι εικόνα σοβαρού κράτους; Να ενημερώνει ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ τον ΠΘ και τον Αμύνης, για τόσο σοβαρά θέματα, που σχετίζονται με την άμυνα και την ασφάλεια της χώρας, σ’ ένα πηγαδάκι, σε μια κηδεία, με διάφορους να ακούνε δίπλα (βλέπω και τον στρατηγό Φράγκο πιο πίσω), σαν να βρίσκονται σε καφενείο; Απλά ρωτάω...

27/7/2023

Μια δύσκολη δουλειά, σ' έναν άκαρδο κόσμο...
https://www.youtube.com/watch?v=8uISBAVZuzw

27/7/2023
Ο Μητσοτάκ είναι σε μπόλεμο στην Ουκρανία κι έτσι το Beriev και τα Ilyushin δεν τολμήσανε να τα ζητήσουνε (που σώσανε ό,τι σώθηκε το 2021), γιατί θα τους κάνανε «ντα» οι Αμερικάνοι. Και οι Συριζαίοι, από κοντά κι αυτοί για να μη δυσαρεστήσουνε τον Μπλίνκεν... Άσε ρε τώρα...

27/7/2023
>>Φωτιά στη Μαγνησία: Καταστράφηκε το 80% του ζωικού κεφαλαίου. Ανησυχητικά μεγάλες οι καμένες εκτάσεις<<
Η χώρα διαλύεται κάθε μέρα. Μέχρι και το «βαθύ κράτος» δεν έμεινε απ’ έξω σήμερα. Πώς θα αναπληρωθούν αυτές οι καταστροφές; Με «στρατηγικά σχέδια» και «Σταύρους Μπένους»; Οι Γερμανοί θέλουν να σφίξουν τα λουριά, μετά από τρία χρόνια «χαλάρωσης» και ν’ αρχίσουν να ξαναζητάνε «ματωμένα πλεονάσματα». Είμαστε έτοιμοι να παίξουμε και πάλι σ’ αυτό το απάνθρωπο παιγνίδι δίχως αύριο ή προσδοκάμε να μας σώσει η «επενδυτική βαθμίδα»; Μούγκα απ’ όλους. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση.
Θα τους περιμένουμε τον κατακαημένο Σεπτέμβρη, για να δούμε τι θα πούνε στο πανηγύρι της Θεσσαλονίκης...

27/7/2023
"Των εχθρών τα φουσάτα περάσαν, σαν τον λίβα που καίει τα σπαρτά"

Παλιά-παλιά τις φωτιές τις βάζανε οι κομιτατζήδες...

27/7/2023
Ρε ηλίθιοι στην κορυφή (τάχα) είναι η αρχιτεκτονική, γιατί δίνουν επιπλέον ελεύθερο και γραμμικό σχέδιο οι υποψήφιοι και όχι μόνο 4 μαθήματα, που δίνουν οι υποψήφιοι μηχανικοί, δικηγόροι και γιατροί... Συγκρίνετε ανόμοια πράγματα.

27/7/2023

Παλιά αυτά, το '75...

26/5/2023

Sinead O'Connor - The Foggy Dew
https://www.youtube.com/watch?v=7y-s9AiLp7Q

26/7/2023
>>Βορίδης: Η ΕΥΠ ψάχνει για τη φωτιά στη Ρόδο – Αν την έβαλαν τούρκοι πράκτορες ή κτηνοτρόφοι δεν ξέρω<<
Η σκληρή γραμμή στα εθνικά θέματα... για να κόβει το βήχα στους (ακρο)δεξιούς β διαλογής.

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 503

29/4/2023
Κι επειδή κάποιοι με ρώτησαν, με αφορμή το προηγούμενο ποστ-άρθρο, για τον Λεωνίδα Χρηστάκη, λέω πως κάτι τέτοιες (επικίνδυνες) μπαρούφες διάβαζες στο Ιδεοδρόμιο, περί τα μουσικά-κοινωνικά...
https://diskoryxeion.blogspot.com/2012/10/blog-post_13.html

28/4/2023
Greek 70's progressive rock at its best... γράφει κάποιος από κάτω και σαν να μην έχει άδικο... Θεϊκό τραγούδι! 

https://www.youtube.com/watch?v=Sa-qdmw03tY

28/4/2023
Τι αξία να έχουν τα χρήματα μπροστά εις τα προσώπατα; Δεν ξέρω δηλαδή εάν και κατά πόσον γίνομαι αντιληπτός. Αλλά τα χρήματα είναι χρήματα και τα προσώπατα είναι προσώπατα...

28/4/2023
Παλιόφατσες...
(δεν εννοώ κάτι τέτοιους)

28/4/2023
Οι στόχοι για τις πρώτες εκλογές:
ΝΔ κάτω από 30%
Σύριζα κάτω από 30%
ΚΙΝΑΛ κάτω από 10%
ΚΚΕ κάτω από 5%
ΜΕΡΑ25 κάτω από 3%
Ελλαδέμποροι παντός τύπου κάτω από 3%
Για να δούμε... τι πουλιά θα πιάσουμε...

28/4/2023
>>Τις μουσικές του προτιμήσεις αποκάλυψε στη συνέντευξή του στη youtuber Zoe Pre ο Αλέξης Τσίπρας -έντεχνη ελληνική μουσική, jazz και ethnic- και ότι άκουγε παλαιότερα και το ραδιόφωνο Kosmos. «Μου αρέσει ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και ο Σωκράτης Μάλαμας. Όταν ήμουν έφηβος, είχα τρέλα με τους Dire Straits. Μετά ήρθε η εποχή που άκουγα U2»<<
Ρε πρόεδρε Γυριστρούλα δεν άκουγες όταν πήγαινες Δημοτικό;
https://www.youtube.com/watch?v=ntXSlmjxE3g

28/4/2023
Στην πράξη κανείς από τους γνωστούς τηλεδημοσιογράφους δεν συμφωνεί με τα θέσφατα του ΚΚΕ, αλλά και κανείς δεν αναλαμβάνει να συγκρουστεί μαζί του(ς). Να προβάλλει ερωτήσεις που να αντιτίθενται σε προβεβλημένες «εφαρμοστικές» θέσεις του κόμματος. Π.χ. στη θέση πως «το ΚΚΕ δεν θα δώσει ψήφο ανοχής σε κανέναν» – μιαν άλλη εκδοχή εκείνου του αλήστου μνήμης «πέντε κόμματα, δύο πολιτικές».
Γιατί συμβαίνει αυτό; Τι φοβούνται;
[κείμενο που είχα γράψει πριν από τις πρώτες εκλογές του 2015, για το LiFO.gr, και το οποίο υπογράφω και σήμερα]
https://diskoryxeion.blogspot.com/2015/01/blog-post_19.html

27/4/2023
Πω πω καταγώγιο!! [Πρέπει να λέει και τέτοια η Μποφίλιου, όχι όλο ανεμολόγιο, καραντί και δίκοπη ζωή - τα βαριέται ο κόσμος όλη την ώρα].
https://www.youtube.com/watch?v=GNw6-2OHJuw

26/4/2023
Η ασυλία του ΚΚΕ από το «σύστημα» θα τελείωνε με μιας, αν αποφάσιζε, λόγω απλής αναλογικής, να συμμετάσχει σε μια συμμαχική κυβέρνηση. Τότε το «σύστημα» θα επανέφερε στην επικαιρότητα, εν ριπή οφθαλμού, ακόμη και την «ανεξάρτητη σοσιαλιστική Μακεδονία», όπως και τις πηγάδες με τα κονσερβοκούτια.

26/4/2023
Παρακολουθώ με δέος την προσπάθεια του μητσοτακικού «συστήματος» να αφοπλίσει τον αντίπαλο σε σχέση με το βασικό επίμαχο των εκλογών – που δεν είναι το ποιος θα είναι πρώτος, αλλά το ποιος θα αποδειχθεί ικανότερος να συγκεντρώσει, μέσα από συνεργασίες, τον «μαγικό αριθμό» 151.
Το στρατηγικό λάθος της «μεγάλης δημοκρατικής παράταξης» είναι πως δεν κάθισε εγκαίρως να επεξεργαστεί ένα πλαίσιο κοινής δράσης, με στόχο τις εκλογές, νομίζοντας πως το «σύστημα» θα καταρρεύσει εκ των έσω (κάνοντας η ίδια περίπατο) λόγω εγκληματικής διαχείρισης της κόβιντ, λόγω γενικευμένης ακρίβειας (ρεύματος, βενζίνης, καταναλωτικών αγαθών), λόγω υποκλοπών, λόγω σκανδάλων, λόγω Τεμπών, λόγω συνταγματικών εκτροπών... λόγω... λόγω... λόγω...
Οτιδήποτε και να έπεσε στην πορεία κάηκε πάραυτα από το «σύστημα» Γεραπετρίτη-Σκέρτσου (τι άλλο να συμβεί τις επόμενες 25 μέρες;), οπότε, τώρα, με κατεβασμένα τα χέρια, οι συριζαίοι, οι 25μερίτες και οι παλιοπασόκοι (όχι οι κιναλίτες) απολαμβάνουν, απλώς, το ξεπουπούλιασμά τους...
[Εν τω μεταξύ επιχαίρει και το κουτσουμπικό ΚΚΕ για όλα τούτα, αντί να προβληματίζεται]

26/4/2023
Harry Belafonte RIP

25/4/2023
Δεν αφήνουν τίποτα να πέσει κάτω... Παρουσιάζουν τον απεγκλωβισμό των Ελλήνων από το Σουδάν σαν κυβερνητική επιτυχία. Όταν τους ανθρώπους τους απεγκλώβισαν Γάλλοι και οι Ιταλοί, ενώ εμείς τους παραλάβαμε σαν «κύριοι» όχι από το Χαρτούμ (φυσικά), αλλά από το Τζιμπουτί, στέλνοντας απλά μια «ντακότα». Έσταξε η ουρά του γαϊδάρου δηλαδή... Η προπαγάνδα, για να μετατραπεί το οτιδήποτε σε ανδραγάθημα του καθεστώτος, έχει χτυπήσει ταβάνι, ενώ παράλληλα δρα και η χλεύη με την απαξίωση των όσων λένε οι «αντίπαλοι», που βέβαια, από τη μεριά τους (συριζαίοι και βαρουφάκηδες), συμπεριφέρονται σαν μεθυσμένοι και βγάζουν τα μάτια τους μόνοι τους. Μητσοτάκης, για πάντα...

25/4/2023
Και σε πόντκαστ...
https://www.lifo.gr/podcasts/hxhtika-arthra/ena-soyrealistiko-parti-stin-iptameni-paragka-toy-simoy-stoy-psyrri-tis

25/4/2023

Tρελάθηκα...

24/4/2023

Πότε θα δούμε μια συναυλία country / bluegrass στην Ελλάδα ρε φίλε; Πόσο ακόμη θα περιμένουμε;
https://www.youtube.com/watch?v=PoQXfKjeuAA

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 478

17/12/2022
Έχουμε συναντηθεί, έχουμε μιλήσει στα μπαρ, είναι αξιόλογο άτομο, αλλά είναι της... αυτονομίας. Εγώ τον σέβομαι, γιατί έχει την ιστορία του στο χώρο. Θεώρησε πως έπρεπε να μου κάνει «αίτημα φιλίας». Φυσικά το αποδέχτηκα.
Έγραψε κάτι πριν από μερικές μέρες, πολιτικής φύσεως, με το οποίο διαφωνούσα, αλλά ούτε σχολίασα, ούτε φυσικά τον έσβησα από φίλο – ούτε ενοχλώ, ούτε διαγράφω ανθρώπους για τόσο αστείους λόγους.
Έγραψα κάτι άλλο εγώ, μετά από μέρες, δίχως να τον έχω στο νου μου (αν είναι δυνατόν, τόσα διαβάζουμε εδώ μέσα...) κι εκείνος θεώρησε πως έπρεπε να με διαγράψει από φίλο. Στα βιαστικά... και στα μουλωχτά... ακυρώνοντας την προ ημερών επιλογή του.
Κι έτσι, μια... φιλία, που δεν πρόλαβε να κλείσει ούτε μήνα, πέρασε με μιας στην ιστορία...
[Σταματήστε να θίγεστε με το παραμικρό. Σταματήστε να μεγαλώνετε... Η αξιοπρέπεια όλων μας ποδοπατήθηκε στα χρόνια της χολέρας. Κάτι ξέφτια έχουνε μείνει. Κάτι τριχίτσες. Μην πιάνεστε απ’ αυτές. Δεν πρόκειται να σωθείτε...]

17/12/2022
Επηρεάζονταν από τον McCartney οι Έλληνες, του έπαιρναν δυο-τρία ακόρντα στη σειρά, μια μελωδιούλα, που ήταν κρυμμένη πίσω από μιαν άλλη μεγαλύτερη, κάτι τις τέλος πάντων, και φτιάχνανε τα δικά τους τραγούδια, που ήταν πολύ καλά επίσης, σχεδόν ευφυή – γιατί το να βουτάς κάτι με τρόπο, και να προσθέτεις πάνω του, θέλει μεγάλο ταλέντο. Σήμερα ψάχνεις από πού να κλέψεις και δεν βρίσκεις τίποτα...
Τέλος πάντων εδώ είναι οι Γραφές, τα Εικονίσματα...
https://www.youtube.com/watch?v=aIh6UdXTBFs

15/12/2022
Και ακούγαμε τον Διακογιάννη να λέει και να ξαναλέει... και τώρα η μπάλα και πάλι στους Λουζιτανούς... κι έτσι, όταν τελείωνε ο αγώνας, ανοίγαμε τη "Δομή" στο "Λ", για να δούμε τι εστί Λουζιτανία, αφού δεν είχαμε ξανακούσει τη λέξη ούτε στο σχολείο, στην Ιστορία.

15/12/2022
Είμαι σίγουρος ότι ο Γιάννης Διακογιάννης δεν κρατούσε σημειώσεις, όταν μετέδιδε αγώνες. Και βασικά πρέπει να σιχαινόταν τα στατιστικά στοιχεία, όπως κάθε νοήμων άνθρωπος, που δεν θέλει να τον περάσουνε για ψώνιο και για κομπιουτερομηχανή. Κάθε άνθρωπος, που θέλει, δημοσίως, να μιλάει ανθρώπινα, λέγοντας ουσιαστικά πράγματα για το ποδόσφαιρο, την κοινωνία και τον πολιτισμό, χωρίς να καταφεύγει σε ανοησίες του τύπου... πρόκειται για το όγδοο δοκάρι στα ντέρμπι ΠΑΟΚ Κερατέας – ΟΣΦΠ Μαζαρακίου, στην έδρα του δεύτερου, από το 1928, με πανσέληνο, ή είναι το τρίτο γκολ που σημειώνεται στο 92', από το 1932, με το οποίο ο ΠΑΟ Αγουλινίτσας κατατροπώνει την ΑΕΚ Στριγγλομερίου, σε ουδέτερο γήπεδο.

14/12/2022
John Hartford “Vamp In The Middle”
https://www.youtube.com/watch?v=B21qhoKbmNE

14/12/2022
Τσιγγάνικη κηδεία (1966)

14/12/2022
Τιμώ Badalamenti, τιμώ Γιάννη Διακογιάννη, ανθρώπους που ολοκλήρωσαν την αποστολή τους, αλλά η απώλεια ενός παιδιού 16 χρονών (από το δολοφονικό χέρι του κράτους) είναι η σημαντικότερη όλων.
[όποιος έχει άλλη γνώμη να μην την αφήσει εδώ]

12/12/2022
Angelo Badalamenti (RIP)
https://www.youtube.com/watch?v=bcdwyKwzESo

12/12/2022
O Ανέστης, που τα πανθ’ ορά...
[για τα πλάνα που κάνει μπανιστήρι στην αδελφή του, στη λίμνη με τα βούρλα, χαμηλώνοντας, όμως, το βλέμμα και που θέλει να την μαχαιρώσει, αλλά πετάει, τελικά, το σουγιά στο χώμα, ανάμεσα στα στάρια... γράφεις βιβλίο]

[πόσες φορές να το ξαναπούμε πως «Ο Φόβος» είναι μία από τις 4-5 σημαντικότερες ταινίες στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου;]

ΜΙΚΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΟ FACEBOOK 420

31/12/2021
Και Καίτη Χωματά, και Αλέκα Κανελλίδου, και Δέσποινα Γλέζου, και Ζωή Κουρούκλη, και Αρλέτα, και Λίτσα Σακελλαρίου, και Γιώργος Ρωμανός, και Dave Carroll (φωτό) με Sing-Sing Four, με τραγούδι στα ελληνικά και... και... και...
Τα «έχωναν» στο τηλεοπτικό Κανάλι 11 την Πρωτοχρονιά του ’70. Όλοι κάνανε κρα να βγούνε στην τιβί – και βασικά οι ελαφροί, οι της ποπ, του ροκ, του νέου κύματος κ.λπ.. Μόνο τους λαϊκούς είχαν στο φτύσιμο, οι οποίοι θα έπαιρναν την (πρωτοχρονιάτικη) εκδίκησή τους πολύ μετά τη χούντα, επί Αντρέα βασικά.
Οι δεξιοί (δεν συζητάμε για χουνταίους) δεν γουστάρανε ποτέ λαϊκό τραγούδι (μην κρίνετε από Χατζιδάκι και δυο-τρεις άλλους), μόνο Δύση γλείφανε. Εντελώς ξεπουλημένοι να πούμε.

[Κρίμα, πάντως, να μην έχει διασωθεί τίποτα απ’ αυτά τα «ξεπουλημένα» προγράμματα. Εγκλήματα, που διαπράχθηκαν μόνο σε κάτι φαιδρές χώρες σαν τη δική μας].

31/12/2021
Διαβάζω διάφορες λίστες με τους «καλύτερους δίσκους» του 2021, από Έλληνες εννοώ και κάπου εκνευρίζομαι.
Εντάξει, αυτή η ιστορία με τις λίστες είναι κλασική αμερικανιά, ενώ, και σε σχέση με τις μουσικές λίστες, σχετίζεται άμεσα με την ποπ.
Τηρούν λοιπόν αυτή την... παράδοση, και με το παραπάνω, οι εγχώριοι που επιλέγουν κι έτσι στις λίστες βλέπεις, σχεδόν πάντα, μόνο ποπ (και ροκ και χιπχόπ κ.λπ.). Και φυσικά, όλες οι επιλογές είναι αγγλοαμερικάνικες, λες και δεν υπάρχουν μουσικές από άλλα είδη (φολκ, τζαζ, κλασική, έθνικ κ.λπ.) ή από άλλες χώρες.
Το πιο γελοίο της υπόθεσης είναι πως διατηρούν την ίδια χαζομάρα (οι εγχώριοι λιστάδες), όταν γράφουν και για τα «καλύτερα ελληνικά άλμπουμ» της χρονιάς. Κι εκεί θα τους δεις να βάζουν μόνο ποπ/ροκ και σχεδόν ποτέ ένα «έντεχνο» ή ένα «λαϊκό» ή ένα «δημοτικό», που είναι και της παράδοσής μας δηλαδή.
Διαλέγει ο άλλος 20 ελληνικούς δίσκους, για το 2021, και δεν υπάρχει μέσα μία θέση για έναν «έντεχνο» δίσκο, από τους τουλάχιστον 4-5 που βγήκαν φέτος και ήταν πρώτης τάξεως. Για να μην πούμε για ένα-δυο διαμάντια του λαϊκού, για τα φοβερά άλμπουμ στον classical / avant χώρο κ.λπ.
Σκέφτομαι λοιπόν, έτσι για να την σπάσω σε κάποιους, να κάνω μια δεκάδα με τα καλύτερα ελληνικά της χρονιάς, και ν’ αφήσω απ’ έξω όλα τα ποπ-ροκ – αλλά, από την άλλη, δεν μου φταίνε τίποτα ορισμένοι αξιόλογοι καλλιτέχνες αυτών των... αμερικάνικων στυλ, με τους αληθινά ωραίους δίσκους τους, ώστε να τους υποτιμήσω ή να τους «θάψω».

30/12/2021
Σ’ ένα δισκάδικο (όχι όποιο κι όποιο) στα τέλη του ’60. Δεξιά ο Σπύρος Φωκάς και αριστερά η Ιταλίδα Liana Orfei, που έπαιζε στις αρχές του ’60 σε παραϊστορικές ταινίες, με μασίστες κ.λπ. Στο κέντρο η πωλήτρια και πίσω... φουλ, ελληνικής εκτύπωσης, ατσαλάκωτα 45άρια.

Έχω κάνει digging, όπως το λένε σήμερα οι βινυλιάδες, σε τέτοιο μαγαζί. Υπήρχαν, ασύλητα, μέχρι και τις αρχές του ’90 στην επαρχία.

30/12/2021
Λεφτά για ελληνικό Rolling Stone; Mόνο με Κουτσούμπα-Βανδή στο εξώφυλλο...

29/12/2021
Στα 73 της το τραγούδησε αυτό η Mae West!! Mature garage sound. Mae West & Somebody’s Chyldren “Shakin’ All Over”…
https://www.youtube.com/watch?v=hbKnKCYQU74

28/12/2021
Πρέπει να βούτηξε από δω ιδέες ο Lalo Schifrin για το OST του "Enter the Dragon". Αθάνατη κομματάρα. The Dave Pike Set “Raga Jeeva Swara”…
https://www.youtube.com/watch?v=N1Pk_Jj8Hk0

26/12/2021
Η κυπριακή ταινία «Πολιορκία στην οδό Λιπέρτη» δεν είναι για πέταμα (πέραν του θέματος που έχει νόημα και ουσία), όμως το βασικό πρόβλημά της είναι οι έλληνες ηθοποιοί – όχι οι Ελληνοκύπριοι. Δεν κολλάνε ούτε ο Μαρκουλάκης, ούτε ο Καραζήσης. Εντάσσονται χειρότερα από τους ξένους ηθοποιούς στις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Φυσικά, απείρως πιο ενδιαφέρουσα είναι η ποίηση του Δ.Θ. Λιπέρτη, που έγραφε στην διάλεκτο. 

Ένα ποίημα του Λιπέρτη, σκαναρισμένο τώρα, κι ένα βίντεο του ΡΙΚ με τον Νίκο Καββαδία να μιλάει (και) για τον κύπριο ποιητή, απαγγέλλοντας και ποίημά του στα σχόλια...

26/12/2021
Αριστουργήματα της ψυχεδελικής ποπ από απροσδιόριστους καλλιτέχνες, που μπορεί να εκμεταλλεύονταν το κλίμα της εποχής, ok, αλλά είχαν το τσαγανό να μπαίνουν στα στούντιο με μουσικάρες (εδώ παίζουν δύο από τους Byrds και ο μέγας ντράμερ της τζαζ Ed Thigpen) υπογράφοντας ανατριχιαστικά κομμάτια. David Hemmings “Anathea”…
https://www.youtube.com/watch?v=5-ZSnfPnlA4

25/12/2021
Από τα καλύτερα άλμπουμ του ελληνικού χριστιανικού ροκ (xian-rock). Οι βινυλιάδες το αγνόησαν, γιατί είχε βγει μόνο σε CD, το 1998. Νίκος Κατικαρίδης... 
https://www.youtube.com/watch?v=oXGaiKmYlQg

24/12/2021
Τι να πεις γι’ αυτό το αριστούργημα; Καλά Χριστούγεννα... και ο πόλεμος έχει τελειώσει, αν το θες. John & Yoko and The Plastic Ono Band with The Harlem Community Choir...

https://www.youtube.com/watch?v=flA5ndOyZbI

24/12/2021
Για μια χούφτα δολλάρια σε γεμίζει και με κουμπότρυπες, άμα λάχει, o Ράνταλ Κόλινς από το Άρκανσω. Κάποτε γράφαμε στο Jazz & Τζαζ για τον Norman Blake...
https://www.youtube.com/watch?v=MVB1kQHFqps

24/12/2021
Μας βγήκανε ξινά τα γέλια που κάναμε χθες, με τους Μπακογιάννηδες και τους Ρουβάδες... Χάθηκε χθες και το μάθαμε σήμερα ένας συμμαθητής, έτσι αναπάντεχα, ένα πολύ καλό παιδί και αξιόλογος λαϊκός καλλιτέχνης, ο Σωτήρης ο Πολύζος από την Καρδίτσα. Γεια σου ρε Σωτήρη, γίγαντα...
https://www.youtube.com/watch?v=KHjGTl45olw

Χριστούγεννα με εορταστικούς τζαζ, ποπ και φολκ δίσκους, από το ’60 μέχρι σήμερα – δέκα ιδιαίτερες ηχογραφήσεις στο πνεύμα των γιορτών, από σπουδαίους μουσικούς και συγκροτήματα

Τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια και γενικότερα το εορταστικό ρεπερτόριο αυτών των ημερών αποτελεί μια ειδική και διαχρονική κατηγορία της pop culture.
Είτε εκφέρονται αυτές οι πασίγνωστες μελωδίες με τον γνωστό παιδικό τρόπο (κάλαντα), είτε αποτελούν μέρος του τζαζ, ποπ, φολκ και ροκ ρεπερτορίου τις διακρίνει πάντα μία στόχευση, η οποία έχει να κάνει με βαθύτερες ανθρώπινες ανάγκες.
Έτσι, από το ξεκίνημα σχεδόν της δισκογραφίας τα εν λόγω τραγούδια ποτέ δεν έλειψαν από το σάουντρακ του Δεκεμβρίου (ούτε πρόκειται να λείψουν), αφού όχι μόνον οι κλασικές ηχογραφήσεις, μα και οι πιο πρόσφατες, έως και οι σημερινές, έρχονται να τοποθετήσουν νέους κρίκους στην αλυσίδα.
Εδώ επιλέγουμε δέκα δίσκους, από την δεκαετία του ’60 έως και σήμερα, το 2021, με στόχευση όμως σε κυκλοφορίες της τελευταίας δεκαετίας, οι οποίες μπορεί να μην έχουν την σιγουριά του κλασικού, όπως οι ιστορικές χριστουγεννιάτικες εγγραφές των Phil Spector, Elvis Presley, Louis Armstrong, Bing Crosby, Frank Sinatra, Ella Fitzgerlad κ.λπ., διαθέτουν όμως την ίδια «χριστουγεννιάτικη» ποιότητα.
Ανάμεσα και δύο ελληνικές επιλογές «έκπληξη».
Η σειρά δεν είναι ούτε χρονολογική, ούτε αλφαβητική, ούτε αξιολογική, όμως δεν είναι και τυχαία. Οι δέκα δίσκοι ναι μεν αριθμούνται, αλλά είναι έτσι τοποθετημένοι σαν να κυλάει ένα εορταστικό ραδιοφωνικό πρόγραμμα.

1. JEFF HAMILTON TRIO: Merry & Bright
[CAPRI Records, 2021]
Το όνομα του αμερικανού ντράμερ Jeff Hamilton κάποιοι μπορεί να το έχουν στο νου τους από την πολυποίκιλη συνεργασία του (σε CD, DVD και συναυλίες) με την δημοφιλή τζαζ πιανίστρια και τραγουδίστρια Diana Krall, όμως ο Jeff Hamilton με το τρίο του ή με όποιο άλλο σχήμα κατά καιρούς εμφανίζεται, ήταν και παραμένει ένας ευφάνταστος και δημιουργικός μουσικός, υλοποιώντας ποικίλα projects πάντα με επιτυχία.
Στο πιο νέο άλμπουμ του, το εντελώς πρόσφατο “Merry & Bright”, ο Jeff Hamilton με τους συνεργάτες του Jon Hamar κοντραμπάσο και Tamir Hendelman πιάνο –ένα από τα ωραιότερα και αρτιότερα piano-trio εδώ και χρόνια στην mainstream αμερικανική τζαζ δισκογραφία– είναι έτοιμο για νέες κατακτήσεις. Νέες κατακτήσεις που αφορούν, αυτή τη φορά, σε γνωστό, καταξιωμένο και πάνω απ’ όλα εορταστικό, χριστουγεννιάτικο υλικό.
Από το υπερ-κλασικό παραδοσιακό “O Tannenbaum”, μέχρι το “It’s the holiday season”, που αγαπήθηκε από τον Andy Williams, και από τα “Caroling caroling” και “Bright bright the holly berries” (που μάγεψαν τον Hamilton στις εκτελέσεις των The Singers Unlimited), μέχρι το “Here comes Santa Claus” του Gene Autry και το “Have yourself a merry little Christmas” από το χριστουγεννιάτικο μιούζικαλ “Meet me in St. Louis” (1944) με την Judy Garland, ένα είναι σίγουρο.
Η μπάντα βρίσκεται στο στοιχείο της και, αληθινά, το χαίρεται. Κάτι που άμεσα συνάγεται από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται το εν λόγω ρεπερτόριο, που ενώ διατηρεί την απλότητα και το εορταστικό feeling του, παράλληλα γίνεται και όχημα για σπουδαία παιξίματα (εντυπωσιακός ο Hendelman στο... «Ω έλατο, ω έλατο...») και απολαυστικό το βραζιλιάνικο χρώμα στο “Here comes Santa Claus”.
Μέρες που είναι η jazz δεν μας ξεχνάει...
https://www.youtube.com/watch?v=WlN4OaPV_7o
 
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/hristoygenna-me-eortastika-tzaz-pop-kai-folk-almpoym-apo-60-mehri-simera