Έξι χρόνια μετά από το “Triumph & Disaster”
(2019), για το οποίο έχουμε γράψει παλαιότερα στο blog (όπως έχουμε γράψει και για το “Departure Songs” του 2015), οι Αυστραλοί
(από το Σίδνεϋ) We Lost The Sea έχουν ένα νέο οικολογικού τύπου post-rock CD, που αποκαλείται “A Single Flower” [Bird’s Robe Records / dunk!records / Translation Loss
Records / New Noise, 2025].
Λέμε για ένα εκτεταμένο, από χρονικής πλευράς, άλμπουμ, που
μπορεί να περιέχει μόλις έξι tracks
(ανάμεσά τους, όμως, κείται ένα 27λεπτο, ένα 14λεπτο κι ένα 10λεπτο) και που
έρχεται να επιβεβαιώσει (το άλμπουμ) την αξία αυτού του γκρουπ, το οποίο
δεκαπέντε χρόνια μετά από την εμφάνισή του εξακολουθεί να δίνει δυνατές
συνθέσεις.
Γιατί συνθέσεις και όχι τραγούδια περιέχει το “A Single Flower”, όπως εξάλλου συμβαίνει και με τα προηγούμενα CD των We Lost the Sea (τουλάχιστον γι’ αυτά που έχουν φθάσει στ’ αυτιά μας), βαδίζοντας δηλαδή, ως γκρουπ, οι Αυστραλοί, στην παράδοση του instrumental post-rock και αφήνοντας τη μουσική και κάποιες οικολογικού τύπου σημειώσεις στο booklet τους να «μιλήσουν» για τους ίδιους και τις απόψεις τους.
Το άκουσμα είναι αυτό που αναμένει ο καθείς από αυτού του είδους τα σχήματα. Επικές και συνάμα λυρικές καταστάσεις, που ανακατεύονται με τόλμη και με γνώση, στηριγμένες στις κιθάρες και τα πλήκτρα, αφηγούμενες ιστορίες. Εντάξει τα παιξίματα των Mark Owen κιθάρες, πιάνο, Matt Harvey κιθάρες, θόρυβοι, Kieran Elliott μπάσο, Carl Whitbread κι άλλες κιθάρες, Mathew Kelly πιάνο, σύνθια, fender rhodes και Alasdair Belling ντραμς δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για παρανοήσεις –είναι, εννοώ, καταιγιστικά, και συνάμα εντυπωσιακά–, αλλά υπάρχουν και αυτές οι eco διαστάσεις όσων ακούμε εδώ, που κάλλιστα θα μπορούσε να αφορούν ένα ντοκιμαντέρ σχετικό με σπάνια και λιγότερο σπάνια ή και καθημερινά άνθη, που φύονται και αναπτύσσονται σε διάφορες περιοχές του κόσμου (σαν αυτά που εικονίζονται στο booklet). Τέλος, είναι και ο υπότιτλος του δίσκου («Ένα απλό λουλούδι ή το μαύρο πουλί που έλαμπε έντονα λευκά, καθώς έπεφτε και γινόταν ένα ίχνος από φως»), που επεξηγεί κι αυτός όσα λένε με άλλο τρόπο οι νότες.
Γιατί συνθέσεις και όχι τραγούδια περιέχει το “A Single Flower”, όπως εξάλλου συμβαίνει και με τα προηγούμενα CD των We Lost the Sea (τουλάχιστον γι’ αυτά που έχουν φθάσει στ’ αυτιά μας), βαδίζοντας δηλαδή, ως γκρουπ, οι Αυστραλοί, στην παράδοση του instrumental post-rock και αφήνοντας τη μουσική και κάποιες οικολογικού τύπου σημειώσεις στο booklet τους να «μιλήσουν» για τους ίδιους και τις απόψεις τους.
Το άκουσμα είναι αυτό που αναμένει ο καθείς από αυτού του είδους τα σχήματα. Επικές και συνάμα λυρικές καταστάσεις, που ανακατεύονται με τόλμη και με γνώση, στηριγμένες στις κιθάρες και τα πλήκτρα, αφηγούμενες ιστορίες. Εντάξει τα παιξίματα των Mark Owen κιθάρες, πιάνο, Matt Harvey κιθάρες, θόρυβοι, Kieran Elliott μπάσο, Carl Whitbread κι άλλες κιθάρες, Mathew Kelly πιάνο, σύνθια, fender rhodes και Alasdair Belling ντραμς δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για παρανοήσεις –είναι, εννοώ, καταιγιστικά, και συνάμα εντυπωσιακά–, αλλά υπάρχουν και αυτές οι eco διαστάσεις όσων ακούμε εδώ, που κάλλιστα θα μπορούσε να αφορούν ένα ντοκιμαντέρ σχετικό με σπάνια και λιγότερο σπάνια ή και καθημερινά άνθη, που φύονται και αναπτύσσονται σε διάφορες περιοχές του κόσμου (σαν αυτά που εικονίζονται στο booklet). Τέλος, είναι και ο υπότιτλος του δίσκου («Ένα απλό λουλούδι ή το μαύρο πουλί που έλαμπε έντονα λευκά, καθώς έπεφτε και γινόταν ένα ίχνος από φως»), που επεξηγεί κι αυτός όσα λένε με άλλο τρόπο οι νότες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου