Τα
μηνύματα που παίρνω από αναγνώστες και αναγνώστριες στο facebook και το
messenger, για το πιο πρόσφατο βιβλίο μου, είναι πολύ ενθαρρυντικά για μένα,
και βεβαίως τιμητικά. Το να σπεύδουν οι άνθρωποι στα βιβλιοπωλεία, να ανοίγουν
το πορτοφόλι τους και να αγοράζουν το βιβλίο είναι και σημαντικό και
συγκινητικό συνάμα. Σημαίνει πως αναγνωρίζουν αυτό που κάνω, κάτι δεκαετίες
τώρα, και πως εξακολουθούν να στηρίζουν, με τον πιο απόλυτο τρόπο, αυτήν την
προσπάθεια. Σας ευχαριστώ πολύ!
Andreas Karampelas
Τα
αναγνώσματα των διακοπών
Ετοιμασίες σιγά σιγά
(...) Δεν έχει πάρει Booker Prize ο Τρούσας, απλά πάλι ξέχασα να πάρω μαζί κάποιον από τους 5943678 σελιδοδείκτες μου. Η κορδέλα ανήκει στον Γαλατά της Burns νομίζω (καλό αν και θυμάμαι ότι κάπως πλατείαζε. πάντως όλη αυτή η σειρά Aldina της Gutenberg αξίζει).
Ο Φώντας Τρούσας που κάποιοι γνωρίσαμε από το σωτήριο στα 90s Jazz & Τζαζ ανασκοπεί κριτικά (και όχι Κρητικά - γελάσαμε πάλι) την πορεία του ροκ και του ελληνικού ροκ στην Ελλάδα από το 1956 που εμφανίστηκε στα εγχώρια μέχρι το 1974 που υποθέτω ότι έχει επιλεγεί ως έτος - καμπή λόγω της ανόδου του πανκ και ενός κύματος ισχυρής εμπορευματοποίησης του ροκ σε διεθνές επίπεδο (πιθανολογώ τώρα γιατί ο Τρούσας αναφέρεται στην αρχή σε έτος "οπισθοχώρησης" του ροκ).
Το βιβλίο ανθολογεί και αποτιμά τις διαθέσιμες πηγές με βάση τις κοινωνικοπολιτικές διαστάσεις της εποχής στην Ελλάδα, καταλήγοντας συχνά στην (εμφανώς εκούσια) κατάρριψη υπεραπλουστεύσεων που έχουν επικρατήσει, πχ για τη σχέση της Αριστεράς με το ροκ.
Αξιοσημείωτη η αντικειμενικότητα, ακόμα και σε θέματα που προσφέρονται για να παρασυρθεί κανείς από το συναίσθημα. Πχ ξέρουμε ότι οι χουνταίοι ήταν αρκούντως φασίστες και αμόρφωτα ταγάρια από μόνοι τους. Δεν χρειάζεται.. ενίσχυση το προφίλ τους με υπερβολές περί ροκ υπό διωγμό όταν στην Ελλάδα τυπωνόταν ο ένας δίσκος πίσω από τον άλλο. Την ενασχόληση με την πολιτική κυνηγούσαν, δηλαδή την Αριστερά. Το να ακούν οι νέοι μουσική για να διασκεδάζουν και να μην πολιτικοποιούνται κάθε άλλο παρά ενοχλούσε. Άλλωστε πολλοί νέοι της "καλής κοινωνίας" άκουγαν και χόρευαν ροκ από τα 50s. Το ότι τμήθηκαν το ροκ και η πολιτική με λογοκρισία, φυλακίσεις κλπ προφανώς συνέβη, αλλά άλλο αυτό και άλλο να λέμε ότι η χούντα είχε καμιά σκασίλα για το ροκ εν συνόλω όταν παίχτηκε το Woodstock σε σχεδόν τρίωρη προβολή (αφού έβαλε το χεράκι της η λογοκρισία εννοείται). Χώρια που δεν ήξεραν και αγγλικά. Μόνο οι ελληνικοί στίχοι τους ενδιέφεραν.
Τέλος πάντων, αυτά και πολλά άλλα γραμμένα με τεκμηρίωση και κυρίως ψυχραιμία.
Πάνω στην ώρα
Mimis G Vas
Βέρα Βασιλείου-Πέτσα
Καλησπέρα σας, Φώντα! Έχω χαθεί μέσα στις πανάκριβες σελίδες του. Συγχαρητήρια πολλά! Είναι πολυσέλιδο, ελπίζω να καταφέρω να το διαβάσω ολόκληρο σύντομα. Ευχαριστώ για τις γνώσεις σας, τις συγκινήσεις, τις απίστευτες πληροφορίες που διαβάζω σε κάθε παράγραφο! Μακάρι να διαβαστεί από πολλούς αναγνώστες, το αξίζει! Το εύχομαι ολόψυχα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου