Το πέμπτο άλμπουμ του κοντραμπασίστα βασικά Dine Doneff στη δική του εταιρεία neRED music αποκαλείται “Doudoule” (2025) και είναι ζωντανά ηχογραφημένο στην εκκλησία της
γερμανικής πόλης Rudolstadt,
που βρίσκεται κάπου προς το κέντρο της χώρας. Στο live αυτό είναι παρόντες, πέραν του Doneff που χειρίζεται
κοντραμπάσο, κιθάρα, κρουστά και τραγουδά, και οι Tom Arthurs τρομπέτα, Αντώνης
Ανισέγκος πιάνο, προετοιμασμένο πιάνο και Σταμάτης Πασόπουλος bayan – ένα κουαρτέτο, με άλλα λόγια,
που κινείται στους γνώριμους χώρους της improvised ethnic-jazz. Θέλω να πω πως είναι γνωστός από
δεκαετίες ο τρόπος που πορεύεται ο Doneff στο χώρο, κάτι που αποδεικνύεται,
φυσικά, και από τις πιο πρόσφατες δουλειές του στην neRED music.
Τα πέντε κομμάτια που καταγράφονται στο “Doudoule”, και που έχουν διάρκειες 7λεπτες, 8λεπτες και 9λεπτες, αποτελούν όλα συνθέσεις του Doneff και σ’ αυτές διακρίνονται ποικίλα γνωρίσματα. Κατ’ αρχάς, και πέρα από το περιρρέον αυτοσχεδιαστικό πλαίσιο, υπάρχει έντονο μελωδικό στοιχείο, με σαφείς υπαινιγμούς στις παραδοσιακές, ας τις πούμε βαλκανικές, μουσικές, το οποίον όμως δεν είναι αυστηρό και προκαθορισμένο. Θέλω να πω πως από παντού αναδύεται αυτή η αντιμετώπιση που προτάσσει ένας μουσικός της jazz πάνω στην παράδοση, μέσω της επέκτασης του βασικού μελωδικού υλικού προς άλλες σφαίρες, περισσότερο εύπλαστες και προσαρμοσμένες στις ανάγκες της στιγμής (ενός live, ας πούμε, σ’ έναν ιερό χώρο).
Κομμάτια όπως το φερώνυμο “Doudoule” (που περνά στη διαδρομή του από διάφορα στάδια, δείχνοντας πώς ένα μελωδικό μοτίβο μπορεί να μεταμορφωθεί σε κάτι ελεύθερο, με συνεχείς δημιουργικές συνεισφορές και «γεμίσματα» από την τρομπέτα, το πιάνο, το bayan και το μπάσο), όπως το “Meglen” (που αναδύεται μέσα από ένα σόλο-κοντραμπάσο του Doneff, προτείνοντας μια καταπληκτική μελωδία) ή όπως το υποβλητικό λαμέντο “Rite of passage” (με τον Ανισέγκο να δίνει ένα σπάνιο σόλο στο prepared piano), είναι ικανά να σε ανυψώσουν σαν ακροατή, είτε έχοντας την τύχη να βρίσκεσαι εκεί (κατά τη διάρκεια του live) είτε βρίσκεσαι στο σπίτι σου, απέναντι από τα ηχεία σου, έτοιμος να συναντήσεις μία ακόμη ξεχωριστή μουσική στιγμή, ετοιμασμένη από μοναδικούς οργανοπαίκτες.
Επαφή: www.dinedoneff.com, www.neredmusic.eu
Τα πέντε κομμάτια που καταγράφονται στο “Doudoule”, και που έχουν διάρκειες 7λεπτες, 8λεπτες και 9λεπτες, αποτελούν όλα συνθέσεις του Doneff και σ’ αυτές διακρίνονται ποικίλα γνωρίσματα. Κατ’ αρχάς, και πέρα από το περιρρέον αυτοσχεδιαστικό πλαίσιο, υπάρχει έντονο μελωδικό στοιχείο, με σαφείς υπαινιγμούς στις παραδοσιακές, ας τις πούμε βαλκανικές, μουσικές, το οποίον όμως δεν είναι αυστηρό και προκαθορισμένο. Θέλω να πω πως από παντού αναδύεται αυτή η αντιμετώπιση που προτάσσει ένας μουσικός της jazz πάνω στην παράδοση, μέσω της επέκτασης του βασικού μελωδικού υλικού προς άλλες σφαίρες, περισσότερο εύπλαστες και προσαρμοσμένες στις ανάγκες της στιγμής (ενός live, ας πούμε, σ’ έναν ιερό χώρο).
Κομμάτια όπως το φερώνυμο “Doudoule” (που περνά στη διαδρομή του από διάφορα στάδια, δείχνοντας πώς ένα μελωδικό μοτίβο μπορεί να μεταμορφωθεί σε κάτι ελεύθερο, με συνεχείς δημιουργικές συνεισφορές και «γεμίσματα» από την τρομπέτα, το πιάνο, το bayan και το μπάσο), όπως το “Meglen” (που αναδύεται μέσα από ένα σόλο-κοντραμπάσο του Doneff, προτείνοντας μια καταπληκτική μελωδία) ή όπως το υποβλητικό λαμέντο “Rite of passage” (με τον Ανισέγκο να δίνει ένα σπάνιο σόλο στο prepared piano), είναι ικανά να σε ανυψώσουν σαν ακροατή, είτε έχοντας την τύχη να βρίσκεσαι εκεί (κατά τη διάρκεια του live) είτε βρίσκεσαι στο σπίτι σου, απέναντι από τα ηχεία σου, έτοιμος να συναντήσεις μία ακόμη ξεχωριστή μουσική στιγμή, ετοιμασμένη από μοναδικούς οργανοπαίκτες.
Επαφή: www.dinedoneff.com, www.neredmusic.eu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου