ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΠΑΛΙΚΟΣ η jazz του Αιγαίου

Τo CD του Γιάννη Μπαλίκου έφθασε στα χέρια μου με το ταχυδρομείο, με διεύθυνση αποστολέα από την Πάρο· δεν έγραψα «η jazz του Αιγαίου» γι’ αυτόν το λόγο – άκουσα κιόλας… Ολίγα βιογραφικά γι’ αρχή: «O Γιάννης Μπαλίκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1964. Ξεκίνησε να παίζει μουσική στα δεκαοκτώ του. Σπούδασε keyboards, αρμονία και ανώτερα θεωρητικά στο Απολλώνιο Ωδείο. Ήταν μέλος του rock γκρουπ Finding The Name (1984-1989). Μετά την διάλυση του γκρουπ μελέτησε Τζαζ Αρμονία περίπου για ένα χρόνο. Από το 1991 ζει στην  Πάρο, όπου εργάζεται ως επαγγελματίας μουσικός και καθηγητής μουσικής. Παράλληλα συνθέτει συμφωνική μουσική, σονάτες για πιάνο κ.λπ. Επίσης έχει γράψει μουσική για θεατρικές παραστάσεις. Έχει συνεργαστεί με αρκετούς αξιόλογους, γνωστούς και αγνώστους έλληνες καλλιτέχνες σε συναυλίες και ηχογραφήσεις. Παρόλο που τα μουσικά του πάθη είναι η jazz και η κλασική, του αρέσει να πειραματίζεται και να παντρεύει και άλλα είδη όπως: rock, latin, folk, new age... Τα τελευταία χρόνια γράφει soundtracks για ταινίες μικρού μήκους και μουσικές επενδύσεις για ντοκυμαντέρ. Το καλοκαίρι του 2012 παρουσιάζει στην Παροικιά της Πάρου την πρώτη του δισκογραφική δουλειά με τίτλο “John Balikos Trio” με instrumental συνθέσεις σε ύφος cinematic-soft jazz».

Αν υπάρχει ένα παράξενο στην περίπτωση του “John Balikos Trio” είναι το γεγονός πως ο ίδιος (ο Μπαλίκος) δεν είναι μέλος του τρίο του – του τρίο, που φέρει τ’ όνομά του! Δεν είμαι σίγουρος αν κάτι τέτοιο έχει ξανα-καταγραφεί στην ιστορία της jazz, αλλά, εν πάση περιπτώσει, έτσι συμβαίνει εδώ κι ας προχωρήσω… Τρεις μουσικοί, ο Γιάννης Κυριμκιρίδης πιάνο, ο Πέτρος Βαρθακούρης κοντραμπάσο και ο Γιάννης Αγγελόπουλος ντραμς, αναλαμβάνουν να μεταφέρουν τις συνθέσεις του Μπαλίκου στο CD, προτείνοντας ένα μικρής διάρκειας άλμπουμ (λίγο πάνω από 27 λεπτά), το οποίο περατώνεται δίχως να το καταλάβεις. Οι συνθέσεις του Μπαλίκου είναι αφηγηματικές. Δημιουργούν εικόνες. Μα αν αναφερόμαστε σε… μη οπτικούς τύπους, τότε να πούμε πως σχετίζονται, περαιτέρω, με την αρμονία και την ομορφιά. Μπορεί να υπάρχει αλλού κάτι ελαφρύ, κάτι από Keith Jarrett εδώ κι εκεί, αλλά εκείνο που υπάρχει πρωτίστως –και είναι βαρύ– είναι η μελωδία ενός Michel Legrand, είναι το mediterranean feeling, το οποίον πιο πολύ το νοιώθουμε (εμείς οι Μεσόγειοι) και λιγότερο το επεξηγούμε. Έχει, δηλαδή, η μουσική του Γιάννη Μπαλίκου κάτι πολύ από τον τόπο (Πάρος), στον οποίο ζει και εργάζεται· κι αυτό, εκ πρώτης, είναι θετικό. Η μουσική δηλαδή να σχετίζεται με το χώρο, από τον οποίον προέρχεται. Άμα ζεις στην Παροικιά δηλαδή δεν μπορεί να είσαι «πάνκης», χώνοντάς τα στην «κακούργα κοινωνία» (τίποτα, φυσικά, δεν αποκλείεται, καταλαβαίνετε όμως πώς το λέω), μπορεί όμως να γράφεις αυτή την υπέροχη, θωπευτική μουσική, που παρουσιάζει, εδώ, ο Γιάννης Μπαλίκος (επίσης… αντιλαμβάνεστε πώς το λέω). Τα έξι κομμάτια είναι, όλα, ένα κι ένα. Με παίξιμο απέριττο, αλλά και με την romance να ξεχειλίζει από κάθε μέτρο, το “John Balikos Trio” είναι ένα άλμπουμ που στοχεύει κατ’ ευθείαν στην ανάδειξη των μελωδιών και βεβαίως του τελικού αρμονικού επιστεγάσματος. Εν ολίγοις; Ένα ήδη αγαπημένο CD.

Επαφή: g230964@gmail.com