ΦΛΩΡΙΔΗΣ - SKOPELITIS - TEMIZ

Έχει περάσει μια δεκαετία από τότε που πρωτοκυκλοφόρησε σε CD μια συνεργασία των Φλώρου Φλωρίδη, Nicky Skopelitis και Okay Temiz. Αναφέρομαι, βεβαίως, στο άλμπουμ “Our Trip So Far” [M Records, 2001], το οποίον είχε βάλει, τότε, τα θεμέλια για ένα εκτός σειράς… τριαξονικό fusion. Τώρα, οι τρεις μουσικοί ξανασυναντώνται στο ίδιο στούντιο (στο Magnanimus του Γιώργου Πεντζίκη, στη Θεσσαλονίκη), για να προχωρήσουν εκείνη την περιπέτεια, για να την πάνε ακόμη παραπέρα· με το αποτέλεσμα καταγράφεται σ’ ένα… διπλό CD. Στο πρώτο εξ αυτών επανεκδίδεται η πρώτη εκείνη συνάντηση (12-15/9/2000), που είχε εν τω μεταξύ εξαφανιστεί από την αγορά, ενώ στο δεύτερο έχουμε τη νέα συνεργασία (22-23/3/2010), που απέδωσε ένα ολοκαίνουριο άλμπουμ, το σχεδόν 50λεπτο “The Trip Goes On”. Και οι δύο sessions κυκλοφόρησαν, μαζί, λίγο καιρό πριν ως “Three of A Sort” [ml 7004, 2011] από τη Morgenland, που αποτελεί τμήμα της πιο γνωστής μας αυστριακής JazzWerkstatt.Εκείνο, που αντιλαμβάνεται ο καθείς ακούγοντας τα δύο άλμπουμ, που τα χωρίζει μια δεκαετία όπως προείπα, είναι η σταθερή προσήλωση και των τριών μουσικών προς ένα αδυσώπητο fusion, που κατακρατεί στοιχεία τόσο από την ελεύθερη αγωνιστικότητα του ’60 και το rock, όσο βεβαίως και από τις λεγόμενες μουσικές του κόσμου, με στόχευση (και) στα ελληνικά παραδοσιακά ακούσματα. Οι τρεις μουσικοί, ο Φλώρος Φλωρίδης άλτο σαξόφωνο, κλαρίνο, μπάσο κλαρίνο, ο Nicky Skopelitis ηλεκτρικές κιθάρες και ο Okay Temiz ντραμς, quica, talking drums, bells, calimba έχοντας ενσωματώσει στα παιξίματά τους εμπειρίες τριών και τεσσάρων δεκαετιών δημιουργoύν, με την εννοούμενη άνεση, ένα ορμητικό σκηνικό ποικίλων συναισθηματικών αποχρώσεων, προτάσσοντας με συνθέσεις όπως η (προτελευταία) “Abstract folk” (διασκευή παραδοσιακού από τον Φλωρίδη) την ελεγειακή απεικόνιση μιας τζαζ εξόδου. Ο Skopelitis μ’ έναν ήχο κιθάρας που δεν αποποιείται, όταν χρειάζεται, τη rock ορμητικότητα (ιδίως στο “Otherness”), αλλά και κοντά σε μιαν ηλεκτρισμένη αφρικανικότητα στην έσχατη σύνθεση του άλμπουμ “Tomi II” (υπό Temiz), με τα κρουστά, την καλίμπα κ.λπ. του τούρκου περκασιονίστα να παρέχουν ολάκερο το ρυθμικό υπόβαθρο, αφήνει μερικά ιδιότροπα soli, τα οποία βρίσκουν άξιους συμπαραστάτες στην κλαρινική συνοδεία του Φλωρίδη. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω κάποιο από τα κομμάτια του “The Trip Goes On” έχω την εντύπωση πως το εισαγωγικό “Lyto-loose dance” (με την απογειωτική ρυθμική γραμμή του – dance καθότι), καθώς και τα δύο τελευταία είναι για ανθολογία.
Επαφή: http://is.gd/DYZMcd