MELENTINI ερημικά άσματα

Η Melentini, ή και Μελεντίνη, υπήρξε ιδρυτικό μέλος και δημιουργός της μουσικής του ανεξάρτητου ηλεκτρονικού σχήματος Sequence Theory Project, όπως διαβάζω στο δίκτυο, οι οποίοι έχουν δύο digital άλμπουμ στο ενεργητικό τους (“Toyland” το 2010 και “The Collapse of Civilization” το 2012). Το “explosions around, the desert inside” [Restless Wind, 2013] είναι το πρώτο προσωπικό CD τής Melentini, ένα 42 λεπτών τραγουδιστικό άλμπουμ κλεισμένο σ’ ένα περιποιημένο hardback cover.

Τα (αγγλόφωνα) άσματα της ελληνίδας τραγουδοποιού έχουν άποψη και χρώμα. Είναι κάπως ερμητικά και περίκλειστα, μεταφέροντας μία ποιητική απόγνωση που αφορά στις σχέσεις (γενικώς), δημιουργώντας ένα «σκοτεινό» περιβάλλον που οφείλεται (πέραν του λόγου και των μελωδιών) και στις ενορχηστρώσεις. Αν ρίξει κάποιος μια ματιά στα όργανα που χρησιμοποιήθηκαν για την ηχογράφηση κάθε τραγουδιού θα διαπιστώσει πως το πιάνο κυριαρχεί (χειρίζεται η ίδια η Melentini), ενώ δίπλα του στοιχίζονται κόρνο, τσέλο, βιολί, βιόλα, τρομπόνι, σαξόφωνα, θερεμίνη, βεβαίως μπάσο, όπως ντραμς και κρουστά σε κάποια tracks… Το άκουσμα δηλαδή έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, που παραπέμπουν σε «Velvet-ικές» (Nico και John Cale ας πούμε και όχι Lou Reed αναγκαστικώς) ή «μετα-Velvet-ικές» καταστάσεις, σε μια minimal διαχείριση του σκότους εν ολίγοις –ή μήπως το «σκότος» δημιουργείται και εξ αιτίας της συγκεκριμένης minimal διαχείρισης;–, που σε συνδυασμό με τις θεατρικού τύπου ερμηνείες, τις απλωμένες μελωδίες και τα αργά tempi, ολοκληρώνουν ένα «κλίμα». Υπάρχουν τραγούδια που συνεπαίρνουν στο “explosions around, the desert inside”, όπως ας πούμε το “Aira (The clown girl)”, ένα track από την εποχή των Sequence Theory Project, ή το “Gone are the days”, που ακούγεται σαν θρηνητικό κατευόδιο και άλλα που τ’ ακούς σαν ιντερμέτζα, ανάμεσα στις… δύο εκρήξεις· το έσχατο “The question” φερ’ ειπείν, που είναι ό,τι χρειάζεται πριν ξεκινήσει η δεύτερη ή η τρίτη φορά…

Επαφή: www.restlesswind.com