JOHN SURMAN / NELSON AYRES / ROB WARING jazz χαμηλών τόνων, αλλά υψηλής αισθητικής

Το “Invisible Threads” [ECM / AN Music, 2018] είναι το πιο πρόσφατο άλμπουμ τού άγγλου σαξοφωνίστα (εδώ σοπράνο, βαρύτονο και μπάσο κλαρίνο) John Surman. Το άλμπουμ περιέχει δώδεκα συνθέσεις, έντεκα του Surman και μία του πιανίστα του γκρουπ Βραζιλιάνου Nelson Ayres – με το τρίο να συμπληρώνει ο αμερικανο-νορβηγός Rob Waring σε βιμπράφωνο και μαρίμπα.

Αν η ιστορία του John Surman χάνεται στα sixties, αποτυπωμένη σε κάθε περίπτωση στην τεράστια δισκογραφία του (μέρος της οποίας ανήκει και στην ECM), εκείνη του Nelson Ayres δεν είναι το ίδιο απλωμένη και γνωστή. Να πούμε, λοιπόν, πως ο Ayres εμφανίζεται στο “Free” [CTI] του Airto Moreira το 1972 (τόσο νωρίς), πως ήταν μέλος του βραζιλιάνικου latin-jazz συγκροτήματος Mandala, ο μοναδικός δίσκος του οποίου από το 1976 φεύγει σε τρελές τιμές στο discogs, και πως από τα μέσα των seventies και μετά έχει και προσωπική δισκογραφία, αλλά και συνεργασίες με πολύ μεγάλα ονόματα (Dizzy Gillespie, Benny Carter, Milton Nascimento, Astrud Gilberto κ.ά.). Δίπλα σ’ αυτούς τους δύο jazz βετεράνους, ας τους πούμε έτσι, στέκεται ένας λίγο νεότερος μουσικός, ο Rob Waring, που και αυτός έχει παίξει με γερά ονόματα (Jon Eberson, Torbjørn Sunde κ.ά.).

Οι συνθέσεις του Surman και στο “Invisible Threads”, που είναι ηχογραφημένο πριν ένα χρόνο (Ιούλιος 2017) στο Rainbow Studio του Όσλο, είναι για άλλη μια φορά εξαιρετικές – καθώς επιβάλλονται μέσω των πλουσίων μελωδικών ποικιλιών τους και κυρίως μέσω της ηρεμίας και της πραότητας, με τις οποίες αναπτύσσονται. Μουσική αβίαστη δηλαδή, απολύτως προσεγμένη σε κάθε λεπτομέρειά της, με λεπτές και περίτεχνες διαστρωματώσεις, κάπως μελαγχολική στην εξέλιξή της, αλλά πάντα πλησίον της… ομορφιάς και της ωραιότητας.

Αν ο Surman είναι, εδώ και δεκαετίες, ένας αναγνωρισμένος τζαζ μελωδός, κάτι που εξακολουθεί να το δείχνει καθώς στέκεται, στα 74 χρόνια του πια, ως συνθέτης-οργανοπαίκτης σε πολύ υψηλό επίπεδο, δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί η παρουσία των άλλων δύο μουσικών, τόσο του πιανίστα Ayres, που «γεμίζει» με ανεπαίσθητο τρόπο, το συνολικό πλαίσιο, μελοδώντας το ίδιο αργά και κυρίως επιλεκτικά, όσο και του κρουστού Waring, που έχει πάντα έτοιμα τα θωπευτικά vibes του, υπογραμμίζοντας τις πιο λεπτές των αφηγήσεων με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Ένα ακόμη έξοχο jazz άλμπουμ είναι το “Invisible Threads” – μία από τις πιο πρόσφατες κυκλοφορίες της ECM.