βραζιλιάνικο dance από τη δεκαετία 1984-1994 σε μια δυνατή συλλογή της Soundway

Η βρετανική Soundway –ένα label που πήρε μπροστά το 2002– κάνει πολύ καλή δουλειά, βασικά στο χώρο του researching ως γνωστόν, και δεν είναι λίγες οι φορές που έχω γράψει καλά λόγια για τις παραγωγές της (και παλαιότερα στο Jazz & Τζαζ, όπως και τα πιο πρόσφατα χρόνια στο δισκορυχείον). Μετά από καιρό έφτασε στα χέρια μου μια καινούρια κυκλοφορία τής Soundway, μια συλλογή με βραζιλιάνικα χορευτικά tracks (να τα πούμε έτσι… κι είναι σωστός ο χαρακτηρισμός), ηχογραφημένα για άσημα γενικώς τοπικά labels στη δεκαετία 1984-1994 (αν και υπάρχουν και μερικά στις πολυεθνικές WEA, CBS, EMI και Polygram). Ο τίτλος της συλλογής είναι “Onda de Amor / Synthesized Brazilian Hits that Never were (1984-94)” με… εισαγωγή και διανομή στην Ελλάδα από την Heathen Natives.

Γιατί επελέγησαν, τώρα, από τον βραζιλιάνο compiler και DJ Millos Kaiser τα συγκεκριμένα χρονικά όρια δεν ξέρω, και δεν το εξηγεί και ο ίδιος στις γενικώς κατατοπιστικές σημειώσεις τού ενθέτου. Εννοώ πως θα ήταν προτιμότερη και σίγουρα πιο επικεντρωμένη μια synth-pop, electro και italo eighties βραζιλιάνικη ανθολόγηση, αφού, έτσι κι αλλιώς, από τα 16 κομμάτια που ακούγονται εδώ μόνο τρία ξεφεύγουν πέραν του 1990 και μάλιστα δίχως να είναι από τα ωραιότερα του άλμπουμ. Λέμε για το “Tabu (The Sweetest taboo)” με την Vânia Bastos από το 1994 (διασκευή στο γνωστό τραγούδι τής Sade), το “Toque tambor” με την Anacy Arcanjo από το 1993 και το “Livre pra voar” της Nanda Rossi από το 1991 (σε μια edit του compiler Millos Kaiser).

Ο Kaiser γράφει στο ένθετο πως τα άλμπουμ και τα singles από τα οποία προέρχονται οι «επιλογές» του δεν είναι καθόλου σπάνια και πως, περαιτέρω, δεν θα τα δούμε στα wants κανενός (επαγγελματία ή συλλέκτη), με την πλειονότητά τους να κοστίζει κάτω από δέκα δολάρια (δεν μας διευκρινίζει αν μιλάει για το discogs ή για τις χύμα αγορές της χώρας του). Ας ελπίσουμε, πάντως, πως μετά και από την ανθολόγησή τους στη Soundway θα εξακολουθήσουν να βρίσκονται στα… αζήτητα, για το καλό τής τσέπης των απανταχού μουσικόφιλων.

Λοιπόν, για να μπούμε στο προκείμενο. Πολλά από τα tracks του “Onda de Amor” μετράνε. Εννοώ είναι πολύ καλά, για την εποχή στην οποία αναφερόμαστε και για το είδος της μουσικής που θέλουν να προβάλλουν. Το είπαμε. Βασικά χορευτική μουσική έχουμε εδώ, disco-boogie, synth-pop, electro, italo & balearic, φθάνοντας μέχρι και τις παρυφές του σύγχρονου r&b – και όλα τούτα δίχως πολλές… βραζιλοπρέπειες. Υπάρχει βεβαίως axé (αυτό το αφροβραζιλιάνικο ιδίωμα, που ανακατεύει tropical και reggae), αλλά και τούτα δεν είναι περισσότερα από δυο-τρία tracks (στα 16).

Ανάμεσα στα ωραιότερα, που άκουσα εγώ εδώ, θα τοποθετούσα το “A festa é nossa” (1988) των Grupo Controle Digital, που είναι ένα αξιοπρεπέστατο dance, στις παρυφές του italo, το ωραίο electro “Break de rua (Versão longa)” (1984) από τους Villa Box, το κάπως disco-boogie “Cheira” (1985) του Batista Junior (ίσως το καλύτερο της συλλογής), το deep-funky με στοιχεία italo-boogie “Africamerica” (1990) από Dodô Da Bahia & As Virgens De Porto Seguro (δυναμίτης με νόημα!), το electro “Contos de escola (Millos Kaiser edit)” (1989) από Os Abelhudos και το έσχατο… τεμπέλικο instro “Feminina Mulher” από τους Região Abissal.

Οπωσδήποτε μιαν απρόσμενη καταγραφή, από την οποία και γουστάρεις και μαθαίνεις… όπως αξίζει να συμβαίνει.