SVIN, KEVLAR BIKINI, TOMMY AND THE COMMIES τρία νέα ροκ άλμπουμ από τρία εντελώς διαφορετικά συγκροτήματα

SVIN: Virgin Cuts [Mom Eat Dad Records, 2018]

Έχω γράψει και παλαιότερα για τους Svin –για το άλμπουμ τους “Missionær” [PonyRec, 2016]– ένα πολύ ιδιαίτερο, rock να το πούμε(;), συγκρότημα από τη Δανία, που επανέρχεται τώρα με νέο βινύλιο και CD. Λέμε για το “Virgin Cuts”, ένα… πειραματικό άλμπουμ, με πολλά και διαφορετικά (και σίγουρα) ενδιαφέροντα στοιχεία στα αυλάκια του.

Οι Svin είναι τρεις σήμερα, ο Henrik Pultz Melbye πνευστά, ο Thomas Eiler ντραμς και ο Lars Bech Pilgaard κιθάρες, με το γκρουπ να δέχεται βοήθειες από τρεις ακόμη μουσικούς, δίχως να πληροφορούμαστε τι όργανα χειρίζεται καθένας απ’ αυτούς (πάντως στο “Virgin Cuts” ακούγονται επιπλέον σύνθια και ηλεκτρονικά, περισσότερα του ενός πνευστά, tribal κρουστά, φωνές κ.λπ.).

Οι συνθέσεις στο “Virgin Cuts” δεν μοιάζουν μεταξύ τους και αυτό μπορεί να είναι και καλό και κακό. Καλό, γιατί το άλμπουμ εμφανίζει μια… περιπέτεια οπωσδήποτε, αλλά και κακό, γιατί κάπου «χάνεται» ο στόχος (η ενότητά του, εννοώ, είναι ελεγχόμενη). Σε κάθε περίπτωση, πάντως, καταγράφονται ωραία δείγματα πειραματικού folk/ ethnic/ rock, όπως εκείνα στο “Midori”, που θυμίζουν έναν late seventies συνδυασμό Embryo και Guru Guru Sunband, συνθέσεις που είναι πιο rock-minimal (σαν παλιά αμερικάνικα progressive – το εισαγωγικό “Cuts” έφερε στη μνήμη μου τους Καναδούς Miriodor από τα μέσα του ’80) και άλλες που είναι ακόμη πιο δυναμικές και προχωρημένες, με στοιχεία θορύβου, ηλεκτρονικές ακρότητες, κιθάρες στο στυλ της Metalanguage κ.λπ.

Τα περισσότερα από τα tracks τού “Virgin Cuts” λειτουργούν τελικώς πολύ καλά, με τις λίγες εξαιρέσεις (όπως το αποστασιοποιημένο φωνητικό “Coral 1”) να μην αλλάζουν τη γενικότερη (θετική) εντύπωση.

KEVLAR BIKINI: Rants, Riffage and Rousing Rhythms [Geenger Records, 2018]

Πάνκηδες-χαρντκοράδες από το Ζάγκρεμπ (της Κροατίας) είναι οι Kevlar Bikini, με το “Rants, Riffage and Rousing Rhythms” να αποτελεί το τρίτο άλμπουμ τους (LP, CD, digital), μετά το “Exlpodisiac” (2012) και το “Hi-Fi or Die” (2014). Η μπάντα, που είναι τριμελής (με την προσθήκη ενός guest σαξοφωνίστα σ’ ένα track) παίζει δυνατά, στα όρια της… μανίας, με τα φωνητικά τού (και κιθαρίστα τους) Mario Balta να είναι το μεγαλύτερο προσόν της.

Να πούμε, πάντως, πως από ηχητικής πλευράς οι Kevlar Bikini δεν είναι ακραίοι, καθώς παίζουν απολύτως κατανοητά, όχι βαβούρα του κερατά δηλαδή, κινούμενοι στα όρια των πιο σκληρών ειδών (punk, hardcore, λελογισμένου noise και «μετάλλου»), έχοντας στα ατού και τους ενδιαφέροντες στίχους τους – οι οποίοι αν και είναι ελλειπτικοί (και αγγλικοί) κατορθώνουν να μεταφέρουν τη σκοτεινιά και την απόγνωση της εποχής μας (κι ενός συγκροτήματος, εν πάση περιπτώσει, που θέλει να εκφραστεί μ’ αυτόν τον απροκάλυπτα σκληρό ροκ τρόπο).

Απλά πράγματα και μάλλον ουσιαστικά, από μια μπάντα που κάνει, με το “Rants, Riffage and Rousing Rhythms”, ένα ακόμη πιο αποφασιστικό βήμα για μιαν ευρύτερη αναγνώριση.

TOMMY AND THE COMMIES: Here Come [Slovenly Records, 2018]

Ο Tommy είναι Καναδός (κάπου από το Ontario), το επώνυμό του είναι Commy… και κάπως έτσι προκύπτουν και οι Commies του, που δεν είναι κομμουνιστές, μα κάτι… γεροντοπαλίκαρα, που μοιάζουν με πιτσιρικάδες (ή το παίζουν τέλος πάντων). Ένα power-pop/ punk trio είναι οι φίλοι μας (Tommy Commy, Jeff Houle, Mitch Houle), που είναι σφόδρα επηρεασμένο από τους Buzzcocks, προτείνοντας σ’ αυτή την παρθενική εμφάνισή του στη δισκογραφία οκτώ μονόλεπτα και δίλεπτα τραγούδια. Το mini-LP των Tommy and The Commies αποκαλείται “Here Come”, κατά τα προ δεκαετιών ειωθότα, διαθέτοντας νεανικό παλμό και δύναμη τόσο στις μουσικές, όσο και στα λόγια.

Υποκρίνονται ωραία τους 18χρονους οι Καναδοί, και παρότι πατάνε σε δοκιμασμένες συνταγές είναι άνετοι και φρέσκοι. Τα τραγούδια ή και… τραγουδάκια τους κυλάνε μια χαρά, είναι ολοκληρωμένα μέσα στην άψε-σβήσε εξέλιξή τους, διαμορφώνοντας ενίοτε και μια «μοντάδικη» διάθεση (όχι πολύ μακριά από εκείνη των πρώιμων Jam). Γενικώς, με τέτοιες ωραία υιοθετημένες βρετανικές αναφορές συμπυκνωμένης φόρας δεν θα είναι έκπληξη αν οι Καναδοί πάνε πιο μακριά. Μακρύτερα εννοώ από την Greater Sudbury (του Ontario).

Επαφή: www.creative-eclipse.com