Από αριστερά: S. Johänntgen, C. Konrad, Nicole Jo, E. FederkeilΤα πράγματα, όμως, αλλάζουν. Και να τώρα η Nicole Jo, με τους ίδιους ακριβώς μουσικούς πλάι της (που άφησαν το όνομά τους Needs 2B Funky να εκπέσει), σ’ ένα ολοκαίνουριο CD, το πέμπτο στη σειρά υπό τον τίτλο “Go On” [Jazzhaus, 2011], να επιχειρεί μέσα από 15 πρωτότυπες συνθέσεις (οι περισσότερες δικές της) να εκφράσει κάποιες βαθύτερες jazz αγωνίες.
Αφήνοντας, έτσι, κατά μέρος τα funky περιτυλίγματα (όχι πως εκλείπουν εντελώς, αλλά δεν πρόκειται και για το κυρίως μενού), η Jo δείχνει να ενδιαφέρεται εξ ίσου πλέον για το folklore (βαλκανικό ή άλλο), όπως και για τις κλασικές jazz ballads, δίχως να εξοβελίζει από τις εγγραφές της το groovy ή ακόμη και το ελεύθερο αυτοσχεδιαστικό στοιχείο. Το αποτέλεσμα αυτής
της προσπάθειας είναι ολοφάνερο σε κομμάτια όπως το “Run”, με τις ρυθμικές εναλλαγές να δημιουργούν μιαν αυξανόμενη ένταση, και με τα σαξοφωνικά soli (πότε στο άλτο και πότε στο σοπράνο) να τις καθορίζουν. Το βαθύ ρυθμικό τμήμα στο “Space up”, αλλά και η γενικότερη διαχείριση (κιμπορντική ή άλλη) θα μπορούσε να χρωστά στον Eddie Harris, ενώ στο “Smell of Spring” τα bluesy ηχοχρώματα, επιβεβαιώνουν απλώς την αισθητική στροφή της Γερμανίδας. Άλλες δε συνθέσεις, όπως το 7λεπτο “Brachial”, εκμεταλλεύονται το funky υπόστρωμά τους προκειμένου να συνομιλήσουν με το ελεύθερο πείραμα, ενώ άλλες, όπως η έσχατη κρυφή, ποντάρουν ακόμη και στο τραγούδι, δείχνοντας πως η Nicole Jo κάτι έχει στο νου της, που, πιθανώς, ν’ αποτελέσει μία ακόμη έκπληξη στο αμέσως επόμενο διάστημα.Επαφή: www.nicolejo.de
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου