LIVANIA παιδιά της τραγωδίας

Η Livania (Λιβανία) είναι μια νέα τραγουδοποιός, την οποία είχα ξεχωρίσει από την πρώτη φορά που άκουσα κάτι δικό της. Ήταν το περασμένο καλοκαίρι (14 Ιουνίου 2025), όταν είχα γράψει τα σχετικά για τη συλλογή “Greek Rock Scene Vol.2” (του Rockap.gr). Εκεί είχα σημειώσει το εξής: «Το “Eulogy” είναι ένα αγγλόφωνο track της τραγουδοποιού Livania. Το κομμάτι είναι κάπως folky, αλλά με ενισχυμένο ήχο. Αυτό μπορεί να αφαιρεί κάτι (αρκετό) από την ατμόσφαιρα της σύνθεσης (το πιο χαμηλό volume θα ταίριαζε καλύτερα), δείχνει όμως, έστω κι έτσι, πως εδώ υπάρχει κάτι, που θα μπορούσε να εξελιχθεί (και αυτό από τα πιο ενδιαφέροντα track του “Greek Rock Scene Vol.2”)».

Προσφάτως έφθασε στα χέρια μου ένα άλμπουμ (CD-R) της Livania, που ανέβηκε στο bandcamp στις 3 Μαΐου 2025 και που είχε τίτλο “Children of Tragedy”. Το άλμπουμ αυτό περιλαμβάνει δέκα οκτώ συνθέσεις (πολλές δηλαδή), δεκατέσσερις πρωτότυπες και τέσσερις διασκευές. Οι διασκευές γίνονται στα τραγούδια “Sprained ankle” της Julien Baker (track από το φερώνυμο LP της, του 2015), “You missed my heart” του Mark Kozelek (από το “Perils from the Sea” των Mark Kozelek & Jimmy LaValle από το 2013), “The beer” της Kimya Dawson (από το άλμπουμ της “My Cute Fiend Sweet Princess” του 2002) και «Τα ήσυχα βράδια» των Λάκη Παπαδόπουλου-Μαριανίνας Κριεζή, από το «Τσάι Γιασεμιού» (1985) της Αρλέτας.
Τα τραγούδια (και τα λίγα ορχηστρικά) της Livania είναι ηχογραφημένα ιδίοις εξόδοις και κάπως ερασιτεχνικά, αλλά αυτό δεν αφαιρεί, αναγκαστικά, κάτι από τη δύναμή τους. Απεναντίας έχουν τον τρόπο να τονίζουν ακόμη περισσότερο αυτή την lo-fi και homemade αισθητική τους, κάτι που συμπλέει (και) με το γενικότερο κλίμα του δίσκου. Το λέω, γιατί η περίπτωση του “Children of Tragedy” δεν είναι και τόσο απλή. Εννοώ πως ο ιδιαίτερος εξομολογητικός τόνος της τραγουδοποιού, που φθάνει στα όρια της απογύμνωσης και της σκληρής κατάθεσης των προσωπικών βιωμάτων της, των σχετικών με την μη-αποδοχή από τον περίγυρό της, ταιριάζει με τη «σπιτική» ατμόσφαιρα των τραγουδιών της, εμβαθύνοντας τον loner χαρακτήρα τους.
Ναι, στην ευρύτερη οικογένεια του folk κινούνται τα τραγούδια της Livania, πολλά εκ των οποίων μετατρέπονται σε τέτοια μέσω της κιθάρας της – αν και ακούγονται και άλλα όργανα στον δίσκο, όπως πλήκτρα, πιάνο, τρομπέτα κ.λπ. Παρότι η στάθμη της εγγραφής είναι κάπως υψηλή τα κομμάτια της Livania, που είναι φυσικά χαμηλών τόνων στην κατασκευή τους, κυλάνε αργά, ήρεμα, χωρίς εξάρσεις, επιχειρώντας να κερδίσουν τον ακροατή και την ακροάτρια, όχι μόνο με την ειλικρίνειά τους, αλλά και με τα συνθετικά προτερήματά τους. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό, ή τέλος πάντων εξίσου σημαντικό με την στιχουργική απογύμνωση που καταγράφεται, καθότι με τραγούδια έχουμε να κάνουμε στο “Children of Tragedy” και όχι με σκέτα λόγια, ποίηση κτλ.
Ξεκινώντας από ’κει και καταλήγοντας εκεί θα πω πως η Livania είναι ένα ταλαντούχο άτομο, με καθαρή αντίληψη γι’ αυτό που επιτελεί – το οποίο χρειάζεται, όμως, την εμπειρία κάποιου (στον τεχνικό, ηχογραφικό τομέα και στην παραγωγή), ώστε να μπορέσει να αποδοθεί, όλο αυτό, ακόμη καλύτερα (χωρίς να χάσει, φυσικά, τα loner χαρακτηριστικά του).
Υπάρχουν διάφορα τραγούδια της Livania που μου άρεσαν εδώ, και τρία απ’ αυτά είναι το “Grandpa”, το “Memory obsolete” και η απόδοση τού “The beer” (της Dawson), ενώ ακούγοντας το ελληνόφωνο «Κοχύλι» της (υπάρχουν και κάποια ακόμη ελληνόφωνα tracks στον δίσκο της) λέω πως αξίζει να δοκιμάσει, με περισσότερο πείσμα, στον ελληνικό στίχο.
Εύχομαι το καλύτερο για την Livania.
Επαφή: https://livania.bandcamp.com/album/children-of-tragedy