Καλοί και πολύ καλοί ελληνικοί δίσκοι, που να διατίθενται
και σε φυσικές μορφές (γι’ αυτό τους λέμε δίσκους εξάλλου και όχι απλώς
κυκλοφορίες) τυπώνονται συνεχώς. Μπορεί να μην είναι πολλοί πια, αλλά υπάρχουν.
Όπως υπάρχουν και δισκογραφικές εταιρείες, εδώ και στο εξωτερικό, που επενδύουν
σε CD ή βινύλια, δίνοντας
βήμα σε άξιους μουσικούς και τραγουδοποιούς. Για δύο τέτοιους άκρως
ενδιαφέροντες πρόσφατους δίσκους (CD) θα γράψω στη συνέχεια...
MICHALIS KOULOUMIS: Displaced Dreams [Seyir Musik, 2025]
Ο Μιχάλης Κουλουμής είναι ένας κύπριος συνθέτης και βιολιστής (χειρίζεται και βιόλα επίσης), που διαπρέπει σε Κύπρο, Ελλάδα και εξωτερικό. Όπως διαβάζουμε, μεταξύ άλλων στο σάιτ του, ή και στο ένθετο του πιο πρόσφατου άλμπουμ του, που αποκαλείται “Displaced Dreams”:
«Γεννημένος σε μουσική οικογένεια στην Κύπρο, ο Μιχάλης Κουλουμής ανέπτυξε ισχυρό μουσικό υπόβαθρο και ευαισθησία από τα νεανικά του χρόνια. Σπούδασε ευρωπαϊκό κλασικό βιολί, αλλά οι προσωπικές του αναζητήσεις τον οδήγησαν στις μουσικές παραδόσεις της Ανατολής και ιδιαίτερα σε αυτές της Ανατολικής Μεσογείου. Αποφοίτησε με “Άριστα” από το Τμήμα Ελληνικής Παραδοσιακής Μουσικής του Ωδείου Φίλιππος Νάκας στην Αθήνα, μαθητής του βιολιστή Γιώργου Μαρινάκη. Την ίδια περίοδο, ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές του σπουδές στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 2013, απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα (MA) Μουσικής στην Ερμηνεία Βιολιού (Taksim στην Οθωμανική Κλασική Μουσική) από το Codarts, Πανεπιστήμιο Τεχνών (Ολλανδία).(...) Εμφανίστηκε στη σκηνή και ηχογράφησε με μερικούς από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της μεσογειακής μουσικής σκηνής: Ross Daly, Jordi Savall, Kudsi Ergüner, Nana Mouskouri, Gabriel Yared, Sokratis Sinopoulos, Efren Lopez, Dine Doneff, Thimios Atzakas, Harris Lambrakis, Χρόνης Αηδονίδης, Μάνος Αχαλινωτόπουλος, Zohar Fresco, Waed Bouhassoun, Jose Manuel Leon, Silvia Perez Cruz, μεταξύ άλλων. Στις σημαντικότερες εμφανίσεις του περιλαμβάνονται: Royal Albert Hall (Ηνωμένο Βασίλειο), Concertgebouw (Βέλγιο), Union Chapel (Ηνωμένο Βασίλειο), King’s Place (Ηνωμένο Βασίλειο), Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (Ελλάδα), Φεστιβάλ Sommerton (Γερμανία), Φεστιβάλ Brighton Fringe (Ηνωμένο Βασίλειο), Palace of Arts Budapest (Ουγγαρία), Katara Festival (Κατάρ), WOMAD (Ηνωμένο Βασίλειο), Φεστιβάλ Mawazine (Μαρόκο), Φεστιβάλ Sharq Taronalari (Ουζμπεκιστάν), Bimhuis (Ολλανδία), Alhambra Concert Hall (Γαλλία), Muziekpublique (Βέλγιο), Festival Abbaye de Fontfroide (Γαλλία), Φεστιβάλ Σίδνεϊ (Αυστραλία), Pafos17 European Capital of Culture (Κύπρος), WOMEX Showcase Canary Islands (Ισπανία).(...) Η προσωπική του δισκογραφία περιλαμβάνει το ντεμπούτο άλμπουμ “Soil” (2014), το “Ephemera” (2017), το “The Music of Cyprus” (2025) και το “Displaced Dreams” (2025)».
Σ’ αυτό το πολύ περιποιημένο σαν παραγωγή CD (σκληρό gatefold cover, με 12σέλιδο ένθετο και με άψογες ηχογραφήσεις από τα Sierra Studios και Finos Film Studios της Αθήνας) ο Κουλουμής συμπεριλαμβάνει εννέα συνθέσεις του, που φανερώνουν ποικίλες όψεις των ενδιαφερόντων του. Όχι τόσο των μουσικών-ηχητικών (καθώς είπαμε πως οι ήχοι της Ανατολικής Μεσογείου κυριαρχούν στις επιλογές του), όσο κυρίως των ενορχηστρωτικών.
Για παράδειγμα, το ξεκίνημα γίνεται με δύο κομμάτια, τα “Displaced dreams part I” και “Displaced dreams part II”, που χαρακτηρίζονται από έναν ηχοχρωματικό πλούτο– όχι παράταιρο, όμως, με αυτό που έχει ο Κουλουμής στο νου του. Προσωπικώς ανακάλεσα ανάλογες απόπειρες, με μεγάλα σχήματα, του λιβανέζου ουτίστα Rabih Abou-Khalil, καθώς έξι βιολιά, δύο βιόλες, δύο τσέλα, τρεις μπαγλαμάδες και ακόμη tarhu, κοντραμπάσο, νέι, ούτι, κρητική λύρα και ποικιλία κρουστών συνυπάρχουν σε πολύ καλαίσθητους συνδυασμούς, και σε συνθέσεις που έχουν τη δύναμη να συνεπαίρνουν τον ακροατή, με αυτό τον μεταιχμιακό, ανάμεσα στην Ανατολή και την Δύση, ήχο τους.
Όμως από ’κει και κάτω τα δεδομένα αλλάζουν, καθώς από το τρίτο κομμάτι και μετά έχουμε ακόμη πιο ξεκάθαρες συνθετικές προτάσεις από τον Κουλουμή, τις οποίες φέρουν εις πέρας μικρά ή τέλος πάντων μικρότερα σχήματα. Αν και τα πρώτα δύο κομμάτια είναι πολύ ωραία, έχω τη γνώμη πως όλα τα υπόλοιπα, από το “Agony” έως και το “Redemption”, φανερώνουν ακόμη πιο καθαρά τις αρετές του κύπριου συνθέτη και βιολιστή, που συναρπάζει κυρίως στα ντούο του με τον Dine Doneff στο κοντραμπάσο (στο “On hostile ground”) και με τον Βαγγέλη Καρίπη στα frame drums (στο “Escape”) – δίχως να σε αφήνουν αδιάφορο προφανώς το περίτεχνα μελωδικό “Islands of hope”, με τον Αλέξανδρο Παπαδημητράκη να συνοδεύει στο ούτι ή το πιο κλασικό οθωμανικό “Farewell” (με Χάρη Λαμπράκη νέι, Τάσο Πούλιο κανόνας, Αλέξανδρο Παπαδημητράκη ούτι, Dine Doneff κοντραμπάσο, Πέτρο Κουλουμή λαούτο και Μιχάλη Κουλουμή βιολί).
Ένας μαγικός δίσκος, όχι ανά στιγμές, αλλά σε κάθε δευτερόλεπτό του.
Επαφή: www.seyirmuzik.com, www.michaliskouloumis.com
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/moysikes-tis-anatolikis-mesogeioy-apo-tin-kypro-kai-rok-apo-tin-ellada
Ο Μιχάλης Κουλουμής είναι ένας κύπριος συνθέτης και βιολιστής (χειρίζεται και βιόλα επίσης), που διαπρέπει σε Κύπρο, Ελλάδα και εξωτερικό. Όπως διαβάζουμε, μεταξύ άλλων στο σάιτ του, ή και στο ένθετο του πιο πρόσφατου άλμπουμ του, που αποκαλείται “Displaced Dreams”:
«Γεννημένος σε μουσική οικογένεια στην Κύπρο, ο Μιχάλης Κουλουμής ανέπτυξε ισχυρό μουσικό υπόβαθρο και ευαισθησία από τα νεανικά του χρόνια. Σπούδασε ευρωπαϊκό κλασικό βιολί, αλλά οι προσωπικές του αναζητήσεις τον οδήγησαν στις μουσικές παραδόσεις της Ανατολής και ιδιαίτερα σε αυτές της Ανατολικής Μεσογείου. Αποφοίτησε με “Άριστα” από το Τμήμα Ελληνικής Παραδοσιακής Μουσικής του Ωδείου Φίλιππος Νάκας στην Αθήνα, μαθητής του βιολιστή Γιώργου Μαρινάκη. Την ίδια περίοδο, ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές του σπουδές στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 2013, απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα (MA) Μουσικής στην Ερμηνεία Βιολιού (Taksim στην Οθωμανική Κλασική Μουσική) από το Codarts, Πανεπιστήμιο Τεχνών (Ολλανδία).(...) Εμφανίστηκε στη σκηνή και ηχογράφησε με μερικούς από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της μεσογειακής μουσικής σκηνής: Ross Daly, Jordi Savall, Kudsi Ergüner, Nana Mouskouri, Gabriel Yared, Sokratis Sinopoulos, Efren Lopez, Dine Doneff, Thimios Atzakas, Harris Lambrakis, Χρόνης Αηδονίδης, Μάνος Αχαλινωτόπουλος, Zohar Fresco, Waed Bouhassoun, Jose Manuel Leon, Silvia Perez Cruz, μεταξύ άλλων. Στις σημαντικότερες εμφανίσεις του περιλαμβάνονται: Royal Albert Hall (Ηνωμένο Βασίλειο), Concertgebouw (Βέλγιο), Union Chapel (Ηνωμένο Βασίλειο), King’s Place (Ηνωμένο Βασίλειο), Στέγη Ιδρύματος Ωνάση (Ελλάδα), Φεστιβάλ Sommerton (Γερμανία), Φεστιβάλ Brighton Fringe (Ηνωμένο Βασίλειο), Palace of Arts Budapest (Ουγγαρία), Katara Festival (Κατάρ), WOMAD (Ηνωμένο Βασίλειο), Φεστιβάλ Mawazine (Μαρόκο), Φεστιβάλ Sharq Taronalari (Ουζμπεκιστάν), Bimhuis (Ολλανδία), Alhambra Concert Hall (Γαλλία), Muziekpublique (Βέλγιο), Festival Abbaye de Fontfroide (Γαλλία), Φεστιβάλ Σίδνεϊ (Αυστραλία), Pafos17 European Capital of Culture (Κύπρος), WOMEX Showcase Canary Islands (Ισπανία).(...) Η προσωπική του δισκογραφία περιλαμβάνει το ντεμπούτο άλμπουμ “Soil” (2014), το “Ephemera” (2017), το “The Music of Cyprus” (2025) και το “Displaced Dreams” (2025)».
Σ’ αυτό το πολύ περιποιημένο σαν παραγωγή CD (σκληρό gatefold cover, με 12σέλιδο ένθετο και με άψογες ηχογραφήσεις από τα Sierra Studios και Finos Film Studios της Αθήνας) ο Κουλουμής συμπεριλαμβάνει εννέα συνθέσεις του, που φανερώνουν ποικίλες όψεις των ενδιαφερόντων του. Όχι τόσο των μουσικών-ηχητικών (καθώς είπαμε πως οι ήχοι της Ανατολικής Μεσογείου κυριαρχούν στις επιλογές του), όσο κυρίως των ενορχηστρωτικών.
Για παράδειγμα, το ξεκίνημα γίνεται με δύο κομμάτια, τα “Displaced dreams part I” και “Displaced dreams part II”, που χαρακτηρίζονται από έναν ηχοχρωματικό πλούτο– όχι παράταιρο, όμως, με αυτό που έχει ο Κουλουμής στο νου του. Προσωπικώς ανακάλεσα ανάλογες απόπειρες, με μεγάλα σχήματα, του λιβανέζου ουτίστα Rabih Abou-Khalil, καθώς έξι βιολιά, δύο βιόλες, δύο τσέλα, τρεις μπαγλαμάδες και ακόμη tarhu, κοντραμπάσο, νέι, ούτι, κρητική λύρα και ποικιλία κρουστών συνυπάρχουν σε πολύ καλαίσθητους συνδυασμούς, και σε συνθέσεις που έχουν τη δύναμη να συνεπαίρνουν τον ακροατή, με αυτό τον μεταιχμιακό, ανάμεσα στην Ανατολή και την Δύση, ήχο τους.
Όμως από ’κει και κάτω τα δεδομένα αλλάζουν, καθώς από το τρίτο κομμάτι και μετά έχουμε ακόμη πιο ξεκάθαρες συνθετικές προτάσεις από τον Κουλουμή, τις οποίες φέρουν εις πέρας μικρά ή τέλος πάντων μικρότερα σχήματα. Αν και τα πρώτα δύο κομμάτια είναι πολύ ωραία, έχω τη γνώμη πως όλα τα υπόλοιπα, από το “Agony” έως και το “Redemption”, φανερώνουν ακόμη πιο καθαρά τις αρετές του κύπριου συνθέτη και βιολιστή, που συναρπάζει κυρίως στα ντούο του με τον Dine Doneff στο κοντραμπάσο (στο “On hostile ground”) και με τον Βαγγέλη Καρίπη στα frame drums (στο “Escape”) – δίχως να σε αφήνουν αδιάφορο προφανώς το περίτεχνα μελωδικό “Islands of hope”, με τον Αλέξανδρο Παπαδημητράκη να συνοδεύει στο ούτι ή το πιο κλασικό οθωμανικό “Farewell” (με Χάρη Λαμπράκη νέι, Τάσο Πούλιο κανόνας, Αλέξανδρο Παπαδημητράκη ούτι, Dine Doneff κοντραμπάσο, Πέτρο Κουλουμή λαούτο και Μιχάλη Κουλουμή βιολί).
Ένας μαγικός δίσκος, όχι ανά στιγμές, αλλά σε κάθε δευτερόλεπτό του.
Επαφή: www.seyirmuzik.com, www.michaliskouloumis.com
Η συνέχεια εδώ...
https://www.lifo.gr/culture/music/moysikes-tis-anatolikis-mesogeioy-apo-tin-kypro-kai-rok-apo-tin-ellada
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου