PRINS OBI το νέο άλμπουμ του διαθέτει concept, που παραπέμπει στα βρετανικά late sixties

Στο blog θα βρείτε κριτικές και για τα πέντε προηγούμενα άλμπουμ του Prins Obi – που τώρα θα γίνουν έξι (οι κριτικές), καθώς θα γράψουμε και για το πλέον πρόσφατο, που αποκαλείται “The Secret Life of Mara Gibb” [Same Difference Music, 2025].

Όπως διαβάζουμε στο booklet του CD... Mara Gibb είναι ένα άτομο από τον πλανήτη Bendex που εργάζεται στα ορυχεία βενδριλίου(;) – μια δουλειά την οποία κληρονόμησε από τους γονείς του. Κάποια μέρα, το άτομο αυτό δείχνει πως είναι δυσαρεστημένο με τη ζωή του. Πηδά σ’ ένα διαγαλαξιακό φορτηγό πλοίο και περιπλανιέται στον γαλαξία αναζητώντας ηρεμία, στιγμές διαύγειας, νέες εμπειρίες, το δικό του μονοπάτι (παρά τις προσδοκίες των άλλων), πνευματική φώτιση, επανασύνδεση με το «παιδί μέσα του», όπως και με τις απλές απολαύσεις της ζωής.
Αυτό πάνω-κάτω είναι το στόρι και το concept του δίσκου, η προσπέλαση στον οποίον (δίσκο) επιτυγχάνεται και μέσω του 24σέλιδου πολύχρωμου κόμικ (διαστάσεων 25,5Χ18), που συνοδεύει την έκδοση και το οποίο είναι σχεδιασμένο από τον Kostas Pantoulas (με κείμενο και ιστορία από τους Nikolai Hamel και Prins Obi).
Το άκουσμα του “The Secret Life of Mara Gibb”, που διαθέτει κάποια τραγούδια, αρκετά αφηγηματικά μέρη και κομμάτια με φωνές γενικά, είναι οπωσδήποτε ευχάριστο.
Ο Prins Obi με τους συνεργάτες του έχει κάνει πολύ καλή δουλειά, και το νεο-ψυχεδελικό οργανικό αφήγημά του, δεν μπορεί παρά να μας πηγαίνει πολύ πίσω στο χρόνο, στη βάση αυτών όλων των θεμάτων, που είναι, πρώτον, το LP των Nirvana (UK) “The Story of Simon Simopath” [Island, 1967] –μάλιστα το concept των Patrick Campbell-Lyons/Alex Spyropoulos έχει και αυτό διαστημικές άκρες, ενώ κι εκεί υπάρχει η φυγή του ατόμου και η αναζήτηση ενός καλύτερου κόσμου–, και, δεύτερον, το ανάλογο LP των Pretty Things “S.F. Sorrow” [Columbia, 1968], εκεί όπου, ξανά, ένα νεαρό άτομο αναζητά κάτι που να δίνει αληθινό νόημα στη ζωή του.
Υπάρχει λοιπόν αυτός ο παραδοσιακός καμβάς, πάνω στον οποίον έρχεται ο Prins Obi να προσθέσει τη δική του εκδοχή, η οποία –τηρουμένων όσων αναλογιών θέλετε– έχει το δικό της, αυτοδύναμο και ξεχωριστό ενδιαφέρον. Εννοώ πως η διάρθρωση της δικής του ηχητικής ιστορίας είναι προσεγμένη, τόσο από ηχητικής πλευράς, όσο και από στιχουργικής και ευρύτερα καλλιτεχνικής.
Οι παλιοί ακροατές, που ξέρουν και αγαπάνε τα κλασικά βρετανικά άλμπουμ που προανέφερα, είμαι σίγουρος πως θα βρουν πολύ ενδιαφέρον το “The Secret Life of Mara Gibb”. Τώρα, για τους νεότερους, δεν παίρνω όρκο...
Επαφή: https://prinsobi-innerear.bandcamp.com/album/the-secret-life-of-mara-gibb