Γεννημένος το 1996, ο Jordan Williams είναι, όπως και να το κάνουμε, ένας ανερχόμενος
πιανίστας της jazz.
Τούτο αποδεικνύεται ενόσω ακούμε το πρόσφατο άλμπουμ του “Playing by Ear” [RED Records / ΑΝ Μusic, 2025], που είναι
ηχογραφημένο κάπου στο New Jersey,
τον Απρίλιο του ’25.
Με τρίο και κουαρτέτο εμφανίζεται σ’ αυτό το σετ ο Williams, έχοντας κοντά του τον
τρομπετίστα Wallace Rooney Jr
(σε τέσσερα tracks) και
ακόμη τους Nat Reeves
μπάσο (γενν. 1955) και Jeff
“Tain” Watts ντραμς
(γενν. 1960).
To διακεκριμένο rhythm section είναι, οπωσδήποτε, αυτό που πάει ακόμη πιο μπροστά το set, που αποφασίζει, εδώ, να μας παρουσιάσει ο αμερικανός πιανίστας (πόσο μάλλον όταν ο Reeves συνθέτει τα δύο μοναδικά originals του δίσκου), αν και είναι οι versions εκείνες που δείχνουν, ανάμεσα σε άλλα, και τις αληθινές πιανιστικές αναφορές τού πρώτου τη τάξει (πρόκειται για το παρθενικό άλμπουμ του Williams ως leader).
Λέμε λοιπόν για κομμάτια των (πιανιστών) Herbie Hancock, Kenny Kirkland, Horace Silver και Mal Waldron, συν ένα του (σαξοφωνίστα βασικά, αλλά και πιανίστα) Kenny Garrett κι ένα ακόμη του μπασίστα (Buster Williams), που έχουν τον τρόπο να ενθουσιάζουν και γιατί όχι να ξεσηκώνουν με το έντονο και δυναμικό piano playing του Williams, που ξέρει να καθοδηγεί από μέρους του ένα όχι όποιο κι όποιο trio. Θετική η συνεισφορά του τρομπετίστα, στα τέσσερα tracks που συμμετέχει, αλλά τα χωρίς τρομπέτα tracks (“Ms Baja” του Garrett, “Left alone” του Waldron κ.λπ.) είναι τα ωραιότερα του άλμπουμ.
To διακεκριμένο rhythm section είναι, οπωσδήποτε, αυτό που πάει ακόμη πιο μπροστά το set, που αποφασίζει, εδώ, να μας παρουσιάσει ο αμερικανός πιανίστας (πόσο μάλλον όταν ο Reeves συνθέτει τα δύο μοναδικά originals του δίσκου), αν και είναι οι versions εκείνες που δείχνουν, ανάμεσα σε άλλα, και τις αληθινές πιανιστικές αναφορές τού πρώτου τη τάξει (πρόκειται για το παρθενικό άλμπουμ του Williams ως leader).
Λέμε λοιπόν για κομμάτια των (πιανιστών) Herbie Hancock, Kenny Kirkland, Horace Silver και Mal Waldron, συν ένα του (σαξοφωνίστα βασικά, αλλά και πιανίστα) Kenny Garrett κι ένα ακόμη του μπασίστα (Buster Williams), που έχουν τον τρόπο να ενθουσιάζουν και γιατί όχι να ξεσηκώνουν με το έντονο και δυναμικό piano playing του Williams, που ξέρει να καθοδηγεί από μέρους του ένα όχι όποιο κι όποιο trio. Θετική η συνεισφορά του τρομπετίστα, στα τέσσερα tracks που συμμετέχει, αλλά τα χωρίς τρομπέτα tracks (“Ms Baja” του Garrett, “Left alone” του Waldron κ.λπ.) είναι τα ωραιότερα του άλμπουμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου