PATTY PRAVO ελληνική διάσταση

Τo 1968, στην Ελλάδα, μπορεί να ήταν η χρονιά πολλών καλλιτεχνών, αλλά ήταν και της Patty Pravo (ή Πάτι… Μπράβο, όπως τη λένε και την γράφουν πολλοί ακόμη και σήμερα). Η “Bambola” ακουγόταν παντού, αφού είχε κυκλοφορήσει τόσο στο 45άρι “La bambola/ Se c'è l'amore” [RCA Victor 46g 50031], όσο και στο LP “La Bambola” [RCA Victor KLG 2023], τυπωμένα αμφότερα από τον Ελληνικό Οίκο Φωνογραφικών Εκδόσεων του Γεωργίου Ορφανίδη. Επίσης (η “Bambola”) είχε μεταφραστεί στη γλώσσα μας από τον Νότη Κύτταρη κι είχε τραγουδηθεί από την Μαίρη Αλεξοπούλου στο split 45άρι «Η μπάμπολα (La bambola)/ Νίκος Αντωνίου: Φεύγεις όνειρό μου (La farfalla impazzita)» [PAN-Vox 6116]. Ήταν η πρώτη καθοριστική επαφή του ελληνικού κοινού με την ιταλίδα τραγουδίστρια (δεν είμαι σίγουρος αν είχε προηγηθεί κάτι άλλο), η οποία (Patty Pravo) την επομένη χρονιά (1969) έρχεται να αποδώσει κι αυτή με τη σειρά της ένα ελληνικό τραγούδι. Ήταν το “Sola in capo al mondo” του Βαγγέλη Παπαθανασίου, με τους ιταλικούς στίχους του Luciano Beretta, που περιλαμβανόταν στο LP της “Concerto per Patty” [RCA/ARC ALPS 11013]. Φυσικά, επρόκειτο για το “End of the world” από το ρεπερτόριο των Aphrodite’s Child.

Η “Bambola” δεν ήταν, εννοείται, το μοναδικό 45άρι της Pravo, που τυπώθηκε στην Ελλάδα, αφού η επιτυχία του συγκεκριμένου τραγουδιού οδήγησε την ελληνική RCA σε μια σειρά εκδόσεων, στις οποίες ανήκουν τα singles “Gli occhi dell'amore/ Sentimento” [RCA Victor 46g 50039, 1968], “Tripoli 1969/ Lasciatemi amare chi voglio” [RCA Victor 46g 50049, 1969], “La spada nel cuore/ Roma è una prigione” [RCA Victor 46g 50079, 1970], “Tutt'al più/ Torna insieme a lei” [RCA 46g 104, 1971] και δεν ξέρω ποια άλλα ακόμη... Αποτέλεσμα αυτής της πληθώρας ήταν να εμφανισθεί η Ιταλίδα «ζωντανά» στην Ελλάδα, στο Παλαί ντε Σπορ την 16/9 και την 17/9/1972, στα προφεστιβαλικά ρεσιτάλ τού τότε Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης (τα δύο live είχαν αφήσει ανάμεικτες εντυπώσεις, όπως διαβάζουμε στα Επίκαιρα, #218, 6-12/10/1972).

Το 1976 η Patty Pravo κυκλοφορεί το άλμπουμ “Tanto” [RCA TPL1-1195], στο οποίο παίζει πλήκτρα και ενορχηστρώνει ο Βαγγέλης Παπαθανασίου. Πώς γνωρίστηκαν οι δύο καλλιτέχνες δεν είναι σίγουρο – ούτε κι έχει ιδιαίτερη σημασία. Πιθανώς να γνωρίζονταν από τα ιταλικά late sixties, ή πάλι να βρέθηκαν σε κάποιο στούντιο ή γραφείο της RCA (ως καλλιτέχνες της ίδιας εταιρείας), μπορεί, ακόμη, να είχε μεσολαβήσει και ο Νίκος Παπαθανασίου, που δούλευε εκείνα τα χρόνια ως παραγωγός για την ιταλική RCA. Σημασία έχει πως στο “Tanto” ο ήχος είναι… Vangelis, παρά τις επιμέρους βοήθειες. Στα ντραμς π.χ. συναντάμε τον Francesco Nizza, ο οποίος θα εμφανιζόταν αργότερα και στο LP της Βάνας Βερούτη “Ask Yourself” [Alcyon, 1981], στην κιθάρα συναντάμε τον Paul Jeffery (μάλλον πρόκειται για τον συνεργάτη του Tony Pinelli στο τρίτο LP του από το ’71, εκείνο με τη μηχανή στο εξώφυλλο, στο οποίο συμμετέχει και η Βερούτη – υπήρχαν ελληνοϊταλικοί σύνδεσμοι), στο φλάουτο ακούμε τον Rodolfo Bianchi, που είχε συμμετάσχει στο φοβερό “Celestial Ocean” (1973) των Brainticket και στο “L’Eliogabalo” (1977) του Emilio Locurcio, ενώ στο πιάνο εμφανίζεται ο γνωστός Βρετανός Maurice Pert…

Την ίδια χρονιά (1976), και μάλλον μετά το “Tanto”, η ιταλίδα τραγουδίστρια ολοκληρώνει και το “Patty Pravo” [Ricordi SMRL 6193], το οποίον αποτελεί την πιο… φιλελληνική της πρόταση, αφού τέσσερα από τα κομμάτια εκείνου του δίσκου είναι ελληνικά, την ίδιαν ώρα που σ’ ένα πέμπτο, το “Grand Hotel” –είχε κυκλοφορήσει και σε 45άρι: “Grand Hotel/ Innamorata io” [Ricordi SRL 10.825, 1976]– παίζει πιάνο και moog ο Γιώργος Πεντζίκης. Τα τέσσερα ελληνικά τραγούδια είναι τα: “La mela in tasca”, “Jmanja”, “Piramidi di vetro” και “Sconosciuti cieli”. Τα τρία πρώτα καταχωρίζονται στα ονόματα των Γιάννη Σπάθα-Αντώνη Τουρκογιώργη και προέρχονται από το “Phos” (1976) των Socrates με ιταλικούς στίχους του Luigi Albertelli (πρόκειται για τα “Starvation”, “A day in heaven” και “Queen of the universe” αντιστοίχως), ενώ το τέταρτο είναι το “So long ago, so clear” των Βαγγέλη Παπαθανασίου/ Jon Anderson από το LP “Heaven and Hell” του 1975 (επίσης με ιταλικούς στίχους του Albertelli).

Η Patty Pravo έχει στην ομάδα της πολύ καλούς μουσικούς, αφού, πέραν των Γιώργου Πεντζίκη και Paul Jeffery, συμμετέχουν σ’ αυτήν ο Alberto Radius στις κιθάρες και ο μπασίστας Paolo Donnarumma (ο οποίος παίζει και στο αγαπημένο “Come è profondo il mare” του Lucio Dalla, άλμπουμ του 1977). Επίσης στο γνωστό LP “Rock and Roll Exibition” (1979) των Demetrio Stratos, Mauro Pagani και Paolo Tofani –επειδή το έψαξα λίγο το λέω– εμφανίζεται κάποιος μπασίστας ονόματι Fabio Donnarumma, τον οποίον η ιταλική Wikipedia τον ταυτίζει με τον… Paolo Donnarumma. Δεν είμαι βέβαιος πως πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο και όχι για… κάποιο από τα γνωστά-άγνωστα λάθη. Εκείνο για το οποίον είμαι βέβαιος, πάντως, είναι πως ο δίσκος συνολικώς «μετράει» και πως οι διασκευές της Patty Pravo και των συνεργατών της στα κομμάτια των Socrates είναι πολύ καλές, κοντά στην ατμόσφαιρα του «Φωτός».