ποιητικές αβρότητες...

ΘΩΜΑΣ ΓΚΟΡΠΑΣ

Περί Ποιήσεως Πάλι

Δημοτικό Τραγούδι

Χριστόπουλος ήχος μπουζουκιού

Κάλβος ήχος πλατάνων

Σολωμός ήχος γιασεμιών

Παλαμάς ήχος τίποτε

Μαλακάσης ήχος πόλεως σαν παίρνει να βραδιάζει

Καβάφης ήχος πόλεως προχωρημένο βράδι

Βάρναλης ήχος του μέλλοντος από παλιές καμπάνες

Φιλύρας ήχος προπολεμικής ταβέρνας

Σικελιανός ήχος ματισμένος από αρχαίες πομπές και σύγχρονα φαγοπότια

Καρυωτάκης ήχος πόλεως που κοιμάται

Σεφέρης ήχος του παλαμικού τίποτε

Εμπειρίκος ήχος που συνεχίζεται μες στα ποιήματά μας

Λαϊκό Τραγούδι

Φιλοδοξίες

Θέλω να γράψω για τον φασισμό στην άσφαλτο

μα το μυαλό μου ταξιδεύει σε παμπάλαια

σαγηνευτικά και ρουμελιώτικα κοκορετσάδικα!

Θέλω να γράψω για τον έρωτα του αυτοκίνητου

μα τα μυαλό μου ταξιδεύει σε παμπάλαια

μεθυσμένα κάρα μεθυσμένα κι αργοκίνητα.

Θέλω να γράψω για τους προοδευτικούς διανοούμενους

μα το μυαλό μου ταξιδεύει σε παμπάλαια

χρόνια πριν απ’ το ’20 όταν ο Βάρναλης

ήταν ωραίος μπεκρής τραμπούκος και βασιλόφρονας…

Θωμάς Γκόρπας ‘Τα Θεάματα’ [Έξοδος, Αθήνα 6/1983]

ΝΙΚΙΑΣ ΝΙΚΙΑΔΗΣ

Άλγηση

Του Ιωάννη Μεταξά

νάνου, αισχρού, αστρίτη,

δικτάτορα και λαοθύτη

δούλος πιστός κι’ εσύ.

Τέσσερα έτη συναπτά,

σύμβουλος, διπλωμάτης,

πολιτικός του καταδότης

Σεφέρη ποιητά!

Βασανισμοί, εξορισμοί,

εκβιασμοί και φόνοι

δημοκρατών – του λαού στόνοι·

υπεύθυνος, κι’ εσύ.

1964

Δήλωση

Της Φ(ρειδε)ρίκης –τι αισχρή!–

το ρυπαρό το χέρι

–αίσχος Γεώργιε Σεφέρη–

εφίλησες, κι’ εσύ.

Τυράννων δούλος, ποιητή,

χρόνια πολλά· και τ ώ ρ α

σ’ «επλήγωσε» πάλι(;!) η χώρα,

«Αντίσταση» κι’ εσύ;!

Τι κυνισμός –τι κωμικός–

καιροσκοπίας πάθος

να εμφανίζεσαι –τι θράσος!–

ως δημοκρατικός!

1969

Νικίας Νικιάδης ‘Κλασαυχενισμοί και Ονειδισμοί / Ποιημάτια 1963-1978’ [Ελληνοσύνη, Maastricht 1980]