TEMPLE OF THE SMOKE space-rock από τη Σερβία

Τρίτη βινυλιακή κυκλοφορία της ελληνικής Cosmic Eye (μετά τους… πολυεθνικούς Ayahuasca Dark Trip και τους Περουβιανούς Montibus Communitas, για τους οποίους έχω γράψει παλαιότερα), οι Σέρβοι Temple of the Smoke έρχονται να επιβεβαιώσουν το ενδιαφέρον της εποχής γύρω (και) από το βαρέων βαρών space-rock. Και τι δεν ενδιαφέρει την εποχή θα μου πείτε τώρα, αλλά, ok, το space-rock είχε και θα έχει πάντα μία ειδική μεταχείριση. Εννοώ πως πάντα εύρισκε τρόπο να τρυπώνει στα ακούσματά μας, αφού η διαχρονικότητα των Hawkwind πρώτα-πρώτα (με όλα τα υβρίδιά τους) δεν άφησε ποτέ τη φλόγα να σβήσει· πόσω μάλλον, όταν στη διαδρομή έσκασαν μύτη και οι Ozric Tentacles (κλείνουν κι αυτοί 30 χρόνια πια) πακτώνοντας το είδος.

Οι Temple of the Smoke (με όνομα δανεισμένο από μια ιστορία, τρόμου να υποθέσω, του Thomas Ligotti) δεν είναι ένα εντελώς καινούριο γκρουπ, αφού το “The Lost Art of Twilight” [Cosmic Eye ΕΥΕ003] είναι το δεύτερο άλμπουμ τους (είχε προηγηθεί το “…Against Human Race” στην ρωσική R.A.I.G. το 2011). Ηχογραφημένο και μιξαρισμένο στο Βελιγράδι, τον Απρίλιο του 2012, το εν λόγω LP εμφανίζει τη σέρβικη μπάντα (Marko Ilić μπάσο, Dragan Mirković ντραμς, κρουστά, Dušan Žica κιθάρες, σύνθια, samples, εφφέ, μελόντικα, vocoder, Janko Stojanović κιθάρες, σύνθια, όργανο, φωνή – συν δύο guests, οι Danilo Nikodinovski κρουστά, Jon Mack Marie φωνητικά) να κατευθύνεται σε ακόμη πιο κοντρολαρισμένους… διαστημικούς δρόμους. Παρότι οι ενωμένοι Γιουγκοσλάβοι είχαν να επιδείξουν space-rock ήδη από τα 70s (βασικά με τους Igra Staklenih Perli και λιγότερο με τους Tako), οι Temple of the Smoke δεν φαίνεται να κινούνται και τόσο (δηλαδή καθόλου – αν εξαιρέσεις ίσως το τελευταίο track) στις γνωστές Floyd-ικές περιοχές. Είναι περισσότερο heavy, ενίοτε symphonic και συχνότατα επικοί (στα όρια του σχετικού «μετάλλου»). Οι συνθέσεις τους, ορχηστρικές ως επί το πλείστον –φέρνουν στο νου διάφορα σχήματα του δεύτερου μισού των seventies (Heldon, SBB) ή καλύτερα συνδυασμούς εκείνων, έχοντας όμως σύγχρονη χροιά– είναι γλαφυρές, περιπετειώδεις και από την πλευρά Α θα ξεχώριζα οπωσδήποτε το έσχατο “Out, into the crimson night”, επειδή εμφανίζει, ακέραιες, τις περισσότερες από τις αναφορές τους. Η δεύτερη πλευρά (την οποίαν οι Σέρβοι αποκαλούν… Ω) περιλαμβάνει τρία κομμάτια. Το “Street of shifting signs” είναι το πιο μεγάλο σε διάρκεια, και το όχι παράξενο (για τους Temple of the Smoke) είναι πως εμφανίζει reggae και dub στοιχεία, με τη μελόντικα να ακούγεται ως μία προφανής αναφορά στον Augustus Pablo! (Space-reggae, πάντως, δεν είναι εύκολο να συναντήσεις οπουδήποτε). Το “Beyond the wall of sleep” είναι ένα μινόρε κάπως doomy track, με αποκαλυπτικές κιθάρες και «πίσω» keyboards, που σε στέλνει (ίσως το κορυφαίο του άλμπουμ), ενώ το έσχατο “Temple of the smoke” είναι το μόνο που εμφανίζει κάποιες ψυχεδελικές αναφορές (Floyd-ικές και kraut ας τις πούμε), με τα φωνητικά (περασμένα μέσα από vocoder) να κάνουν, επί του προκειμένου, τη διαφορά. Οι Σέρβοι το έχουν το space χάρισμα.

Επαφή: www.soundeffect-records.gr