PURPLE OVERDOSE gemineye

Όπως γράφει ο Κώστας Κωνσταντίνου (κιθαρίστας και τραγουδιστής των Purple Overdose) στο ένθετο του LP, το “Gemineye” [Anazitisi, 2012/13] προοριζόταν να γίνει το έβδομο άλμπουμ του συγκροτήματος – να κυκλοφορούσε δηλαδή αμέσως μετά το “The Salmon’s Trip Live” [Onion, 2001]. Δεν πρόλαβε (το άλμπουμ), αφού η μπάντα δεν υπήρχε ουσιαστικώς μετά το 2001. Έτσι, όσο υλικό ηχογραφήθηκε σποραδικώς, ανάμεσα στα χρόνια 2001-2007, βλέπει τώρα, για πρώτη φορά, το φως της δισκογραφίας. Υπάρχουν, στο “Gemineye”, ηχογραφήσεις από το 2001 (δύο), το 2002 (μία), το 2005 (μία) και το 2007 (δύο). Ας τις πάρουμε χρονολογικώς, και όχι με τη σειρά που χαράχτηκαν στο άλμπουμ.

Τα δύο tracks του 2001 είναι τα “When the ceiling hits the floor” και “The Gemineye Suite (Pts 1-4)”, συνθέσεις αμφότερα του Κωνσταντίνου. Το πρώτο είναι ένα μάλλον παράξενο τραγούδι για τα δεδομένα του συγκροτήματος. Θυμίζει, κάπως, το ρεπερτόριο των jug bands – και όχι μόνον επειδή ακούγεται kazoo. Βεβαίως, στην πορεία το τραγούδι ενσωματώνει κλασικά ψυχεδελικά στοιχεία, κυρίως τις κιθαριστικές πενιές και το ακόλουθο οργανικό ντεμαράζ, όμως η αρχική εντύπωση παραμένει· καθότι επανέρχεται και προς το κλείσιμο. Από την εποχή του “Indigo” [Pegasus, 1990] οι Purple Overdose είχαν δείξει το ενδιαφέρον τους για την αποτύπωση πιο εκτεταμένων συνθέσεων. Εκεί ήταν η “Suite for a sunshine day”, εδώ είναι η “The Gemineye Suite (Pts 1-4)”. Πρόκειται, απλώς, για ένα από τα ωραιότερα tracks που δισκογράφησε ποτέ το αθηναϊκό συγκρότημα. Μία γλαφυρότατη ηχητική περιπέτεια με θαυμάσιες στιγμές κιθαρών, οργάνων, αναλογικών εφφέ και κρουστών, που κυλά με παραδειγματική άνεση, παρ’ όλη τη διάρκειά της. Πρόκειται για ’κείνο το track που δείχνει, όσο κανένα άλλο, πως το συγκρότημα «εγκατέλειψε» στην καλύτερη στιγμή της διαδρομής του· ορισμένοι θα υποστηρίξουν πως έτσι πρέπει να συμβαίνει, παρότι όσοι ακούσουν το “Gemineye” θα πουν «κρίμα». Το κομμάτι του 2002 έχει τίτλο “In the dark” και είναι, και αυτό, δείγμα του ταλέντου του Κώστα Κωνσταντίνου (έχει γράψει μουσική και στίχους) να παρουσιάζεται κάθε φορά «διαφορετικός», όντας, πάντα, επιβάτης στο ίδιο όχημα. Με κατασταλαγμένες συνθετικές ιδέες και απλή-ουσιαστική προσέγγιση (χαρακτηριστικό κάποιου που έχει κάνει τη διαδρομή, κρατώντας απ’ αυτήν το πηγαίο και το ουσιώδες), το “In the dark” είναι ένα εξαιρετικό τραγούδι, που δεν παραπέμπει σε κανέναν από τους προηγούμενους «τρόπους» του συγκροτήματος. Από το 2005 προέρχεται το “Oh, my! It’s a freakout”, μια σύνθεση την οποία μοιράζονται όλα τα μέλη της μπάντας. Βρίσκεται, τελευταία στο άλμπουμ, είναι ορχηστρική και ίσως είναι η ψυχεδελικότερη όλων. Ένα κομμάτι, που θα μπορούσε να εξελίσσεται επ’ άπειρον (άνευ αρχής και τέλους) κατά τα late sixties-early seventies πρότυπα, έχοντας όμως σημερινή γραφή. Τέλος, οι δύο συνθέσεις του 2007 (“Little Jack’s Lament, Pt.1” και “Pt.2”) που είναι ουσιαστικώς μία, έχουν μια πιο ξεκάθαρη rock κιθαριστική αφήγηση, κινούμενες πάντα μέσα στο psych περιβάλλον. Να συμπληρώσω, πρώτον, πως Purple Overdose στα 00s ήταν οι Ανδρέας Ανδριόπουλος μπάσο, Κώστας Κωνσταντίνου φωνή, κιθάρες, εφφέ, κρουστά, kazoo, Σταύρος Ελευθερίου κρουστά, Κώστας Στεργίου όργανο, ηλεκτρικό πιάνο, σύνθια και Χριστόφορος Τριανταφυλλόπουλος ντραμς, κρουστά, με τον Νίκο Βαρύτη (μέλος των Jack of All Trades) να τραγουδά στο “Little Jack’s Lament (Pt.2)” και, δεύτερον, πως η 500 αντιτύπων έκδοση της Anazitisi με το multi-folded cover και το 4σέλιδο ένθετο είναι, για ακόμη μία φορά, ξεχωριστή.

Επαφή: www.anazitisirecords.com